فاجعه‌ی "شيشه" زير سايه "دست‌های پنهان"، فرارو

فرارو- "فاجعه شيشه" اين عنوانی است که سرپرست دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتی برای وضعيت کنونی روانگردان "شيشه" در ايران به کار می برد و هشدار می دهد که بايد اين بحث را جدی بگيريم و آن را سياه نمايی تلقی نکنيم چرا که نه امنيتی است و نه سياسی. وی همچنين از وجود "دست های پنهان" در فاجعه شيشه خبر داد و گفت: «شيشه ديوانه تربيت می کند».

به گزارش سرويس اجتماعی فرارو، در حالی که آمار کشفيات شيشه در ۹ ماهه اول سال جاری نسبت به سال گذشته با رشد سرسام آور ۲۰۴ درصدی روبه رو شده است، امروز سرپرست دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتی هشدار جدی درباره وضعيت اين روانگردان مخرب در کشور داد.

دکتر حسن ابوالقاسمی در گفت و گويی ضمن اين که از گسترش شيشه به عنوان يک "فاجعه" در کشور ياد کرد، گفت: «در مورد شيشه نبايد به سادگی از کنارش گذشت، شيشه شايد موردی باشد که دست‌های پنهانی برای گسترش آن در سطح کشور دخالت داشته باشند. به موضوع شيشه بايد خيلی زودتر و جدی‌تر پرداخت چون خطرش واقعاً جدی است.»

ابوالقاسمی درباره اين تصور که صحبت در مورد شيشه نوعی سياه‌نمايی است و موضوع تا حدی سياسی و امنيتی می‌شو، گفت: «نبايد اين طور باشد واقعاً نبايد اينطور فکر کرد که مسئله شيشه يک موضوع سياسی و امنيتی است.»

اين استاد دانشگاه با بيان اين که هشدار را بايد جدی گرفت، اظهار کرد: «به نظر من هشدار را بايد جدی داد و اگر هر شب هم تلويزيون مردم را از شيشه بترساند باز هم کم است.»

روان گردان شيشه از خانواده مت آمفتامين ها به حساب می آيد که مصرف آن عوارض جانبی جبران ناپذيری دارد. اين ماده يکی از توهم زاترين روانگردان ها محسوب می شود، به همين دليل مصرف کننده را به موجودی خطرناک برای خانواده و جامعه تبديل می کند.

قاچاقچيان و فروشندگان اين ماده ادعا می‌کنند که "شيشه" حاوی مرفين نبوده و اعتياد آور نيست، اما واقعيت اين است که شيشه ماده محرک بسيار اعتياد آور و خطرناکی است. درمانگران اعتياد می گويند "فردی که به مصرف شيشه روی می‌آورد در ابتدا علايمی را تجربه می‌کند که به طور کاذب برای او جاذبه دارد، اما سپس دچار بی‌خوابی کابوس و کاهش اشتها می‌شود".

مصرف شيشه شخص را در وضعيتی قرار می‌دهد که تمايل به درمان ندارد و شايد اين عارضه بدترين تاثير اين مواد محرک بر مغز باشد. درمان اعتياد به مصرف شيشه همچون ساير مواد مخدر مشکل‌ترين درمان هاست.

مصرف مداوم و دراز مدت "شيشه" موجب سوء ظن و توهم، خشونت، کاهش شديد قوه حافظه، توهم‌های شنوايی و بينايی شده و افسردگی و جنون آنی و بسياری از اختلالات عصبی را به دنبال دارد.

سرپرست دانشگاه علوم پزشکی بهشتی درباره توهم زا بوده اين ماده روايتی دردناک و عجيب دارد. وی گفت: «يک فرد که شيشه مصرف کرده است و عضوی از خانواده را کشته و وقتی از او سوال می‌شود که چرا آن فرد را کُشتی؟ عنوان می‌کند که من فقط يک هندوانه را از وسط نصف کردم. يعنی اين همه يک فرد شيشه‌ای می‌تواند خطرناک باشد. شيشه يکی از عوامل مهم تصادفات داخل شهر است و به نظر من بايد بيشتر از وضعيت کنونی روی مسئله شيشه کار شود.»

اين استاد دانشگاه در ادامه افزود: «در گذشته اعتياد به ترياک و حتی مواد مرفينی آن قدر خطرناک نبود زيرا عقل‌های آنان را ضايع نمی‌کرد و آدم خطرناکی ايجاد نمی‌کرد بلکه آدم‌های معتادی بودند اما شيشه اين طور نيست می‌توانم بگويم که شيشه ديوانه تربيت می‌کند و در کوچه و خيابانها رها می‌شوند.»

افزايش ۲۰۴درصدی کشف شيشه در کشور
در حالی که رييس دانشگاه علوم پزشکی شهيد بهشتی نسبت به رواج شيشه در کشور شديدا هشدار داد، اما امروز يک خبر ديگر منتشر شد که اهميت مسئله را بيش از پيش افزايش می دهد. اين خبر حاوی آماری از ميزان کشفيات شيشه در سال جاری است. اين آمار نشان دهنده فراگير شدن شيشه در کشور است.

براين اساس، در ۹ ماه سال ۹۰، ۳ هزار و ۳۹۱ کيلوگرم شيشه (متن آمفتامين) کشف شده است و اين در حالی‌ست که در سال ۱۳۸۹، يک هزار و ۵۵۷ کيلوگرم شيشه کشف شده بود. بر اين اساس ميزان کشف شيشه در ۹ ماه سال ۹۰ نسبت به مدت مشابه آن در سال ۸۹، ۲۰۴ درصد افزايش داشته است.

از سوی ديگر نمودارهای منتشر شده مقايسه‌ای کشف شيشه از سال ۸۴ تاکنون نشان می‌دهد سال ۱۳۸۴ تنها ۲ کيلو شيشه در کشور کشف شده بود اما ميزان کشف شيشه سال ۱۳۸۵ به ۲۸ کيلو و سال ۱۳۸۶ به ۴۸ کيلوگرم رسيد.