تبار شناسی تراژدی جنگ اوکراین، «نقض استقلال» (قسمت ۷)، محمود دلخواسته

بخش اول:

https://news.gooya.com/2025/08/post-100866.php

بخش دوم:
https://news.gooya.com/2025/08/post-100983.php

بخش سوم:

https://news.gooya.com/2025/08/post-101083.php

بخش چهارم:
https://news.gooya.com/2025/09/post-101174.php

بخش پنجم:
https://news.gooya.com/2025/09/post-101297.php

بخش ششم:

https://news.gooya.com/2025/09/post-101477.php

« حدود دو هفته بعد از مذاکرات بلا روس، زلنسکی که تا قبل از حمله روسیه با پشتگرمی آمریکا پی در پی اظهار می کرد که به عضویت ناتو در خواهد آمد و حتی درخواست شولتز را که به کیف رفته بود تا اوکراین بپذیرد که به عضویت ناتو در نخواهد آمد را رد کرده بود، اعلام می کند که به عضویت ناتو در نخواهد آمد (159) یعنی تعهدی را اظهار می کند که اگر قبل از حمله اظهار کرده بود، حمله ای به اوکراین رخ نمی داد.

اینهم درس دیگری است و آن اینکه اگر زلنسکی و در زمانی که حدود 80 در صد مردم با عضویت اوکراین در ناتو مخالف بودند، از خود استقلال عمل نشان داده بود، بر تعهداتی که بر اساس آن، بیش 73 درصد مردم اوکراین او را به ریاست جمهوری رسانده بودند وفادار مانده و در نتیجه تابع سیاست آمریکا نشده بود و در راستای خواست مردم، از کوشش در به عضویت ناتو در آمدن صرفنظر کرده بود. کشورش را دچار چنین فاجعه ای نکرده بود.»

****

کوشش اول برای پایان جنگ

اینگونه بهتر می شود فهمید که چرا درست روز بعد از حمله، روسیه با دولت اوکراین تماس و خواهان مذاکره می شود.

در پیام زلنسکی در روز بعد از حمله روسیه، در پیام 25 فوریه خود به مردم، به این تماس اشاره می کند:

« امروز از مسکو شنیدیم که آنها هنوز هم می خواهند صحبت کنند. آنها می خواهند در مورد بی طرفی اوکراین گفتگو کنند...ما از گفتگو با روسیه نمی ترسیم. ما از گفتن همه چیز در مورد تضمین های امنیتی برای کشور خود ترسی نداریم. ما از صحبت در مورد وضعیت بی طرف نمی ترسیم. ما الان در ناتو نیستیم.» (157)

در نتیجه، مذاکره 6 روز بعد در 28 فوریه در کشور بلا روس انجام می شود. (158) حدود دو هفته بعد از مذاکرات بلا روس، زلنسکی که تا قبل از حمله روسیه با پشتگرمی آمریکا پی در پی اظهار می کرد که به عضویت ناتو در خواهد آمد و حتی درخواست شولتز را که به کیف رفته بود تا اوکراین بپذیرد که به عضویت ناتو در نخواهد آمد را رد کرده بود، اعلام می کند که به عضویت ناتو در نخواهد آمد (159) یعنی تعهدی را اظهار می کند که اگر قبل از حمله اظهار کرده بود، حمله ای به اوکراین رخ نمی داد.

علت حمله، امبریالیست بودن پوتین یا وحشت پوتین از دموکراسی یا ناتو بود؟

با اینکه به این موضوع قبلا اشاره شد، ولی برای اهمیت بسیار آن برای ابهام زدایی لازم است مستند تر تحقیق را پیش برد. همانطور که گفتیم، برای پنهان کردن علت اصلی حمله پوتین به اوکراین از انظار مردم غرب، دو داستان و روایت مکمل هم ساخته شد. روایت غالب این بود که پوتین امپریالیستی است در پی بازسازی شوروی و اوکراین قدم اول است. برای اینکار این عبارت از یکی از سخنرانی های او را مکرر تکرار می کردند که پوتین فروپاشی شوروی را فاجعه قرن بیستم توصیف کرده بود:

«در ابتدا و مهمتر از همه، ارزش این را دارد که اذعان کنیم که سقوط اتحاد جماهیر شوروی بزرگترین فاجعه ژئوپلیتیک قرن بود.» (160)

البته برای القاء کردن این نظر، نظر تکمیلی پوتین در این باره را سانسور کرده بودند:

"کسی که دلش برای شوروی تنگ نشود، دل ندارد و هر که بخواهد آن را بازگرداند مغز ندارد."(161)

روایت دیگر، روایت نبرد بین استبداد پوتین است و دموکراسی غربی. همانگونه که جو بایدن مکرر تکرار کرد:

« دوباره در نبرد بزرگ برای آزادی: نبرد بین دموکراسی و استبداد، بین آزادی و سرکوب، بین نظم مبتنی بر قوانین و نظمی که با زور وحشیانه اداره می شود.» (162)

یا به قول اتاق فکر آتلانتیک کانسل/Atlantic Council ترس پوتین از دموکراسی در اوکراین بود که او رابه حمله به این کشور واداشت:

«چگونه ترس پوتین از دموکراسی او را متقاعد کرد که به اوکراین حمله کند» (163)

یعنی کشوری که به قول روزنامه گاردین:

«به اوکراین، فاسدترین ملت اروپا خوش آمدید» (164)

و کشوری که در آن با کودتای خونین 2014 و با همکاری سفارت آمریکا و نئونازیهای اوکراینی رئیس جمهور قانونی کشور از ترس جانش فرار می کند و از قبل ویکتوریا نیولاند و سفیر آمریکا در اوکراین تصمیم گرفته اند که چه فردی باید جانشین او شود و می شود و کشوری که بقول رئیس قوه قضاییه آن، ویکتور شاکین، دولت آمریکا با اوکراین رفتار مستعمره را می کند و در کشوری که زبان و فرهنگ روسی میلیونها روس زبان اوکراینی ممنوع می شود و حقوق انسانی و حقوق شهروندی میلیونها اوکراینی روس زبان را نقض می کند و....و، را دموکراتیک خواندن جز شوخی بیمزه ای نمی تواند باشد.

البته در این شک نیست که پوتین اقتدارگرا که حدود 20 سال است، روسیه را در زیر مهمیز خود دارد در کشور خود دموکراسی را برنمی تابد. ولی اینکه همین پوتین مستبد، با فنلاند دموکراتیک همزیستی بدون تنش کرده بود و حتی کشور مغولستان و دموکراسی پویای آن بین دو کشور با رژیمهای استبداد سیاسی چین و روسیه قرار گرفته است و بدون هیچ تنشی با این دو همسایه، همزیستی می کند، می گوید که این روایت تکمیلی برای پنهان کردن علت واقعی حمله روسیه نیز نقشی جز پروپاگاندا را نمی تواند بازی کند.

البته بعد از 18 ماه که از شروع جنگ گذشت، برای اولین بار در سپتامبر 2023 دبیر کل ناتو، جونز استونتنبرگ/Jens Stoltenberg سهوا و ناخواسته اعتراف کرد که علت حمله پوتین به اوکراین نه امپریالیست بودن او و یا وحشت او از دموکراسی در اوکراین که مخالفتش با به عضویت در آوردن اوکراین در ناتو بوده است:

« پرزیدنت پوتین در پاییز 2021 اعلام کرد و در واقع پیش نویس معاهده ای را ارسال کرد که می خواستند ناتو امضا کند تا دیگر وعده گسترش ناتو را ندهد. این چیزی بود که او برای ما فرستاد. و پیش شرطی برای حمله نکردن به اوکراین بود. البته ما آن را امضا نکردیم... بنابراین او برای جلوگیری از نزدیک شدن ناتو به مرزهای خود وارد جنگ شد. او دقیقاً نتیجه عکس را گرفته است. او حضور بیشتری در ناتو در بخش شرقی اتحادیه دارد و همچنین دیده است که فنلاند قبلاً به ائتلاف ملحق شده است و سوئد به زودی عضو کامل خواهد شد.» (165)

کوشش دوم برای پایان جنگ

کوشش دوم بنا بر سخنان نفتالی بنت/Naftali Bennett نخست وزیر اسرائیل در زمان حمله روسیه در کمتر از دو ماه بعد از حمله روسیه در اوایل ماه مارس 2022 انجام شد. بنت، در مصاحبه تقریبا 5 ساعته خود بعد اینکه می گوید که بعد از شروع حمله روسیه، در دیداری که با پوتین در روسیه داشت از او قول گرفته است زلنسکی را نکشد:

« نفتالی بنت در این مصاحبه که در کانال یوتیوب خودش منتشر شد به یاد می آورد: «می دانستم زلنسکی در یک پناهگاه در معرض تهدید است... به [پوتین] گفتم: «آیا قصد داری زلنسکی را بکشی؟» او گفت: «من زلنسکی را نمی کشم.»

"من باید بفهمم. آیا به من قول می دهی که زلنسکی را نخواهی کشت؟» بنت گفت از پوتین پرسیده است.

بنت گفت که رئیس جمهور روسیه تکرار کرد: من زلنسکی را نمی کشم

بنت گفت که بلافاصله پس از ملاقات سه ساعته با پوتین، در راه فرودگاه، با رئیس جمهور اوکراین تماس گرفت و به او گفت: «من به تازگی از یک جلسه بیرون آمده ام - [پوتین] تو را نخواهد کشت.

"[زلنسکی] از من پرسید، "مطمئنی؟" من 100 درصد گفتم. [پوتین] شما را نخواهد کشت."

بنت یادآور شد: « دو ساعت بعد، زلنسکی به دفتر خود رفت و یک سلفی در دفتر گرفت که در آن رئیس جمهور اوکراین گفت: «من نمی ترسم». (166)

بنت در ادامه مصاحبه می گوید که زلنسکی با او تماس گرفت و از او خواست تا مذاکرات صلح را با پوتین انجام دهد. در تماس بنت با پوتین معلومش شد که مسئله اصلی پوتین به عضویت در نیامدن اوکراین در ناتو می باشد و حاضر است امتیازات بسیاری نیز به اوکراین به شرط وارد نشدن به ناتو بدهد. نفتالی بنت می گوید که پوتین از او خواست به زلنسکی بگوید که حمله هر زمان که زلنسکی بپذیرد که وارد ناتو نخواهد شد، به پایان خواهد رسید.(167)

بنت ادامه می دهد که این غرب بود که مانع از انجام آتش بس شد. البته می گوید که آلمان و فرانسه در این رابطه عملگرا بودند ولی این آمریکا و انگلستان بودند که برخوردی ستیزه جویانه/hawkish داشتند و می خواستند از فرصت برای ضعیف کردن روسیه استفاده کنند. بنابر این غرب راه صلح را بست:

« غرب تصمیم گرفت که حمله به روسیه را ادامه دهد.» (168)

دخالت غرب، در نقض حاکمیت و استقلال اوکراین آنقدر عمیق بود که سخنگوی کاخ سفید، ند پرایس/Ned Price اعلام کرد که این تنها اوکراین نیست که به خود اجازه دهد که راه دیپلماتیک را انتخاب کند چرا که:

«این جنگی است که از بسیاری جهات بزرگ‌تر از روسیه، بزرگ‌تر از اوکراین است، با این حال - هر چقدر هم که مخاطرات مهمی در این جنگ وجود داشته باشد، در جنگ پرزیدنت پوتین علیه اوکراین. نکته کلیدی این است که در اینجا اصولی وجود دارد که در همه جا قابل اجرا هستند، چه در اروپا، چه در اقیانوس هند و اقیانوس آرام، و چه در هر نقطه ای از این دو. و اینها اصول اصلی است که پرزیدنت پوتین به دنبال نقض و نادیده گرفتن آنها بوده است و شرکای اوکراینی ما با حمایت جامعه بین‌الملل به دنبال دفاع از آن‌ها بوده‌اند - این اصل که هر کشوری حق حاکمیتی دارد که سیاست خارجی خود را تعیین کند، حق حاکمیتی دارد که برای خود تعیین کند که با چه کسی ارتباط برقرار می‌کند، می‌خواهد اتحادها و جهت گیری‌هایش چه جهتی داشته باشد. در این مورد، اوکراین یک مسیر دموکراتیک را انتخاب کرده است، یک مسیر - یک مسیر غربی، و این چیزی است که به وضوح، رئیس جمهور پوتین مایل به قبول آن نبود.» (169)

به سخن دیگر، در زیر پوشش دفاع از حق حاکمیت اوکراین، اوکراین باید از حق حاکمیت خود محروم می شد، چرا که مسئله، تنها مسئله اوکراین نبود، بلکه مسئله اصلی، آمریکا به عنوان تنها ابر قدرت بود که سیاستش در اروپا و آقیانوس هند و اقیانوس اطلس بود و چگونگی حفظ سلطه خود به عنوان تنها ابر قدرت.

البته، بار دیگر این زلنسکی بود که به علت عدم احترام به حق حاکمیت و استقلال کشورش و در نتیجه، منافع دولت آمریکا را جانشین حقوق مردم اوکراین کردن، به خواست آمریکا گردن گذاشت.

کوشش سوم برای پایان جنگ

این کوشش با وساطت اردوغان در اواخر ماه مارس، حدود دو ماه بعد از شروع جنگ انجام شد. بنظر می رسید که مانع اصلی برای به پایان رسیدن جنگ حل شده است. چرا که زلنسکی موافقت کرده بود اوکراین بپذیرد که قانون اساسی اولیه اوکراین را برسمیت شناخته، کشوری بیطرف شده و تقاضای خود برای عضویت در ناتو را پس بگیرد. (170)

در 29 مارس، مذاکرات به موفقیت دست یافت. معاهده پیش‌بینی‌شده در بیانیه، اوکراین را به‌عنوان یک کشور دائمی بی‌طرف و غیرهسته‌ای اعلام می‌کند. اوکراین از هرگونه قصد برای پیوستن به ائتلاف‌های نظامی یا اجازه استقرار پایگاه‌ها یا نیروهای نظامی خارجی در خاک خود چشم‌پوشی می‌کند. این بیانیه به‌عنوان ضامن‌های احتمالی اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل (از جمله روسیه، ترکیه، کانادا، ایتالیا، آلمان، پو و کانادا) فهرست شده است. (171)

اما بوریس جانسون مانع نهایی شدن موافقتنامه شد.

در مصاحبه سال 2023، داوید اراخامیا/Davyd Arakhamia که ریاست هیئت اوکراینی را در مذاکرات بر عهده داشت، با دادن اطلاعاتی سبب ناراحتی بعضی شد. آراخامیا، نخست وزیر انگلستان، بوریس جانسون را مسئول شکست مذاکرات دانست و گفت: «وقتی از استانبول برگشتیم، بوریس جانسون به کیف آمد و گفت که ما اصلاً با [روس‌ها] چیزی امضا نمی‌کنیم - و فقط به مبارزه ادامه دهیم.»

«همه می دانند که سند در واقع پاراف شده است. همه همچنین از سخنان شرکت کنندگان در این مذاکرات در طرف اوکراینی به خوبی می دانند که دلیل امتناع اوکراینی ها از ادامه بیشتر آنها و نهایی کردن کار بر روی سند دقیقاً چه بوده است. این فشار مستقیم لندن بود. آقای اراخامیا این را گزارش کرد. بقیه چیزها حدس و گمان است.» (172)

رئیس فراکسیون حزب زلنسکی در رادا و عضو کمیته امنیت ملی، دفاع و اطلاعات، دیوید آراخامیا/David Arakhamia، گفت که عملیات نظامی در اوکراین می‌توانست در بهار 2022 پایان یابد، اما مقامات اوکراینی پس از مذاکرات با طرف روسی در استانبول، نخست‌وزیر سابق انگلستان، بوریس جانسون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، به کیف رفت و از کیف خواست که هیچ موافقتنامه ای را با روسیه امضا نکند و "فقط بجنگد". (173)

از جمله دیگرانی که به این موافقت نامه ای که در آخرین مراحل آن بوریس جانسون از انجام آن جلوگیری کرد، فیونا هیل/Fiona Hill، عضو ارشد سابق مرکز ایالات متحده و اروپا در برنامه سیاست خارجی در موسسه بروکینگز و مدیر ارشد اروپا و روسیه در شورای امنیت ملی ایالات متحده و آنجلا استنت/Angela Stent افسر سابق امنیتی آمریکا برای روسیه و اوراسیا، در مقاله در فورین افر/Foreign Affair,، اطلاع دادند که:

«به گفته چندین مقام ارشد سابق ایالات متحده که با آنها صحبت کردیم، در آوریل 2022، به نظر می‌رسد که مذاکره‌ کنندگان روسیه و اوکراین به نظر رسید بطور آزمایشی بر سر طرح‌های یک راه‌حل موقت با مذاکره به توافق رسیده‌اند: روسیه در 23 فوریه، زمانی که بخشی از منطقه دونباس و تمام کریمه را کنترل می‌کرد،(174) از موضع خود عقب‌نشینی می‌کند، و در عوض، اوکراین قول می‌دهد که تعدادی از کشورها برای عضویت در ناتو ضمانت‌نامه دریافت نکند.» (175) این همان پیش نویسی بود که پوتین در مصاحبه با تالکر کارلسون/Tucker Carlson آن را نشان داد. (176) و عنوان آن «پیمان بی طرفی دائم و ضمانت امنیت برای اوکراین» بود.

کمی بعد نعمان کورتولموش /Numan Kurtulmus نایب رئیس حزب اردوغان در مصاحبه ای با سی ان ان ترک در رابطه با مذاکرات استانبول گفت:

«ما در برخی مسائل پیشرفت کرده‌ بودیم و در حال رسیدن به نقطه نهایی بودیم، ... این جنگ بین روسیه و اوکراین نیست، بین روسیه و غرب است. ایالات متحده و برخی از کشورهای اروپایی با حمایت از اوکراین روندی را برای طولانی کردن این جنگ آغاز می کنند. آنچه ما می خواهیم این است که این جنگ پایان یابد. برخی تلاش می کنند که جنگ تمام نشود. آمریکا طولانی شدن جنگ را به نفع خود می داند.» (177)

سرلشکر بازنشسته هارالد کوجات/Harald Kujat رئیس ارتش آلمان و سپس ستاد نظامی ناتو، در همین رابطه و در مصاحبه ای گفت:

«...روسیه ظاهرا موافقت کرده بود که نیروهای خود را تا سطح 23 فوریه، یعنی قبل از شروع حمله به اوکراین، خارج کند. اکنون بارها و بارها خروج کامل به عنوان پیش نیاز مذاکرات خواسته شده است... اوکراین متعهد شده بود که از عضویت در ناتو چشم پوشی کند و اجازه نخواهد داد که هیچ نیروی خارجی یا تاسیسات نظامی در آینده، در صورت دریافت تضمین بازگشت تاسیسات امنیتی از کشور، مستقر شوند. سرزمین‌های اشغالی باید ظرف 15 سال به صورت دیپلماتیک حل و فصل شود، با صرف نظر از نیروی نظامی... بر اساس اطلاعات موثق، بوریس جانسون، نخست‌وزیر وقت بریتانیا در 9 آوریل در کیف مداخله کرد و مانع از امضای قرارداد شد. استدلال او (بوریس جانسون) این بود که غرب برای پایان جنگ آماده نیست. (178)

البته این سخن را جانسون از طرف فقط انگلستان که نقش موثری در حمایت از اوکراین داشت نمی زد و نمی توانست بدون چراغ سبز جو بایدن چنین پیامی را به زلنسکی برساند و چنان فشاری را وارد کند.

ژنرال هارالد کوجات در مصاحبه دیگری گفت:

« شاید روزی این سوال پرسیده شود که چه کسی نمی‌خواست از این جنگ جلوگیری کند... هدف اعلام شده آنها تضعیف روسیه از نظر سیاسی، اقتصادی و نظامی به حدی است که می‌توانند به رقیب ژئوپلیتیکی خود روی آورند، تنها کسی که می‌تواند برتری آنها را به عنوان یک قدرت جهانی به خطر بیندازد: چین... نه، این جنگ به خاطر آزادی ما نیست. امنیت روسیه را تهدید می کند. ..روسیه می خواهد مانع شود تا رقیب ژئوپلیتیک او، آمریکا، به برتری استراتژیکی که امنیت روسیه را به خطر بیاندازد، دست یابد.(179)

پروفسور نایل فرگوسن/Nial Ferguson، تاریخدان آمریکایی، در مقاله ای در اوائل جنگ در بلومبرگ با عنوان:

« پوتین تاریخ را اشتباه می‌فهمد، متأسفانه، ایالات متحده هم همینطور» از قول چندین منبع نقل قول می کند که آمریکا و انگلستان ترجیح می دهند تا جنگ ادامه یابد تا اینگونه: «سبب خونریزی پوتین/bleed Putin شوند (به معنی کشتار ارتش روسیه در جنگ)» چرا که تنها هدف این دو کشور «به پایان رساندن رژیم پوتین است.» و اینکه هدف اصلی از سرنگون کردن پوتین، فرستادن پیام به چین است. (180)

البته در این جنگ نیابتی پیام به چین را نه آمریکاییها که نظامیان اوکراینی خواهند داد و باید خون بدهند تا این پیام بتواند فرستاده شود.

ژنرال بازنشسته و دیپلمات، کیث کلاگ/keith Kellogg در جلسه مجلس سنای آمریکا، این واقعیت را روشن تر بیان کرد:

« اگر بتوانید دشمن استراتژیک را شکست دهید و هیچ از نیروهای آمریکایی استفاده نشود، نقطه اوج حرفه ای بودن می باشد.» (181)

البته، آمریکا و انگلستان هیچگاه مستقیما مسئولیت مانع به انجام رسیدن موافقتنامه استانبول شدن را به گردن نگرفتند ولی در اظهارات متوالی معلوم بود که مخالف به نتیجه رساندن مذاکرات و صلح اوکراین با روسیه بودند و به هیچ چیز کمتر از شکست ارتش روسیه و سرنگون کردن پوتین قانع نبودند. از جمله در مقاله معروفی در وال استریت جورنال، بوریس جانسون اعلام کرد که:

«جنگ اوکراین تنها زمانی می تواند تمام شود که ولادیمیر پوتین شکست بخورد.» (182)

جو بایدن، در سخنرانی دیگری در لهستان همین هدف را تکرار کرد:

«برای خاطر خدا، این مرد (پوتین) نمی تواند در قدرت بماند.» (183)

به سخن دیگر، این جنگ، همانگونه که شیخ بهایی در وصف هستی هوشمند گفته بود "مقصود تویی کعبه و میخانه بهانه"، برای بایدن نیز سخن از دفاع از استقلال و حاکمیت اوکراینی (که نداشت) مقصود سرنگونی پوتین و از آنجا به سراغ چین رفتن بود تا با چنگ و دندان مانع شود تا هیچ قدرتی، تنها ابر قدرتی آمریکا را به چالش نکشد. باز به سخن دیگر، اوکراین بمانند گوسفند قربانی می باید قربانی می شد تا این تنها ابر قدرت، تنها ابر قدرت باقی بماند.

اینگونه بود که زلنسکی بر خلاف منافع اوکراین، موافقتنامه استانبول را که بنا بر آن، جنگ می باید به پایان می رسید و روسیه ارتش خود را از اوکراین خارج می کرد (به غیر از شبه جزیره کریمه) را بهم زد و مذاکره کنندگان را فرا خواند. بیشتر، فرمانی صادر کرد که بر اساس آن هر گونه مذاکره با روسیه ممنوع می شد. (184)

در اینجا می بینیم که زلنسکی اجازه داده است تا آمریکا و در کل غرب، سیاست خود که در تضاد با منافع و حقوق اوکراین می بود را به او تحمیل کنند. در حالیکه اگر در تصمیم گیری های سیاسی خود، بر اساس اصل حاکمیت و استقلال اوکراین عمل کرده بود، پاسخ او بوریس جانسون و اینکه: «غرب برای پایان جنگ آماده نیست» جز این نمی بود که ما حاضر به همکاری با شما برای کشته شدن نظامیان اوکراینی در راستای منافع شما نیستیم و بنابر این:

« اوکراین برای پایان جنگ آماده است.»

تا آنزمان، تعداد تلفات نیروهای اوکراینی و خسارات وارده به اقتصاد اوکراین هیچ قابل مقایسه با کشتار و ویرانی هایی که بعد از آن ارتش روسیه در اوکراین به بار آورد نیست. به بیان دیگر، نقض اصل استقلال کشور از طرف رئیس جمهوری که با شعار صلح با روسیه رای عظیم 72 درصد مردم را از آن خود کرده بود، نقشی عظیم در کلید خوردن ایجاد فاجعه در حال انجام بازی کرد.

ولی برای غرب، بخصوص برای آمریکا، مهم نبود که اوکراینی ها تا نفر آخر هم کشته شوند. از جمله، سناتور لیندزی گرام، گفت:

«تا زمانی که به اوکراین با تسلیحات مورد نیاز و حمایت اقتصادی کمک کنیم، آنها تا آخرین نفر خواهند جنگید.» (185)

نماینده کنگره دان گرنشو/Dan Grenshaw در دفاع از حمایتهای نظامی و مالی به اوکراین، گفت:

«سرمایه گذاری در نابودی ارتش دشمن (روسیه)، بدون از دست دادن حتی یک سرباز آمریکایی، به نظر من ایده خوبی است...» (186)

به سخن دیگر، مهم نیست که چه تعداد نظامی اوکراینی کشته می شوند. بلکه مهم این است که در این جنگ نیابتی بر علیه روسیه، هیچ آمریکایی کشته نمی شود.

بنابر این در راستای منافع ابر قدرت آمریکا جنگ باید ادامه پیدا می کرد و به همین جهت، پیشنهادها برای انجام صلح، از جمله پیشنهاد 12 ماده ای چین، (187) باید رد می شد و جنگ ادامه پیدا می کرد.

هیلاری کلینتون خواستار تکرار مدل افغانستان در اوکراین شد و اینکه بدون اینکه هیچ نیروی نظامی (از آمریکا و ناتو) به داخل افغانستان فرستاده شود، از طریق مجهز و مسلح کردن نیروهای درون افغانستان (حال اوکراین) و دادن آموزش و حمایتهای اطلاعاتی شوروی شکست خورد شد: (188)

لئون پانتا/Leon Panetta ، رئیس سازمان سیا در زمان اوباما خیلی صریح و شفاف، جنگ اوکراین را جنگ نیابتی توصیف کرد

پانتا گفت: «ما در اینجا درگیر یک برخورد هستیم. چه بگوییم و چه نگوییم این یک جنگ نیابتی است.... من فکر می‌کنم در حال حاضر تنها راه برای مقابله با پوتین این است که نیروهامان را مضاعف کنیم، که به معنای ارائه کمک‌های نظامی به میزان لازم است... روش به دست آوردن اهرم فشار، ورود به داخل و کشتن روس‌ها است.» (189)

(158)

https://www.aljazeera.com/news/2022/2/28/ceasefire-talks-begin-four-days-after-russian-invasion-of-ukraine

(159)

https://www.theguardian.com/world/2022/mar/15/kyiv-facing-dangerous-moment-amid-signs-of-russias-tightening-grip

(160)

https://www.nbcnews.com/id/wbna7632057

(161)

https://americanaffairsjournal.org/2024/05/reforging-the-russian-world-gorbachev-putin-and-russian-nationalism/#notes

(162)

https://ua.usembassy.gov/remarks-by-president-biden-on-the-united-efforts-of-the-free-world-to-support-the-people-of-ukraine/

(163)

https://www.atlanticcouncil.org/blogs/ukrainealert/how-putins-fear-of-democracy-convinced-him-to-invade-ukraine/