روايت بازيگران از نمايش جديد پارسا پيروزفر: بازی در اين نمايش وسوسه‌برانگيز است، ايسنا

تعدادی از بازيگران جديدترين نمايش پارسا پيروزفر «گلن گری گلن راس» از تجربه‌ی همکاری در اين نمايش سخن گفتند.

هومن برق‌نورد يکی از مهمترين دلايل‌اش را برای حضور در اين نمايش دوری سه ساله‌اش از تئاتر می‌داند.

اين بازيگر تئاتر به خبرنگار بخش تئاتر خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) گفت: نخستين دليل حضورم در اين نمايش دوری سه ساله‌ام از تئاتر بود و دومين دليلم حضور پارسا پيروزفر به عنوان کارگردان بود، چرا که پيش از اين نمايش «هنر» را از او ديده بودم و کارش را دوست داشتم.

برق‌نورد درباره کار کردن با پارسا پيروزفر هم ادامه داد: بعد از بيست و دو سه سال کار بازيگری وقتی فردی به عنوان کارگردان شما را هدايت می‌کند ،از همان اول معلوم می‌شود که آيا اين فرد کارگردان است يا نه. پارسا پيروزفر کارگردان است. اتفاقات خوبی در دوره تمرين ما رخ داد. ما هرگز با يکديگر به بن بست نرسيديم بلکه همواره توانستيم يکديگر را قانع کنيم و به تعامل بسيار خوبی با هم برسيم.

او همچنين درباره نقشش در اين اثر نمايشی هم توضيح داد: نقش من نقش خاصی نيست. تمام آدم‌هايی که در آن بنگاه کار می‌کنند، همه افرادی لمپن، کلاهبردار و زبان باز هستند. در موقعيت اقتصادی دهه هشتاد که همه چيز به هم ريخته است اين آدم‌ها به افرادی تبديل می‌شوند که بيشتر در انديشه گذران زندگی هستند.

هومن برق نورد هم چنين درباره متن نمايشنامه «گلن گری گلن راس» که از معروف‌ترين آثار ديويد ممت است تصريح کرد: اگر خودم بخواهم به عنوان يک کارگردان متنی را انتخاب کنم، هرگز اين متن را انتخاب نخواهم کرد. چرا که متنی پر از ديالوگ و حرف است، البته به کمک بازيگران، کارگردان و دستيار کارگردان خطری که احساس می‌کردم ممکن است کار ما را تهديد کند برطرف شد. در يکی از اجرا‌های اوليه که ميزبان مهمانان ويژه خود بوديم از همه آنها پرسيدم آيا نمايش خسته کننده است که خوشبختانه همه گفتند چنين نيست. مطمئنا تماشاگران خسته نمی‌شوند.

اين بازيگر همچنين درباره‌ی تاثير گرفتنش از نسخه سينمايی فيلم «گلن گری گلن راس» تصريح کرد: هنوز نسخه سينمايی را نديده‌ام. برخی خيلی اصرار کردند که اين نسخه را ببينم، اما تصميم دارم بعد از اجرای اين نمايش يا در حين کار اين نسخه را ببينم. البته بازيگرانش را می‌دانم. اما فکر می‌کنم جذابيت تماشای اين فيلم زمانی است که بعد از اجرای کار آن را ببينيم. هم چنان که در نمايش «هملت» نيز چنين کاری کردم.

برق نورد همچنين درباره حضورش در اين نمايش که کاملا با قرارداد گيشه و بدون کمک هزينه‌های دولتی اجرا می‌شود متذکر شد: به تنها چيزی که فکر نمی‌کنم دستمزد اين نمايش است. زيرا تئاتر اصلا پولی ندارد. چندرغاز دستمزد می‌دهد و آنقدر اين دستمزد را قسط ‌بندی می‌کند که ديگر چيزی از آن باقی نمی‌ماند. فراموش می‌کنند اگر پنج ميليون تومان به يک بازيگر دستمزد می‌دهند بابت دو سه ماه تمرين و دو ماه اجراست. بنابراين چيزی نمی‌شود اما به هر حال اين مشکلات همواره در تئاتر ما بوده است.

مسعود ميرطاهری ديگر بازيگر اين نمايش هم با ابراز خرسندی از حضور در اين اثر نمايشی به ايسنا گفت: يکی از دلايل بازی‌ام در اين نمايش اين بود که همه گروه را می‌شناختم. همه دوستان خوبم هستند و احساس می‌کردم به راحتی می‌توانم با آنها کار کنم. از سوی ديگر متن را خيلی دوست داشتم. بويژه اين که نسخه‌ی سينمايی اين متن با حضور بازيگران بزرگی مانند آل‌ پاچينو، جک لمون، کوين اسپيسی و ... را هم خيلی دوست دارم. علاوه بر اين دوست داشتم يک تجربه همکاری با پارسا پيروزفر داشته باشم که شخصيتش برايم بسيار دوست داشتنی است.

وی درباره تاثيرپذيری‌اش از نسخه سينمايی اين اثر افزود: پيش از اين که پيشنهاد بازی در اين نمايش به من داده شود پنج شش بار فيلم را ديدم، اما بعد از اين پيشنهاد ديگر فيلم را نديدم. البته هميشه ممکن است اين اتفاق بيفتد که گاهی تحت تاثير بازی بازيگران خوبی که در اين کار بازی کرده‌اند قرار بگيريم. من هم از اين قاعده مستثنی نيستم و بايد بگويم خيلی خوشحال می‌شوم اگر بازی من در نقش «جان ويليامسون» بازی بازيگر بزرگی مانند «کوين اسپيسی» را به ياد بياورم، چون معتقدم اگر می‌خواهيم کپی هم بکنيم بايد اين کپی را به بهترين شکل ارايه دهيم، البته هرگز فکر نمی‌کردم، قرار است در اين نمايش اين نقش را بازی کنم.

رضا بهبودی ديگر بازيگر اين نمايش هم با اشاره به علاقمندی‌اش به نمايشنامه ديويد ممت به ايسنا گفت: از همان سال اولی که نمايشنامه چاپ شد و دانشجو بودم آن را خواندم. متن را خيلی دوست داشتم و هرگز تصور نمی‌کردم روزی ممکن است در اين نمايشنامه بازی کنم. پيش از آن چنين متنی نخوانده بودم که کارکتر‌های آن اين همه پرانرژی حرف بزنند. اين ويژگی‌ ديالوگ‌های ممت است. ريتم شتابنده ديالوگ‌ها برايم بسيار جذاب بود ضمن اين که خود داستان هم جذابيت‌های خاص خود را داشت و اين چنين بود که هر پنج شش ماه يکبار اين نمايش را برای خودم و برای تمرين بازيگری می‌خواندم.

وی اضافه کرد: وقتی پارسا پيروزفر پيشنهاد بازی در اين نمايش را مطرح کرد بسيار خوشحال شدم و وقتی متوجه شدم قرار است نقش «شلی» را بازی کنم، بيشتر خوشحال شدم به دليل چالشهای بسياری که اين نقش با خود داشت.

بهبودی با اشاره به علاقمندی‌اش به نمايشنامه‌های ديويد ممت متذکر شد: وقتی نمايشنامه‌های او را می‌خواندم فکر نمی‌کردم که روزی در نمايشنامه‌ی «گلن کری گلن راس» بازی خواهم کرد. اما به هر حال علاقه‌ام به متن در کائنات تاثيری گذاشت و اين نقش به من پيشنهاد شد. البته هنوز هم نمی‌دانم چقدر درست وظيفه‌ام را انجام داده‌ام.

او در پاسخ به پرسش ديگری درباره کار کردن با پيروزفر توضيح داد: شناخت ۱۵- ۱۶ ساله‌ای که از او دارم و دوستی و رابطه‌ای که با هم داريم اين را ثابت کرده که او تا حد ممکن تلاش می‌کند افراد و موقعيت‌ها را درک کند. فردی بسيار منطقی و در زمينه کار بسيار وسواسی است. کار کردن با او لذت بخش و بسيار محترمانه است. تجربه‌های بازيگری اش کمک بسياری کرد تا لحظه‌های ظريفی را به بازی ما تزريق کند. او هميشه در کارهايش حساسيت‌های خاص خود را دارد که تاثير بسيار خوبی بر نتيجه کار می‌گذارد.

رضا بهبودی که پيش از اين هم در نمايش‌های ديگری با قرارداد گيشه کار کرده است درباره امنيت حرفه‌ای بازيگران در چنين آثاری توضيح داد: شرايط اقتصادی تئاتر ما مانند شرايط همين آدم‌های نمايش «گلن گری گلن راس» است. موقعيت اقتصادی حاکم است که همه می‌کوشيم در آن موفق شويم. طبيعتا قرارداد گيشه وجودی منفی و مثبت دارد. ممکن است يک نمايش حتی با حضور چهره‌های شناخته شده اثر موفقی نباشد. يا در گوشه و کنار نمايش ديگری بدون حضور چهره‌های شناخته شده اجرا شود که اتفاقا کار خوبی هم باشد. به هر حال همه ما تلاش می‌کنيم به اين شرايط نامطلوب غلبه کنيم. هر چند که شايد بتوان گفت وجه مثبتی هم وجود دارد و آن اين که گروه هم چنانکه کار هنری‌شان را انجام می‌دهند بتوانند به لحاظ اقتصادی هم سر پای خود بايستند اما خوب بود شرايطی داشتيم که در آن کمی آرامش حاکم بود.

سياوش چراغی‌پور ديگر بازيگر اين نمايش هم که دومين تجربه همکاری خود با پارسا پيروزفر انجام می‌دهد متن نمايشنامه ديويد ممت را بسيار جذاب توصيف کرد و به ايسنا گفت: اين متن آنقدر زيبا، روان و امروزی است که به خوبی می‌تواند با تماشاگر امروز ما ارتباط برقرار کند، بنابراين برای هر بازيگری بازی در اين نمايش بسيار وسوسه برانگيز است. از سوی ديگر پارسا پيروزفر کارگردانی است که دوست داشتم بار ديگر هم با او کار کنم. بنابراين وقتی دعوتم کرد بدون چون و چرا پذيرفتم زيرا تجربه خوبی با او داشتم.

چراغی پور نمايشنامه «گلن گری گلن راس» را بسيار بازيگر محور توصيف کرد و گفت: اين متن متن بازيگر است. يعنی قائم به بازی است. شايد يک گروه خوب بدون دکور و لباس خاصی بتوانند اجرايی موفق از اين نمايش به صحنه بياورند و يک گروه ديگر حتی با دکور‌ و لباس‌های آن چنانی هم در اجرای آن موفق نشود. همه چيز به بازی بازيگران بستگی دارد و اين کار بازيگر را بسيار دشوار می‌کند. خوشبختانه هوشمندی کارگردان ما در هدايت بازيگران و طراحی ويژه اين نمايش بسيار موثر بوده است.هر چند که بازيگران معمولا به دنبال بخش‌های دشوار هستند که بتوانند خود را بهتر محک بزنند. اميدوارم ما در اجرای اين نمايش موفق باشيم.

وی پيروز فر را کارگردانی بسيار فرهيخته با ديدی بسيار قوی در تئاتر دانست و گفت: تجربه بازيگری او کمک بسياری به ما کرد. هر چند که پيش از اين هم با او همکاری داشتم و با روحياتش آشنا بودم. او در اين نمايش هم مشاوره و همدلی بسيار خوبی با همه بازيگران داشت. ما در يک بده بستان بسيار منطقی به اين اجرا رسيديم. او روی جزئيات با آگاهی عميقی کار کرد.

اين بازيگر تئاتر در ادامه با اظهار تاسف از شرايط اقتصادی هنرمندان اين رشته متذکر شد: متاسفانه بخش دولتی به وظايف خودش در قبال هنر کمتر توجه می‌کند. ما بدون هيچ گونه حمايت مالی اين کار را آماده اجرا کرده‌ايم. شرايط بسيار دشواری است که اميدواريم کار ما ديده و حمايت شود، در اين وضعيت استرس بسياری به گروه وارد می‌شود. اميدوارم مسئولان تئاتر کشور شرايط گروه‌های تئاتری را به درستی درک کنند. بسياری از بچه‌های سابق تئاتر عاشقانه کار می‌کنند. وقتی اين مقوله فرهنگی به خوبی نشانگر شعور و سطح اجتماعی ماست اين که چرا مورد حمايت قرار نمی‌گيرد حيرت انگيز است.

به گزارش ايسنا، نمايش «گلن گری گلن راس» از شب گذشته نهم خردادماه در تالار شماره ۱ تماشاخانه ايرانشهر روی صحنه رفته است و روابط عمومی نمايش اعلام کرده است که از همان نخستين اجرا مورد استقبال تماشاگران قرار گرفته و بيشتر بليتهای نمايش در هفته اول ، پيش فروش شده است.

اين نمايش که از اين پس هر روز ساعت ۱۹:۴۵ روی صحنه است ،يکی ازآثاربرگزيده مامت است که توسط اميد روشن ضميرترجمه شده و با بازی هومن برق نورد،رضا بهبودی، سياوش چراغی پور،مسعود مير طاهری، پوريا مياندهی و پارسا پيروزفر اجرا می‌شود.