November 2025 Archives

حمزه صفوی، فرزند سردار یحیی رحیم صفوی:

🔺روی کسانی دست می گذارند که از آن، کاترین شکدم درمی‌آید.

🔺چون کیف می کنند یک خارجی، چادر سرش می‌کند اما فکر نمی‌کنند این یک چیز دیگر پشتش است

🔺به جای کاوه مدنی و میرزاخانی، یک سری افراد خاص را وارد می کنند

***

حنظله نوشت دسته‌گل دریافتی ممکن است بی‌خطر به نظر برسد، اما هدف این بوده است که «سنگینی حضور» کسانی که پشت این اقدام قرار دارند احساس شود.

گروه هکری «حنظله» که منابع امنیتی آن را وابسته به جمهوری اسلامی ایران می‌دانند، روز شنبه ادعا کرد اعضایش وارد خودرو یکی از دانشمندان هسته‌ای اسرائیل شده‌اند و «یک دسته‌گل» در آن قرار داده‌اند.

به گزارش اورشلیم پست، این گروه همراه این ادعا پیامی تهدیدآمیز منتشر کرد و خطاب به فرد هدف نوشت «تغییر نامحسوس فضا» و لحظه‌ای را که «روال روزی عادی به بیراهه می‌رود» باید احساس کرده باشد. در ادامه پیام اضافه شده بود که «پول‌ها، آدم‌ها و سایه‌ها» در جهت‌های غیرمنتظره حرکت می‌کنند.

حنظله نوشت دسته‌گل دریافتی ممکن است بی‌خطر به نظر برسد، اما هدف این بوده است که «سنگینی حضور» کسانی را احساس کند که پشت این اقدام قرار دارند.

این گروه همچنین فهرستی منتشر کرد که مدعی شده اسامی نیروهای یگان ۸۲۰۰ اطلاعات ارتش اسرائیل است و برای اطلاعات منجر به شناسایی مقام‌های صنعت دفاعی اسرائیل پیشنهاد پاداش چند هزار دلاری داد.

ادعاهای جدید در شرایطی منتشر می‌شود که پس از حملات مشترک اسرائیل و آمریکا به اهداف هسته‌ای در ایران، مقام‌های واشنگتن و تل‌آویو درباره احتمال حملات سایبری تلافی‌جویانه هشدار داده بودند.

یک روز عادی در نیویورک زهران ممدانی

***

ایندیپندنت فارسی - حنظله نوشت دسته‌گل دریافتی ممکن است بی‌خطر به نظر برسد، اما هدف این بوده است که «سنگینی حضور» کسانی که پشت این اقدام قرار دارند احساس شود

گروه هکری «حنظله» که منابع امنیتی آن را وابسته به جمهوری اسلامی ایران می‌دانند، روز شنبه ادعا کرد اعضایش وارد خودرو یکی از دانشمندان هسته‌ای اسرائیل شده‌اند و «یک دسته‌گل» در آن قرار داده‌اند.

به گزارش اورشلیم پست، این گروه همراه این ادعا پیامی تهدیدآمیز منتشر کرد و خطاب به فرد هدف نوشت «تغییر نامحسوس فضا» و لحظه‌ای را که «روال روزی عادی به بیراهه می‌رود» باید احساس کرده باشد. در ادامه پیام اضافه شده بود که «پول‌ها، آدم‌ها و سایه‌ها» در جهت‌های غیرمنتظره حرکت می‌کنند.

حنظله نوشت دسته‌گل دریافتی ممکن است بی‌خطر به نظر برسد، اما هدف این بوده است که «سنگینی حضور» کسانی را احساس کند که پشت این اقدام قرار دارند.

این گروه همچنین فهرستی منتشر کرد که مدعی شده اسامی نیروهای یگان ۸۲۰۰ اطلاعات ارتش اسرائیل است و برای اطلاعات منجر به شناسایی مقام‌های صنعت دفاعی اسرائیل پیشنهاد پاداش چند هزار دلاری داد.

ادعاهای جدید در شرایطی منتشر می‌شود که پس از حملات مشترک اسرائیل و آمریکا به اهداف هسته‌ای در ایران، مقام‌های واشنگتن و تل‌آویو درباره احتمال حملات سایبری تلافی‌جویانه هشدار داده بودند.

بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، علی شادمان، بازیگر سینما، به همراه بیش از ۲۰ نفر از جمله پارسا پیروزفر، ستاره پسیانی، سحر دولت‌شاهی، مهران میری و احمد سلگی، در مهمانی تولد او که پنجشنبه برگزار شد، بازداشت شدند. علی شادمان و ستاره پسیانی همچنان در بازداشت به سر می‌برند.

به‌گفته منابع، پارسا پیروزفر پس از حمله ماموران به این مراسم دچار ناراحتی شده و به بیمارستان منتقل شده است.

اطلاعات رسیده حاکی از آن است که برای علی شادمان و شش نفر دیگر در دادسرای ارشاد پرونده تشکیل شده است. اتهام‌های مطرح‌شده شامل «جریحه‌دار کردن عفت عمومی»، «اشاعه فحشا»، «شرب خمر» و «نگهداری مشروبات الکلی» عنوان شده است. برای دیگر بازداشت‌شدگان که بیشتر آنان از هنرمندان عرصه تئاتر هستند، پرونده‌های جداگانه با اتهام‌های مختلف در دادسرای ارشاد گشوده شده است.

شادمان در شهریورماه پس از دریافت جایزه ویژه هیات داوران در جشن «نگاه»، این جایزه را به حسین محمدی، بازیگر تئاتر و از بازداشت‌شدگان اعتراضات ۱۴۰۱، تقدیم کرده بود. به گفته منابع، این اقدام باعث شد او تحت فشار نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی قرار گیرد. محمدی که در مراسم چهلم حدیث نجفی بازداشت شد، بیش از سه سال است در زندان به‌سر می‌برد.

فرزانه روستایی

تا جایی که ما می دانیم پس از پنج ماه هیچ تحول خاصی در سیستم های افند یا پدافندی کشور ایجاد نشده است که آقایان برای شروع یک جنگ دیگر با اسراییل لحظه شماری می کنند. بی شک نیروی هوایی تقریبا نداریم،‌ پدافند هوایی نداریم، ،سیستم راداری هنوز سرپا نیست، ‌اندک نیروی دریایی ما نیز بشدت آسیب پذیر است. آنچه سرداران سپاه و ارتش در مورد آمادگی نظامی ادعا می کنند شبیه اظهارات زنگی مست است.

بیخود نیست که حسن روحانی گفته است برخی نظامی ها ارزیابی های غلوآمیز از توانایی های تدافعی کشور ارائه می دهند و دیگران را به اشتباه می اندازند. اساسا آغاز یک جنگ دیگر پس از پنج ماه نه تنها عقلانی نیست بلکه نماد به هم ریختگی و غلبه داشتن جریان های مشکوک در ارتش و سپاه است. وقتی حسن عباسی از کمک جبراییل به سپاه در جنگ ۱۲ روزه می گوید یا سردار نقدی بلیط سفر به بیت المقدس می فروشد باید فکر کنیم که ستاد نیروهای مسلح ما دیوانه خانه ای است که همه سردوشی دارند. نقدی قبلا هم گقته بود اسراییل را نابود می کنیم و کلاهک های هسته ای آنها را بر می داریم و با این کلاهکها با ۱+ ۵ مذاکره می کنیم.

کشوری که نهادهای وابسته به حوزه همه توان مالی اش را مکیده اند و پول ندارد حتی هواپیمای اطفای حریق خریداری کند چگونه می تواند درگیر یک جنگ دیگر شود. نتیجه اش همین می شود که آتش جنگل هایش را دولت ترکیه باید خاموش کنند و جنازه رئیس جمهور را تا پهپادهای ترک نیایند پیدا نمی شود.

مقایسه کنید دیپلماسی ج ا را با رکوردی که زلنسکی از خود به جای گذاشت. او درگیر جنگی است که طرف او تقریبا یک ابرقدرت نظامی است اما برای مدیریت جنگ و نیازهایش دست به هرکاری زد و حتی تحقیر شدن در کاخ سفید را نیز تحمل کرد.

سرداران سپاه و امرای ارتش به سادگی دارند تاسیسات زیربنایی و همه دار و ندار کشور را به آرواره های ارتش اسراییل و آمریکا می سپارند و این بار احتمالا جنگنده های اتحادیه اروپا نیز در حمله به زیرساختارهای کشور آنها را همراهی می کنند. ستاد ارتش کشور در پاسخ به سه مانور جنگنده های اسراییل در نزدیکی های مرز ایران که با کمک سوخت رسان های آمریکایی انجام شد عکس العمل نشان داده و یک مانور هوایی در آسمان کردستان ایران برگزار کرده اند.

در این مانور ۲۰ جنگنده شصت سال پیش از مدل های اف ۴ و اف ۱۴ و اف ۵ و نیز دو هواپیمای سوخت رسان پنجاه سال پیش و یک بمب افکن که حتما باید از رده خارج باشد شرکت داشتند. اگر تجربیات جنگی فرماندهان نظامی این مانور در حد بازی های پلی استیشن هم باشد باید این را بدانند که یک اف ۳۵ رادارگریز اسراییل بدون اینکه وارد آسمان ایران شود می تواند به صورت همزمان همه این جنگنده های از رده خارج ایران را هدف قرار دهد و به پایگاه خود بازگردد.
من روزنامه نگار هشدار می دهم که برگزاری این مانورها می تواند خط همسایه شمالی و نتیجه مشاوره سردارانی باشد که در روسیه دوره دیده اند برای اینکه باقیمانده آخرین خلبان های کارکشته کشور را حذف کنند و ارتش کشور بدون خلبان و کارشناس جنگنده های آمریکایی بماند و تمام.

بسیاری در ایران معتقدند که کودتای نوژه یک پروژه و تور امنیتی روسها بود برای درو کردن و قتل عام همه خلبان ها و متخصصان نیروی هوایی ارتش قدرتمند و کارکشته ایران که اتحاد شوروی از حضور آنها احساس نا امنی می کرد. صادق خلخالی هم با مجوز خمینی بخشی از تله بود و قصاب دهها افسر قهرمان کودتای نوژه شد که کا گ ب طراحی کرده بود. نتیجه کودتای نوژه اعدام همه خلبانان پنجه طلایی ارتش و متخصصان فنی نیروی هوایی شد که صدها میلیون دلار برای تعلیم آنها پول صرف شده بود.

بار دیگر تعرض به حریم خصوصی مردم!

خبرگزاری فارس با خوشحالی از "بازداشت ٧ بازیگر سرشناس با ٣٨ لیتر مشروب طی یک عملیات ویژه در جشن تولد ع. ش هنرمند سینما" خبر داده است!

طبق موازین شرع، هم خبرگزاری فارس مرتکب جرم شده هم آن مأمورانی که این افراد را دستگیر کرده‌‌اند و هم کسانی که دستور تجسس در مراسم جشن تولد ع. ش را داده‌اند! بنابراین به دلیل ارتکاب جرم همگی باید محاکمه و مجازات شوند.
تجسس در امور شخصی افراد و تعرض به حریم خصوصی آنان خلاف مسلم شرعی و عملی مجرمانه است.

متأسفانه بسیاری از افرادی که به عنوان مأمور در جمهوری اسلامی به کار گرفته شده‌اند با موازین شرعی آشنایی لازم را ندارند و برخی از آنها به اسم مبارزه با "گناه" هم مرتکب گناه و هم مرتکب جرم می‌شوند. بدبختانه بعضی از عمامه‌به‌سرها نیز که مدعی تحصیل فقه هستند، گویی بویی از موازین شناخته‌شدهٔ آن نبرده‌اند.

آن مأموری که تحت هر عنوانی، در صدد کشف رابطهٔ دو فرد برمی‌آید و یا صندوق ماشین مردم را برای کشف مشروبات الکلی می‌کاود، به زعم خود به "وظیفهٔ شرعی" خود عمل می‌کند اما دقیقاً مرتکب خلاف شرع می‌شود چون اساسأ ظن به مردم در این‌گونه موارد و تجسس در کار آنان طبق نص قرآن گناهی بزه‌کارانه است.

متأسفانه عده‌ای دین را بازیچهٔ علایق شخصی خود قرار داده‌اند و مردم را از آن فراری می‌دهند.

تمام مسئولان قضایی و انتظامی و اجرایی و تقنینی باید به مردم توضیح دهند که هجوم به مراسم جشن تولد شهروندان و دستگیری حاضران طبق کدام موازین شرعی و قانونی صورت می‌گیرد؟ اگر چنین تعرضاتی را مجاز می‌دانند طبق کدام موازین؟ و اگر مجاز نمی‌دانند چرا مانع آن نمی‌شوند و خاطیان را محکوم و مجازات نمی‌کنند؟

سیاست جمهوری اسلامی از مسئله‌شناسی تهی شده و به دشمن‌شناسی تقلیل یافته است

سعید حجاریان - مشق نو

پرسشی مدت‌هاست در اذهان به‌وجود آمده است و آن این‌که چرا در ایران کنونی هیچ پروژه‌ فکری مؤثری طراحی نمی‌شود یا دست‌کم تعداد اندکی پروژه مفصل‌بندی می‌شود و پامی‌گیرد. از آن مهم‌تر این‌که چرا همین اندک پروژه‌ها در سطح نخبگان مورد بحث قرار نمی‌گیرند و به گفت‌و‌گوهایِ عمومیِ مسئله‌محور نمی‌انجامند.

اگر دو مؤلفه «تعدد منابع» و «ابزارهای نو مانند هوش مصنوعی» را از تحلیل‌مان خارج کنیم، چه پاسخی برای پرسش‌های پیش‌گفته وجود دارد؟ تلاش می‌کنم از زاویه‌ای به این بحث ورود کنم.

در گذشته، احزاب و جریان‌های فکری وجود «راهنمای عمل» را بخش مهمی از هویت خویش تلقی می‌کردند. بدین‌معنا که نخست از طریق «مسئله‌شناسی»، بر طرز تفکر و جایگاه خود نور می‌تاباندند و سپس، براساس «تجویز»های برآمده از مسئله‌شناسی‌شان ‌سراغ حل مسائل می‌رفتند.

این الگوی حل مسئله از تقاطع مسئله‌شناسیِ دقیق و تجویزِ سنجش‌پذیر انجام می‌گرفت و بخشی از آن ناشی از «آرمان» احزاب و جریان‌های فکری بود که به‌مثابه قطب‌نما عمل می‌کرد. وجود این «آرمان» می‌توانست به عضوگیری، تکثیر ایده‌ها، افزایش تیراژ نشریات و کتاب‌ها، و یا دست‌کم حفظ پتانسیل‌ها بینجامد.

با نگاهی به آنچه پس از انقلاب اسلامی گذشته است، می‌توان نمونه‌هایی را استخراج کرد. به‌عنوان مثال پروژه موسوم به «قبض و بسط» که از سوی دکتر عبدالکریم سروش مطرح شد، توانست به بحث‌هایی دامنه‌دار در سطح حوزه، دانشگاه و همچنین نشریات بینجامد. به همین سیاق می‌توان پروژه‌های دیگری را نیز برجسته کرد که سوابق مکتوب آن در نشریات و کتاب‌ها موجود است.

سه قطب اقتصادی موجود در ایران، یکی نهادگرایان (حلقه «دین و اقتصاد»)، دیگری بازارگرایان (حلقه «نیاوران» و جریان‌های متأخر آن‌ها) و سپس، چپ‌گرایان (حلقه نشریه «گفتگو» و سایت‌ «نقد اقتصاد سیاسی) نیز کمابیش نمودی از این وضعیت هستند. جریان‌هایی که دارای آرمان هستند، و تؤامان از «مسئله‌شناسی» و «تجویز» برخوردارند و طی سال‌ها توانسته‌اند نسبت به حفظ خود بکوشند و گاه، جریان‌ساز هم بشوند.

اما تأکید من در این نوشته بیشتر بر جریان‌های سیاسی است. در بادی امر، به‌نظر می‌رسد جریان‌های سیاسی کشور با وضعیت «بی‌آرمانی» مواجه شده‌اند. بدین‌معنا که حسب شرایط کشور از آرمان تهی شده‌ و در نتیجه، قطب‌نمای‌ خویش را از دست داده‌‌اند و نهایتاً «روش‌شناسی»‌شان به‌سطح «دشمن‌شناسی» تنزل کرده‌ است.

علاوه بر این، جریان‌های سیاسی برخلاف نحله‌های فکری- فارغ از داوری ارزشی آن‌ها- از نظریه‌های قابل‌ تطبیق نیز بی‌بهره‌ شده‌اند. به عبارتی، در مقام ثبوت سخن بسیار می‌گویند اما در مقام اثبات سخن شنیدنی عرضه نمی‌کنند و به عبارتی از بازار سیاست حذف شده‌اند.

این وضعیت وخیم حوزه سیاست در ایران را می‌توان «موج‌سواری تئوریک» نام نهاد. این موج‌سواری برآمده از درک نامناسب شرایط اجتماعی، و مشخصاً عدول از چارچوب‌بندی‌هایِ افق‌بخش نظیر «طبقه»، «منزلت» و «قدرت» است. براساس تحلیل‌های طبقاتی متأخر، جریان سیاسی می‌تواند فهمی دقیق‌تر از آنچه در جامعه می‌گذرد، ارائه دهد و مشخصاً بلوک‌ها و برش‌هایی از جامعه را سوژه گفت‌وگو، تعامل و بسیج سیاسی و اجتماعی قرار دهد.

حال آن‌که گفتارهای رهزن، که بخشی ناشی از «ترجمه‌زدگی» و بخشی دیگر برآمده از «مسئله‌ناشناسی» است عائدی‌ای جز سرگردانی نداشته است. چنانکه مشاهده می‌کنیم برای یک ساختار مشخص سیاسی، با اقتصاد سیاسی کمابیش روشن، انبوهی تئوری «توسعه» و «عدالت» تجویز شده است بی‌آنکه به سطوح زیربنایی آن نظریات توجه شده باشد.

این وضعیت تا حدی تراژیک و گاه کمیک است که حتی اگر صاحبان تئوری مشهور از گور برخیزند، قادر نخواهند بود با تابعان امروز خود به گفت‌وگو بپردازند. جاناتان فلوید، در کتاب «فلسفه سیاسی به چه کار می‌آید؟» در باب دو مؤلفه «حضور»‌ و «تأثیر»- که سیاست ایران نیز با آن دست به گریبان است- می‌نویسد: «... سیف‌الاسلام قذافی را در نظر بگیرید که دکترای خود را از مدرسه اقتصادی لندن دریافت کرد[...] آیا تفاوتی در لیبی ایجاد کرد؟ اگر داستان او چیزی را در مورد فلسفه سیاسی ثابت کند، فقط این است: صِرفِ حضور، دلیلی بر تأثیر نیست، همانطور که تأثیر دلیلی بر بهبود نیست».

به عبارتی ما نیز با حاضرانی مواجه هستیم که سخن بسیار می‌گویند، اما بر جامعه و سیاست تأثیر عمیق و مثبتی نمی‌گذارند. وضعیتی که زیگموند باومن از آن با «سیالیّتِ سیاست» یاد کرده و توضیح می‌دهد که استراتژی‌های بلندمدت و برآمده از آرمان جای خود را به تاکتیک‌های واکنشی و اپیزودیک مبتنی بر منفعت می‌دهند.

ضعفِ بازدارندگی

عباس عبدی - هم میهن

سخنان روز گذشته آقای روحانی که در دیدار با وزرا و معاونان دوره رئیس‌‌جمهوری‌اش ابراز داشت؛ از نظر تحلیل مسائل روز جامعه ایران واجد اهمیت و تاکید است. اولین و مهم‌ترین نکته آن ضرورت ارزیابی دقیق از قدرت خود و طرف‌های مقابل و دشمن است.

سان تزو، استراتژیست و فیلسوف نظامی چینی، در کتاب «هنر جنگ» معتقد است که: «اگر هم دشمن را بشناسی و هم خود را بشناسی، در صد نبرد شکست نخواهی خورد. اگر خود را بشناسی ولی دشمن را نشناسی، برای هر پیروزی شکستی نیز خواهی خورد. اگر نه خود را بشناسی و نه دشمن را، در هر نبردی شکست خواهی خورد.»

شاید به همین علت است که روحانی تاکید بر افزایش قدرت اطلاعاتی - و نه امنیتی - کشور دارد و معتقد است که بزرگترین خیانت به رهبران این است که نهادهای ذیربط واقعیت‌ها را دستکاری کرده و آنها را کم یا زیاد نشان دهند. شرط امانت‌داری این است که واقعیات را مطابق خواست خود تحلیل و منتقل نکنیم بلکه آنها را چنان که هست برای تصمیم‌گیران بازنمایی کنیم و به تصویر بکشیم. چنین رفتاری به این نتیجه خواهد انجامید که محاسبه درستی از قدرت خود در برابر دشمن داشته باشیم.

اگر زمانی ارزیابی ما نادرست باشد حتماً نتیجه آن شکست خواهد بود. نکته دوم، سیاست بازدارندگی است. قدرت یک کشور ابعاد‌ گوناگونی دارد. گاه هدف آن تجاوز و حمله است، آن‌ گونه که در جنگ اخیر از سوی متجاوزان دیدیم، گاه هدف آن بازدارندگی؛ و دفع تجاوز و منتفی کردن فکر تجاوز است.

ابعاد و ماهیت این دو قدرت تا حدی متفاوت است. در راهبرد بازدارندگی، دیپلماسی نقش بسیار مهمتری دارد، گرچه جایگزین کامل قدرت نظامی نمی‌شود ولی در نهایت مکمل مهمی برای مجموعه قدرت نظامی است. همچنین در سیاست بازدارندگی، اصلی‌ترین نقش را حمایت مردمی از منطق آن سیاست دارد. به عبارت دیگر مردم باید از مجموعه سیاست‌های بازدارندگی رضایت داشته باشند تا در برابر متجاوز، مقاومت کنند. نمونه مهم آن همین گفت‌وگوهای مسقط بود.

اگر ایران وارد آن گفت‌وگوها نمی‌شد معلوم نبود که واکنش مردم در جنگ ۱۲روزه همین می‌بود که شاهد آن بودیم. در واقع همه پذیرفتند که ایران آماده حل مسالمت‌آمیز اختلافات است؛ ولی پیش از تعیین تکلیف نهایی گفت‌وگوها، مورد تجاوز قرار گرفت در نتیجه در برابر آن واکنش نشان داد. این مسئله نه‌فقط برای ایران بلکه برای همه کشورهای منطقه هم حامل پیام حُسن‌نیت ایران بود.

ولی همانطور که آقای روحانی هم گفتند، در شرایط حاضر فاقد بازدارندگی گسترده در منطقه هستیم. شاید به این دلیل که هیچ ایده ایجابی موثری نداریم و فقط در پی امور و ایده‌های سلبی هستیم. عدم تحرک موثر و جریان‌ساز وزارت امورخارجه بازتاب چنین واقعیتی است.

اصلی‌ترین خلأ سیاسی موجود در ایرانِ امروز، فقدان رویکرد سازنده و چشم‌انداز امیدبخش است. با شعارهای کلی و تکرار از گذشته‌ای که به اینجا رسیده‌‌ایم هیچ گرهی گشوده نخواهد شد.

قدرت‌نمایی‌های توخالی خیانت است

ایران اینترنشنال - حسن روحانی، رییس پیشین دولت جمهوری اسلامی، گزافه‌گویی درباره قدرت نظامی حکومت ایران را «خیانت» دانست و هشدار داد این اقدام موجب خطای محاسباتی در مواجهه با اسرائیل و آمریکا می‌شود.

سایت روحانی شنبه هشتم آذر مشروح سخنان او را در جلسه‌ای که به‌تازگی با حضور وزیران و معاونانش در دولت‌های یازدهم و دوازدهم برگزار شده بود، منتشر کرد.

روحانی در این جلسه گفت: «بعد از پنج ماه که از جنگ ۱۲ روزه عبور کردیم، همچنان در شرایط نه جنگ و نه صلح هستیم و احساس امنیت در کشور وجود ندارد. حالا اینکه خود امنیت هست یا نیست، یک مقوله دیگری است.»

او خواستار تلاش همگانی برای تقویت شرایط «نه جنگ» شد و افزود برای تحقق این هدف، باید «بازدارندگی» در بخش‌های مختلف از طریق روش‌هایی مانند «تقویت قدرت اطلاعاتی، همکاری با سرویس‌ اطلاعاتی دیگر کشورها و کمک مردم به دستگاه اطلاعاتی» ترمیم شود.

هرچند در ماه‌های اخیر، قریب به اتفاق مقام‌های نظامی و سیاسی جمهوری اسلامی از «توان بالای نظامی» حکومت در جریان جنگ ۱۲ روزه سخن گفته‌اند، روحانی تاکید کرد آسمان اسرائیل تا ایران «برای دشمن» کاملا امن شده است.

او ادامه داد: «الان در منطقه بازدارندگی گسترده نداریم و فضای کشورهای همسایه مانند عراق، سوریه، لبنان و اردن کاملا در اختیار آمریکا و اسرائیل است.»

ششم آذر علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، در پیامی تلویزیونی بار دیگر از «شکست» آمریکا و اسرائیل در جنگ ۱۲ روزه سخن گفت.

او افزود: «آنها آمدند و شرارت کردند، اما کتک خوردند و دست خالی برگشتند و به هیچ‌یک از اهداف خود نرسیدند که این شکستی واقعی برای آنان بود.»

روحانی در ادامه اظهارات خود، ارائه «محاسبه نادرست» به رهبران یک جامعه را «بالاترین خیانت» توصیف کرد و هشدار داد مقام‌ها نباید «به‌راحتی» سخنان «مسئولان پایین‌دست» را بپذیرند.

او اغراق درباره قدرت نظامی جمهوری اسلامی را اقدامی اشتباه خواند و گفت: «اگر به‌دروغ بگوییم ما قدرت بزرگی هستیم و همه چیز داریم و طرف مقابل ما بدبخت و ضعیف است و چیزی ندارد، این خطرناک است.»

به نظر می‌رسد سخنان روحانی کنایه‌ای به خامنه‌ای و حلقه نزدیکان او باشد.

مدیرمسئول نشریهٔ «طبیب» تصویر دستخطی را در اینستاگرامش منتشر کرد: یک مادر بندرعباسی که برای درمان بیماری فرزندش در تهران به جلیل حسینی، معاون وزیر بهداشت مراجعه کرده بود، با درخواست او برای دریافت پنج سکه کامل طلا مواجه شده بود

رادیو فردا - یک روز پس از خبرساز شدن ادعای یک شهروند مبنی بر درخواست «زیرمیزی» معاون درمان وزیر بهداشت برای عمل جراحی، اعلام شد او استعفا کرده و وزیر بهداشت جانشین خود را به‌عنوان سرپرست معاونت آموزشی منصوب کرده است.

🔸 روز جمعه هفتم آذرماه، مدیرمسئول انتشارات تیمورزاده و نشریهٔ «طبیب» تصویر دستخطی را در اینستاگرامش منتشر کرد با این توضیح که نوشتهٔ یک مادر بندرعباسی است که برای درمان بیماری فرزندش در تهران هنگام مراجعه به جلیل حسینی، معاون وزیر بهداشت، با درخواست او برای دریافت پنج سکه بهار آزادی مواجه شده است.

🔸 جلیل حسینی جراح متخصص ارولوژی است و به‌گفتهٔ این شهروند، او این درخواست را در بیمارستان ایران‌مهر با وی مطرح کرده و افزوده است: «اگر سکه نداری، باید سه تا چهار سال در بیمارستان دولتی تجریش منتظر نوبت عمل باشی».

🔸 جلیل حسینی و وزارت بهداشت هنوز در این باره اظهارنظر نکرده‌اند، اما رسانه‌های دولتی روز شنبه خبر دادند در پی استعفای حسینی، محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت، مشاور عالی و جانشین خود را با حفظ سمت به‌عنوان سرپرست معاونت آموزشی وزارت بهداشت منصوب کرد.

کیهان لندن - با شدت گرفتن تنش‌ها میان آمریکا و ونزوئلا، دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری ایالات متحده، اعلام کرد حریم هوایی ونزوئلا «به‌طور کامل» بسته شده است. روزنامه «وال‌استریت ژورنال» با اشاره به محاصره ونزوئلا می‌نویسد روسیه، چین، کوبا، ایران و دیگر قدرت‌های ضدآمریکایی اکنون، در حالیکه هدف آمریکا سرنگونی نیکولاس مادورو است چیزی بیش از چند جمله حمایتی ارائه نمی‌کنند.

ترامپ شنبه ۲۹ نوامبر (هشتم آذر) در «تروث‌سوشال»، نوشت: «خطاب به تمامی خطوط هوایی، خلبانان، قاچاقچیان مواد مخدر و قاچاقچیان انسان: حریم هوایی بر فراز و پیرامون ونزوئلا را کاملا بسته‌ تلقی کنید.»

در مقابل، حکومت ونزوئلا اظهارات ترامپ را «خصمانه، یک‌جانبه و خودسرانه» خواند و اعلام کرد بیانیه ترامپ نشان‌دهنده «جاه‌طلبی‌های استعماری» او نسبت به آمریکای لاتین است.

اندکی پس از اعلام ممنوعیت هوایی بر فراز آسمان ونزوئلا، براساس داده‌های پروازی سایت فلایت‌رادار چندین فروند هواپیما که از آسمان ونزوئلا خارج شدند.

در واکنش به این تهدید اسماعیل بقائی سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی اقدام ترامپ را «نقض فاحش هنجارها و قواعد بنیادین حقوق بین‌الملل» دانست و آن را محکوم کرد.

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

بقایی در ادامه گفت: «اقدامات تحریک‌آمیز و غیرقانونی آمریکا علیه حاکمیت ملی و تمامیت سرزمینی ونزوئلا خودسرانه و تهدیدی بی‌سابقه علیه ایمنی و امنیت هوانوردی بین‌المللی است.»

نقل‌قول «من بی‌معنا هستم» از برزو ارجمند، هنرمند ایرانی، فراتر از یک درد دل شخصی، نشانگر یک بیماری عمیق‌تر در میان کنشگران و بخشی از جامعه‌ای است که در معرض جنگ دائم روانی-رسانه‌ای قرار دارد. این حس «بی‌معنایی» و بی‌ثمر بودنِ تلاش، محصول مستقیم فضایی است که توسط رسانه‌های فارسی‌زبان برون‌مرزی و اپوزیسیون برانداز جمهوری اسلامی ایجاد شده است. این یادداشت، به تحلیل نقش این بازیگران در تشدید این وضعیت می‌پردازد و شکست‌های جنبش‌های مدنی را در پرتو این ذهنیت تحلیل می‌کند.

تزریق ناامیدی و سراب «سرنگونی آسان»

رسانه‌های برون‌مرزی با رویکردی عمدتاً رادیکال، با تمرکز افراطی بر شکست‌ها، ناکارآمدی‌ها و فسادهای سیستماتیک، یک تصویر تماماً سیاه از وضعیت داخلی ایران ترسیم می‌کنند. هدف، تهییج جامعه برای «قیام نهایی» است. در این فرآیند، هرگونه اقدام مدنی، اصلاحی، یا حتی تلاش‌های موفقیت‌آمیز برای مقاومت و کنشگری درون سیستم، یا نادیده گرفته می‌شود یا تحقیر می‌گردد. نتیجه این رویکرد، دامن زدن به احساس انفعال و بی‌فایده بودنِ کنشگری تدریجی است. وقتی راهکارهای میانی و اصلاح‌گرانه مدام بی‌ارزش و «سازش‌کارانه» خوانده شوند، انگیزه‌ای برای کنشگری باقی نمی‌ماند.

در این فضا، اپوزیسیون برانداز با ترویج ذهنیت «سرنگونی آسان»، نقش مخربی ایفا می‌کند. این ذهنیت که حسین باستانی در مقاله‌ای با همین عنوان به آن اشاره کرده، یک توهم خطرناک است: توهم اینکه نظام به اندازه‌ای ضعیف شده که با یک «فشار نهایی» یا «فراخوان سراسری» فرو می‌پاشد.

نقش ویرانگر ذهنیت «سرنگونی آسان» در جنبش‌های مدنی

تحلیل حسین باستانی در مورد ذهنیت «سرنگونی آسان» کاملاً با شکست‌های جنبش‌های مدنی در سال‌های اخیر همخوانی دارد. هنگامی که یک جنبش اعتراضی آغاز می‌شود (مانند اعتراضات ۱۳۹۶، ۱۳۹۸ یا ۱۴۰۱)، این ذهنیتِ القایی باعث می‌شود که:

• نادیده گرفتن برنامه‌ریزی: اپوزیسیون به‌جای سازماندهی ساختارهای زیرزمینی، ائتلاف‌سازی هدفمند و تعیین اهداف واقع‌بینانه، صرفاً بر تأکید بر «لحظه موعود» تمرکز می‌کند.

• تشدید رادیکالیسم: شعارها و مطالبات از حد مطالبات مدنی (مانند حقوق صنفی، اقتصادی یا حتی اصلاحات ساختاری) فراتر رفته و مستقیماً بر براندازی فوری متمرکز می‌شوند.

• خستگی و سرخوردگی: وقتی «سرنگونی آسان» در یک بازه زمانی کوتاه (چند هفته یا چند ماه) محقق نمی‌شود، حامیان و کنشگرانی که با این ذهنیت بسیج شده‌اند، به‌سرعت دچار سرخوردگی شدید و حس خیانت می‌شوند. این همان نقطه‌ای است که «من بی‌معنا هستم» متولد می‌شود؛ احساس اینکه تمام تلاش‌هایش (چه در داخل و چه در همراهی از خارج) صرفاً یک نمایش بی‌حاصل بوده است.

نتیجه: بی‌معنایی، هزینهٔ «براندازی نمایشی»

رسانه‌های برون‌مرزی و اپوزیسیون با اولویت دادن به «براندازی نمایشی» در فضای مجازی و رسانه‌ای، عملاً در عمل به فرسایش نیروهای مدنی و کنشگران واقع‌بین کمک می‌کنند. این رویکرد باعث می‌شود تا انرژی ارزشمند اعتراضات مدنی، به‌جای انباشت و تبدیل شدن به قدرت چانه‌زنی واقعی، به‌سرعت و در یک انفجار کنترل‌نشده مصرف شود. نتیجه این فرآیند، نه سرنگونی نظام، بلکه تولید انبوه حس «بی‌معنایی» در میان کسانی است که صادقانه به دنبال تغییر بوده‌اند. این هنرمند، برزو ارجمند، صرفاً صدای قربانیانِ ذهنیت توخالی «سرنگونی آسان» و قربانیان پروپاگاندای ناامیدکننده رسانه‌ای است.

احمد حیدریان

هادی خرسندی

ویژه خبرنامه

دست چپی: نیکا نیکوبین، از ذوب شدگان در ولایت. همان مکرّمه ایست که در آمریکا با یک مرد آمریکائی قرار تلفنی گذاشت که در هتل به او سکس بدهد، در کشاکش سکس چاقو درآورد زد به گردن مشتری. بنده خدا شلوارش را پوشید و زد به چاک. دخترک هم به پلیس گفت میخواستم انتقام خون سردار شهید قاسم سلیمانی را از یک آمریکائی بگیرم.

دست راستی: مکرمه شیرین سعیدی. این هم از ذوب شدگان در ولایت است که اخیراً چکّه میکند. سطحش از آن یکی بالاتر است. او دانشجو بود، این استاد دانشگاه است. او در سکس خودش را بروز داده این در اِکس. او عملاً سکس کرده این به مالش اکتفا.

همین. آنها که گمان میکنند حکومت اسلامی همه جورش را ندارد، بدانند که نخ-خیر. جنسش جور است!

سریع القلم: توسعه ناشناس و آمریکا ناشناس؛ مروج فاشیسم و راست افراطی در ایران

اکبر گنجی

✅چندی پیش سریع القلم گفت برای حل مشکل ایران و آمریکا به نیویورک بروید و با یهودیان آنجا مذاکره کنید و به تفاهم برسید. بعد آنها یک تلفن به کاخ سفید می زنند و کل مسائل ایران و آمریکا حل می شود. این سطح از اطلاعات از جهان و نزاع های ایران و آمریکا باور ناکردنی است.

✅سریع القلم از همه چیز «۳۰ تایی» می سازد. خوب چرا یکی ۴۰ ویژگی ندارد، دیگری ۲۰ ویژگی ندارد و دیگری ۱۳ ویژگی ندارد. همه این ۳۰ تایی ها مخلوقات أوهام او هستند، نه دنیای خارج.

✅سریع القلم در جدیدترین افاضاتش، نوعی رابطه (علی؟ همبستگی؟ تقارن؟ و...) میان رهبری سیاسی و رهبری اقتصادی با طبقه متوسط به بالا وضع می کند. طبقه محروم و زیر طبقه متوسط اصلاً قادر به رهبری سیاسی واقتصادی نیست.

🔺این ادعا صدها شاهد ناقض دارد. از رضا خان پرستان بپرسید تا سریع آن نگهبان سفارت هلند در تهران را نشان شما دهند.

🔺جان راولز کتاب «نظریه ای در باب عدالت» را در سال ۱۹۷۱ توسط دانشگاه هاروارد منتشر کرد. پس از آن، همه فیلسوفان سیاسی مجبور شدند نسبت خود را با این نظریه روشن سازند. بحث های مهمی میان راولز و فیلسوفان بزرگ در گرفت و راولز هم «لیبرالیسم سیاسی» اش را در ۱۹۹۳ منتشر کرد. اندک آشنایی با نظریه راولز نشان می دهد که این ادعاها تا چه اندازه در تعارض بنیادین با عدالت قرار دارند. (بی جهت نبود که سوزان نیمن- فیلسوف یهودیِ آمریکایی- شاگرد جان روالز ، کتاب مهم اش «درس گرفتن از آلمانی ها، خاطره شر و مسئله ی نژاد» را به نقد نژادپرستی و هولوکاست سازی اختصاص داد).

🔺مایکل سندل-فیلسوف باهمادگرا/باهمستانگرا- چند دهه است که در دانشگاه هاروارد نظریه عدالت درس می دهد و آن را به قلمروهای زیادی کشانده است. سندل در سال ۱۹۸۲ کتاب «لیبرالیسم و محدودیت های عدالت» را منتشر کرد که از منظری خاص به نقد لیبرالیسم و لیبرالیسم راولزی می پردازد. بخصوص انسان انتزاعی لبیرالیسم را رد کرده و از پیوندهای عمیق آدمیان با اجتماعات و باهمادها و سنت ها دفاع می کند.

طی هفته های اخیر و پس از فروکش کردن تهدیدهای اسراییل و آمریکا علیه رژیم جمهوری اسلامی مستقر در ایران، امیدهای کسانی که منتظر اقداماتی از این دست بودند به گونه ای به یاس گرایید. هر چند که هنوز هم برخی از این ناظران رسانه ای با هر موضع تند اسراییل و آمریکا، سعی بر این دارند که در تحلیل هایشان تهدیدهای اسراییل و آمریکا را برجسته سازند تا این گونه القا کنند که هنوز می توان به "یاری" دیگران امید داشت. و یا شاید هنوز هم بر این باورند که می توان بر چنین شعله های "امید"ی دمید. موردی که به زعم نگارنده در نهایت به گسترش غیر مستقیم جو انفعال و نومیدی می انجامد و همه را در انتظار "دستی [نگه می دارد که] از غیب برون آید و کاری بکند"!

همه فعالان سیاسی و تحلیلگران اما چنین نمی اندیشند که گویا قرار است دستی غیبی مردم ایران را نجات دهد! با توجه به این که شاهد سیاست های دوگانه و مزورانه ترامپ در رابطه با رژیم سرکوب گر جمهوری اسلامی می باشند. از سیاست دعوت رژیم جمهوری اسلامی برای پیوستن به پیمان ابراهیم - که گاه در گفته های رییس جمهور آمریکا شنیده می شود - گرفته تا دعوت به مذاکره و سهیم کردن "ایران" در مناسبات اقتصادی و شکوفایی اقتصادی آن و ... تا البته هر از چند گاهی به کار گرفتن جملات تهدید آمیز.

با این حال هنوز کسانی هستند که با پاشیدن بذر های یاس و نومیدی و دامن زدن به انفعال و بی عملی، بر این باور عامیانه دامن می زنند که؛ "تا آنها [قدرت های غربی] نخواهند، اینها [آخوندها و دار و دسته شان] نخواهند رفت"! دیدگاهی که نه تنها مبتنی بر نوعی پاسیویسم و بی عملی، بلکه برخاسته از نوع نگاهی است که توده مردم و اپوزیسیون را ناتوان و بی تاثیر تلقی می کند. دیدگاهی که بدون تردید نه تنها مفید و کارآ نیست بلکه آب به آسیاب رژیم هم می ریزد. البته تردیدی وجود ندارد که قدرت های جهانی هم بر روند حوادث و روی دادهای تاریخی بی تاثیر می گذارند و بر اساس منافع خود عمل می کنند. اما عامل تعیین کننده در نهایت فاکتورهای اجتماعی - اقتصادی و توده های مردم می باشند.

گشودنِ این بحث، توضیحاتی مختصر در رابطه با چند مفهوم و چند واژه‌ی کلیدی را می‌طلب. رجوع مکرر خوانندهٌ گرامی به تصویر پیوست، هنگام خواندن هر یک از نکته‌های زیر، انتقال اطلاعات را به مخاطب آسان‌تر خواهد کرد.

این مقاله، از سیاق نوشتارهای مناسب برای یک تندخوانیِ گذرا نیست.

۱- انسان تصمیم‌های خود را در خلأ نمی‌گیرد! هر تصمیمی، و هر انتخابی برای نحوه‌ی زندگی، بازتاب شبکه‌ای پیچیده از دانسته‌ها، تجربه‌ها، باورها در قلمرو علم، و تاریخ، و اخلاق است.

۲- انسان یک موجود بسیار پیچیده و چند وجهی است که، بر عکس یک روبات و یا یک کامپیوتر، دارای حالات احساسی-روانی-عاطفی است. تنظیمات حالات احساسی-روانی-عاطفی انسان، توسط ترشحات سلول‌های عصبی (سلول عصبی=نورون=Neuron؛ ترشحات سلول‌های عصبی=نوروهورمون‌ها و نوروترانسمیترها) انجام می‌گیرد.

۳- حالات احساسی-روانی-عاطفی یک فرد در رابطه با دانسته‌ها و باورها در مقوله‌های مختلفِ علم و تاریخ و اخلاق، تاثیر و تاثری دائمی، و متقابل، و چندجانبه دارند. روحیه و خُلق و خُو، و حالات احساسی-روانی-عاطفی انسان، در کانون این تاثیرات و تاثراتِ دانمی و متقابل و چندجانبه قرار گرفته است. یک پیچیدگیِ شگفت‌آور!

۴- حالات احساسی-روانی-عاطفی یک فرد در رابطه با دانسته‌ها و باورها در مقوله‌های اخلاق و علم و تاریخ، خط دهنده و شکل دهنده تصمیم‌های یک فرد در ابعاد اجتماعی، و فرهنگی، و اقتصادی، و سیاسی می‌گردد.

۵- مکانی که برای پندار یک فرد می‌توان متصور بود، طیفی است که یک سر آن قدرت و زور و خشونت است و ذاتی و اصیل دانستن آن‌ها. در یک سر دیگر آن طیف، انسانیت و انسان و حقوق ذاتی قرار گرفته است. پندار هر فردی، یا به قدرت‌مکان بودن تمایل دارد، و یا به حقوق‌مکان بودن. مقدار نزدیکی پندار هر فرد به این و یا آن سرِ این طیف، در شرایط زمانی و مکانی مختلف، می‌تواند تغییر کند.

۶- موطنِ دانسته‌ها، و تجربه‌ها، و باورهای هر انسان در قلمروهای علم و تاریخ و اخلاق، تن و بدنِ فیزیکی آن فرد، سلسهُ اعصاب یک فرد، پندارِ آن فرد است. موطنِ حالات احساسی-روانی-عاطفی یک فرد هم در همین وطن است.

۷- مجموعهٌ دانسته‌ها، تجربه‌ها، باورهای هر انسان در قلمرو علم، و تاریخ، و اخلاق، همراه با تاثیر و تاثرات چندجانبه، و متقابل حالات احساسی-روانی-عاطفی یک انسان، وجدانِ عمومیِ فردیِ آن شخص است.

۸- وجدانِ عمومیِ فردیِ یک انسان، شخصیت آن انسان را، و روش و منش و نحوه‌ی زندگیِ آن انسان را، و نوع تصمیم‌های آن انسان را در ابعاد اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و سیاسی، رقم می‌زند.

۹- بدین ترتیب است که می‌بینیم برخی افراد، فعال و کوشا در تدبیرِ مستقلانه‌ی امورِ زندگی خویش می‌شوند، ولی برخی دیگر انسان‌ها، منفعل و فعل‌پذیر و وابسته و محتاج.

۱۰- به همین ترتیب، یک ملت هم یا فعال و کوشا در تدبیر مستقلانه‌ی امور زندگی خویش است، و یا منفعل و فعل‌پذیر و ساکت! چرا که یک گروه، یک جمع، یک جامعه، و یا یک ملت، از مجموعهٌ افراد تشکیل می‌شود.

۱۱- هر مستبدی، و هر رژیم استبدادی حاکم بر هر کشور، و هر دولت دیکتاتوری نیاز دارد که برای بقای خود، ملتِ زیر یوغ خود را، به لحاظ کیفی و کمی، هر چه بیشتر از جنس خود، و هر چه بیشتر وابسته به دولت استبدادی بکند. در عمل، روش اجرایی شدن این ترفند، از طریق جنگ روانی انجام می‌گردد.

۱۲- هر مستبدی، و هر رژیم استبدادی حاکم بر هر کشور، و هر دولت دیکتاتوری نیاز دارد که برای بقای خود، ملتِ زیر یوغ خود را، همیشه در احساس ناتوانی و ترس و اضطراب و بی‌ثباتی و تزلزل و ابهام و بی‌اطلاعی و نگرانی و افسردگی و فرسودگی و ناامیدی و یاس و... نگه دارد. این ترفند، به طور عملی، از طریق جنگ روانی اجرایی می‌گردد.

۱۳- با شکست دادنِ یک حداقل لازمی از ما مردم در جنگ روانی، خامنه‌ای و نتانیاهو (که هر دو از یک جنس هستند) توانسته‌اند حاکمیتی بس طولانی بر مردم داشته باشند. جنگ روانی قدرت‌ها علیه مردم را، خامنه‌ای و شرکا «جهاد تبیین»، و نتانیاهو و شرکا «هاسبارا» می‌نامند! هر چه تعداد افرادی بیشتری، هم به لحاظ کمی و هم به لحاظ کیفی، در این جنگ روانی شکست بخورند، طول عمر مستبد هم به همان نسبت بیشتر می‌شود.

۱۴- اطلاع و با خبری از وضعیت و موقعیت در این جنگ روانی را با واژههایی چون آگاهی و دانستن و وژدان و کونسیانس (conscience) و هوش و ضریب آگاهی و اطلاع و... بررسی کرده‌اند. به نظر نویسنده، وژدان از همه این واژهها رساتر است.

۱۵- در رابطه با ریشه‌شناسی و مفهوم وژدان احساسی-روانی باید گفت که «وژدان» یک واژه‌ی پارسی، با ریشه‌ی کوردی به معنای «خوددانی» است؛ یعنی خودآگاهی، خوددانستن و آگاهی از خویشتن. معرّب این واژه «وجدان» است. هسته مفهومی آن بر محور درک و دانستن و آگاهی از خود و دیگری و دیگران، و نسبت خود با جهان است. در نگاه حاضر، «وجدان احساسی-روانی» به آن لایه‌ای از خوددانی اطلاق می‌شود که با تجربه زیسته‌ی عاطفی و روانی فرد گره خورده است؛ لایه‌ای که امروز در ادبیات روان‌شناسی نزدیک‌ترین معادل آن را می‌توان در مفاهیمی چون ضریب احساسی-روانی (emotional quotient=EQ) و هوش احساسی-روانی (Emotional Intelligence) جست.

۱۶- وژدان احساسی-روانی، صرفاً یک حس مبهم درونی یا عذاب پس از خطا نیست، بلکه ساختاری است متشکل از ظرفیت‌های ادراکی، عاطفی و تنظیمی که از خلال آن، فرد نه‌تنها به احساسات خود آگاه می‌شود، بلکه می‌آموزد این احساسات را بفهمد، ریشه‌یابی کند، نام‌گذاری کند، در متن تجربه‌های گذشته و شرایط فعلی تحلیل کند، و در نهایت، واکنشی متناسب و مسئولانه برگزیند. در این چارچوب، غنای وژدان احساسی-روانی، ابتدا خوددانی و خودروانکاوی است، و سپس خودهدایتی و خودروان‌درمانی. این خصوصیات سلبی و ایجابی، در باره دیگران، و در رابطه با دیگری و دیگران هم کاربردهای مهمی دارد.

۱۷- هر فردی در ورود به بحث وژدان و خوددانیِ احساسی-روانی، معنی این «خود» را هم به معنای فهمیدن شرایط و حال و هوای احساسی-روانی شخصِ خویش می‌سنجد، و هم به معنا فهمیدن شرایط و حال و هوای احساسی-روانی دیگری و دیگران، و در رابطه با عنوان این نوشتار، به معنای فهمیدن شرایط و حال و هوای احساسی-روانی جامعه و ملت است..

۱۸- اگر به سامانه‌ و دستگاه مغز و اعصاب هر انسانی، به مانند یک سخت‌افزار بنگریم، اندیشه‌ی راهنما یا بن‌مایه و شالوده‌ی تفکر و تعقل هر فردی، مانند نرم‌افزاری است که در مغز انسان تعبیه و نصب یا بارگذاری (upload) شده است.

۱۹- مکانِ اندیشهٌ راهنمای هر فردی ممکن است بر محور اصالت قدرت، زور و تضاد و سلطه شکل گرفته باشد. ولی می‌تواند برعکس، یعنی بر پایه‌ی انسان، انسانیت، حقوق و یگانگی سامان یافته باشد. به عبارت دیگر، پندار هر فردی در طیفی قرار می‌گیرد که یک سر طیف، 'پندارِ قدرت‌مکان'، و سرِ دیگر طیف، 'پندارِ حقوق‌مکان' است. هر فردی برای غنا بخشیدن به وژدانِ عمومی خویش، لازم است کوشش کند و دریابد که مکانِ پندار وی در هر زمان، به کدام سرِ این طیف تمایل دارد.

۲۰- یک پندار که مکانش به سوی قدرت و زور و خشونت و تضاد تمایل دارد، نتیجهٌ تاثیراتش بر احساس و روان و عاطفهٌ آن انسان، اضطراب و افسردگی و ترس و یاس و منفی‌بافی و انفعال و... است. به عکس، یک پندار که مکانش به سوی انسان و انسانیت و حقوق تمایل دارد، نتیجهٌ تاثیراتش بر احساس و روان و عاطفهٌ آن انسان، احساس امنیت و آرامش و شادی و امید و فعالیت و پرکاری و...است. این تاثیر و تاثرات توسط ترشحات سلول‌های عصبی تنظیم می‌شوند. وقتی هر فردی در ساحت احساسی و روانی به «خوددانیِ» بیشتری دست می‌یابد (یا به عبارت دیگر برای غنای وژدان احساسی-روانیِ خویش می‌کوشد)، می‌تواند تشخیص دهد که تصمیم‌هایی که اکنون می‌گیرد، در وضعیت اضطراب، غم، خشم یا افسردگی و... قرار دارد، و یا بر عکس. در این‌صورت و با این خوددانی، می‌تواند دلیل تصمیمات خود را، از زاویهٌ احساسی-روانی ریشه‌یابی نماید، و در صورت لزوم آن تصمیمات را تفییر دهد.

۲۱- تنظیمات طبیعی ترشحات سلول‌های عصبی، ممکن است به علت شرایط محیطی (بی‌خوانی، خستگی، گرسنگی، درد،...) دچار اختلال و غیرِ طبیعی شود. هدف شکنجه‌گران در زندان‌ها، ایجاد این اختلال به‌طور مصنوعی و غیرِ طبیعی است. به لحاظ فیزیولژیک، این اتفاقِ آسیب‌شناسانه‌ای است که در برخی از زندانیانِ سیاسیِ «شکسته» یا «بریده» می‌افتد. در این حالت است که برخی از این هموطنان ما، در انفعالی که به‌شکل مصنوعی در آن‌ها ایجاد شده، حاضر به اعترافات خلاف واقعیت، به ضرر خود می‌شوند. ولی باید تاکید شود که بدین ترتیب می‌بینیم و با این توضیحات، نباید به این هموطنان با دیدهٌ قضاوت‌مندانه نگریست.

مقدمه

در جنگ ۱۲ روزه، همانند بسیاری از بحران‌های منطقه‌ای، رژیم ولایی تنها «ناظر» نبود؛ بلکه کوشید و می کوشد تا «راوی اصلی» جنگ باشد. رهبر و سردمداران این رژیم و رسانه‌های وابسته به سپاه، خبرگزاری‌های حکومتی و اتاق‌های عملیات سایبری با سرعت وارد میدان شدند تا روایتی بسازند که هم به کار سیاست خارجی بیاید و هم شکاف‌های داخلی را موقتاً پنهان کند. این همان رویکرد روایت‌سازی دولت‌هاست: تبدیل جنگ واقعی به یک «داستان قابل‌کنترل»؛ داستانی که حکومت از طریق آن، شکست‌ها را پنهان و پیروزی‌های نمادین خلق می‌کند.

1. روایت‌سازی دولت‌ها: (State Narrative Construction)

دولت‌ها بخصوص رژیم های استبدادی هنگام مواجهه با جنگ سه کار می‌کنند:

1.1. ساده‌سازی پیچیدگی

جنگ همیشه آشفته است. دولت‌ها با انتخاب گزینشی اطلاعات، از آن تصویری ساده، یک‌خطی و قابل‌فهم می‌سازند.

1.2. ساخت دوگانه‌های هویتی

دوگانه‌سازی «ما/آن‌ها» کلید بسیج عمومی است. دولت‌ها با خلق قهرمان و دشمن، هویت سیاسی دلخواه خود را بازتولید می‌کنند.

1.3. تبدیل هزینه به دستاورد

این بخش مهم‌ترین کارویژه روایت‌سازی است. شکست‌ها دوباره معناگذاری می‌شوند تا شبیه پیروزی جلوه کنند.

تمام این الگوها در روایت رسمی رژیم ولایی از جنگ ۱۲ روزه کاملاً قابل مشاهده است.

2. روایت‌سازی رژیم ولایی از جنگ ۱۲ روزه

2.1. ساده‌سازی شدید واقعیت

درحالی‌که جنگ ۱۲ روزه مجموعه‌ای پیچیده از عملیات، حملات، واکنش‌های منطقه‌ای، میانجی‌گری‌ها و فشارهای جهانی بود، رسانه‌های ولایی آن را به یک جمله تقلیل دادند:

«مقاومت ضربه زد، دشمن عقب نشست.»

مثال‌های مشخص:

شبکه العالم از روز اول جنگ تیتر ثابت داشت: «رژیم صهیونیستی زیر آتش مقاومت»؛ حتی در روزهایی که حملات کاهش یافته بود.

صداوسیما تقریباً هیچ اشاره‌ای به شکاف میان گروه‌های نیابتی و اختلافات تاکتیکی میان سپاه قدس و برخی گروه‌ها نکرد.

خبرگزاری فارس و «سپاه‌نیوز» حتی تصاویر تحلیلگران نظامی اسرائیل را تقطیع کردند تا چهره «آشفته و شکست‌خورده» نشان داده شود.

این ساده‌سازی بخشی از الگوی آشناست: حذف اطلاعات مزاحم تا «قهرمانِ داستان» آسیب نبیند.

2.2. قهرمان‌سازی و دوگانه حق/باطل

رژیم ولایی روایت جنگ را حول دو قطب ساخت:

محور مقاومت = پاک، اخلاقی، مظلوم، الهام‌بخش

اسرائیل = شر مطلق، درمانده، رو به سقوط

مثال‌های مشخص:

مجموعه رسانه‌ای سپاه (مثل نورنیوز، تسنیم، مشرق) بارها تصویری از پهپادهای انصارالله منتشر کردند و آن را «گواه فروپاشی جبهه دشمن» معرفی کردند.

ما در فرهنگی جمعگرا چنان در ازدحام فرسوده شدیم که دیگر حتا صدای نفس خود را نیز نمی‌شنویم. فرهنگی که در آن "جمع" نه همنشینی آزادانه انسان‌ها، که سپری برای گریز از خویشتن است. ارسطو وقتی گفت "کسی که با تنهایی‌ اش آسوده است، فراانسان است"، هرگز از بریدن پیوندهای انسانی سخن نمی‌گفت. او می‌دانست انسان ذاتاً موجودی اجتماعی است. مقصودش اما آن بود که بیشتر آدمیان از بیم مواجهه با تاریکی‌های درون، به آغوش جمع پناه می‌برند. جمع صدای ذهن را خاموش می‌کند؛ جایی است که در آن می‌توان نقاب زد، زخم‌های کهنه را در آینه ندید و تنها با تأیید جماعت، خود را از رنجِ خودفهمی رها کرد.

در محافل جمعگرای عقب‌مانده ایرانی، هنجاری حاکم است که می گوید باید رنگ جماعت باشی، سخن نامتعارف نگویی و مبادا عادتها را بلرزانی. این در حال است که در تنهایی، انسان با خویشتن رو‌به‌رو می‌شود و صاحب اختیار است و در آینه بی‌دروغ سکوت، هم خود را می‌بیند و هم جهان را. همین‌جا است که به تعبیر ارسطو، "بزرگترین ایده‌ها" زاده می‌شوند. با این همه، ما در جهانی زندگی می‌کنیم که در میان شبکه‌هایی متراکم و فشرده محاصره شده‌ایم. شبکه‌هایی که "تنهایی" را بیماری جلوه می‌دهند و بی‌وقفه می‌کوشند جای آن را با همهمه‌ای بی‌حاصل پر کنند. مبادا نبوغی فردی، اندیشه‌ای تازه یا صدایی متفاوت از عرف عادت‌زده، برخیزد.

اما هنرِ تنهایی در واقع امر این است؛ در جمع بودن بی آنکه جمع بتواند تو را از خودت مصادره کند. ما هرگز این هنر را نیاموختیم. در فرهنگ جمعگرای‌مان پیر و فرسوده شدیم، تا آنجا که از دل تکرار بی‌پایان ایده‌های سیاسی و توده‌ پرستانه حماقتی تاریخی سر برآورد و از آن، "رهبری خمینی"متولد شود. آری، هنوز نیز زیر فشار جماعت‌سازیِ شبکه‌های اجتماعی در محاصره‌ایم؛ جماعت‌هایی که "تنهایی" را نقب می‌زنند تا مبادا صدای فردیت برخیزد. بنگرید به شبکه‌های مجازی ایرانی را که چگونه به هم "نان قرض می‌دهند" تا حلقه امن و بی‌خطر جمع خود را حفظ کنند! و چه تلخ که صادق هدایت، نخستین قربانی همین جمعِ بی‌رحم بود؛ جمعی که تنهاییِ فرد را تاب نمی‌ آورد و مدام علیه اش توطئه می کند تا او را، یا تسلیم هنجار جمع کند یا خنثایش سازد. امر و عادتی که در آن خبره شده ایم.

نیکروز اعظمی

ویژه خبرنامه گویا - در چند روز گذشته مجموعه‌ای از رویدادها و اظهارنظرهای کم‌سابقه در فضای رسمی و نیمه‌رسمی جمهوری اسلامی رخ داده که برای ناظران سیاسی، نشانه‌ای از آغاز یک «تغییر گفتمان مدیریت بحران» تلقی می‌شود.

انتشار ویدئوهایی در رسانه‌های داخل کشور از موفقیت حملات اسرائیل به سامانه‌های پدافندی جمهوری اسلامی، در کنار سخنان بی‌سابقه حسن روحانی درباره نبودِ بازدارندگی واقعی و تأیید همین سخنان از سوی عباس عبدی، زنجیره‌ای است که معمولاً بدون چراغ سبز سطوح بالای قدرت امکان بروز نمی‌یابد. این تحولات پرسش مهمی را پیش می‌کشد: آیا حاکمیت در حال آماده‌سازی افکار عمومی برای نوعی «نوشیدن جام زهر» یا «نرمش قهرمانانه» جدید است؟

نخست باید توجه داشت که رسانه‌های رسمی جمهوری اسلامی در حوزه مسائل نظامی و امنیتی معمولاً رویکردی کاملاً دفاعی و تبلیغاتی دارند و از انتشار هرگونه محتوای تضعیف‌کننده توان بازدارندگی به‌شدت پرهیز می‌کنند. آن هم در شرایطی که تقابل جمهوری اسلامی و اسرائیل وارد فاز تنش‌زای تازه‌ای شده، انتشار چنین ویدئوهایی ــ آن‌هم در رسانه‌هایی که معمولاً تحت کنترل مستقیم نهادهای امنیتی‌اند ــ نشان می‌دهد که هدف، صرفاً اطلاع‌رسانی نیست، بلکه «مدیریت انتظارات» و «تغییر تدریجی روایت» است.

سخنان حسن روحانی نیز نشانه‌ای مهم در این روند محسوب می‌شود. روحانی، که سابقه طولانی در پرونده‌های امنیتی و هسته‌ای دارد، معمولاً سخنانش را به‌گونه‌ای تنظیم می‌کند که پیام آن دقیقاً به آدرس تصمیم‌گیران اصلی برسد. هشدار او درباره «دروغ نگفتن درباره بازدارندگی» خطاب مستقیم به دستگاه‌های نظامی نیست؛ بلکه نوعی هشدار به حاکمیت است که ادامهٔ اغراق‌گویی رسمی دیگر کارایی ندارد و ممکن است هزینه‌های سیاسی و امنیتی سنگین‌تری ایجاد کند.

تأیید سخنان روحانی از سوی عباس عبدی، که گرچه منتقد است اما همچنان در چارچوب گفتمان اصلاح‌طلبیِ داخل نظام صحبت می‌کند، نشانهٔ دیگری از «باز کردن فضای بحث» به شکلی کنترل‌شده است. این مدل از تأییدها معمولاً به این معناست که جناح‌های نزدیک به قدرت چراغ سبز گرفته‌اند تا بخش‌هایی از واقعیت میدانی را به افکار عمومی منتقل کنند و زمینهٔ ذهنی جامعه را برای پذیرش یک تغییر سیاست آماده سازند.

اگر این رویدادها را کنار هم قرار دهیم، شباهت‌هایی با مقاطع تاریخی حساس پیدا می‌کنیم: زمانی که آیت‌الله خمینی در سال ۱۳۶۷ تصمیم به پذیرش قطعنامه گرفت و آن را «نوشیدن جام زهر» نامید، یا وقتی آیت‌الله خامنه‌ای در سال ۱۳۹۲ از «نرمش قهرمانانه» سخن گفت. در هر دو مقطع، حاکمیت ابتدا به‌طور هدفمند نشانه‌هایی از دشواری وضعیت و ناکارآمدی ادامهٔ مسیر قبلی را به داخل تزریق کرد تا پذیرش تغییر برای نیروهای سیاسی و پایگاه اجتماعی‌اش قابل‌هضم‌تر باشد.

اکنون نیز ممکن است حاکمیت در برابر یک واقعیت سخت قرار گرفته باشد: ناکارآمدی ساختارهای دفاعی در برابر جنگ هوشمند و حملات دورایستا، فشارهای اقتصادی فزاینده، و احتمال گسترش درگیری‌های منطقه‌ای. ترکیب این عوامل می‌تواند دستگاه قدرت را ناچار کند تا زمینه را برای یک چرخش راهبردی ــ چه نرمش در سطح منطقه‌ای، چه مذاکرات غیرعلنی با آمریکا یا کشورهای عربی، و چه تجدیدنظر در سطحی از سیاست تقابل با اسرائیل ــ فراهم کند.

در عین حال این سیگنال‌ها می‌توانند چند هدف همزمان داشته باشند: کاهش هزینه مسئولیت‌پذیری حاکمیت، ایجاد آمادگی ذهنی در پایگاه سنتی نظام که معمولاً با هرگونه عقب‌نشینی مخالفت می‌کند، و همچنین ارسال پیام به بازیگران خارجی که جمهوری اسلامی می‌تواند گزینه‌های انعطاف‌پذیرتری را نیز روی میز بگذارد. به بیان دیگر، «اعتراف کنترل‌شده به آسیب‌پذیری» می‌تواند مقدمه‌ای باشد برای چانه‌زنی‌های آینده.

در نهایت، هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت که این تحولات مقدمهٔ یک تصمیم بزرگ هستند، اما الگوی رفتاری حاکمیت جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته نشان می‌دهد زمانی که مجموعه‌ای از پیام‌های کم‌سابقه به‌طور همزمان و هماهنگ منتشر می‌شوند، معمولاً نشانه‌ای از تغییرات احتمالی در سطوح عالی است. اگر این روند ادامه یابد، می‌توان گفت نظام در حال آماده کردن نیروهای وفادار خود ــ و حتی افکار عمومی ــ برای ورود به مرحله‌ای تازه در سیاست منطقه‌ای و امنیتی است؛ مرحله‌ای که شاید در آینده آن را با عبارتی مشابه «جام زهر» یا «نرمش قهرمانانه» به یاد بیاوریم.

ویدئویی از روضه‌خوانی در دفتر زهران ممدانی، شهردار جدید نیویورک

وب‌سایت آیت‌الله علی سیستانی، مرجع تقلید شیعیان، در پاسخ به استفتائی درباره این پرسش که «امامان جماعت در برخی کشورهای اسلامی از دولت حقوق می‌گیرند» نوشت توصیه می‌شود مومنان پشت سر امام جماعتی که حقوق دولتی دریافت می‌کند نماز نخوانند.

در ادامه این پیام آمده است: «این توصیه نه برای خدشه‌دار کردن شخصیت یا عدالت او، بلکه برای آن است که این جایگاه‌ها و مواضع صاحبان آن کاملا از هرگونه دخالت احتمالی دولت به‌دور بماند.»

آیت‌الله علی سیستانی تاکید کرد که دریافت حقوق ماهانه از دولت می‌تواند به عدالت و استقلال امامان جماعت خدشه وارد کند و بهتر است آنان خود را «در معرض طعن و سوءظن» قرار ندهند.

این مرجع تقلید همچنین تصریح کرد که نقد و ارزیابی عملکرد امامان جماعت باید به‌گونه‌ای باشد که هرگونه وابستگی احتمالی به دولت--چه اکنون و چه در آینده--برای همیشه منتفی شود.

در این استفتا و پاسخ آیت‌الله سیستانی به نام کشور یا کشورهایی که امامان مساجد و یا روحانیون حقوق ماهانه از دولت یا دولت‌ها دریافت می‌کنند، اشاره نشده است.

در سالیان اخیر، گزارش‌های فراوانی در مورد وابستگی روحانیون حوزه و مساجد به کمک‌ها و بودجه سالانه دولت‌ها در ایران منتشر شده است.

در شرایطی که برخی، به خصوص روحانیون بلندپایه از این کمک‌ها حمایت کرده‌اند، منتقدین تاکید کرده‌اند که این‌ کمک‌ها و بودجه سالانه دولت‌ها، روحانیون و مراکز دینی را به حکومت وابسته می‌کند.

در عین حال، عباراتی مانند «آخوند دولتی» برای روحانیونی که در مراکز دولتی کار می‌کنند، ‌رایج شده است؛ از جمله برای آنها که در اداره‌ها و نهادها پیش‌نماز هستند.

ابوالفضل فاتح، موسس ایسنا، در یادداشتی با عنوان «نسخه‌ای برای همه ادیان | درباره‌ی توصیه‌ی حضرت آیت الله سیستانی» نوشت:

حضرت آیت الله سیستانی در پاسخ به پرسشی از شیعیان یکی از کشورهای با اقلیت شیعه در وبگاه عربی ایشان که «در برخی کشورهای اسلامی، دولت برای امامان جماعت در مساجد حقوق ماهانه تعیین می‌کند و بخشی از آنان از روحانیون شیعه هستند. نظر شریف شما در این‌باره چیست؟ بیان داشته اند: «به مؤمنان (أعزّهم الله تعالى) توصیه می‌کنیم پشت سر کسی که حقوق دولتی دریافت می‌کند نماز نخوانند. این نه از باب خدشه وارد کردن به او یا طعن در عدالت وی است، بلکه برای آن است که این جایگاه‌ها و مواقف صاحبانشان کاملاً از هرگونه دخالت احتمالی دولت ــ حتی در آینده ــ مصون بمانند».

بی تردید این پاسخ مکتوب، بار دیگر ابعاد فکری «مکتب سیستانی» را نمایان ساخته است؛ مکتبی که بر استقلال نهاد دین، کرامت انسان و صیانت بلندمدت از هویت شیعی استوار است. این توصیه نه یک موضوع جزئی وفرعی، بلکه بخشی از یک چارچوب کلان و منظومه ای راهبردی است که در آن هرگونه وابستگی ساختاری روحانیت به دولت‌ها یا جریانات سیاسی، تهدیدی برای اصالت دینی، طهارت اخلاقی و اعتماد عمومی تلقی می‌شود.

چنان که در یادداشت‌های دیگری * هم اشاره شد، از دیدگاه نگارنده (تاکید می‌شود این یادداشت و این دیدگاه‌ها شخصی است)، در «مکتب سیستانی» سه اصل بنیادین برجستگی ویژه دارند:

الف: حفظ هویت با پیوند به نص و اصالت ها از یک سو و استقلال نهاد دین از سوی دیگر؛

ب: محوریت حکمت و کرامت انسانی در فهم فقه اجتماعی و استنباط روابط درون دینی و میان‌ادیانی؛

ج: گفت‌وگو، اعتدال و همزیستی اجتماعی به‌عنوان راهبرد پایدار جامعه شیعی در جهانی پرتنش.

در دو دهه گذشته، حضرت آیت‌الله سیستانی مبتنی بر این اصول و با رویکردی منظومه ای و ترکیبی نظام مند و برآمده از عقلانیت فقهی، تجربه تاریخی و وجدان اخلاقی، نقش کم نظیری در شکل دهی به «گفتمان نوین تشیع» ایفا کرده اند. دفاع از حقوق بنیادین و کرامت انسانی، حق اعتراض مسالمت‌آمیز، تأکید بر دولت مدنی، اصرار بر انتخابات آزاد و منصفانه، حمایت از گفت و گوی بین دینی و حقوق اقلیت‌های دینی، و جلوگیری از تنش‌های فرقه‌ای، مقابله با جهل و افراطی گرایی داعشی، حمایت از مظلومان و ستمدیدگان و حفظ استقلال از قدرت های جهانی از شاخصه‌های بارز سیاسی و اجتماعی این مکتب است؛ شاخصه‌هایی که تأثیرات آن از حوزه ی نجف اشرف بسی فراتر رفته و در حال ساختن الگوی تازه‌ای از قدرت نرم و معنوی برای تشیع در جهان معاصر است.

با این نگاه، خطاب اخیر درباره استقلال امامان جماعت از وابستگی اقتصادی به دولت ها، بخشی از ایده ی اخلاقی و رویکردی است که هدف آن حفظ هویت و شفافیت معنوی تشیع و پیشگیری از هر گونه مداخله یا دستکاری قدرت ها در نهاد دین و ممانعت از دو رگه شدن صدای مذهب با آمیختگی های ناروا است. حضرت آیت‌الله سیستانی از نجف اشرف، الگویی ارائه می‌کند که در آن مرجعیت و روحانیت، وابسته یا ذیل قدرت ها تعریف نشود؛ بلکه نهادی اصیل و الهی، مستقل و عقلانی، ناظر و اخلاق‌محور، و به مفهوم واقعی حامی و متکی بر مردم بماند. از همین روی، شاهد بوده ایم از زمان زعامت بر حوزه نجف اشرف بیش از دو دهه قبل، حوزه را از هر گونه بودجه دولتی و طلاب را از مشاغل دولتی منع و پرهیز داده اند.

گرچه این توصیه به مومنان و ائمه جماعت و به عنوان سفارشی بلند مدت در صیانت از روحانیت و مساجد و منابر و تریبون های تشیع صادر شده است، اما می توان از آن به عنوان نسخه ای برای تمامی مذاهب و ادیان و توصیه ای نجات بخش با کاربست فرا مذهبی و فرادینی یاد کرد. حساب کثیری از رهبران فکری و مذهبی و مومنان حقیقت جویی که در طی قرون و اعصار پرچم آزادگی و انسانیت و معنویت برافراشتند و جان در این مسیر نهاده اند جدا، اما نیک می دانیم که در طول تاریخ، وابستگی دسته ای از روحانیان به دربارها و حکومت ها در مذاهب و ادیان مختلف، چه بر سر ادیان و پیروان مذاهب آورده است و چگونه مداخلات و تطمیع قدرت ها در اقصی نقاط عالم، حریت و استقلال کثیری از نهادها و شخصیت های دینی را مخدوش ساخته است. دیده‌ایم که چگونه گروهی از نهادهای دینی در سراسر جهان، پس از مدتی و پس از انحراف از مسیر کلیدی به بخشی از هژمونی مسلط تبدیل و به جای توحید و رهایی ملت ها و ابتنای امور به معرفت و عدالت، سلوکشان مشروعیت بخشی به طبقات و نظام‌های ناعادلانه و توجیه حاکمان فاسد و تحریف ادیان و مذاهب شده است. این را در چهره ی دو گانه‌ی برخی رهبران ونهادهای مذهبی جهان می بینیم که وقتی از حقیقت فاصله می گیرند، یک سوی آن به جهل و خرافه و تزویر و زور و افراط می گراید. این همان چهره ای است که متاسفانه رویکردهای ضد دینی مدام آن را مستمسک قرار می دهند تا آن را تعمیم داده و هر چه دین و ایمان است از ریشه بخشکانند.

در دورانی که جهان از خشونت، قطبی‌سازی و بحران اعتماد رنج می‌برد، و بیش از هر زمان به معنویت و حریت و عدالت و اخلاق نیازمند است، چهره حقیقی دین در سیره ی محمد (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) و آل علی (علیهم السلام) نهفته است و این انتظار از روحانیت اصیل است که با سلوک خود آن سیره ی مقدس را تبیین و آشکار ساخته و آینه ی مکتب باشند. آینه ای که چهره ی ناب دین حقیقی در آن ترسیم شود، و مبنای معرفی به جامعه به ویژه نسل جوان در آشفته بازار شبهات قرار گیرد. مبتنی بر این دغدغه، نسخه ای که آیت الله سیستانی از انسان مومن در منظومه ای از فتاوی و سلوک سیاسی و اجتماعی تمنا می کنند و همین نسخه ای که برای استقلال محراب از قدرت ها و صیانت از اعتماد ائمه جماعت در کشورهای اسلامی ارائه می دهند، بسی مغتنم است: منظومه ای که اهتمامش نه تنها صیانت از امروز و آینده ی تشیع، بلکه پاسداری از شأن انسان و ایمان و عبادت، و بنیان‌های همزیستی انسانی و معنوی در مقیاس جهانی است.

والسلام
ابوالفضل فاتح

مرضیه حاجی هاشمی

🗒 ایران این روزها چنان دچار طوفان بی وقفه بحران ها از زمین و آسمان شده که علاوه بر فشار های عینی، به گونه ای ذهنی و روانی نیز هجمه ای از اندوه، جان و قلب را در می نوردد که چه بر ایران می گذرد، از محیط زیست و هوا و آب و انرژی تا سلامت و تغذیه و رفاه و حتی اخلاق و وجدان. این روند خطرناک چگونه آغاز شد؟ در خدمت کدام پروژه تمام پروژه منافع و رفاه ملی به حاشیه رفت یا در غبار فسادها و رانت ها و ویژه خواری ها محو شد؟

⬅️ چگونه شد که «جمهوری اسلامی» مأموریت محو «اسرائیل» یافت و تمام قد در مقابل غرب ایستاد، در حالی که به واقع غرب میزبان خوبی برای اسلامگراها در دانشگاه های خود، انجمن های اسلامی و حتی برای رهبر انقلاب بود؟ از سویی اسناد نشان می دهد که در دهه ۵٠ و اوایل انقلاب، «آمریکا» و برخی کشورهای اروپایی، به دلیل مهار نفوذ چپ‌ها و کمونیست‌ها، در پروژه «دلتا» به شکل غیرمستقیم از گروه‌های اسلام‌گرا حمایت می کردند و اسلامگراها در ایران بیشترین نفع را از این سیاست غرب بردند.

⬅️ پیش از انقلاب، جریان‌های چپ انقلابی و گروه‌های اسلام‌گرای مبارز، هر کدام به شکل متفاوتی مساله اسرائیل و حمایت از فلسطین را دنبال می‌کردند. چپ‌های انقلابی غالباً تقابل با غرب و آمریکا را با نگاه ضد امپریالیستی و همبستگی با جنبش‌های آزادی‌بخش فلسطین پیوند می‌زدند. اسلام‌گرایان انقلابی و رهبر انقلاب، اسرائیل ستیزی را با مبارزه علیه شاه که او را وابسته به آمریکا می‌دانستند، گره زده بودند و مقابله با اسرائیل را مساله هویتی و دینی می‌دانستند. این تقاطع ایدئولوژیک باعث شد که اسرائیل همزمان دشمنی، سیاسی، ایدئولوژیک و نمادین تعریف شود.

⬅️ از سوی دیگر برخی گروه‌های شبه‌نظامی اسلام‌گرا و چپ از ایران تحت آموزش‌های نظامی چریکی در منطقه قرار گرفتند که پس از انقلاب، این آموزش‌ها در قالب بازتولید گسترده تر نیروهای شبه‌نظامی منطقه‌ای به کار گرفته شد. اما علاوه بر این پیوند عینی، مهمترین بخش آغازنده روند تقابل مربوط به اشغال سفارت آمریکا و سیاست‌های تنش‌زای منطقه ای مانند ایده صدور انقلاب و توهم انقلابیون تندرو مبنی بر رهبری مسلمانان جهان بود. قدرت‌های غربی که رویکردی حمایتگرایانه و یا حداقل غیرتقابلی با انقلاب ایران داشتند، در میانه ترس و نگرانی کشورهای عرب منطقه، از در تقابل با ایران در جنگ با عراق درآمدند. به طوری که شاهدیم ضمن اینکه ارتش عراق از کمک‌های تسلیحاتی شوروی بهره مند بود. کمک های اطلاعاتی آمریکا، جنگنده‌های فرانسوی و حتی سلاح شیمیایی آلمان را در موارد محدود با خود داشت.

⬅️ این تضادها باعث شد جمهوری اسلامی نیز به طور همزمان تقابل با تمام غرب را در کنار آمریکاستیزی پی بگیرد و در عین حال دشمنان منطقه‌ای را فراتر از ایدئولوژی اسلامی به یک ایدئولوژی هویتی، عامل بقا و یک ابزار مشروعیت داخلی برجسته کند و سیاست خارجی خود را بر محور محو اسرائیل به عنوان نماد غرب در منطقه؛ نه صرفا اشغاگر سرزمین های عده ای مسلمان صورتبندی کند.

⬅️ لذا می توان گفت پس از پایان جنگ با عراق، یک پروژه امنیتی-سیاسی طراحی و اجرا می شود، مجموعه اقداماتی برای تثبیت قدرت، کنترل جامعه و مدیریت تهدیدها. در این پروژه، دشمن خارجی -- عمدتاً اسرائیل و آمریکا -- به عنوان نماد و ابزار مشروعیت داخلی تعریف شد و تمرکز بر آن به حکومت اجازه داد که هویت ایدئولوژیک خود را با امنیت داخلی و مشروعیت سیاسی پیوند بزند. نهادهایی نظامی، شبه نظامی و امنیتی این پروژه را عملیاتی کردند و نیروهای شبه‌نظامی منطقه‌ای را به عنوان ستون‌های اجرایی سیاست‌های منطقه‌ای و داخلی تقویت نمودند. این پروژه به شکلی سازمان‌یافته، ایجاد تهدید دائمی، رصد و مهار مخالفان، و حفظ اتحاد ایدئولوژیک جامعه را دنبال می‌کرد.

⬅️ یکی از پیامدهای جدی پروژه امنیتی-سیاسی که می توان از نیمه دهه هشتاد به شکل آشکارتری شاهد آن بود، آنچه که نیازمند بازوهای اجرایی نظامیان در قدرت بود؛ نه اصلاح طلبان، تخصیص منابع عظیم به هژمونی منطقه‌ای و تجهیز نیروهای شبه‌نظامی و همزمان پیگیری تقابلی تر بخش هسته ای آن در داخل بود که آرام آرام و تدریجی نیازهای اساسی مردم ایران به حاشیه می راند؛ چرا که از سویی حمایت از گروه‌های فرامنطقه‌ای، عملیات فرامرزی و تقابل با دشمنان خارجی و از سوی دیگر رانت ها و ویژه خواری های خودی های پروژه امنیتی - سیاسی باعث شد که منابع مالی، انسانی و سازمانی کشور از بهبود رفاه، زیرساخت‌ها، توسعه اقتصادی و مدیریت بحران‌های محیط‌زیستی دور شود و بخش چشمگیری از همان بودجه ای که وارد چرخه اداره کشور می شود نیز در نهادها و مناسبات پنهانی فساد، هرز برود، آنچه که این نگرانی جدی را برای هر ایرانی فراهم کرده است، ادامه این وضعیت به کجا ختم می شود به محو اسرائیل یا محو ایران!؟

احمد نقیب‌زاده، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران، در گفت‌وگو با انصاف نیوز وقوع جنگ دوم را «قطعی» دانست و گفت هیچ راه‌حل میانی برای تنش ایران با غرب باقی نمانده است. او اروپا را نیز در صف همراهان آمریکا و اسرائیل دانست و عملکرد دولت در حوزه دیپلماسی را «فاقد اثرگذاری» توصیف کرد.

نقیب‌زاده: جنگ حتماً رخ می‌دهد راه‌حل میانی وجود ندارد

دکتر احمد نقیب‌زاده در ابتدای گفت‌وگو، ارزیابی خود از شرایط کنونی منطقه را با یک جمله روشن بیان کرد: این جنگ رخ خواهد داد؛ هیچ راه‌حل وسطی باقی نمانده است.

او با اشاره به فشارهای غرب و فقدان امکان مصالحه، گفت: غرب به این نتیجه رسیده که با جمهوری اسلامی نمی‌تواند به نقطه تفاهم برسد مگر اینکه ایران از بسیاری مواضع خود عقب‌نشینی کند.

ایران در جنگ پیش‌رو حامی نخواهد داشت

به گفته او، برخلاف برداشت برخی تحلیل‌گران، ایران در صورت آغاز جنگ نه‌تنها حامی جدی نخواهد داشت، بلکه کشورهایی مثل پاکستان یا ترکیه نیز وارد میدان نخواهند شد.

او یادآوری کرد که پاکستان در جنگ ۱۲ روزه صرفاً اعلام آمادگی لفظی کرده بود و نباید آن را نشانه حمایت عملی دانست.

به گفته نقیب‌زاده: ایران در جنگ جدید عملاً تنها خواهد بود.

توان دفاعی ایران چند روز بیشتر دوام نخواهد داشت

این استاد دانشگاه بر خلاف فواد آیزدی، معتقد است که الگوی جنگ‌های جدید اسرائیل چند روزه است و اگر درگیری گسترده‌ای آغاز شود، ایران توان مقاومت طولانی‌مدت نخواهد داشت.

نقیب زاده گفت: هیچ جنگی بیش از چند روز طول نمی‌کشد. آنچه در غزه دو سال طول کشید جنگ نبود، قدم‌به‌قدم بود. جنگ واقعی سریع و کوتاه است.

اروپا نیز در کنار آمریکا و اسرائیل قرار می‌گیرد

در پاسخ به اینکه آیا اروپا در صورت درگیری وارد جنگ خواهد شد، نقیب‌زاده تأکید کرد اختلافی میان اروپا و آمریکا در موضوع ایران باقی نمانده و در نهایت اروپا نیز در صف حامیان واشنگتن و تل‌آویو قرار خواهد گرفت.

درباره سفرهای اخیر عراقچی و تلاش‌های دولت پزشکیان، نقیب‌زاده نتیجه‌گیری صریحی دارد: دیپلماسی این دولت نمی‌تواند مانع جنگ شود. این‌ها فقط نقش ضربه‌گیر دارند.

نیروهای نیابتی قدرت بازدارندگی ندارند

نقیب زاده وضعیت گروه‌های مقاومت وابسته به ایران را نیز فاقد قدرت بازدارندگی توصیف کرد.

به گفته او، عراق قابل اتکا نیست و حوثی‌ها و دیگر گروه‌ها نیز در همان آغاز جنگ از کار انداخته خواهند شد: این گروه‌ها نه تنها کمکی نخواهند کرد، بلکه شرایط را بدتر هم می‌کنند.

ایران در موقعیت ضعف جذابیتی برای توافق ندارد

نقیب‌زاده تأکید کرد ایران از نظر اقتصادی و سیاسی در شرایطی نیست که جذابیتی برای غرب یا کشورهای عربی جهت توافق جدید داشته باشد. او گفت: ایران با اقتصاد فروپاشیده نمی‌تواند طرف مذاکره جذابی باشد.

انسجام داخلی در خطر سیاست‌های داخلی بحران‌ساز است

در پاسخ به پرسشی درباره نحوه حفظ انسجام داخلی، او به تجربه اخیر عقب‌نشینی‌های موقت در موضوعات اجتماعی اشاره کرد و گفت در حال حاضر سیاست‌هایی در جریان است که آرامش نسبی جامعه را بر هم خواهد زد.

هیچ راهکار جدیدی باقی نمانده است

در پایان، نقیب‌زاده گفت: سال‌ها پیش پیشنهادهایی برای مدیریت بحران داده شده بود، اما هیچ‌کس گوش نداد. دیگر پیشنهادی ندارم؛ زمانی که می‌شد کاری کرد، به پیشنهادها توجه نکردند.

ایران اینترنشنال - فعالان سیاسی و کاربران فضای مجازی در واکنش به فعالیت یک مدرس حامی علی خامنه‌ای در کادر علمی دانشگاه آرکانساس، از این دانشگاه به شدت انتقاد کردند. شیرین سعیدی، استاد دانشگاه آرکانساس، در پستی در ایکس ضمن دعا برای رهبر جمهوری اسلامی نوشته بود که خامنه‌ای در جنگ ۱۲ روزه ایران را بدون آسیب حفظ کرد.

نازنین بنیادی و شاهین میلانی، مدیر اجرایی مرکز اسناد حقوق بشر ایران، در واکنش به این پست شیرین سعیدی، تدریس یک چهره حامی جمهوری اسلامی در دانشگاه آرکانساس را مایه شرم این دانشگاه خواندند.

بن سبطی، سخنگوی پیشین دولت اسرائیل، نیز با اشاره به مواضع ضدغربی شیرین سعیدی، خواستار اخراج او از خاک آمریکا شد. بسیاری از کاربران نیز ضمن انتقاد شدید از دانشگاه آرکانساس، به سرکوب گسترده مردم و نقض گسترده حقوق بشر به دست جمهوری اسلامی اشاره کردند و شیرین سعیدی را عامل حکومت ایران خواندند.

رقیه رضایی - ایران وایر به اسناد و اطلاعاتی دست یافته که نشان می‌دهد، با شروع جنگ ۱۲روزه میان اسراییل و ایران، نهادهای امنیتی دست‌کم ۶۵شهروند عمدتا گیلک را در شهر رشت و دیگر شهرهای گیلان بازداشت و با اتهاماتی چون «تبلیغ علیه نظام»، «همکاری اطلاعاتی با دول متخاصم» یا «همکاری با اسراییل»، تحت تعقیب قرار داده‌اند.

برخی از این افراد به احکام بلندمدت زندان محکوم شده‌اند.

اطلاعات رسیده به ما نشان می‌دهد که اغلب این شهروندان «عادی» و «بی‌پشتوانه»‌ که در خیابان و پس از بازرسی گوشی‌های تلفن‌شان توسط ایست‌های نیروی انتظامی بازداشت شده‌اند، در بندهای غیرسیاسی زندان لاکان رشت محبوس بوده‌اند.

منابع ایران‌وایر می‌گویند که بعضی از آن‌ها تنها بابت چت‌های انتقادی‌شان با خانواده و برخی دیگر به‌بهانه کامنت‌ گذاشتن در اینستاگرام یا توییتربرای رسانه‌های خارج از ایران یا صفحات منتسب به اسراییل که به‌زبان فارسی هستند، هدف پرونده‌سازی نهادهای امنیتی قرار گرفته‌اند.

ایران‌وایر موفق شده، اسامی برخی از آن‌ها را احراز کند. این گزارش روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از بازداشت و پرونده‌سازی برای شماری از آن‌هاست.

***

بابک پیچگاه؛ به‌خاطر یک کامنت شش‌سال و یک‌ماه زندان

منابع ایران‌وایر می‌گویند که یک شهروند گیلک ۵۲ساله که کارگر کارخانه شیشه و کریستال‌سازی بوده، به‌دلیل گذاشتن یک کامنت طنزآمیز زیر توییت صفحه اسراییل به فارسی، به «همکاری اطلاعاتی با اسراییل» و «تبلیغ علیه نظام»، متهم شده است. او بابت اتهام «همکاری اطلاعاتی به‌نفع رژیم صهیونیستی» از سوی دادگاه انقلاب رشت به ۵‌سال و شش‌ماه و یک‌روز حبس و بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام»، به هفت‌ماه حبس محکوم شده که ۵سال‌ و نیم آن قابل اجراست.

ایران‌وایر همچنین سندی را درباره آقای پیچگاه رویت کرده که نشان می‌دهد، شاکی او «مرجع انتظامی و اطلاعات سپاه» بوده است. منابع ایران‌وایر می‌گویند که انگشتان او از ناحیه دست‌ چپ به‌دلیل حوادث حین‌ کار قطع شده‌است و بابت آن بیمه از کارافتادگی می‌گیرد. بررسی‌های ایران‌وایر نشان می‌دهد که آقای پیچگاه در یک مغازه نان و کلوچه سنتی نیز مشغول به‌کار بوده است. او پیش‌تر تصاویری از خود در حال کار در این مغازه را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است.

به گفته منابع ایران‌وایر، روزی که این کارگر بازداشت شده، در حال توزیع نان بوده است: «با طعنه و طنز پای یکی از پست‌های صفحه اسراییل به فارسی در شبکه اجتماعی ایکس کامنت گذاشته بوده که فلان کارخانه حق ما را خورده کاشکی آن‌جا را هم بزنید. در ایست بازرسی می‌گیرندش و گوشی‌اش را چک می‌کنند و کامنت‌اش را در توییتر می بینند. چند سال حکم به او دادند و حکمش را پذیرفت و یک سوم آن کم شد. حالا باید سه سال را بکشد. بابک واقعا بی‌گناه محکوم شد.»

۴ماه حبس بی‌دلیل برای یک راننده تاکسی که از جنگ می‌ترسید

ایران‌وایر مطلع شده که یک راننده جوان تاکسی که نام و سن او به‌دلایل امنیتی و شخصی نزد ایران‌وایر محفوظ است، با شروع جنگ و استرس از بمباران شدن خانه‌شان داشته یک جعبه کمک‌های اولیه جمع می‌کرده که حراست بیمارستان به او مشکوک و نهایتا بازداشت می‌شود.

در جریان جنگ، بسیاری از رسانه‌ها به شهروندان توصیه می‌کردند که یک کیف مخصوص جنگ جمع کنند و وسایل ضروری، ابزار کمک‌های اولیه و آب و مواد غذایی که فاسد نمی‌شوند را در آن بگذارند تا در زمان ضرورت، بتوانند سبک‌تر از منزل خارج شده یا برای گزینه‌های دیگر آماده باشند.

منابع ایران‌وایر می‌گویند او در حال تهیه پماد سوختگی بوده و قصد داشته نحوه استفاده از آن را یاد بگیرد که حراست بیمارستان به او مشکوک می‌شود: «حراست آن‌جا بوده، به او مشکوک می‌شوند و می‌گویند حتما کسی را در خانه داری که سوخته و می‌خواهی درمانش کنی. گوشی‌اش را می‌گردند و می‌بینند با خانواده‌اش از رژیم بدگویی کرده. بیچاره از فشارهای اقتصادی و اجتماعی و این‌ها گفته بوده در چت‌های خصوصی‌اش. خلاصه اطلاعات نیروی انتظامی بازداشتش می‌کند و آن چت‌ها می‌شود، مستندات دادگاه.»

یکی دیگر از منابع ایران‌وایر نیز می‌گوید که او تحت شکنجه روانی شدیدی بوده تا اعتراف کند جاسوس اسراییل است: «نان‌آور خانواده بود و ۴ماه بی هیچ دلیلی توی زندان بود و محکوم به یک‌سال حبس شد. بعد هم با دو درجه تخفیف و با احتساب زمان بازداشت موقت، آزاد شد.»

«دونالد ترامپ»، رییس‌جمهور ایالات متحده، اعلام کرد دولت آمریکا مهاجرت از«کشورهای جهان سوم» را که ایران هم یکی از آن‌هاست «برای همیشه متوقف» خواهد کرد

فرامرز داور - ایران وایر

خبرنامه گویا - صداوسیما تصاویری تازه از لحظه هدف قرار گرفتن پدافند تبریز و همچنین لحظه هدف قرارگرفتن سیستم راداری نجم توسط اسرائیل را منتشر کرد.

انتشار چنین ویدئوهایی می‌تواند بخشی از یک راهبرد رسانه‌ای و سیاسی باشد. جمهوری اسلامی معمولاً در روایت‌های امنیتی سعی می‌کند قدرت دفاعی و بازدارندگی خود را برجسته کند، نه نقاط آسیب‌پذیری را. بنابراین انتشار تصاویر حملهٔ موفق دشمن، در نگاه اول غیرمعمول و متناقض است. اما می‌تواند با این هدف انجام شود که نشان دهد کشور در برابر «دشمن قدرتمند» ایستادگی می‌کند، در عین حال بتواند از این حملات به‌عنوان توجیهی برای تقویت بودجه‌های نظامی، تغییرات ساختاری، یا تصمیمات سیاسی استفاده کند.

از سوی دیگر، چنین اقدامی می‌تواند بخشی از رقابت در روایت‌سازی با اسرائیل باشد. اسرائیل سال‌هاست ویدئوها، تحلیل‌ها و تصویرهای عملیات‌های خود را منتشر می‌کند تا برتری تکنولوژیک و عملیات‌های پنهانش را برجسته کند. ایران ممکن است تلاش کند روایت اسرائیل را «بازتعریف» کند: یعنی به‌جای آنکه اسرائیل روایت‌گر ضربه زدن باشد، ایران خود روایت را منتشر کند و آن را ذیل یک پیام سیاسی متفاوت قالب‌بندی کند--مثلاً «افشای تجاوز دشمن» یا «شجاعت و مقاومت نیروهای خودی».

یک انگیزهٔ دیگر می‌تواند ایجاد زمینه‌سازی برای یک تحول استراتژیک باشد. انتشار چنین ویدئوهایی می‌تواند نشانه‌ای از آن باشد که تهران قصد دارد بخشی از ساختار پدافند هوایی خود را بازسازی یا نوسازی کند و افکار عمومی را برای این تغییر آماده سازد. در سیاست داخلی نیز ممکن است هدف فشار بر نهادهای رقیب یا توجیه تصمیمات پرهزینهٔ نظامی باشد.

هم‌چنین باید به بُعد بازدارندگی معکوس توجه کرد. در برخی موارد، کشورها با نشان‌دادن اینکه «ضربه خورده‌اند اما فرو نریخته‌اند»، سعی می‌کنند دشمن را قانع کنند که حملات محدود تأثیر راهبردی نخواهد داشت و بنابراین ادامهٔ آن‌ها بی‌هزینه نیست. این نوع شفاف‌سازی گزینشی می‌تواند برای ارسال پیام به بازیگران منطقه‌ای یا قدرت‌های جهانی باشد.

در سطح آینده‌پژوهی، اگر چنین روندی ادامه یابد، ممکن است شاهد شفافیت بیشتر در جنگ اطلاعاتی میان جمهوری اسلامی و اسرائیل باشیم؛ یعنی هر دو طرف بخشی از عملیات‌ها، آسیب‌ها، و پاسخ‌ها را در فضای عمومی منتشر کنند. این امر می‌تواند هم ریسک درگیری مستقیم را افزایش دهد--زیرا افکار عمومی تحریک‌پذیرتر می‌شود--و هم گاهی بازدارندگی ایجاد کند، چون هر طرف می‌داند که هزینهٔ اشتباهاتش در برابر دوربین‌ها بیشتر خواهد بود.

در نهایت، انتشار چنین ویدئوهایی به معنای ورود به مرحله‌ای جدید از جنگ روایت‌ها است؛ مرحله‌ای که در آن کنترل «برداشت افکار عمومی» به‌قدر کنترل میدان نبرد اهمیت پیدا می‌کند. جمهوری اسلامی ممکن است دریافته باشد که پنهان‌کردن آسیب‌پذیری‌ها دیگر کارکرد سابق را ندارد و باید روایت آسیب‌ها را خودش مدیریت کند، نه آنکه آن را به دست رسانه‌های خارجی یا طرف مقابل بسپارد.

سینما کتاب - دو تن دیگر از هنرمندانی که مشخص شده است از سیم‌کارت سفید استفاده می‌کرده‌اند رسول صدرعاملی کارگردان مطرح سینما و علی اوجی، بازیگر و تهیه‌کننده‌ی سینما هستند که هنوز واکنشی به این اتفاق نشان نداده‌اند.

شهروندان اقلیم کردستان عراق جمعه شب هفتم آذرماه با انتشار ویدیوهایی از مانور گسترده نیروهای جمهوری اسلامی ایران در مرز عراق خبر دادند.

هم‌زمان، برخی خبرگزاری‌های عراقی نیز اعلام کردند که دو فروند جنگنده ایرانی حریم هوایی عراق را نقض کرده‌اند. براساس ویدیوهایی که منابع محلی منتشر کرده‌اند، دو جنگنده نیروی هوایی جمهوری اسلامی شامگاه جمعه هفتم آذرماه ۱۴۰۴ در مناطق مرزی استان اربیل به پرواز درآمده و بنا بر ادعای این منابع، وارد حریم هوایی عراق شده‌اند.

خبرنامه گویا - زوج امیر جلالی و همسرش دِلِینی، تنها ده هفته پس از افتتاح رستورانشان، "رِدبِرد باربکیو" شهر پورت‌نچز تگزاس، برای ازدواج یک هفته رستوران را تعطیل کردند؛ اما دوران ماه‌عسلشان را نه در سفر، بلکه در رستوران و در حال خدمت‌رسانی به صدها مشتری سپری کردند.

جلالی می‌گوید فعلاً به سفر فکر نمی‌کنند و تمرکزشان روی تثبیت این جواهر تازه دنیای باربیکیو در منطقه «گُلدن تری‌اَنگل» تگزاس است.

هر دو در پورت‌نچز بزرگ شده‌اند، اما برای دانشگاه به هیوستون رفتند و زندگی مشترکشان را در همان‌جا ساختند. امیر در یک شرکت خدمات نیروی انسانی به سمت مدیر فروش رسیده بود، اما محیط اداری برای او خسته‌کننده شده بود و رستوران همیشه رویای قدیمی‌اش بود. او در کنار کار اصلی، به‌صورت پاره‌وقت در یک رستوران کار کرد و همان‌جا فهمید که آینده‌اش در دنیای باربیکیو است.

جلالی که پدری ایرانی به نام حمید جلالی دارد و ریشه خانوادگی‌اش به ایران بازمی‌گردد، تأکید می‌کند که همه چیز در آشپزخانه باید کاملاً «خانگی» باشد؛ از کُرن‌بِرِد پودینگ گرفته تا سس‌ها و... او در آینده قصد دارد غذاهای ایرانی را نیز وارد منو کند و همراه پدرش در حال کار روی "سوسیس کوبیده" هستند تا نسخه‌ای الهام گرفته از کباب کوبیدهٔ سنتی ایرانی ارائه دهند.

این رستوران نه‌تنها یک کسب‌وکار خانوادگی است، بلکه یادبودی برای برادرخوانده مرحوم امیر نیز محسوب می‌شود. نماد «پرنده قرمز» زمانی به ذهن امیر رسید که هنگام تمرین پخت بریسکت، یک کاردینال کنار او نشست و او این را نشانه‌ای از حضور عزیز ازدست‌رفته‌اش دید. امروز نیز صف مشتریان پیش از باز شدن رستوران، نشان می‌دهد جامعه تا چه اندازه از بازگشت این زوج جوان و ریشه‌دار به شهرشان استقبال کرده است.

اولین بار در روزنامه ی «انقلاب اسلامی» آقای بنی صدر با کلمه ی «نومانکلاتورا» برخورد کردم. کلمه ای که نچسب به نظر می آمد ولی حاوی معنایی بود که باعث نفرت من از کمونیسم روسی شد:
طبقه ی صاحب امتیاز در نظام سیاسی شوروی و اقمار آن. خلاصه محتوای اش: تبعیض حکومتی در جوامع کمونیستی.

پدیده ای که اتفاقا در جوامع کاپیتالیستی وجود نداشت و اگر در جامعه ی سرمایه داری تبعیض های طبقاتی به شکل طبیعی وجود داشت، ما این نوع تبعیض را به شکل سازمان یافته ی حکومتی مشاهده نمی کردیم و کوچکترین نوعِ این تبعیض معنایش «فساد» بود و مطبوعات و رسانه های آزاد،،، استفاده کنندگان از این نوع تبعیض را به عنوان عاملان فساد رسوا می کردند و به پای میز محاکمه می کشاندند.

آنچه عرض می کنم مربوط به دوران قدرتمداری کمونیسم در سطح جهان و علاقه ی جوانان شورشی و طرفدار عدالت اجتماعی -مثل خودِ من- به ایده های آن است. مشاهده ی این تبعیض که از قلب و بطنِ سیستم کمونیستی بر می خیزد و نظام کمونیستی،،، گریزی از آن نداشت و ندارد باعث نفرت من و امثال من از کمونیسم عملی شد.

این مشاهده البته آسان نبود. هر چند در برخی از کتاب ها و مقالات و فیلم ها این تبعیض توسط مخالفان عملی و نظری نظام های کمونیستی نشان داده می شد اما معتقدان به کمونیسمی که واقعیت کمونیسم را در عمل و واقعیت ندیده بودند این نشانه ها را نمی پذیرفتند و آن ها را دروغ ها و تبلیغات خبیثانه ی نظام های سرمایه داری می دانستند و به هیچ طریق وجود چنین تبعیض هایی را در واقعیت نمی پذیرفتند مگر آن که خود دوره ای در آن کشورهای «عدالت مدار سوسیالیستی» زندگی می کردند و به چشم خود این نوع عدالت (!) را مشاهده می کردند.

علی رمضانی فعال دانشجویی و سردبیر خبرنامه امیرکبیر در یادداشتی در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی لینکدین از جزئیات مسیر دشوار خود از بازداشت تا کسب عنوان قهرمانی در بیستمین المپیاد جهانی میکروالکترونیک (IMEO 2025) پرده برداشت

کیهان لندن - بنا به گزارش خبرنامه امیرکبیر که ششم آذرماه منتشر شد، رمضانی در این یادداشت می‌نویسد، «دو سال پیش که ماه‌ها برای کسب مدال در هجدهمین المپیاد جهانی میکروالکترونیک تلاش کرده بودم، شبانه توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شدم. بازداشتی که در نهایت به صدور حکم بیش از ۴ سال حبس منجر شد».

رمضانی افزود که پس از خروج از کشور و «تحمل درد دوری از میهن»، امسال توانسته از میان ۱۰۸۸ شرکت‌کننده از ۲۰ کشور جهان به جمع ۳۴ فینالیست مرحله نهایی راه یابد.

این نخبه علمی رقابت در کنار جوانانی از «آمریکا، آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسرائیل، روسیه، لهستان، پرتغال و کشورهای دیگر» را «تجربه‌ای فراموش‌نشدنی» توصیف کرده و و در ادامه نوشته است: «با کسب گرندپرایز (کاپ قهرمانی) و مدال طلای جهانی بیستمین المپیاد بین‌المللی میکروالکترونیک (IMEO 2025) توانستم پرچم ملی شیروخورشید ایران را بر سکوی نخست المپیاد جهانی برافراشته کنم.»

رمضانی این افتخار را «به همه دانشجویان ایرانی و جوانان آزادی‌خواه» تقدیم کرده و نوشته است که آن را به تمام کسانی پیشکش می‌کند «که رژیم جنایت‌کار و تبهکار جمهوری اسلامی از حق تحصیل محروم‌شان کرده است» و نیز «همهٔ آنان که باور دارند زندگی به ما یک وطن بدهکار است.»

او در بخش دیگری از یادداشت به بازداشت خود در سال ۱۴۰۲ اشاره کرده و گفته است: «دو سال پیش که به خاطر بازگشایی مجدد و مدیریت «خبرنامه امیرکبیر» توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بازداشت شدم، با خودم عهد کردم که هرگز از مسیر آزادی، سربلندی و حق تحصیل دانشجویان ایران کناره نگیرم.»

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

رمضانی در بخش پایانی یادداشت خود، از هیئت تحریریه خبرنامه امیرکبیر، به ویژه اعضایی که درون ایران حاضرند، تشکر کرد و چنین نوشت: «در این راه دشوار، سپاس بی‌دریغ خود را به هیئت تحریریه خبرنامهٔ امیرکبیر، به ویژه اعضای پرشمار داخل ایران، تقدیم می‌کنم. دانشجویان مبارزی که علیرغم فعالیت در شرایط بسیار سخت و پرخطر ایران، با تعهد و شجاعت راستین خود، صدای جنبش دانشجویی ایران را به گوش جهانیان رساندند.»

المپیاد جهانی میکروالکترونیک همه ساله توسط شرکت چندملیتی آمریکایی Synopsys برگزار می‌شود. این برای نخستین بار در طول ۲۰ سال برگزاری المپیاد بین‌المللی میکروالکترونیک است که یک ایرانی موفق به دریافت گرندپرایز (کاپ قهرمانی) و مدال طلای جهانی المپیاد میکروالکترونیک می‌شود.

خبرنامه گویا - واشینگتن‌پست در گزارشی تازه اعلام کرده است که ترکیه جدی‌ترین گزینه برای تبعید احتمالی نیکلاس مادورو به شمار می‌رود؛ گزینه‌ای که هم از نظر امنیتی برای رئیس‌جمهوری ونزوئلا مناسب است و هم از نظر سیاسی برای آمریکا قابل قبول. منابع آگاه در دولت آمریکا گفته‌اند مادورو به رجب طیب اردوغان اعتماد بالایی دارد و آنکارا تنها کشوری است که می‌تواند هم برای او «پناهگاه امن» فراهم کند و هم به واشینگتن امکان دهد این بحران را بدون رویارویی نظامی مدیریت کند.

همزمان، گزارش تأکید می‌کند که واشینگتن می‌تواند با چنین توافقی پیام غیرمستقیمی نیز به تهران بفرستد؛ پیامی مبنی بر اینکه آمریکا قصد دارد نفوذ بازیگرانی مانند ایران در حیاط خلوت خود--ونزوئلا--را محدود کند. دولت آمریکا مدت‌هاست نگران همکاری امنیتی و اقتصادی میان مادورو و جمهوری اسلامی ایران است؛ همکاری‌ای که شامل حمایت‌های سیاسی، ارتباطات نظامی و شبکه‌های مالی پیچیده می‌شود. خروج مادورو به کشوری مانند ترکیه، که هم با آمریکا روابط نزدیک دارد و هم با ایران رقابت‌های منطقه‌ای، می‌تواند این پیام را تقویت کند.

ترکیه برای مادورو در سال‌های اخیر نقطه اتکای مهمی بوده است؛ از تماس مستقیم اردوغان با او پس از انتخابات جنجالی ۲۰۲۴ گرفته تا همکاری‌های اقتصادی گسترده و انتقال طلا و سرمایه‌های کلان ونزوئلا به ترکیه. همین روابط، به گفته منابع آمریکایی، باعث شده تبعید به ترکیه «واقع‌بینانه‌ترین» مسیر برای خروج مادورو باشد. در مقابل، مقصدهای احتمالی دیگر مانند روسیه، کوبا یا ایران نه امنیت لازم برای مادورو را فراهم می‌کنند و نه مطلوب آمریکا هستند.

از سوی دیگر، واشینگتن با فشار روی پرونده مادورو--از جمله اتهامات سنگین قاچاق مواد مخدر و تعیین جایزه ۵۰ میلیون دلاری برای دستگیری او--می‌کوشد نشان دهد که برخورد با شبکه‌های مورد حمایت ایران در آمریکای لاتین جدی است. تحلیلگران می‌گویند اگر آمریکا موفق شود مادورو را از مدار این کشورها خارج کند، این اقدام می‌تواند نشانه‌ای روشن برای تهران باشد که واشینگتن فضای مانور متحدانش را محدود خواهد کرد.

در نهایت، اگر ترکیه بتواند خروج مادورو را مدیریت کند، این اقدام برای آنکارا نیز فرصت مهمی ایجاد می‌کند تا نقش خود را در تعامل با آمریکا ارتقا دهد؛ از تلاش برای بازگشت به برنامه جنگنده‌های اف-۳۵ گرفته تا تقویت جایگاهش به‌عنوان میانجی فعال در پرونده‌های منطقه‌ای. چنین نتیجه‌ای هم برای ترامپ، هم برای دولت ترکیه و هم برای راهبرد آمریکا در برابر ایران یک دستاورد چندلایه تلقی می‌شود.

ایران اینترنشنال - روزنامه «بغداد الیوم» با اشاره به افزایش تحرکات سیاسی و امنیتی در منطقه نوشت: «نشانه‌های تازه حاکی از آن است که شمارش معکوس برای اقدام نظامی احتمالی اسرائیل علیه جمهوری اسلامی آغاز شده و برخی این تحولات را گذار آشکار به مرحله پیش از انفجار توصیف می‌کنند.»

این روزنامه افزود: «آمریکا در ماه‌های گذشته سطح تسلیحات پیشرفته ارائه‌شده به اسرائیل را بالا برده و تحویل سریع مهمات نفوذکننده و سامانه‌های رهگیری پیشرفته را در قالب معامله‌ای به ارزش بیش از ۱۰ میلیارد دلار آغاز کرده است.»

این گزارش اضافه کرد: «واشینگتن هم‌زمان فشارهای بیشتری بر بیروت برای خلع سلاح حزب‌الله اعمال می‌کند و همزمان پاریس، لندن و برلین نیز بار دیگر موضوع بازگشت بازرسان آژانس انرژی به ایران را مطرح کرده‌اند؛ اقدامی که به‌عنوان یکی از نشانه‌های معمول پیش از چراغ سبز غیرعلنی برای عملیات نظامی اسرائیل ارزیابی می‌شود.»

ایندیپندنت فارسی - پیمان معادی، بازیگر و فیلم‌ساز مطرح ایرانی، شامگاه شنبه ششم آذر ماه به همراه چند ستاره بزرگ سینما بر فرش قرمز جشنواره فیلم مراکش قدم گذاشت. معادی در بیست‌ودومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مراکش به‌عنوان عضو هیئت داوران حضور دارد.

در ترکیب هیئت داوران این دوره، ستارگانی از جمله آنیا تیلورجوی، جنا اورتگا، سلین سونگ و جولیا دوکورنو حضور دارند. ریاست هیئت داوران نیز بر عهده بونگ جون-هو، کارگردان برنده اسکار است.

***

صداوسیما تصاویری تازه از لحظه هدف قرار گرفتن پدافند تبریز و همچنین لحظه هدف قرارگرفتن سیستم راداری نجم توسط اسرائیل که بلافاصله پس از شلیک در طول جنگ دوازده توسط جنگنده‌های اسرائیل هدف قرار گرفته بود را منتشر کرد.

شدت انفجارها و انهدام این رادارها نشان می‌دهد حمله با پهپاد انجام نشده و با موشک اجرا شده است. هر دو اصابت را می‌بینید.

معاون پدافند ارتش جمهوری اسلامی رضا خواجه: «به ضرس قاطع می‌گویم و ملت ایران خیالش راحت باشد که بعد از جنگ ۱۲ روزه تهدیدی علیه آسمان ایران نداشتیم.» این مقام ارتش درباره شب اول حمله اسرائیل گفت: «تمام فرماندهان مناطق و پدافندی و سامانه‌ها از ساعت‌ها قبل از حمله در مراکز حضور داشتند و تمامی سامانه‌های پدافندی در حال رصد آسمان غرب کشور بودند.»

:::

ایران اینترنشنال - وزارت امنیت داخلی آمریکا اعلام کرد یک تبعه افغانستان به نام محمد داوود الکوزی به اتهام تهدید به بمب‌گذاری در ایالت تگزاس بازداشت شده است.

شبکه خبری فاکس‌نیوز شنبه هشتم آذر گزارش داد الکوزی با انتشار ویدیویی در شبکه اجتماعی تیک‌تاک تهدید کرده بود در حال ساخت بمب برای هدف قرار دادن منطقه فورت ورث تگزاس است.

بر اساس اسناد دادگاه، این تبعه افغانستان به اتهام «تهدید تروریستی» در سطح ایالتی تحت پیگرد قضایی قرار گرفته است.

به گزارش فاکس‌نیوز، الکوزی در چارچوب برنامه «عملیات استقبال از متحدان» در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن وارد خاک آمریکا شده بود.

این برنامه‌ به‌دنبال خروج نیروهای ایالات متحده از افغانستان در تابستان ۲۰۲۱، برای اسکان پناهجویان افغان به اجرا درآمد.

ایران اینترنشنال - اورشلیم‌پست در گزارشی درباره تغییر سیاست‌های سرکوب حکومت ایران نوشت پس از جنگ ۱۲ روزه، جمهوری اسلامی از درگیری‌های خیابانی برای مقابله با مردم به سوی پرونده‌سازی،‌ نظارت دیجیتال،‌ جریمه و محرومیت شهروندان روی آورده و سعی می‌کند تصویری متفاوت از ایران نشان دهد.

این روزنامه نوشت که ظاهرا اوضاع آرام به نظر می‌رسد اما این نارضایتی و سرکوب به عمق زندگی مردم نفوذ کرده است. این رسانه درباره تصاویری مثل موسیقی‌های خیابانی و تجمعات جوانان نوشت: «حکومت دیگر تلاش نمی‌کند جلوی برگزاری این تجمع‌ها را بگیرد؛ بلکه اجازه می‌دهد اتفاق بیفتند و بعد از آن به عنوان مدرک استفاده می‌کند.»

اورشلیم‌پست نوشت که ایران پس از جنگ شاهد افزایش سریع میزان اعدام‌ها برای ارعاب بوده است. در این گزارش آمده است با وجود افزایش سرکوب، حکومت تلاش می‌کند تصویر دیگری به جهان نشان دهد: انتشار ویدئوهایی از جشن‌های یهودیان، دعوت از مستندسازانی مانند تاکر کارلسون برای نمایش ایران به‌عنوان کشوری دارای تحمل. اورشلیم‌پست نوشت که جنگ چیزی را در شیوه حکمرانی تغییر نداده و بسیاری انتظار دارند لحظه فروپاشی فرا برسد، کشور نفسش را در سینه حبس کرده است.

خامنه ای فریبکاری نمی کند که می گوید:" کلامش کلام خدا بود که از زبان او جاری می شد."

چرا که ما مردم ،ما جریان های سیاسی از او طی بیست سال موجودی ساختیم که لزوما باید به چنین درجه ای از خود شیفتگی می رسید.

تخم لق نخستین را رفسنجانی با دروغ بزرگی که ساخت در دهان او شکاند .در دهان مردی که می گفت "باید خون گریست بر جامعه اسلامی که حتی احتمال رهبری کسی مثل اودر آن مطرح شود ."

اما قرار بر این بود که او رهبر شود وجامعه ایرانی خون بگرید.

وقتی شنل خلافت به ارث رسیده از خمینی که کیانوری زمان قبول اصل ولایت فقیه ادعا می کرد صرفا شامل خمینی می شود وبعد او کسی در قامت او نیست که این شنل بر دوش کشد بر دوشش افکنده شد از لذتی ناشناخته دلش لرزید وبه اطراف خود نگریست این منم طاووس علین شده.

این قدر شعور داشت که بفهمد دست هائی که برای تائید رهبری او بالا رفتند !بیشترشان چشم دیدن اورا ندارند .اما هریک از آنها می خواستنداز فرصتی که زمان در اختیارشان نهاده بود حداکثر استفاده راببرند.می دانستند که برای تداوم حکومت اسلامی باید که به مهره چینی وسیاست آدم هفت خطی مانند رفسنجانی وباندی که قدرت را قبضه کرده بود لبیک بگویند . هیچکدام از آن عمامه بسر های به اصطلاح خبرگان رهبری قادر به درک وهضم آنچه که جامعه اسلامی خوانده می شد نبودند .نه از ساختاراقتصادی که خمینی آن را "مال خر" می دانست خبر داشتند ونه از سیاست خارجی و کشاکش قدرت ها واجماع قدرتمند ترین کشور ها برای ویران کردن ایران. برای آنها که در فرهنگ عامه به بی حیائی شهره بودند نه مسئله ملت مهم بود ونه کشور.

گرگانی حلقه زده بر گرد پیکری فربه بنام ایران که قصد دریدن آن داشتند. برایشان مهم نبود که چه کسی می خواهد زمام دارامورشود .مهم گرگی باشد از خانواده گرگان .مهم اتحاد عملی بود که بتواند از این شانس بدست آمده حداکثر استفاده را بکند. آن ها دست هایشان را به نشانه اتحاد برای حفظ نظام تازه شکل گرفته بالا بردند تا سیاست ریخته شده توسط رفسنجانی جاری شود. از فردای آن روز حدیث ومعجزه بود که به او نسبت داده میشد. پریدنش از قطار که نمازش قضا نشود ،تا مهمان داری هراز چند گاهیش ازامام زمان. از تائید حکم حکومتیش بالای مجلس که کروبی بر آن ریاست می کرد و ...

این داستان مردی است که حقه باز تر از همه کوتوله های تاریخی بود !بیرحم ،خودشیفته ،کینه ای و خود رای ! سال ها شنیدن مجیز مجیز گویان امر زعامت مسلمین جهان بر وی یقین گرده! بگونه ای از گلوی ملت می برد در حلقوم این مفت خوران ودستمال بدستانی که مزورانه حتی برای پیروزی در یک بازی فوتسال پرچم ابوالفضل از کربلا می آورند ونوحه می خوانند می ریزد .لقمه در دهان مفت خوران به اصطلاح نیروی مقاومت در منطقه واقصاء نقاط جهان می گذارد و کسی جلودارش نیست!

چرا که حال نیمچه خداست با لشگری ازیاجوج وماجوج ! درتوهمی سخت وحشتناک ،مالیخولیائی که در ذهن بیمارش سودای محو اسرائیل واگر پا دهد امریکا میگذرد ."سودای برخی جریان های ضد امپریالیست هم هست." برایش و برایشان هیچ چیز جز آن چه که در تصور خود دارند مهم نیست ."

حال او از ترس همین امریکا و اسرائیل به زیر زمین پناه برده اما در فکر نابودی آنهاست ومهم نیست که سرانجام این بازی ویران گر به کجا ختم خواهد شد .چرا که دیگر در ذهن او فرامینی شکل می گیرد که وحی است و از عالم غیب واگر هراز گاهی در ناامیدی وفشار عقب نشینی قهرمانانه می کند اما در خیال فرمانده میدان است ومیدان دار . براستی "باید خون گریست بر حال ملتی که چنین روزگاری را بر سرنوشت خود رقم زد . قدر عافیت کسی داند که به مصیبی دچار آید.

ایران اینترنشنال - روزنامه اسرائیلی هاآرتص فایل صوتی یک نشست محرمانه دستگاه اطلاعاتی اسرائیل را منتشر کرده که در آن، یوسی کوهن، رییس پیشین موساد، می‌گوید این سازمان «در خاک ایران فعالیت می‌کند». او تاکید می‌کند موساد «از طریق واسطه عمل نمی‌کند» و می‌افزاید: «ما مستقیما وارد می‌شویم، نیرو جذب می‌کنیم و اطلاعات به‌دست می‌آوریم.»

تحلیل گفتگوی آذر وطن‌پرست با سیامک نادری و ضرورت سیاسی-اجتماعی شناخت سازمان مجاهدین در ایران امروز

حنیف حیدرنژاد- در سه دهه اخیر بسیاری از جداشدگان از سازمان مجاهدین خلق از «طلاق های اجباری» یا «طلاق های ایدئولوژیک» در این تشکیلات صحبت کرده اند. همچنین افکار عمومی، کم و بیش، اصطلاح «ازدواج تشکیلاتی» در درون این سازمان را شنیده، اما از جزئیات آن بی خبر است. آذر وطن پرست از زنان جدا شده از سازمان مجاهدین می باشد که با استناد به تجربه خود، از «ازدواج اجباری» در درون این تشکیلات سخن می گوید.

گفت‌وگو ی صمیمانه، روشنگرانه و تاثیر گذار او با سیامک نادری را می توانید اینجا ببینید. در این ویدئو، عکس بسیاری از افرادی که او از آنها صحبت می کند نشان داده می شود. سیامک نادری در جای جای این گفتگو با توضیحات تکمیلی، نکات روشنگرانه دیگری را هم اضافه می کند. در برخی موارد برای روشن شدن تناقض های مسعود و مریم رجوی، تناقض آنچه ادعا می کنند با آنچه در واقعیت هستند، بریده فیلم های کوتاهی از سخنان آنان نیز پخش می شود.

آذر وطن پرست دختر بزرگ مادر عصمت وطن پرست است. رژیم اسلامی حاکم بر ایران جمعا 11 نفر از افراد این خانواده را کشته یا اعدام کرده است. آذر وطن پرست از سال 1358 فعالیت خود با سازمان مجاهدین را آغاز می کند. خانه آنها در شهر جهرم در استان فارس در سال‌های اول انقلاب تا تیرماه 1360 به ستاد سازمان مجاهدین تبدیل شده بود. او تا زمان خروج از ایران مخفیانه در خانه های تیمی مختلف سازمان مجاهدین در تهران زندگی می کرد. پس از جدائی از سازمان مجاهدین، زندگی را در سوئد ادامه داد. به تحصیل پزشکی پرداخت و موفق شد سه تخصص مختلف کسب کند. او توانست علیرغم ضربات سختِ روحی-عاطفی که از سازمان مجاهدین خلق دریافت کرده بود، خود را دوباره ساخته و زندگی اش را در خدمت به انسان ها ادامه دهد. در این گفتگو او از بالا و پایین شدن های سخت عاطفی اش سخن می گوید.

این مقاله تلاش می‌کند از خلال تجربه زیسته‌ی یک عضو سابق، ساختار، مناسبات و پیامدهای عملی سازمان مجاهدین را بازخوانی کرده و با اتکا به روایت‌های عینی، نسبت میان ادعا و عملکرد این سازمان را محک بزند؛ با این امید که ثبت این تجربه‌ها بتواند درک تاریخی دقیق‌تری برای امروز و فردای ایران فراهم کند.

برای گفتن حقیقت هیچگاه دیر نیست

آذر وطن پرست می توانست مانند هزاران عضو دیگر سازمان مجاهدین که سرکوب و تحقیر را پذیرفته بودند، سرسپاری خود به رجوی ها را نشان داده و آنگونه که در این تشکیلات مرسوم است در آنجا بماند و مدارج ارتقا مقام را یکی بعد از دیگری طی کند.

همچنین او می توانست تا زمانی که در تشکیلات مجاهدین بود اعتراض نکرده و سکوت کند، اما چنین نکرد.

او تصمیم به جدائی از این سازمان گرفت. ایدئولوژی اسلامی را کنار گذاشت. با وجود جدائی، بخاطر عشقش به ایران و مردم و بخاطر جدیتش در مبارزه با جمهوری اسلامی، همچنان ده سال دیگر، با حفظ مواضع شخصی، یک رابطه محدود با دفتر سازمان مجاهدین در سوئد را حفظ کرد. او هنوز نمی توانست پیوندهای عاطفی اش با این تشکیلات را قطع کند و ساده انگارانه فکر می کرد این سازمان تنها نیروی مبارز جدی بر علیه رژیم حاکم است. او امیدوار بود حمایتش از مجاهدین، پایان رژیم اسلامی را سریع تر کند. پس از ده سال، سرانجام این ساده انگاری را هم کنار گذاشت و هرگونه رابطه با این تشکیلات را بطور کامل قطع کرد. و امروز سی و چند سال بعد از جدائی از این سازمان، لب به سخن باز کرده و از تجارب سخت و دردناکش می گوید.

او سخن می گوید، چون اینک توانسته بر موانع درونی اش که مانع روشنگری اش می شدند، چیره شود. او باور دارد که حق مردم ایران است که از حقایق مربوط به این سازمان آگاه شوند. همچنین او امیدوار است مردم ادعاهای دروغین این سازمان را باور نکرده و با مقایسه تطبیقی ادعاهای سازمان مجاهدین با تجارب جداشدگان، ادعاهای سازمان مجاهدین راستی آزمائی کنند.

ای دل! به یاد آور که روزگاری، صدایی در گوش زمین و آسمان پیچید که جان‌ها را نرم ساخت و دل‌ها را به شعر و نغمه پیوند زد. دیروز، ناصر مسعودی، مردی که یک عمر با موسیقی زیست، از میان ما رفت؛ اما نغمه‌هایش، همچون گلی در باغ خاطره‌ها، جاودانه خواهند ماند.

ناصر، فرزند صیقلان رشت، در سال ۱۳۱۴ چشم به جهان گشود. کودکی او میان لحن‌ها و ترانه‌های مردم دیار خویش سپری شد. نوجوانی‌اش با سفر به تهران و شاگردی در محضر علی‌اکبرخان شهنازی، رنگی تازه یافت و بازگشت به گیلان، او را با هنر تئاتر و موسیقی بومی پیوند زد. آن زمان، صدا و دلش یکی شده بود؛ صدایی که می‌توانست دل‌ها را گرم کند و جان‌ها را سبک.

با آغاز به کار رادیو گیلان در سال ۱۳۳۶،ناصر یکی از نخستین صداهایی بود که بر دل شنوندگان نشست. نغمه‌های او، چون نسیمی خنک، خانه‌ها را روشن می‌کرد و لحظات را آکنده از شادی می‌ساخت. دیدار او با احمد عبادی و ملوک ضرابی در سال ۱۳۳۹، همچون چراغی فروزان، مسیر زندگی هنری‌اش را روشن ساخت و سبب شد تا بیش از ۵۰۰ ترانه در سبک‌های مختلف موسیقی در کارنامه‌اش ثبت شود.

اما آنچه ناصر را جاودانه کرد، بیش از ۲۵۰ ترانه‌ی محلی گیلکی بود. ترانه‌هایی که از دل خاک گیلان برآمده بود و روح مردم سرزمینش را به تصویر می‌کشید. هر آهنگ او، آیینه‌ای بود از تاریخ، فرهنگ و عشق به سرزمین مادری. او با هر نغمه، قصه‌ای از مردم و طبیعت را بازگو می‌کرد و شنونده را به سفری در دل گیلان می‌برد.

در طول سالیان، ناصر با بزرگان موسیقی و شعر ایران هم‌نوا شد؛ از جلیل شهناز و فرهنگ شریف گرفته تا سیمین بهبهانی و تورج نگهبان. هر همکاری، هر آهنگ، پلی بود میان سنت و نوآوری، میان گذشته و حال، میان دل هنرمند و دل مردم. او با کنسرت‌ها و آلبوم‌هایش، موسیقی گیلان را به جهان شناساند و میراثی گران‌قدر به جای گذاشت.

پس از انقلاب، او با تیتراژ سریال «کوچک جنگلی» و آلبوم‌های ماندگار «حالا چرا»، «قلندر» و «پرچین»، فصل تازه‌ای از زندگی هنری خود را آغاز کرد. نخستین کنسرت او پس از انقلاب در تالار وحدت و با همراهی ارکستر ملی ایران برگزار شد و بعدها در رشت، زادگاهش، کنسرتی برگزار کرد که با شور و اشتیاق مردم روبه‌رو شد.

ای کاش هر دل عاشق هنر، فرصتی داشت تا یک بار دیگر صدای ناصر مسعودی را بشنود و در هر نغمه‌اش، قصه‌ی فرهنگ، تاریخ و مردم گیلان را بازخوانی کند. او رفت، اما نغمه‌هایش، صدای زندگی و عشق به هنر، تا همیشه در گوش و دل ما طنین‌انداز خواهد بود.

رحلت ناصر مسعودی به ما یادآور می‌شود که هنرمندان، اگرچه از این جهان می‌روند، اما آثارشان همچون نسیمی خوشبو، همچنان روح ما را می‌سازد. هر نت، هر ترانه، هر نغمه‌ی او، آینه‌ای است از اصالت، عشق و شور زندگی. روحش آرام و صدایش جاودان باد.

پارسا زندی ( مشاور حقوقی )

دیوید اعتباری - کیهان لندن

به‌ تازگی «فایننشال‌تایمز» گزارشی با عنوان «فرزندان انقلاب ایران خواستار بازتنظیم رابطه با جهان» منتشر کرده که در آن به گروهی از فرزندان و نزدیکان چهره‌های اصلی جمهوری اسلامی پرداخته شده است؛ کسانی که این روزها از ضرورت «بازتنظیم رابطه ایران با جهان» سخن می‌گویند. نام‌هایی مانند حمزه صفوی، فرزند یکی از فرماندهان سپاه، یا فائزه هاشمی، دختر اکبر هاشمی رفسنجانی، در این فضا بیش از گذشته شنیده می‌شود. آنان در گفت‌وگوهای رسانه‌ای، مقاله‌ها، و حضورهای غیررسمی، از این سخن می‌گویند که ایران باید جایگاه خود را بازتعریف کند، از تنش دائمی فاصله بگیرد، و به جای «نیروی چالشی بودن»، به عضوی قابل‌پذیرش در نظم جهانی بدل شود.

«فایننشال‌تایمز» نوشت که برخی از این چهره‌ها حتی از بازنگری در سیاست رسمی جمهوری اسلامی نسبت به مسئله فلسطین و اسرائیل سخن گفته‌اند؛ موضعی که پذیرش راه‌حل دوکشوری را در نظر می‌گیرد و آشکارا با ادبیات رسمی و ایدئولوژیک تهران در تضاد است. این تغییر لحن از درون حلقه‌های نزدیک به قدرت، در ظاهر می‌تواند نشانه‌ای از فصل تازه‌ای در سیاست ایران باشد؛ فصلی که در آن نسل جدیدی از نخبگان، با زبانی تکنوکراتیک و بدون شعارهای انقلاب‌زده نسل قبل، بر ضرورت پیوند ایران با جهان تأکید می‌کنند.

اما واقعیت پیچیده‌تر از این‌هاست. اگر چه این چهره‌ها خود را نمایندگان «نسل نو» معرفی می‌کنند، اما بذرهای فکری و سیاسی آنان در همان خاک کهنه اصلاح‌طلبی رشد کرده است؛ اصلاح‌طلبی‌ای که طی دو دهه اخیر، بارها آزموده شد و در نهایت به سبب محدودیت‌های ساختاری و مقاومت نیروهای امنیتی، شکست خورد. امروز همان جریان قدیمی، در لباسی تازه و با زبانی آراسته‌تر، دوباره به صحنه بازگشته است. آنچه تغییر کرده، نه جوهر سیاست، بلکه ادبیات و نیاز زمانه است.

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

این نسل جدید بیش از هر چیز نگران آینده نظام است. آنان برخلاف اصلاح‌طلبان دهه هفتاد که از جامعه مدنی و آزادی‌های سیاسی سخن می‌گفتند، بیشتر از فروپاشی اقتصادی، انزوای دیپلماتیک و مخاطرات ژئوپلیتیک می‌گویند. آنان می‌دانند که در شرایط فشارهای فزاینده خارجی، به‌ویژه با احتمال بازگشت سیاست‌های سختگیرانه‌تر آمریکا، ادامه وضعیت کنونی می‌تواند نظام را در موقعیتی به مراتب خطرناک‌تر قرار دهد. به همین دلیل است که زبان‌شان، زبانی اقتصادی و بین‌المللی است؛ زبانی که در آن، «بازار»، «نظم جهانی»، «تنش‌زدایی»، و «عادی‌سازی» واژه‌های کلیدی‌اند.

ویژه خبرنامه گویا

در حالی که دستگاه دیپلماسی و امنیتی جمهوری اسلامی، مست در «پناهگاه روانی» خود، جهان را از دریچه‌ی تنگ «پیروزی‌های مقاومت» می‌نگرد، در هزاران کیلومتر آن‌سوتر، طرحی روی میز ابرقدرت‌ها قرار گرفته که حکم یک «قتل خاموش اما قطعی» برای تهران را دارد. طرح صلح ترامپ برای اوکراین، برخلاف ظاهرش، پایان یک جنگ در اروپا نیست؛ آغاز «خفگی استراتژیک» در خاورمیانه است. آنچه در حال وقوع است، یک جابجایی عظیم در صفحات تکتونیک قدرت است که در آن، جمهوری اسلامی نه به عنوان یک بازیگر، که به عنوان «زائده‌ای مزاحم» قربانی خواهد شد. این نوشتار، تشریح نقشه‌ی این قتل استراتژیک است؛ وقتی مسکو چهارپایه را از زیر پای تهران می‌کشد.

فروپاشی دکترین «نگاه به شرق»: خیانت ساختاری

سرتاسر استراتژی بقای جمهوری اسلامی در دهه‌ی اخیر بر یک پیش‌فرض ساده و البته متوهمانه بنا شده بود: «شکاف ابدی میان شرق و غرب». تهران تصور می‌کرد تا زمانی که خرس روسیه با عقاب آمریکا درگیر است، می‌تواند در این شکاف لانه کند و از حمایت مسکو به عنوان «چتر امنیتی» بهره ببرد.

طرح صلح ترامپ، دقیقاً همین شکاف را می‌بندد. این طرح، روسیه را از وضعیت «شورشی» خارج کرده و با دادن امتیازات ارضی (بخش‌هایی از اوکراین) و رفع تحریم‌ها، آن را به وضعیت «نرمال» (یا شریک قابل معامله) برمی‌گرداند.

روسیه‌ای که تحریم‌هایش لغو شود و با غرب وارد «معامله‌ی مادر» گردد، دیگر هیچ نیاز استراتژیکی به کارت سوخته‌ای به نام ایران ندارد. در منطق رئالیسم روسی، ایران فقط یک «خاکریز» بود؛ وقتی صلح برقرار شود، خاکریزها صاف می‌شوند. تهران که سال‌ها روی «روسیه‌ی منزوی» سرمایه‌گذاری کرده بود، اکنون با کابوس «روسیه‌ی متصل به غرب» روبرو می‌شود. این یعنی پوچ شدن کامل استراتژی نگاه به شرق. مسکو برای گرفتن دو استان در اوکراین، حاضر است تهران را در بازار برده‌فروشان سیاسی، حراج کند.

کتاب « روزنامه خاطرات اعتماد السلطنه » یکی از منابع مهم تاریخی برای بازشناسی زوایای تاریک دوران سلطنت پنجاه ساله قبله عالم ناصرالدینشاه قاجار است .

صفحاتی از این کتاب را ورق میزنیم تا نقش برخی از ملایان و مجتهدان را در تباهی سرزمین ما بهتر بشناسیم :
------

• جمعه ۸ ذی الحجه ۱۳۰۲ قمری.

صبح در خانه رفتم ( یعنی به دربار رفتم )

شاه با نایب السلطنه و ظل السلطان خلوت فرموده بود ؛ اصفهان مغشوش است ؛ ملای نجفی مجتهد چند نفر را به تهمت بابیگری به میل خود بدون اجازه سر بریده است .

ظاهرا ایلچی انگلیس شکایت کرده بود .


و این ملای نجفی - یعنی همان آقا نجفی معروف- که در اصفهان دستگاه فرمانروایی جدا گانه ای داشت همان کسی است که وقتی با ظل السلطان حاکم مقتدر و خونخوار اصفهان اختلاف پیدا کرد ظل السلطان به او گفت :

میتوانی به« شاه بابام » بنویسی تا مرا از حکومت اصفهان معزول کند .

آقا نجفی در جواب گفته بود : چرا بنویسم به « شاه بابات » که ترا معزول کند ؟می نویسم به امپراتور روس که شاه بابات را معزول کند !

آقا نجفی یکی از ثروتمند ترین ملا های آن روزگار بود و ثروت او به کرور ها تومان میرسید .

میگویند : چندین سال مالیات دیوانی را نپرداخته بود .میرزا اسدالله خان رییس دارایی وقت - که در آن زمان وزیر مالیه اش میگفتند -

روزی آقا نجفی را برای تسویه حساب مالیاتی به خانه خود دعوت کرد .

آقا نجفی با جمعی از طلاب به منزل او رفتند .

وزیر تا در خانه از آنان استقبال کرد و دست آقا را بوسید و با اکرام و احترام هر چه

تمام تر در صدر تالار نشاند

پیشخدمت چای و شیرینی خدمت آقا آورد ولی آقا از خوردن خود داری کرد و با بی شرمی گفت :

-مردم بعضی صحبت ها در اطراف عقیده دینی وزیر میکنند !لاجرم رعایت حدود شرع به من اجازه نمیدهد که چیزی بخورم!

معنای این حرف آن بود که وزیر متهم به بی دینی یا بابیگری است .

حرف این ملای مکار که ممکن بود به قیمت جان وزیر بیچاره تمام بشود همچون صاعقه ای بر سرش فرود آمد و ناچار برای رهایی از این مهلکه مخوف با تنی لرزان و رنگ پریده ؛ کاغذ و قلم خواست و سطری به این مضمون نوشت و تقدیم حضور آقا کرد که :

" حضرت آیت الله ......از این تاریخ کلیه بدهی مالیاتی املاک و مستغلات خود را پرداخته اند و دیگر از این بابت حسابی با دیوان اعلی ندارند ..."

آقا نجفی پس از خواندن این یاد داشت خنده شیرینی فرمودند و دست بطرف شیرینی دراز کردند و گفتند :

- من جناب وزیر را از هر مسلمانی مسلمان تر میدانم ! و روی آقای وزیر را که تا چند لحظه پیش نجس بود بوسیدند و با کامیابی به خانه شان مراجعت فرمودند ..!

ملای دیگر عصر ناصری ؛ حاجی ملا علی کنی بود که از زمین داران و فئودال های بزرگ آن عصر بشمار میرفت .

حاجی ملا علی کنی در جریان قحطی هایی که از سال 1277ببعد در ایران اتفاق افتاد ؛ سود کلانی برد .
در تواریخ دوره ناصری می خوانیم :

قسمتی از غله شهر را املاک حاجی ملا علی کنی و معیر الممالک نظام الدوله تامین میکرد . آنها در گرانفروشی از یکدیگر پیشی میگرفتند تا بهای گندم به خرواری پنجاه تومان آنروز رسید .

بقول میرزا حسین خان ؛ اگر وجود نظام الدوله و ملا علی کنی نبود ؛ هرگز گندم در تهران از پانزده تومان و هیجده تومان بالاتر نمیرفت . بقول او : هر وقت شتر های زنبورک خانه بار آوردند ؛ اگر گندم خرواری پانزده تومان بود نظام الدوله گفت کمتر از بیست تومان نمیدهم ؛ ما هم مجبورا خریدیم ؛ فورا حاجی ملا علی شنید و گفت : نرخ در 25 تومان است .

به این ترتیب قیمت گندم به خرواری پنجاه تومان رسید ....

ملا نجفی کسی است که بنا به نوشته مرحوم ملک المتکلمین در رساله « رویای صادقه » میگفته است خدا هم پالانش کج شده است !

گیله مرد ( حسن رجب نژاد)

خامنه‌ای درست می‌گوید که اسرائیل و آمریکا دست‌خالی برگشتند: جنازه‌های فرماندهان را با خود نبردند!

علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانی خود گفته است اسرائیل و آمریکا در جنگ ۱۲ روزه کتک خوردند و به اهدافشان نرسیدند و دست خالی بازگشته‌اند.

مهدی پرپنچی روزنامه‌نگار در «ایکس» به این ادعا واکنش نشان داده و می‌نویسد: «آیت‌الله خامنه‌ای درست می‌گوید که اسرائیل و آمریکا دست‌خالی برگشتند: جنازه‌های فرماندهان را با خود نبردند!

این که خامنه‌ای هم مانند حس.ن ن.صرالله، دورکاری می‌کند و در زیرزمین مشغول سخنرانی و نوار پر کردن است، از دیگر دلایلِ روشنِ دست خالی برگشتنِ اسرائیل است.»

پژمان بازغی، رییس انجمن صنفی بازیگران سینما، با دفاع از تصمیم این نهاد در تهیه «ادوات دفاع شخصی» مانند شوکر برقی و اسپری اشک‌آور برای اعضای خود، اعلام کرد این فرایند به شکل «قانونی» و «زیر نظر حفاظت پلیس» انجام شده است

خبرنامه گویا - پس از آنکه پژمان بازغی، رییس انجمن صنفی بازیگران سینما، اعلام کرد این انجمن با مجوز رسمی و زیر نظر پلیس برای اعضای خود شوکر برقی و اسپری فلفل تهیه کرده است، موج تازه‌ای از بحث‌ها درباره تبعیض قانونی در ایران شکل گرفت.

بازغی با اشاره به افزایش درخواست‌ها از سوی بازیگرانی که در مناطق حاشیه‌ای تهران زندگی می‌کنند، گفت تأمین این وسایل پاسخی به نگرانی‌هایی است که در پی رشد ناامنی و جرم در سال‌های اخیر شدت یافته است. او یادآور شد که سازمان نظام پزشکی نیز پیش‌تر اقدام مشابهی انجام داده بود تا «حس امنیت» بیشتری به اعضای خود بدهد.

هم‌زمان افزایش سرقت، فشار اقتصادی و بی‌ثباتی روانی اجتماعی باعث شده بسیاری از شهروندان برای حفظ امنیت شخصی به‌صورت فردی به تهیه ابزارهایی مانند شوکر و اسپری فلفل روی بیاورند؛ اقدامی که با وجود نگرانی‌های واقعی، طبق ماده ۱۲ قانون مجازات اسلامی بدون مجوز رسمی جرم محسوب می‌شود و می‌تواند تا شش ماه حبس به‌دنبال داشته باشد.

ایران؛ حرکت آهسته به‌سوی جامعه‌ای طبقاتی

اعلام اینکه برخی صنوف از جمله بازیگران می‌توانند به شکل قانونی ابزار دفاع شخصی دریافت کنند، در ظاهر اقدامی برای تأمین امنیت حرفه‌ای‌هاست؛ اما در واقع نشان‌دهنده روندی رو به رشد است که در آن حقوق و امکانات نه بر اساس نیاز عمومی، بلکه بر اساس نزدیکی به نهادهای رسمی توزیع می‌شود. در حالی که داشتن همین ابزار برای شهروندان عادی می‌تواند پیامد کیفری داشته باشد.

در کنار این موضوع، جنجال اخیر درباره اینترنت بدون فیلتر و «سیم‌کارت سفید» برای چهره‌های منتخب، بیش از پیش برداشت عمومی از شکل‌گیری یک نظام امتیازدهی را تقویت کرده است. در حالی‌ که مردم با اینترنتی محدود و فیلترشده سر می‌کنند، گروهی دیگر به‌دلیل نقشی که برای حکومت دارند یا نزدیکی سیاسی‌شان، به اینترنت کامل و بدون محدودیت دسترسی پیدا می‌کنند. پیام ضمنی این اقدامات این است که حقوق، نه اصولی همگانی، بلکه امتیازاتی هستند که می‌توان آن‌ها را به برخی داد و از دیگران دریغ کرد.

وقتی دسترسی به امنیت، اطلاعات و ارتباطات بر اساس طبقه‌بندی غیررسمی اما واقعی صورت گیرد، جامعه به‌تدریج شبیه یک نظام طبقاتی می‌شود؛ نظامی که در آن دسته‌ای از افراد از حمایت‌های ویژه برخوردارند و دسته‌های دیگر باید به وضع موجود تن دهند. این شکاف‌ها اگر نهادینه شوند، نه تنها اعتماد عمومی را از بین می‌برند بلکه فاصله اجتماعی را نیز عمیق‌تر می‌کنند.

اگر هدف بازسازی اعتماد عمومی و کاهش نارضایتی است، چاره‌ای جز پایان دادن به امتیازدهی گزینشی و به رسمیت شناختن حقوق برابر برای همه شهروندان وجود ندارد؛ زیرا جامعه‌ای که در آن حق، امتیازِ قابل معامله شود، دیر یا زود با بحران مشروعیت روبه‌رو خواهد شد.

*تصویر از سایت ایندیپندنت فارسی

- داریوش سجادی، تحلیلگر‌ مسائل سیاسی با اشاره به انتخاب زهران ممدانی به عنوان شهردار نیویورک گفت: این آقا - همسرش بی‌حجاب است، طرفدار همجسگرایان است و اهل نایت کلاب و دیسکوست.

- سجادی به انصاف نیوز گفت: فکر نمی‌کنم آقای ممدانی در ادامه هم روی مسلمان بودنش تکیه کند بلکه روی این موضوع که جوانی مهاجر در کشور فرصت‌هاست تکیه خواهد کرد.

انصاف نیوز: خیلی‌ها انتظار داشتند در انتخابات شهردار نیویورک مجددا جمهوری‌خواهی مانند ترامپ رای بیاورد اما ممدانی رأی آورد! رأی آوردن ممدانی به معنی تحول خاصی در ساختار قدرت آمریکاست؟

در پاسخ به سوال شما اول یک بک‌گراند تاریخی را توضیح می‌دهم و بعد به پاسخ سوال شما می‌پردازم. شما خاطرتان نیست اما امام در آستانه فروپاشی شوروی نامه‌ای برای گورباچف، رئیس جمهور وقت شوروی نوشت و فروپاشی آن نظام سوسیالیستی را پیش‌بینی کرد در ضمن این را هم گفته بود که «در باغ سبز آمریکا شما را فریب ندهد که خود آمریکا نیز نزدیک فروپاشی‌ست چون معنویتش را گم کرده است!»

حالا برای چه این مقدمه را گفتم؟! بعد از پیروزی ممدانی وجد و بهجتی میان بعضی سیاسیون و رسانه‌ای‌های ایران دیدیم. تصورشان این بود که چون ممدانی شیعه است پیروزی‌اش نیز به معنی میل به شیعی‌گری مردم آمریکاست!

نیویورک مصداق این است که می‌گویند «صورتی در زیر دارد هرچه بر بالاستی»! منتهنِ نیویورک یکی از شیک‌ترین و گرانقیمت‌ترین مناطق دنیاست اما نیویورک منتهن نیست! وقتی از منهتن فاصله می‌گیرید دریایی از طبقات محروم و فقیر اجتماعی را می‌بینید. صدای این‌ها هیچوقت شنیده نشده.

دلیل پیروزی آقای ممدانی اعتبار تشیعش نبود. چندان شیعه‌ی اهل تقیدی هم نیست. به نوعی اگر بخواهید تشبیه کنید می‌توانید او را شبیه به روشنفکران سکولار ایران ببینید. روشنفکر ایرانی هم نمی‌گوید من مسلمان نیستم اما در دلش هم آبی برای دین داغ نشده است. ممدانی هم همینطور است. آنچه باعث موفقیت ممدانی شد شعار عدالت اجتماعی او بود.

نیویورک قلب اقتصادی آمریکا و خصوصا یهویان است. یهودیان متمول آنجا در حوزه بانکداری و جواهرات بسیار پررنگند. پیروزی آقای ممدانی در این شرایط موید آن است که جامعه آمریکا و نیویورک مشکلات جدی‌تری دارد. نگاهی بیندازید به شعار انتخاباتی آقای ترامپ: بازگرداندن وجد و مجد از دست رفته آمریکا. پس پذیرفته‌اند که آن مجد از دست رفته است.

در آمریکا پول همه چیز نیست بلکه تنها چیز است!

آقای ریچارد نیکسون، رئیس جمهور اسبق آمریکا در کتابش می‌گوید در آمریکا پول همه چیز نیست بلکه تنها چیز است! ما داریم راجع به ساختاری صحبت می‌کنیم که پول معنا‌دهنده‌ی زندگی شهروند است. در این ساختار شما تا زمانی که پول دارید منزلت و فضیلت هم دارید. از سال ۲۰۰۳ آمریکا با بحران جدی مالی مواجه شد و یگانه فونداسیونش که دلار بود و جایگزینی ه نداشت دچار تکانش شد.

اعتماد آنلاین - محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران در مطلبی در صفحه اجتماعی اینستاگرام نوشت:

«سلام بر شما دوستان و هم‌میهنان بزرگوار

بی‌گمان گلایه‌های بسیار از یکدیگر داریم.

امروز گزینه هوشمندانه برای زمامداران باور به مردم برای «پرواز از پیله» ناکامی‌های گذشته است که همه ما را از دیدن فرصت‌های فراوان آینده بازداشته‌اند.

بیاییم برای شناسایی و استفاده از فرصت‌های گذرای داخلی و خارجی به سوی آینده‌ای بهترباهم‌باشیم.»

کیهان لندن - با گذشت پنج ماه از اعلام «آتش‌بس» میان جمهوری اسلامی و اسرائیل، پیامدهای پیدا و پنهان جنگ ۱۲ روزه، افزون بر بحران‌های داخلی و فشارهای بین‌المللی، حکومت را بیش از پیش ناتوان‌ و در موقعیت ضعف قرار داده است.

هرچند مسئولان و عوامل نظام در رده‌های مختلف، مدام حس پیروزی و ضرورت ایستادگی [تاب‌آوری] را تبلیغ می‌کنند اما به جز طرفدارانش، اغلب مردم به طور کامل اطمینان خود را نه فقط نسبت به دولت بلکه نسبت به کل حکومت از دست داده‌اند.

باور عمومی این است که با وجود جمهوری اسلامی به صورت مطلق نه تنها هیچ نوع تغییر و اصلاحی در ساختار حکمرانی ممکن نیست بلکه وضعیت زندگی مدام بد و بدتر و تأمین نیازهای اولیه برای داشتن یک زندگی معمولی هم سخت‌تر می‌شود.

جمهوری اسلامی ۴۶ سال است با فهرستی از تهدیدات روبروست اما موجودیت خود را به هر شکلی حتی به قیمت نابود کردن منابع و منافع ملی و نادیده گرفتن حق مردم حفظ کرده است. علی خامنه‌ای رهبر ۸۶ ساله نظام، ایران و مردم را فدای بقای حکومت کرد.

ادامه این وضعیت و فقدان نسخه خروج از بحران، اختلاف و جدال میان مسئولان و عوامل نظام در رده‌های مختلف را تشدید کرده است.

مدت‌هاست کمبود منابع، فرسودگی زیرساخت‌ها، سوء مدیریت، فساد و دزدی، شکاف میان مردم و حکومت، بی‌انگیزگی، بی‌اعتمادی به نظام و نارضایتی عمومی، سیستم را به مرز فروپاشی رسانده است اما خامنه‌ای با تکیه بر وفاداری نظامی‌ها و عوامل امنیتی همچنان قدرت را حفظ کرده است.

در اتاق‌های فکر حکومت می‌گویند عنصر «شهادت‌طلبی» بقای نظام و انقلاب را تضمین کرده است با این همه اما رویداد نگران‌کننده برای زمامداران جمهوری اسلامی این است که نه تنها سازمانِ رزمِ منطقه‌ای آنها یعنی «محور مقاومت» از هم پاشیده، بلکه ساختار نظامی و امنیتی حکومت که تحت تأثیر همان بحران‌های مورد اشاره به شدت ضعیف شده بود، پس از جنگ ۱۲ روزه به شدت آسیب دید.

نیروهای مسلح و دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در رویارویی با اسرائیل و آمریکا ضرباتی بی‌سابقه و غیرقابل جبران دریافت کردند. مسئله فقط محدود به تلفات سنگین در رده فرماندهی نیست همچنان که در کمتر از یکی دو هفته برای تمام فرمانده‌هان که در همان یکی دو ساعت ابتدای حمله خرداد‌ماه کشته شدند جایگزین تعیین شد. خامنه‌ای به عنوان فرمانده کل قوا با چند مشکل اساسی روبروست:

۱- جایگزین کردن تجهیزات و ادواتی که در جنگ مورد اصابت قرار گرفتند دشوار و حتا غیرممکن است. به عنوان مثال جایگزین کردن سایت راداری سوباشی همدان یا رادار عظیمیه کرج با بضاعت فعلی نظام تقریبا غیرممکن است.

۲- نفوذ دستگاه‌های اطلاعاتی اسرائیل در ساختار امنیتی و نظامی حکومت به حدی بالاست که نه تنها آدرس محل کار، منازل و خلوتکده‌های فرماندهان ارشد نیروهای مسلح و متخصصان اتمی را در اختیار دارد، بلکه ساعت و مسیر تردد و موقعیت‌های مکانی احتمالی آنها را هم دقیق می‌داند. جمع‌آوری اطلاعات و حملات هوشمند دقیق و دامنه‌دار محصول سطح فوق‌العده‌ای از نفوذ و دسترسی به تجهیزات و تکنولوژی پیشرفته و انگیزه‌ بالای سرویس‌های اطلاعاتی و یگان‌های نظامی است‌، دقیقا همان مؤلفه‌هایی که نهادهای امنیتی و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی فاقد آن هستند.

وضعیت وخیم معیشتی نیروهای مسلح

نیروهای مسلح جمهوری اسلامی بویژه در بدنه به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی زندگی سختی دارند و اغلب فاقد مسکن هستند. بخش عمده حقوق ماهانه‌ نظامی‌ها صرف اجاره خانه می‌شود و آنچه می‌ماند صرف پرداخت قسط، هزینه قبوض و خورد و خوراک است که کفاف نیازهای اولیه یک خانواده را نمی‌دهد.

حقوق یک سرهنگ ارتش یا نیروی انتظامی حدود ۳۰ میلیون تومان است. در رده‌های درجه‌داری و کارمندی و بازنشستگان بین ۱۵ تا ۲۲ میلیون تومان حقوق می‌گیرند. با این میزان حقوق تأمین نیازهای اولیه زندگی بسیار دشوار است. در واقع حقوقی که پرسنل نظامی دریافت می‌کنند کفاف رفاه را نمی‌دهد بلکه فقط برای دوام است. به همین دلیل بسیاری از نظامی‌ها شغل دوم دارند از جمله مسافرکشی، بنایی، لوله‌کشی، نگهبانی، کار در سالن‌های عروسی و مشاغلی از این دست که بعد از ساعت اداری پس از خروج از پادگان منبع ثانویه درآمد افسران و درجه‌داران است.

بر اساس یک رویه معمول پرسنل نظامی و امنیتی با تکیه بر باور میهنی یا اعتقادات مذهبی جذب سازمان‌های مربوطه می‌شوند اما بدیهی است در بلند مدت اگر نیازهای مادی آنها تأمین نشود، رویگردان می‌شوند. یقینا سیر نگه‎داشتن شکم، تأمین مخارج زندگی، راضی نگه‌داشتن همسر و تأمین نیازهای اولیه فرزندان بدون پول ممکن نیست.

یک نظامی در تهران به «کیهان لندن» می‌گوید: «وقتی در فروشگاه اتکاء حبوبات و نخود و لوبیا را قسطی می‌فروشند کاملا مشخص است وضعیت ما نظامی‌ها چقدر افتضاح است.»

جمهوری اسلامی نتوانسته است پرسنل نیروهای مسلح را راضی نگه‌ دارد. همین نظامی می‌گوید: «داخل یگان آنهایی پیشرفت می‌کنند که یا مخبر باشند یا کبوتر دور حرم و دستمال به دست.»

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

در چنین شرایطی افزایش خطرات شغلی از جمله جنگ نارضایتی بین آنها را گسترش می‌دهد. آمار غیررسمی منابع نظامی داخلی نشان می‌دهد بعد از جنگ ۱۲ روزه دست‌کم ۱۵ نفر از پرسنل نیروی انتظامی خودکشی کردند. همچنین موارد ترک خدمت، درگیری درون یگان، «نهست» و بازخرید بیشتر شده است. اینها یعنی ریزش در بین نیروهای مسلح رو به افزایش است. کارزار «یک وطن، یک درد، یک صدا» که از اوایل خرداد ۱۴۰۴ آغاز شد بازتاب صدای پرسنل معترض نیروهای مسلح است.

نگرانی از خیانت

به ویژه پس از اقدام دو افسر پدافند ارتش که متروی متهران پرچم شیر و خورشید ایران را برافراشتند، اخبار و گزارش‌ها از وضعیت وخیم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به گوش رسانه‌های بین‌المللی نیز رسیده است.

روزنامه تلگراف چهارشنبه ۱۹ نوامبر (۲۸ آبان‌ماه) گزارش داد در پی نفوذ اسرائیل در عمق نهادهای امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی، پس از جنگ ۱۲ روزه، اعضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و چند نهاد امنیتی کلیدی، فرماندهان و چهره‌های ارشد نظام از ترس جاسوسی، رو در روی هم قرار گرفته‌اند و درگیری میان مسئولان به شدت بالا گرفته است.

«خط سفید»؛ رشوه دیجیتال برای بازتولید استبداد

از آپارتاید دیجیتال تا شنود خاموش؛ چرا حکومت به توزیع اینترنت طبقاتی روی آورده است؟

نیما آویدنیا | روزنامه‌نگار مستقل

ویژه خبرنامه گویا

خبر توزیع میلیونی سیم‌کارت‌های خاص (موسوم به سیم‌کارت‌های سفید یا بدون فیلتر) میان خبرنگاران، نیروهای سایبری، اساتید و لایه‌هایی از بدنه حاکمیت، فراتر از یک خبر توزیع رانت و تبعیض تازه است. این اقدام، پرده‌برداری رسمی از فاز جدید «مهندسی اجتماعی» جمهوری اسلامی است؛ جایی که «دسترسی به جهان آزاد» دیگر یک حق همگانی و شهروندی نیست، بلکه پاداشی است که درازای وفاداری، سکوت و یا خدمت به سیستم اهدا می‌شود. این یادداشت تلاش می‌کند تا با عبور از سطح ماجرا، این پدیده را از منظر فلسفه سیاسی، استراتژی حکمرانی داخلی و حفره‌های امنیتی واکاوی کند تا مشخص شود چگونه فنّاوری که قرار بود ابزار آگاهی همگانی باشد، به سلاحی برای «کنترل» و «تفکیک» تبدیل‌شده است.

پرده اول: بازخوانی «بندگی خودخواسته» در عصر دیجیتال

برای درک ریشه‌های فلسفی این اقدام، باید به یکی از مهم‌ترین پرسش‌های فلسفه سیاسی بازگردیم.

• چرا و چگونه انسان‌ها تن به استبداد حکومتی می‌دهند؟

پاسخ این است که حکومت‌های استبدادی، نه صرفاً با سرنیزه و سازوبرگ نظامی، بلکه با ایجاد زنجیره‌ای از منافع و رانت و وابستگی‌ها پایدار می‌ماند. دیکتاتورها با توزیع امتیازات ویژه میان لایه‌های مختلف و دست‌چین شده از جامعه، آن‌ها را در بقای سیستم ذینفع می‌کنند.

در ایرانِ امروز، «اینترنت آزاد و پرسرعت» جایگزین زمین‌های فئودالی و کیسه‌های زرِ دوران باستان شده است. حاکمیت ابتدا باسیاست فیلترینگ گسترده، یک «بحران زیستی» و انسداد در جریان آزاد اطلاعات ایجاد می‌کند، و سپس «راه‌حل» آن (سیم‌کارت سفید) را به‌عنوان یک امتیاز ویژه به گروه‌های مرجع موردنظر خود می‌فروشد.

خطر اصلی در اینجا، شکل‌گیری نوعی «شراکت در جرم» ناخواسته است. وقتی یک خبرنگار، استاد دانشگاه یا فعال رسانه‌ای، سیم‌کارت سفید دریافت می‌کند و بدون دردسر به دنیای آزاد اطلاعات دسترسی دارد، آرام‌آرام از درد عمومی جامعه فاصله می‌گیرد. او دیگر فیلترینگ را به‌عنوان یک دیوار بتنی که راه تنفس جامعه را بسته، حس نمی‌کند؛ بلکه ناخودآگاه آن را یک حق بدیهی برای خود تلقی می‌کند که جایگاه او را از «عوام» متمایز کرده است. این همان لحظه تولد یک طبقه «تکنو-آریستوکرات» جدید است؛ طبقه‌ای که مجوز دسترسی آزاد به واقعیت را دارد، درحالی‌که توده مردم باید در تاریکیِ غارِ­افلاطونی دست‌وپا بزنند. «اهلی سازی نخبگان» با ایجاد حس برتری کاذب، قدیمی‌ترین ترفند استبداد است که حالا لباس تکنولوژی به تن کرده است.

پرده دوم: استقرار رسمی «حکمرانی جزیره‌ای»

فراتر از بحث فلسفی، توزیع خط سفید، گامی عملیاتی برای تغییر مدل حکمرانی از «سرکوب یکپارچه» به مدل پیچیده‌ترِ «حکمرانی جزیره‌ای» است. طراحان «اینترنت ملی» و «طرح صیانت» دریافته‌اند که قطع کامل اینترنت جهانی و ایزوله کردن کل کشور، هزینه‌های سیاسی و امنیتی غیرقابل جبرانی دارد. راهکار جایگزین چیست؟ چندپاره کردن جامعه و حکمرانی جزیره‌ای.

سیم‌کارت‌های سفید درواقع ابزار دیوارکشی و مرزبندی میان دو جزیره متفاوت از شهروندان در جغرافیای ایران است:

بی بی سی - دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا می‌گوید که بصورت «دائمی» مهاجرت از کشورهای «جهان سوم» را متوقف خواهد کرد.

احمد زیدآبادی

ولید جنبلاط رهبر دروزی‌های لبنان به آن دسته از سیاست‌مداران لبنانی پیوسته است که اظهارنظر اخیر علی‌اکبر ولایتی را دخالت در امور داخلی لبنان دانسته و آن را محکوم کرده‌اند.

جنبلاط که معمولاً از موضع‌گیری علیه جمهوری اسلامی خودداری می‌کرده است، اکنون آن را به استفاده از لبنان به عنوان "باکس ایمیل" برای فرستادن پیام به ایالات متحده آمریکا متهم کرده است.
او در عین حال، رویکرد آیت‌الله سید علی سیستانی در مواجهه با مسائل لبنان را ستوده است.

رسانه‌های عربی در روزهای اخیر از ارسال نامه‌ای از سوی آقای سیستانی به مقام‌های جمهوری اسلامی در مورد چگونگی برخورد با بحران داخلی لبنان خبر داده‌اند.
ظاهراً برخی مقام‌های جمهوری اسلامی تحولات داخلی لبنان را از نزدیک دنبال نمی‌کنند و در چارچوب پارادایم گذشته به اظهارنظرهایی می‌پردازند که بحران را پیچیده‌تر و سخت‌تر می‌کند.

:::

هشدار تند وزیر خارجه لبنان به جمهوری اسلامی

ایندیپندنت فارسی - یوسف رجی وزیر خارجه لبنان چهارشنبه پنج آذر، در واکنش به اظهارات علی اکبر ولایتی مشاور علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران درباره نقش حزب‌الله گفت آنچه برای لبنان مهم است حق اداره سرزمین، آزادی و توان تصمیم‌گیری درون کشور است. این واکنش پس از آن مطرح شد که ولایتی در گفتگوی خود با یک رسانه نزدیک به سپاه پاسداران حضور حزب‌الله را برای لبنان «از نان شب هم مهم‌تر» دانست و کشته شدن هيثم علی طباطبایی را «نقض روشن اداره لبنان توسط مردم خود آن کشور» توصیف کرد.

رجی در نوشته خود در شبکه اکس اشاره کرد اگر مقام‌های جمهوری اسلامی ایران می‌گویند در کار لبنان دخالت نمی‌کنند، سخنان تازه ولایتی خلاف این ادعا است. او افزود لبنان نیازمند توان تصمیم‌گیری مستقل است و نه توصیه برای مسلح ماندن یک گروه.

همچنین سمیر جعجع رئیس حزب «نیروهای لبنانی» نیز خطاب به ولایتی نوشت مقام‌های ایران حق ندارند در کار درون کشوری لبنان دخالت کنند و بهتر است انرژی خود را صرف حل مشکل‌های مردم ایران کنند. او تاکید کرد لبنان با قانون و انتخاب مردم اداره می‌شود و نیازمند دخالت بیرونی نیست.

این واکنش‌ها در حالی مطرح شده که دولت لبنان طرح گردآوری سلاح بیرون از ساختار قانون کشور را دنبال می‌کند و هم‌زمان هشدارهای تازه از سوی مقام‌های اسرائیل درباره تنش‌های مرزی بیان شده است. ولایتی در این شرایط بار دیگر گفت نقش حزب‌الله در وضع امروز لبنان «قابل جایگزینی» نیست و جمهوری اسلامی ایران این گروه را پشتیبانی کرده و خواهد کرد.

به جای بلیط فروشی بیت المقدس بلیط عقلانیت صادر کنید

امیر شایگان

سردار نقدی، مشاور فرمانده کل سپاه گفته است:

من بارها گفتم اگر کاروان‌دار زیارت نجف و مشهد بودم، از همین الان بلیت بیت‌المقدس را می‌فروختم. همه‌چیز آماده است. خون شهدای غزه هدر نمی‌رود. صهیونیست‌ها همه‌چیز را نابود کردند؛ از بیمارستان‌ها تا دانشگاه‌ها و مدارس. اما ملت فلسطین ایستاد و همین استقامت راه پیروزی را باز خواهد کرد.

سال‌هاست که عده‌ای با اطمینان خیره‌کننده‌ای از «سقوط اسرائیل» سخن می‌گویند؛ با چنان اعتمادبه‌نفسی که گویی آینده در گاوصندوق ذهن‌شان نگه‌داری می‌شود و کلیدش فقط دست خودشان است. از این توهم مطلق، تا رویاپردازی‌هایی از جنس همین جمله تازه سردار نقدی -- که اگر «کاروان‌دار» بود، همین امروز بلیت بیت‌المقدس می‌فروخت -- فاصله‌ای نیست. تنها مرز میان واقعیت و خیال، همان چیزی است که ۱۲ روز جنگ اخیر به جهانیان یادآوری کرد: آنچه سال‌ها از تریبون‌ها و رسانه‌ها تکرار شد، نه نقشه راه بود، نه تاکتیک، نه حتی تحلیل؛ فقط خواب و خیال بود.

دنیا دید که «نابودی اسرائیل» نه وقوع یافت، نه حتی به آن نزدیک شد. نتیجه نه سقوط، نه فروپاشی، نه پیروزی تاریخی، بلکه تنها تکرار گردابی بود که قربانی اصلی‌اش مردم عادی هستند.

اما هنوز کسانی هستند که در اوج فقر عمومی، در اوج فشار اقتصادی، در اوج سفره‌های کوچکشده مردم، در روزهایی که یک خانواده ایرانی برای خرید نان، دارو و یک بطری روغن باید حساب کتاب کند و تصمیم بگیرد کدام ضروری‌تر است، باز هم از «فتح قدس» می‌گویند و حتی وعده تور زیارتی صادر می‌کنند!

طنز تلخ زمانه اینجاست:

مردمی که برای سفر مشهد و شیراز باید قسط ببندند، قرار است تور خارجی بیت‌المقدس بخرند؟

ملتی که در صف دارو، گوشت، اجاره‌خانه و آزادی نفس می‌کشد، چطور قرار است بدون حل ابتدایی‌ترین مسائل داخلی، ناجی منطقه شود؟

وقتی اقتصاد مثل ریه‌ای زخمی نفس‌نفس می‌زند، وقتی امید اجتماعی چکه‌چکه ته می‌کشد، آیا بلیت‌فروشی برای شهری که نه آزاد شده نه حتی نزدیک است، چیزی جز فرار از واقعیت است؟

مشکل ما دیگر فقط سیاست‌گذاری غلط نیست؛ عادت کردن به توهم است.

سال‌هاست که پرچم پیروزی خیالی را بر قله‌ای نصب کرده‌اند که هنوز حتی از دامنه‌اش بالا نرفته‌ایم. هر شکست را پیروزی نامیدند، هر ویرانی را مقاومت خواندند، و هر جراحت را سرمایه راه آینده. اما جهان با چشم خود دید:
پیروزی با شعار ساخته نمی‌شود.

قدس با سخنرانی فتح نمی‌شود.

و سقوط یک دولت با خواب‌های شبانه رخ نمی‌دهد.

اگر قرار است کسی بلیتی صادر کند، بهتر است بلیت بازگشت به عقلانیت، تدبیر و اولویت‌گذاری واقعی باشد. اگر مسیری باید باز شود، اول راهی برای رهایی مردم از تورم، بیکاری، ناامیدی و فرسایش زندگی روزمره است. اول نان، بعد آرمان. اول آبادانی وطن، بعد آرزوی نجات جهان.

خون بی‌گناهان «پروژه سیاسی» نیست که با آن بروشور تبلیغاتی چاپ کنیم.

مقاومت اگر ارزش است -- احترام می‌خواهد، نه مصرف رسانه‌ای.

آینده اگر قرار است ساخته شود -- ساختنی است، نه گفتنی.

امروز مهم‌ترین چیزی که باید فروخته شود، توهم است؛
نه بلیت بیت‌المقدس.

ایندیپندنت فارسی - انتشار ویدئویی از یک مسابقه در شبکه‌ نمایش خانگی به نام «بازمانده»، موج گسترده‌ای از واکنش‌های انتقادی در شبکه‌های اجتماعی برانگیخته است.

در بخشی از این مسابقه، شرکت‌کنندگان باید با پرتاب کیسه‌های شنی یک پازل‌«سیبل» را تخریب کنند؛ پازلی که نقش‌مایه‌ای برگرفته از نمادهای باستانی ایران روی آن ترسیم شده است.

بر اساس تصاویر منتشرشده، طرح روی این پازل شامل دو حیوان اسطوره‌ای شبیه به «گریفین» یا «شیر-مرغ بالدار» در دو سوی یک نقش مرکزی شبیه به درفش‌های کهن ایرانی است؛ نمادهایی که یادآور سرستون‌های باستانی تخت‌جمشید یا عناصر درفش کاویانی هستند.

این انتخاب تصویری، در فضای مجازی به‌شدت بحث‌برانگیز شده و کاربران آن را «بی‌احترامی به هویت تاریخی» توصیف کرده‌اند؛ زیرا شرکت‌کنندگان در مسابقه موظف‌اند به‌سوی این نمادهای ملی شلیک کنند و آن‌ها را فرو بریزند.

***

چندی قبل مرد ثروتمندی هراسان با پلیس تماس گرفت و از ربوده شدن دخترش خبر داد و گفت: «امروز قرار بود دخترم به خانه ما بیاید اما چند ساعتی گذشت و از دخترم خبری نشد. نگران شده و با تلفن همراهش تماس گرفتم ولی در دسترس نبود. دامادم هم گفت او به قصد آمدن نزد ما از خانه‌اش خارج شده و از او خبری ندارد. تا اینکه ساعتی بعد فیلمی از تلفن همراه دخترم برایم در فضای مجازی ارسال شد. فیلم نشان می‌داد که دخترم گروگان گرفته شده و صدای مردی در فیلم شنیده می‌شد که تهدیدم می‌کرد اگر برای آزادی دخترم ۵ هزار یورو پرداخت نکنم او را می‌کشد. آنها تهدید کردند که از این موضوع با پلیس صحبت نکنم. دامادم هم با من تماس گرفت و گفت چنین فیلمی برای او هم ارسال شده و بهتر است به پلیس حرفی نزنیم، اما من توجهی نکردم و با پلیس تماس گرفتم...

ایندیپندنت فارسی - دختری که با همدستی همسرش نقشه ربوده شدن خودش را کشید تا از پدرش پنج هزار یورو پول بگیرد، پس از تحقیقات پلیس به اقدام خود اعتراف کرد

به گزارش سایت جنایی، داماد خانواده در تماس با پدر این دختر به او گفت که سه نفر با تهدید چاقو دخترش را ربوده‌اند و ویدیویی هم برای او فرستاد که دست‌و‌پای دخترش بسته بود و یک نفر از پشت دوربین با چاقو تهدید می‌کرد که اگر تا ۲۴ ساعت آینده پنج هزار دلار به حساب مشخص واریز نشود، دخترش را می‌کشد.

براساس این گزارش، پس از شکایت پدر به پلیس و ورود پلیس به ماجرا روشن شد که آدم‌ربایی در کار نبوده است.

این زن جوان اعتراف کرد چون همسرش عاشق پاریس است و می‌خواستند آنجا زندگی کنند اما پدرش به آنها پول نمی‌داد، دست به این اقدام زده است.

او گفت که تصور نمی‌کرد انقدر زود ماجرا لو برود و قصد داشتند به محض دریافت پول به ترکیه بروند.

منابع ایران‌اینترنشنال می‌گویند دولت آمریکا در پاسخ به درخواست مسعود پزشکیان از عربستان برای میانجیگری با هدف ازسرگیری مذاکره با آمریکا، یک بار دیگر بر شرایط سه‌گانه خود برای گفت‌وگو با ایران تاکید کرده است.

این منابع تایید می‌کنند که مسعود پزشکیان، رییس‌ دولت در جمهوری اسلامی، پیش از سفر محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به واشینگتن، از او خواسته بود با وساطت میان حکومت ایران و آمریکا، زمینه را برای ازسرگیری مذاکرات بین دو کشور فراهم کند.

دولت ایالات متحده نیز در پیامی محرمانه از طریق عربستان سعودی به دولت ایران اطلاع داده است که تنها در صورت پذیرش سه خواسته‌ای که در جریان دور قبلی مذاکرات به ایران ارائه شده بود، حاضر به بازگشت به میز مذاکره خواهد بود.

استیو ویتکاف، نماینده ویژه دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا در امور خاورمیانه، پیش‌تر از جمهوری اسلامی خواسته بود برنامه هسته‌ای خود، از جمله غنی‌سازی را به‌طور کامل کنار بگذارد، نیروهای نیابتی خود را منحل کند و محدود شدن برنامه موشکی‌اش را بپذیرد.

پس از دو ماه مذاکره و رد این خواسته‌ها از سوی جمهوری اسلامی، در پایان مهلتی که ترامپ تعیین کرده بود، اسرائیل حملات گسترده‌ای را علیه تاسیسات نظامی و هسته‌ای و شخصیت‌های مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای و موشکی جمهوری اسلامی آغاز کرد.

منابع ایران‌اینترنشنال می‌گویند که پس از درخواست اخیر پزشکیان از ولیعهد عربستان سعودی برای میانجیگری، دولت آمریکا یک بار دیگر به جمهوری اسلامی یادآوری کرده‌ است که گفت‌وگو تنها در صورت پذیرش این پیش‌شرط‌ها ممکن است.

«محمد جعفر قائم‌پناه»، معاون اجرایی «مسعود پزشکیان» در جلسه شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان بوشهر با اشاره به آلودگی شدید هوا در سطح کشور گفت: «نمی‌شود به مردم بگوییم پیاده نیایید و از خانه بیرون نروید، این شرمندگی برای نتیجه کار چند ساله‌ی دولت جمهوری اسلامی است که نتوانسته رفاه را برای مردم آماده کند.»

او در ادامه گفت: «آلودگی اگر بیشتر از این باشد، کشتار می‌کند.» و راه حل برون‌رفت از این شرایط را «تولید انرژی تجدیدپذیر برق» دانست.

ایندیپندنت فارسی - در شبکه‌های اجتماعی چین ویدیوهایی منتشر شده که در آن افراد با دستگاهی موسوم به «قلیان چشم» نشسته‌اند و با این دستگاه بخار گرمِ دم‌نوش‌های گیاهی را مستقیما به چشم‌هایشان می‌رسانند. سالن‌های زیبایی و برخی مراکز طب سنتی این روش را برای رفع خستگی، کاهش خشکی و بهبود تمرکز چشمی تبلیغ می‌کنند.

با این حال رسانه‌های رسمی چین به نقل از چشم‌پزشکان و متخصصان بینایی هشدار داده‌اند که تماس مستقیم بخار داغ با چشم می‌تواند باعث تحریک، سوختگی سطحی، التهاب و حتی عفونت شود. هیچ نهاد پزشکی این روش را تایید نکرده و داده علمی قابل استنادی درباره اثرات درمانی آن وجود ندارد.

با وجود این هشدارها، ویدیوهای مربوط به «قلیان چشم» در شبکه‌‌های اجتماعی چینی به یک موضوع بحث‌برانگیز تبدیل شده است.

***

دمیتری نیویانزین، مربی شناخته‌شده تناسب‌اندام در روسیه در میانه یک چالش افراطی افزایش وزن که برای تبلیغ برنامه کاهش وزن خود طراحی کرده بود، به‌طور ناگهانی در خواب جان باخت.

به گزارش دیلی میل، این مربی ۳۰ ساله طی هفته‌ها، روزانه نزدیک به ۱۰ هزار کیلوکالری غذای پرچرب و ناسالم مصرف می‌کرد تا دست‌کم ۲۵ کیلوگرم وزن اضافه کند و سپس به شاگردانش نشان دهد که چگونه می‌تواند در مدت کوتاهی دوباره لاغر شود.

نیویانزین افزایش وزن خود را در شبکه‌های اجتماعی به‌صورت روزانه منتشر می‌کرد؛ از خوردن شیرینی و کیک برای صبحانه تا ۸۰۰ گرم غذای فوری مملو از مایونز برای ناهار و یک برگر همراه دو پیتزای کوچک برای شام. او همچنین اعتراف کرده بود که در طول روز مدام چیپس می‌خورد.

به گفته رسانه‌های محلی، او یک روز پیش از مرگ حالش بد شده بود و تمرین‌هایش را لغو کرده بود تا به پزشک مراجعه کند، اما همان شب قلبش در خواب از کار افتاد.

وزن او تا ۱۸ نوامبر به ۱۰۵ کیلوگرم رسیده بود؛ افزایشی بیش از ۱۳ کیلو در یک ماه. نیویانزین بیش از یک دهه مربی ورزشکاران حرفه‌ای روسیه بود و دوستانش او را فردی مثبت، پرتلاش و تأثیرگذار توصیف کرده‌اند. مرگ او پس از انتشار گسترده ویدئوهای چالش افزایش وزنش، واکنش فراوانی در شبکه‌های اجتماعی روسیه برانگیخت.

پشت‌پرده تراژدی مرگ دکتر داوودی

خلاصه مقاله الاهه نجفی در رادیو زمانه

قتل دلخراش دکتر مسعود داوودی، متخصص قلب در یاسوج، بار دیگر ضعف‌های ریشه‌دار در مدیریت بحران، نظام قضایی و ساختار سلامت کشور را آشکار کرد؛ رخدادی که از ناکامی در جلب اعتماد عمومی تا بحران کمبود پزشک در استان‌های محروم را در کنار هم نمایان ساخت و یک اقدام جنجالی سیاسی نیز بر ابعاد آن افزود.

دکتر داوودی، ۵۱ ساله، شامگاه ۲۱ آبان ۱۴۰۳ زمانی که مقابل خانه‌اش بود با شلیک گلوله و ضربات چاقو به دست برادر یکی از بیماران سابق خود کشته شد؛ فردی که مرگ برادرش را نتیجه «قصور پزشکی» می‌دانست اما کمیسیون پزشکی قانونی این ادعا را رد کرده بود. قاتل پس از دستگیری، به قصاص محکوم و حکم او به‌صورت علنی در میدان هفت‌تیر یاسوج اجرا شد.

انتشار تصاویر حضور محمد بهرامی، نماینده بویراحمد، دنا و مارگون، در منزل خانواده قاتل پس از اجرای حکم، موجی از خشم و اعتراض در جامعه پزشکی و افکار عمومی ایجاد کرد. سازمان نظام پزشکی این رفتار را بی‌احترامی به خانواده مقتول و جریحه‌دارکننده احساسات جامعه درمانی دانست و خواستار واکنش رسمی نهادهای حاکمیتی شد.

بهرامی در واکنش به انتقادها گفت حضورش در خانه قاتل برای شنیدن اعتراض خانواده‌ای بوده که باور داشتند در ماجرای مرگ بیمارشان حقشان نادیده گرفته شده است. او تأکید کرد این دیدار با اطلاع دانشگاه علوم پزشکی و به‌منظور کاهش تنش محلی انجام شده و تلاش داشته پیش از آن از اعدام علنی جلوگیری کند. با این حال، سخنان او نتوانست از شدت انتقادات بکاهد.

صرف‌نظر از نیت نماینده، منتقدان این اقدام را رفتاری غیرحرفه‌ای و آسیب‌زننده می‌دانند؛ زیرا نخست، او احترام خانواده دکتر داوودی را نادیده گرفته؛ دوم، قانون را در برابر عرف محلی تضعیف کرده؛ و سوم، سیگنالی خطرناک فرستاده که می‌تواند خشونت فردی را به‌عنوان ابزاری برای جلب حمایت مسئولان عادی‌سازی کند.

- علی خامنه‌ای در پیامی ویدیویی برای روز حکومتی بسیج، وجود اختلافات در جمهوری اسلامی را تایید کرد و گفت باید مانند روزهای جنگ ۱۲ روزه «کنار هم قرار بگیریم.»

- خامنه‌ای گزارش‌های اخیر رسانه‌ای درباره ارسال پیام به آمریکا با واسطه کشورهای دیگر را تکذیب کرد و دروع محض خواند.

خامنه‌ای در پیامی ضبط شده با بسیجیان صحبت کرد، او درباره جنگ ۱۲ روزه گفت که آمریکا و اسرائیل در این جنگ «کتک خوردند» و «دست‌خالی برگشتند و به اهدافشان نرسیدند.» رهبر جمهوری اسلامی اشاره کرد که در روزهای جنگ «ما خسارت‌هایی دیدیم و جان‌های عزیزی از دست ما رفتند و این طبیعت جنگ است.»

علی خامنه‌ای درباره جنگ ۱۲ روزه گفت که آمریکا و اسرائیل در این جنگ «کتک خوردند» و «دست‌خالی برگشتند و به اهدافشان نرسیدند.»

او اشاره کرد جمهوری اسلامی در جنگ ثابت کرد که «کانون اراده و قدرت» است.

رهبر جمهوری اسلامی اشاره کرد که در روزهای جنگ «ما خسارت‌هایی دیدیم و جان‌های عزیزی از دست ما رفتند و این طبیعت جنگ است.»

او اشاره کرد که آمریکا و اسرائیل در جنگ اخیر «بیشتر خسارت مادی دیدند تا جمهوری اسلامی.» خامنه‌ای افزود: «آمریکا از پیشرفته‌ترین پدافند،‌ هواپیماها و زیردریایی‌ها استفاده کرد اما نتوانست به آنچه می‌خواهد برسد.»

«در بنزین و نان اسراف نکنید، برای باران دعا بخوانید»

رهبر جمهوری اسلامی در پایان پیام خود به مردم ایران توصیه کرد در مصرف نان،‌ گاز، بنزین و اقلام خوراکی «اسراف» نکنند و افزود: «اگر این همه اسراف نباشد، بدون شک اوضاع کشور خیلی بهتر خواهد بود.»

خامنه‌ای همچنین «تقویت ارتباط با خداوند و تضرع و دعا» را برای «اصلاح امور» و بهبود شرایط «باران، امنیت و عافیت» حائز اهمیت دانست.

او در حالی مردم را به «پرهیز از اسراف» فرامی‌خواند که تورم سنگین در سال‌های اخیر فشار معیشتی طاقت‌فرسایی بر شهروندان وارد آورده و بسیاری از آنان را در تامین ابتدایی‌ترین نیازهای زندگی با دشواری روبه‌رو کرده است.

حسین راغفر، اقتصاددان، ۲۰ آبان گفت در حال حاضر حدود ۱۰ درصد مردم ایران دچار سوءتغذیه و گرسنگی هستند و با ادامه روند کنونی «جمعیت فقرا» به حدود ۴۰ درصد از کل جمعیت خواهد رسید.

۲۸ مهر، پایگاه خبری رویداد۲۴ گزارش داد با تشدید بحران اقتصادی و افت شدید قدرت خرید مردم، شمار فزاینده‌ای از شهروندان ایرانی توان تامین مواد غذایی ضروری را از دست داده‌اند و سوء‌تغذیه اکنون به عامل حدود ۳۵ درصد از مرگ‌ومیرها در کشور تبدیل شده است.

محمد امیرحسینی خبرنگار پارلمانی باشگاه خبرنگاران نوشت: در حالی که هنوز قانون ‌ عفاف و حجاب⁩ اجرایی نشده، ‌ نقدعلی⁩ نماینده مجلس با یک خبرنگار خانم بر سر حجاب فقط بخاطر اینکه قسمتی از موهایش از مقنعه بیرون بود درگیر شد.

چندثانیه: محمد امیرحسینی خبرنگار پارلمانی باشگاه خبرنگاران نوشت: در حالی که هنوز قانون ‌ عفاف و حجاب⁩ اجرایی نشده، ‌ نقدعلی⁩ نماینده مجلس با یک خبرنگار خانم بر سر حجاب فقط بخاطر اینکه قسمتی از موهایش از مقنعه بیرون بود درگیر شد.

به جای رفتارهای کودکانه، به فساد در مجلس رسیدگی کنید

پیش از درخواست اعدام متهمان اقتصادی و فریاد شعار اعدام در مجلس، نگاهی به عملکرد کارگروه‌های اعدام دوره شمخانی کنید!

‏ثابتی اخیرا در مجلس درخواست اعدام متهمان اقتصادی را کرده است.

‏قبل از تکرار این مسیر، بد نیست به اسناد و مصوبات دوره شمخانی در شورای امنیت ملی نگاه کند؛ جایی که در کارگروه‌های محدود درباره سرنوشت، اعدام و نحوه اعدام متهمان اقتصادی تصمیم‌گیری می‌شد.

‏تجربه نشان داده این مسیر نه تنها فساد را ریشه‌کن نکرد، بلکه منجر به دور باطل شد.

‏آقای ثابتی!
‏به جای شعار و رفتارهای کودکانه، به وظیفه‌تان که اصلاح قانون و تقویت سازوکارهای پیشگیری از فساد در مجلس است، رسیدگی کنید.

محمدرضا تاجیک:

آمریکا ۴ پیش شرط برای مذاکره با ایران اعلام کرده...

آمریکا در جنگ بعدی علیه ایران حضور جدی دارد؛ همزمان با شورش داخلی؛ آمریکا و اسرائیل حمله خواهند کرد

زیرساخت‌ها و لایه‌های سیاسی را مورد حمله قرار خواهند داد؛ حملات کوتاه و فوری است و فرصت حمله به ایران نخواهند داد؛

جنگ فراگیرتر خواهد بود و کشور را فلج خواهند کرد

***

ایران اینترنشنال - در ادامه واکنش‌های شدید در لبنان به سخنان علی اکبر ولایتی، مشاور رهبر جمهوری اسلامی، نخست‌وزیر این کشور نیز اظهارات او «بی‌ربط» خواند. او همچنین گفت سلاح‌های حزب‌الله نه توان بازدارندگی داشته و نه توانسته از لبنان یا رهبران حزب‌الله محافظت کند.

علی‌اکبر ولایتی چهارشنبه پنج آذر گفته بود «وجود حزب‌الله از نان شب هم برای لبنان واجب‌تر است». این اظهارات با عکس‌العمل‌های تندی در لبنان روبه‌رو شد و از جمله یوسف رجی، وزیر امور خارجه لبنان به آن واکنش نشان داد.

نواف سلام، نیز پنج‌شنبه شش آذر در سخنانی با رد مداخله جمهوری اسلامی در امور داخلی لبنان درباره خلع سلاح حزب‌الله گفت: «این سلاح‌ها نه رهبرانشان را حفظ کرد و نه مردم و اموال لبنانی‌ها را؛ شاهد آن هم ده‌ها روستای ویران‌شده است.»

سلام با لحنی کنایه‌آمیز پرسید: «آیا این سلاح‌ها امروز قادر به متوقف کردن تجاوزهای مداوم اسرائیل هستند؟» و تصمیم لبنان برای خلع‌سلاح حزب‌الله را «دیرهنگام» توصیف کرد. به گفته او، کشور در یک «جنگ فرسایشی یک‌طرفه» قرار گرفته و شرایط رو به تشدید است.

دولت لبنان در ماه اوت، تحت فشار آمریکا، تصمیم به خلع‌سلاح حزب‌الله گرفت و اجرای طرح را بر عهده ارتش گذاشت.

سلام توضیح داد: «تا پایان سال باید مرحله اول را کامل کنیم و حزب‌الله را در جنوب رود لیتانی خلع سلاح کنیم. در شمال لیتانی نیز نباید هیچ سلاحی استفاده یا جابه‌جا شود. در مراحل بعدی، خلع‌سلاح به سراسر لبنان گسترش خواهد یافت.»

سلام تاکید کرد که حزب‌الله تا زمانی که اسرائیل در خاک لبنان حضور دارد خلع‌سلاح نخواهد شد و اسرائیل نیز تا زمانی که حزب‌الله سلاحش را زمین نگذارد عقب‌نشینی نخواهد کرد؛ در حالی که آتش‌بس صراحتاً عقب‌نشینی اسرائیل را الزام می‌کند.

الف.میهن دوست

حکومت‌های اقتدارگرا، آنگاه که حقیقت بر آنان تنگ می‌شود و سقوط بسیار نزدیک به تخیّل پناه می‌برند و از افسانه، جامه ی واقعیت می‌دوزند. آنان زبان را سپر می‌گیرند و شکست را پیروزی می‌خوانند؛ که در قاموس‌شان، اعتراف به ضعف، بذرِ فروپاشی‌ست و هر قطره راستی ، سیلی‌ست مرگ‌آور.

آنان به نیروی مردم تکیه ندارند، به مزخرف گویی دل خوش کرده‌اند. کافی‌ست کسی از درون خودی ها اعتراض نکند و سری به علامت تسلیم فرود آید؛ همین برای شان کافی و مرهمی و مسکنی ست.

اینان می‌دانند که سقوط، نه با توپ و تانک، که با فروپاشیِ روایت آغاز می‌شود؛ پس روایت را از حقیقت مَبرا، اما از قدرت پُر می‌سازند به سودای آنکه اندکی امید بین طرفدارانشان ایجاد کنند، برای روز مبادا.

این حقیقت را باید آویزه ی گوش کرد که مزخرف گویی اینان در تاریخ بسیار فراوان دیده شده. هرچه ادعا بزرگ‌تر و واقعیت کوچک‌تر شود، فاصله ی میان حاکمان و جامعه چنان عمیق می‌گردد که دیگر توان پرکردنش را نخواهد داشت، حتی در میان اندک هواداران .

کانال ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

روایت زیر تلاشی است برای مقایسۀ دو تصویر تلخ و تکان‌دهنده:

از یک‌سو مادری که برای نجات جان انسانی غریبه حاضر بود هر خطری را به جان بخرد؛ و از سوی دیگر، برخی از ما انسان‌های امروز که در دنیایی مدرن و پرادعا، تصاویر ویرانی و کشتار در غزه را می‌بینیم و گاه بی‌آنکه دلمان بلرزد، از کنار آن می‌گذریم.

* * *

روایت کوتاهِ واقعی-تمثیلی با پیام انتقادی

شصت-هفتاد سال پیش، در جهانی که دیوارهای سنت بلند بود و راه‌های معرفت باریک، زنی زندگی می‌کرد که باوجود سواد اندکش دلی به پهنای افق داشت. نامش فضّه بود--مادری آرام و کم‌صدا با قلبی بزرگ؛ روحی که لطافتش گرما می‌بخشید و استواری‌اش سایه‌بان امنی برای اطرافیان بود.

سال‌هاست خاطره‌ای از او در قلبم روشن مانده؛ خاطره‌ای که همیشه می‌خواستم آن را در قالب داستانی کوتاه ثبت کنم. این, روایت شبی است که بزرگی این مادر پرمهر را برای همیشه در جانم حک کرد.

چراغی در تاریکی

باد سرد پاییز از لابه‌لای پنجره‌های چوبی می‌وزید و چراغ نفتی گوشه اتاق با شعله‌ای لرزان می‌سوخت.
فضّه کنج اتاق نشسته بود؛ چهره‌ای آرام و روشن، با نگاه عمیقی که حکایت از پختگی داشت.

دختران و پسران نوجوانش در اتاقی دیگر مشغول بازی و گفت‌وگو بودند.

ناگهان صدای کوبیدنِ شتاب‌زدۀ در، سکوت شب را شکست. صدایی ناآشنا و عجول؛ نه شبیه همسایه‌ها، نه آشنا.

فضّه برخاست. نگاهی کوتاه به بچه‌ها انداخت؛ نگاهی بی‌هراس، اما پرسشگر. در را آرام گشود.

جوانی در آستانه در ایستاده بود؛ خاک‌گرفته، خسته، با چشمانی آشفته. صدایش می‌لرزید:

- خانوم... فقط امشب... فقط چند ساعت... دنبالَم هستن...

فضه در چشمان او چیزی دید که هیچ انسانی نمی‌تواند نبیند: ترسِ جان.

در همان لحظه تصمیمش را گرفت؛ تصمیمی نه از مصلحت‌اندیشی و احتیاط، بلکه از دل.

در را کامل گشود و گفت:

- بیا تو، مادر... بیا.

جوان حیرت کرد. احساس کرد مرگ را پشت در جاگذاشه است.

برای اولین بار در ماه‌های طولانی تعقیب و فرار، کسی نه نامش را پرسید، نه گذشته‌اش را. تنها جان یک انسان را در خطر دیده بود.

مادر نپرسید چرا، از کجا، چگونه؛ نپرسید چه کرده یا نکرده.

تنها صدای لرزان انسانی را شنید که از مرگ گریخته بود.

لحظه‌ای مکث کرد. چهار دختر جوان... دو پسر کم‌سن... خانه‌ای بی‌پناه... و خطری که اگر این جوان شناخته می‌شد، می‌توانست زندگی همه‌شان را بسوزاند.

اما در دلِ مادر، ترس جایی نداشت. تنها یک حکم بود: جان انسان.

مادر او را به پستوی کوچک خانه برد، پتویی پهن کرد و گفت:

- اینجا بخواب. هرچی باشه، بالاخره درست میشه.
آدم برای کمک لازم نیست آشنا باشه؛ تو جون داری، همین بسه.

آن شب فضّه بارها به پستو سر زد. آب داد، نان گذاشت، آرام پشت در گفت:

- نترس، پسرم... امید را هیچگاه از دست نده.

خطر در کوچه‌ها می‌چرخید، اما فضّه چون کوهی استوار بود.
او نمی‌خواست بداند آن جوان چه کرده؛ تنها می‌دانست که انسان است.

صبح، وقتی هوا هنوز نیمه‌روشن بود، جوان آماده رفتن شد. اشک در چشمانش حلقه زده بود:
- خانوم... اگر شما نبودین... من...

فضّه دست‌های او را به‌گرمی فشرد و گفت:

- برو مادر... فقط انسان بمون. همین.

جوان دست مادر را بوسید. اشک از چشمش چکید ...

و رفت؛ با قلبی که تا پایان عمر، نور فضّه را در خود حمل کرد.

* * *

از آن شب تا امروز

سال‌ها گذشت... و جهان سخت‌تر شد.

شهرها دگرگون شدند، آدم‌ها تغییر کردند؛ اما یک چیز هرگز عوض نشد: درد انسان.

امروز، در جهانی که انسان به ماه سفر می‌کند و با یک لمس می‌تواند زمین را زیرورو کند، هزاران کیلومتر دورتر، کودکان زیر آوار می‌مانند، زنان در خون می‌غلتند و تن‌های بی‌گناه تکه‌تکه می‌شوند.

هر روز آسمان غزه با آتش و دود سیاه می‌شود، شهرها فرو می‌ریزند، خانواده‌ها از هم می‌پاشند و سهم کودکانش چیزی جز کابوس نیست.

در این نوشته مهدی تدینی به بررسی چرایی همدلی چپ‌های ایرانی با مصدق و میراث سیاسی او می‌پردازد. نویسنده می گوید که این نزدیکی نه فقط ریشه در نگاه تاریخی یا مشترکات ایدئولوژیک، بلکه بیش از همه ناشی از نقشی است که مصدق در تضعیف ارکان سنتی جناح راست ایفا کرد. این متن تلاش دارد پیوندهای پنهان میان چپ، مصدقی‌ها و روایت «دولت ملی» را روشن کند

مهدی تدینی

چپ‌های جدید ایرانی عموماً مصدق رو تأیید می‌کنند. از طرف دیگه، بخشی از مصدقی‌ها هم افکار چپ دارند ــ دلبستگی به سوسیالیسم، کاپیتالیسم‌ستیزی و آمریکاستیزی در قلم‌شون موج می‌زنه. به همین دلیل هم‌جوشی آسونی بین چپ و مصدقی وجود داره. هر کدوم از این مسائل رو می‌شه و باید به طور مجزا تحلیل کرد و یک فقره رو در این نوشته بررسی می‌کنیم.
سوال اول اینه که دلیل هم‌دلی چپ جدید با مصدق و مصدقیسم چیه؟ جالب اینه که چپ‌ها خیلی با اطمینان دولت مصدق رو «دولت ملی» می‌نامند. اما در حقیقت نگاهی ابزاری به مصدق و میراثش دارند.

مصدق خوراک تاریخی خوبی برای پروپاگاندای غرب‌ستیزی و آمریکاستیزی چپ‌هاست؛ دقیقاً مانند نگاه رسمی جمهوری اسلامی که به شخص مصدق علاقه‌ای نداره، اما می‌تونه سقوطش رو به آمریکا نسبت بده، برای چپ هم مصدق یکی از ابزارهای آمریکاستیزی، غرب‌ستیزی و ضدیت با سازوکار تجارت جهانیه. اصلاً کتاب «کودتا»ی آبراهامیان دقیقاً برای چنین منظوری نوشته شده؛ نمونه‌ای از استفادۀ ابزاری از مصدق برای ترویج کاپیتالیسم‌ستیزی در خدمت ادبیاتِ چپ جهانی. از نظر من، آبراهامیان در اصل، اون کتاب رو برای کتابخانۀ چپ جهانی نوشته بود، و دوم برای اینکه ایرانیان رو از دیدگاه چپ در غرب‌ستیزی ثابت‌قدم‌تر کنه.

اما دلیل دوم علاقۀ چپ به مصدق در همون صفت «ملی» نهفته است. از نظر چپ اگر قراره دولتی «ملی» باشه، بهتره از نوع مصدقی‌ش باشه؛ اون هم دولت دومِ مصدق (و اگر قراره کسانی هم ناسیونالیست باشند، بهتره از نوعی ناسیونالیست‌های مصدقی باشند). یعنی دولتی که اسمش ملی باشه اما با سایر ارکان ملی در ستیز باشه؛ ناسیونالیسمی که جناح راست ایران رو تضعیف و تخریب کنه. خدمت مصدق و ایدۀ مصدق به چپ اینه که جناح راست ایران رو متلاشی می‌کنه و فقط یک گروه کوچک خودناسیونالیست‎پندار ــ ناسیونالیسم ناب مصدقی ــ می‌مونه که بیشتر تلاشش رو برای تضعیف بقیۀ ارکان جناح راست ایران می‌گذاره.

برای توضیح این فقره باید کمی یادآوری تاریخی کنیم. ارکان جناح راست همیشه عبارتند از دربار، اشراف (فئودال‌ها)، کلیسا (نهاد روحانیت)، افسران و تودۀ سنت‌گرا و محافظه‌کار. دولت دوم مصدق تماماً به نزاع، تخریب و تضعیف همین ارکان گذشت ــ و البته همین ارکان هم مصدق رو سرنگون کردند (ترکیب دربار، روحانیت و افسران ــ و تودۀ محافظه‌کار).

حزب توده دقیقاً چنین نگاهی به مصدق داشت: مترصد این بود که در درگیری مصدق و بقیۀ جناح راست، دو طرف همدیگه رو تضعیف و ناتوان کنند تا ساعتِ عمل حزب توده فرا برسه. به همین دلیل، حزب توده، به رغم خصومت‌هایی که علیه مصدق می‌ورزید و ناسزاهایی که به او می‌داد، در بزنگاه‌ها حاضر بود به جناح مصدق کمک کنه، چون می‌دید مصدق سایر ارکان راست رو یکی یکی خنثا و خلع‌سلاح می‌کنه (ضمن اینکه حزب توده تا می‌توانست در حل مسئلۀ نفت هم کارشکنی می‌کرد، تا سیاست تخریب راست به نتیجه برسه).

در کشوری که قدرت چپ ضعیفه، چپ فقط زمانی موفق می‌شه که راست متلاشی بشه و قدرت یکپارچۀ خودش رو از دست بده، یا اینکه دولتی منتسب به راست به جنگِ جناح راست بره (مثل دولت مصدق). از همین‌جا می‌شه به سراغ دلیل سوم علاقۀ چپ جدید به مصدق رفت: «جمهوری‌خواهی».

مصدق تا پایان خودش رو پایبند به قانون‌اساسی مشروطه معرفی می‌کرد، اما به عنوان «پیشوای» یک جریان سیاسی در بلندمدت عملاً به پدر جمهوری‌خواهان بدل شد. بگذریم از اینکه در میان حواریون او کسانی بودند، مانند زیرک‌زاده و فاطمی، که همان روزی ۲۵ مرداد ۳۲ هم بر جمهوری اصرار داشتند. مصدق هم تا نصف راه با آنها رفت، یعنی در ۲۸ مرداد شتابان ــ ظاهراً با تصمیمِ اعضای دولت و در واقع با تصمیم شخص خودش ــ مقدمات رفراندومی را فراهم می‌آورد که به تشکیل شورای سلطنت و برکناری شاه می‌انجامید، اما به دلایلی دیگر از اعلام جمهوری روی‌گردان بود، به ویژه چون جمهوریت شعار حزب توده بود و این یعنی پیروزی توده، وحشت غرب از مصدق و سقوط احتمالی او.
یاران مصدق تا آستانۀ انقلاب ۵۷ خود را مشروطه‌خواه می‌نامیدند، اما در عمل جدی‌ترین گروه جمهوری‌خواه متعلق به همین جناح بود.

به همین دلیل دیگه عملاً امروزه مصدقیِ مشروطه‌خواه وجود خارجی نداره. این جمهوری‌خواهی وجه مشترک و ابزار اتحاد چپ با مصدقی‌هاست. بنابراین، در بین این دلایل، دلیل اصلی علاقۀ چپ، چه چپ امروزی و چه چپ قدیم، به مصدق همین بوده که او جناح راست ایران رو تجزیه و تضعیف می‌کرد و به یک اقلیت فرومی‌کاست ــ اقلیتی که با بقیۀ جناح راست شدیداً در ستیز بود.

پی‌نوشت:

یک: فراموش نشود که بخش بزرگی از طرفدارانِ ثابت‌قدم مصدق چپ‌های غیرتوده‌ای بودند که مصدق برایشان هدف بود، نه وسیله.

دو: دربارۀ اینکه حالا نگاه مصدق به چپ‌ها چه بود، در نوشتۀ دیگه‌ای توضیح می‌دم.

هر چند تفکر اصلاح طلبی فارغ از اعتقادات دینی مبتنی بر اصول دموکراسی , آرای عمومی , جامعه مدنی و عدالت خواهی است وفراتراز دولتخواهی تعریف می شود اما آیا استفاده از روزنه دولت برای پیشبرد مانیفست اصلاحات را می توان درراستای منشور اصلاحات دانست یا پوششی برای توجیه ناموجه منویات درونی برخی افراد است ؟

در ساختار جمهوری اسلامی که خاستگاه نهاد قوه قضاییه و مجلس شورای اسلامی و حتی دولتش به واسطه وجود اصل 110 قانون اساسی و نهادهای نظارتی تابع این اصل است , امکان وجود قوه قضاییه ومجلس و دولت خارج از این چارچوب , متوهمانه است .

چرایی توجه ومیل اصلاح طلبان به نهادهایی که با ارای مردم شکل می گیرد ولی باید تابع ساختار چنین حکومتی باشد وبا اصول فکری اش در تعارض اشکار است اکنون بیشتر از هر زمانی در معرض قضاوت قرارگرفته است .

ایا پس از 45 سال سیاست ورزی وداشتن چندین تجربه دولت و مجلس همفکر در سایه همین حکومت, امید به تغییرات اساسی که مطالبه اکثریت جامعه است در زیر چتر وسایه این حکومت تحقق یافتنی است یا ماجرا نوع دیگری است ؟

پیامدهای منفیِ پیوند زدن سیاست‌ورزی دموکراتیک واصلاح طلبانه با حضوردر ساختار رسمی حکومت وبه تعبیر نویسنده ( دولتمرادی !) در فضای سیاسی-اجتماعی ایران بسیار بحث‌برانگیز شده است. آنچه در ادامه می‌آید، تحلیل نظری و تجربی از آسیب‌ها و چالشهای حکومتهای غیر دموکراتیک و جنبشهای سیاسی ومدنی معتقد به دموکراسی است :

1- - بیشترحکومتها معمولا دموکراسی را در حد انتخابات کنترل شده ویا مشارکت محدود و با مهندسی جانبدارانه می پذیرند که از قضا جمهوری اسلامی یک نمونه بارز ان است ! در حالی که تفکر اصلاح طلبی خواهان توجه به ارای اکثریت و اتکا به نظر انان در همه حوزه های حکمرانی است .این تفاوت مبنایی برای احادی از اصلاح طلبان که در دولت قرار می گیرند و در عمل مجری سیاستهای کلان حکومت نیز می شوندنزد افکار عمومی ازباب خیر عموم تلقی نمی شود و ان را تمایل به کسب منفعت در مشارکت با حکومت تعبیر می کنند.

2- ترس نظام از بی‌ثباتی

حاکمیت کنونی نگران است که باز شدن فضای سیاسی موجب افزایش اعتراض‌ها شده و بحران امنیتی بسازد.در حالیکه تفکر اصلاح طلبی معتقد است عدم انجام اصلاحات اساسی بحران های بزرگ‌تری تولید می‌کند.
در مقایسه نگاه حاکمیت و نگاه اصلاحی دو مقوله امنیت و آزادی متفاوت از هم تفسیر ومعنا می شود که قابل جمع نبوده ونیست.

3- مسئله تمرکز قدرت .

اصولا تعارض و تنش میان اندیشه اصلاح طلب وحکومتی که دارای قدرت سیاسی و اقتصادی متمرکزو غیر پاسخگواست باید نمود اشکار داشته باشد و مماشات این دو با هم از منظر عموم سوء استفاده و فرصت طلبی معنا می شود اگرچه که ممکن است برخی از اصلاح طلبان از ان به عنوان روزنه گشایی یاد کنند .

جریانات سیاسی جامعه محور خواهان .پاسخگویی، شفافیت، استقلال نهادهای نظارتی وپاسخگو بودن ارکان نظام دربرابر مردم هستند، در حالی که حکومتها تمایل دارند نهادها وارکان حکومت را تحت کنترل خودنگه دارند. واز شفافیت وپاسخگویی طفره می روند.

برای وقوع تغییر بنیادین اجتماعی و یا سیاسی، نه اجماع کامل بلکه حداقلی از اجماع ملی لازم است. بنا بر نظر گرامشی «تحول سیاسی نیازمند هژمونی است، نه اجماع صد درصد. به عبارت دیگر، نوعی هژمونی گفتمانی که رضایت بخش قابل توجهی از جامعه را پشت سر خود داشته باشد.»

اگر از اندیشمندان سیاسی کمک بگیریم:

قدرت از کنش جمعی مردم برمی‌خیزد. هیچ فرد یا گروهی به تنهایی قدرت ندارد؛ قدرت تنها تا زمانی وجود دارد که جمعی از افراد حول یک هدف مشترک متحد بمانند. هانا آرنت.

گرامشی در دفترهای زندان می‌نویسد:
«هژمونی زمانی برقرار می‌شود که یک گروه بتواند رضایت فعال بخش‌های گستردهٔ جامعه را به دست آورد، نه همهٔ جامعه را.» گرامشی.

جنبش‌ها را اقلیتی سازمان‌یافته با شبکه‌های قوی آغاز می‌کنند؛ اما برای موفقیت، نیازمند گسترش حمایت به بخش‌های بزرگ‌ تری از جمعیت‌اند. چارلز تیلی.

مردم فقط با «انگیزه» و «سازماندهی» بسیج می‌شوند، نه با اجماع. مانکور اولسون.

جمع ‌بندی این چهار نظریه: برای تغییرات بنیادین، به هژمونی، قدرت جمعی، بسیج اقلیتِ سازمان ‌یافته، و سازماندهی و انگیزهٔ گروهی نیاز داریم. اما همهٔ این‌ها بدون شکاف در انسجام قدرت حاکم یا کاهش مشروعیت آن، انجام ‌پذیر نیست. یک حکومتِ یکپارچه و مصمم به سرکوب و استفاده از خشونت می‌تواند جلوی تغییرات را بگیرد. و هژمونی بدون پارادایم یا گفتمان جدید شکل نمی‌گیرد، همان ‌طور که کنش جمعی نیز تنها زمانی بسیج می‌شود که روایت تازه‌ای افق آینده را روشن کند. اقلیتِ سازمان ‌یافته برای جذب اکثریت نیازمند همین روایت جدید است و انگیزه و سازمان ‌دهی نیز بدون چشم ‌انداز تازه پایدار نمی‌ماند. حتی فروپاشی مشروعیت یک حکومت زمانی معنا پیدا می‌کند که جامعه بدیلی گفتمانی برای جایگزینی نظم موجود در اختیار داشته باشد.

اگر هژمونی، کنش جمعی، اقلیت سازمان‌یافته، روایت جدید و شکاف در انسجام حکومت مهیا باشند، آیا بدون رهبری منسجم و مصمم تغییر بنیادین ممکن است؟

هژمونی و بسیج اقلیت بدون رهبری مؤثر ناکارآمدند. وبر بر اقتدار کاریزماتیک، گرامشی بر هدایت روشنفکران ارگانیک، آرنت و تیلی بر سازماندهی جمعی، و اولسون بر ضرورت مدیریت جمعی تأکید دارند. بدون رهبران یا شبکه‌های هدایت‌ کننده، حرکت‌های مردمی پراکنده و کوتاه‌ مدت خواهند بود. رهبری است که هژمونی را تثبیت، اقلیت را تأثیرگذار و روایت جدید را نهادینه می‌کند.

رادیو فردا - ناصر مسعودی، خواننده و آهنگساز سرشناس موسیقی گیلان و ایران که به «بلبل گیلان» شهرت داشت، بامداد پنجشنبه ششم آذر در ۹۰ سالگی در یکی از بیمارستان‌های رشت درگذشت.

🔸ناصر مسعودی در کنار فعالیت هنری، برای بسیاری از اهالی موسیقی محلی ایران نماد پیوند میان موسیقی دستگاهی و آواز گیلکی بود. او با تلفیق تکنیک‌های آوازی کلاسیک و لحن و گویش محلی به حفظ و احیای بخش مهمی از میراث موسیقایی گیلان کمک کرد.

🔸بسیاری از ترانه‌های او، از «گل پامچال» تا «بنفشه گل» و «میرزا کوچک‌خان»، امروز بخشی از حافظۀ جمعی ایرانیان و گیلک‌زبانان به شمار می‌آیند.

۱. مقدمه

ساختار اقتصاد سیاسی توزیع منابع حاکمیت ولایی در ایران بر اساس ویژگی‌های یک دولت رانتی اقتدارگرا شکل گرفته است؛ دولتی که از طریق نفت و رانت‌های حکومتی، شبکه‌ای از وفاداری‌ها و طبقات ذی‌نفع پیرامون نهاد رهبری ایجاد کرده است. با این حال، فهم دقیق‌تر سازوکار توزیع منابع تنها با نظریه رانتیر ممکن نیست. برای فهم جهت‌گیری‌ها و اولویت‌های نظام، لازم است آن را از منظر نظریه انتخاب عمومی نیز تحلیل شود؛ نظریه‌ای که مقامات حکومتی، الیگارشها دولتی و خصوصی را «بازیگران عقلانی» می‌داند که برای حداکثرسازی قدرت، رانت، بودجه و بقای موسسات سرکوب نرم و سخت عمل می‌کنند.

۲. تعریف «منابع اقتصادی» در این گزارش

در این مقاله، «منابع اقتصادی» معنایی گسترده‌تر از منابع مالی یا ارزی دارد.

منابع اقتصادی شامل هر دارایی، امتیاز یا موقعیتی است که:

دارای ارزش مبادله‌ای در جامعه یا بازار باشد،

قابلیت تبدیل مستقیم یا غیرمستقیم به پول یا قدرت اقتصادی را داشته باشد،

امکان تخصیص انحصاری توسط دولت یا نهادهای ولایی-نظامی داشته باشد.

بنابراین «منابع اقتصادی» شامل موارد زیر است:

ارز، طلا، بودجه عمومی

اعتبارات بانکی، وام‌های ترجیحی

سهمیه واردات، امتیازات صادرات

مجوزهای گزارش‌نویسی، پروانه کسب، مجوز دارو/واردات

زمین شهری، املاک دولتی، پروژه‌های عمرانی

قراردادهای نفتی، پتروشیمی و عمرانی

شغل‌های دولتی و امنیتی

رتبه‌های حوزوی، عناوین رسمی، مناصب انتصابی

رسانه، شبکه تبلیغاتی، سکوهای فرهنگی

امتیاز پروژه‌های خصوصی‌سازی

این تعریف گسترده امکان فهم دقیق‌تری از الگوی «توزیع منابع» در نظام ولایی را فراهم می‌سازد.

الطباطبایی در حال بازسازی حزب‌الله بود که در یک آپارتمان در ضاحیه جنوبی بیروت هدف حمله هوایی اسرائیل قرار گرفت. اسرائیل یک دهه تلاش کرده بود تا هیثم علی الطباطبایی را از بین ببرد

کیهان لندن - هیثم‌علی که مادرش لبنانی و پدرش ایرانی بود در سلسله مراتب حزب‌الله پیشرفت کرد و به گسترش شبکه شبه‌نظامیان تحت حمایت جمهوری اسلامی در اطراف اسرائیل کمک کرده بود.

اوین تصویر حزب‌الله از هیثم‌علی طباطبایی (سمت راست) بعد از آنکه در بیروت کشته شد

:::

او نیروهای شبه‌نظامی لبنان را در سوریه برای دفاع از رژیم بشار اسد فرماندهی می‌کرد و سپس به یمن اعزام شد تا به آموزش حوثی‌های مورد حمایت حکومت ایران کمک کند. آخرین فعالیت او، بازسازی خود حزب‌الله پس از شکست در جنگ با اسرائیل بود.

تلفات سنگین جمهوری اسلامی و «محور مقاومت»

نادیده گرفتن پروتکل‌های حفاظتی یا ضعف در تأمین امنیت عناصر کلیدی از جمله فرماندهان ارشد نیروهای مسلح جمهوری اسلامی و همچنین فرماندهان حزب‌الله و حماس تلفات سنگینی برای حکومت ایران و «محور مقاومت» در پی داشته است.

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

مهدی خراطیان تحلیلگر حامی نظام در «ایکس» به ضعف امنیتی و حفاظتی در بین نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی و حزب‌الله اشاره کرده است و نسبت به «شُل شدن پروتکل‌های حفاظتی و حتی بی‌قیدی حفاظتی» هشدار داده است.

اشاره خراطیان به مقاله‌/دلنوشته ابراهیم الامین تحلیلگر عرب مدافع حزب‌ا‌لله در روزنامه «الاخبار» چاپ لبنان است. او خطاب به [روح] طباطبایی نوشته است: «آیا تو همان کسی نبودی که می‌دانستی نبرد سخت و بی‌رحم است، و اشتباه مساوی مرگ؛ و برای جلوگیری از آن دوچندان رنج می‌کشیدی؟ آیا تو نبودی که به شیخ نعیم گفتی دشمن می‌تواند همین الآن ما را، در حالی که در جلسه هستیم، بمباران کند و هیچ قطعیتی نداریم که کور شده و ما را نمی‌بیند؛ و پیوسته بر افزایش تدابیر امنیتی برای دبیرکل تأکید می‌کردی؟...پس چرا به آن آپارتمان رفتی؟ تجربه‌ها نشان داده بود دشمن همیشه بر یک لغزش کوچک تکیه می‌کند تا نفوذ کند و به هدف برسد چگونه تو با پای خود به آنجا رفتی؟»

حزب‌الله باوجود درخواست‌ تهران برای «انتقام»، به اسرائیل پاسخ نظامی نخواهد داد

ایندیپندنت فارسی - مقامات حزب‌الله اعلام کرده‌اند که این گروه همچنان به «آتش‌بس» با اسرائیل پایبند است و به حملات اخیر پاسخ نخواهد داد؛ این در حالی است که جمهوری اسلامی علنا خواستار انتقام‌جویی بابت کشته شدن هیثم علی طباطبایی، یکی از ارشد‌ترین فرماندهان حزب‌الله شده است.

اسرائیل روز دوشنبه در حمله هوایی به یکی از محله‌های بیروت، هیثم علی طباطبایی، فرمانده واحد رضوان (نیروی ویژه) حزب‌الله را ترور کرد. طباطبایی در جریان جنگ یک‌ساله اسرائیل با حزب‌الله ترفیع گرفته بود؛ جنگی که اکثر فرماندهان ارشد گروه، از جمله حسن نصرالله (رهبر از سال ۱۹۹۲) و چندین نفر از نزدیکانش را از بین برد.

انتقام تجاوز پسربچه تبریزی با پایه مبل از مرد میانسال

جعفر بخشی بی نیاز - نویسنده و روزنامه نگار

🌐 قوانینِ قضاییِ ایران می گوید در صورت اثبات تجاوز با اسناد و مدارک و شواهد لازم و تحقیقات همه جانبه و گسترده ؛ فردی که تجاوز کرده می تواند به اعدام محکوم شود. دستگاه قضایی هم همواره از مردم خواسته که وقتی به چنین مواردی بر می خورند حتی در بدترین رخدادهای هولناک و غیر قابل توجیه ؛ به جای آن که خودشان قاضی شوند و حکم بدهند و فرد متجاوز را شتک کنند ؛ عاقل باشند و مراتب را از طریق مراجع قانونی پیگیری کنند. اتفاقاتی که غالبا در بسیاری از شهرها و روستاها رخ می دهد و منجر به انتقام گیری های سخت و هولناک می شود. تا جایی که برخی از این تسویه حساب ها فرد را تا گور هم مشایعت می کند و پرونده ی زندگی اش را می بندد. اصطلاحِ انداختن توی گونی مدتهاست که به یک روشِ عام در بین بعضی ها تبدیل شده و در بسیاری از اختلاف حساب ها و دعواها و خصوصا موارد مرتبط به تجاوز یا ارتباطات ناموسی از آن استفاده می کنند‌. یک دادگاه صحرایی تشکیل می دهند و در آن دادگاه بدون وکیل و بی محاکمه طناب دار را روی گردن متهم می اندازند و چهار پایه را از زیر پایش می کشند و تمام.

🌐 درست مثل اتفاقی که در تبریز افتاد‌. این قاعده که باید مورد تجاوز را به دادگاه و پاسگاه و کلانتری اطلاع می دادند رعایت نشد و خانواده ی بچه ای که مورد تجاوز قرار گرفته بود در یک اقدام وحشتناک و به زعم خودشان درس آموز و عبرت انگیز ؛ کاری کردند تا فرد متجاوز به شکلی ترسناک جور دیگری مورد تجاوز قرار گیرد و دست آخر روی تخت بیمارستان ریقِ رحمت را سر بکشد و به دنیای ابدی کوچ کند. خبر هم این بود که خانواده یک کودک در یکی از شهرستان های تبریز پس از اطلاع از تجاوز مردی میانسال به فرزندشان ؛ متهم را مورد ضرب و جرح شدید قرار دادند جوری که بر اثر شدت آسیب ها وی به بیمارستان منتقل شد ؛ تحت عمل جراحی قرار گرفت و پس از چند روز جان خود را از دست داد. آنها وقتی فهمیدند مردی میانسال به پسر خردسالشان تجاوز کرده از شدت عصبانیت و خشم و با هدف انتقام ؛ چوبی حدود ۴۰ سانتی متر ( پایه یک مبل ) را در مقعد و روده بزرگ او فرو کردند. متهم پس از این اقدام به بیمارستان منتقل شد و توسط پزشکان تحت جراحیِ چند ساعته قرار گرفت و چوب از روده او خارج شد. منابع پزشکی اعلام کردند که آسیب وارده به روده بزرگ موجب شده بود وی قادر به دفع طبیعی نباشد و ادامه زندگی وی منوط به استفاده از کیسه ادرار متصل به شکم باشد. این فرد پس از چند روز در بیمارستان جان خود را از دست داد.‌ برخی خبرها هم از بازداشت مسببان این انتقام شخصی گفتند و این که همگی آنان بازداشت شده اند‌.

🌐 برای قضاوت کردنِ این روایتِ تلخ باید کفش های آن خانواده را پوشید و همان موقعیت سخت و دشوار را برای خود ترسیم کرد. یعنی باید پرسید اگر هر خانواده ی دیگری جای آنها بودند آیا همین کار را می کردند و به همین شکل انتقام می گرفتند یا مستقیم به کلانتری و پاسگاه می رفتند و علیه فرد متجاوز شکایت می کردند‌. نمی توان از نگاه شخصی این حادثه را ارزیابی کرد و برای آن نسخه پیچید. نوع انتقام خانواده از فرد متجاوز در شرائطی که خشم و عصبانیت و به قول امروزی ها خون جلوی چشمان شان را گرفته ؛ جوری حکایت شده و رخ داده که به گمانمِ تهِ تسویه حساب های شخصی ست.‌ نمونه ای کم تکرار و شاید بگوییم بی تکرار که کمتر در عرصه های روستایی و شهری رخ می دهد. حتما که باید به فرد متجاوز درس درستی داد. اما نه با تسویه حساب های شخصی و فرو کردن دسته ی مبل چهل سانتی به ... ! قانون برای همین موارد است که دستِ افراد را بسته که خودشان در هنگامه ی عصبانیت و خشم تصمیم نگیرند و کاری نکنند که وضعیت را از آن چیزی که بوده به مراتب بدتر کنند‌‌. اگر این طور باشد و دسته های مبل خود بدوزند و پاره کنند ؛ سنگ روی سنگ بند نمی شود‌.

ایران اینترنشنال - زهرا بهروزاذر، معاون رییس‌جمهور در امور زنان و خانواده، روز چهارشنبه ۵ اذر ۱۴۰۴ اعلام کرد پیگیری‌ها برای بازگشت زنان هنرمند به عرصه‌های فرهنگی و هنری در حال انجام است. او مدعی شد دولت با سیاست‌گذاری و حمایت‌های خود در تلاش است مشارکت زنان در تصمیم‌گیری‌ها و ارتقای جایگاه آنان در حوزه‌های مختلف را تقویت کند.

اطلاعاتی به ایران اینترنشنال رسیده، که نیروی قدس سپاه پاسداران تلاش کرده یک شهروند اوگاندایی را برای حمله با نارنجک به سفارتخانه‌های اسرائیل در اوگاندا و سنگال به کار بگیرد؛ تلاشی که با شناسایی و بازداشت عامل اوگاندایی ناکام مانده است. این فرد گفته یک عضو پاکستانی نیروی قدس به نام زاهد جواد او را برای اجرای این عملیات جذب کرده بود.

در ویدیویی اختصاصی، عامل اوگاندایی توضیح داده است که جواد از او خواسته از ساختمان سفارتخانه‌های اسرائیل در دو کشور فیلم‌برداری کند. او همچنین گفته که سه ماه پیش جواد اعلام کرده برای سفری به ایران می‌رود و پس از آن، یک عضو ایرانی نیروی قدس از طریق واتس‌اپ با او تماس گرفته و در ازای پول درخواست همکاری کرده است.

این فرد می‌گوید نیروهای نیروی قدس او را «رمبو» صدا می‌زدند. هم‌زمان، یک منبع آگاه هویت سه ایرانی مرتبط با این شبکه را فاش کرده: میثم صحرایی، رضا قبادی و عباس محمد نعیم؛ افرادی که گفته می‌شود برای واحد ۸۴۰ نیروی قدس تحت فرماندهی یزدان میر، مشهور به سردار باقری، فعالیت می‌کنند.

در بخشی از ارتباطات این شبکه، یکی از اعضای ایرانی تصویری از یک نارنجک برای عامل اوگاندایی فرستاده و از او خواسته چنین سلاحی را تهیه کند. عامل اوگاندایی، که یک کارگر ساختمانی معرفی شده، تأیید کرده هدف عملیات حمله به سفارت‌های اسرائیل بوده و گفته رابط ایرانی پس از مشورت با «رئیس شبکه» با پرداخت هزینه‌ها موافقت کرده است.

منبع آگاه همچنین گفته در عملیات اوگاندا، علاوه بر زاهد جواد، یک تبعه بنگلادش به نام احمد (با نام واقعی انعام حق) نیز نقش میدانی داشته است. به گفته او، سپاه در این طرح از روش «نیابتی در نیابتی» استفاده کرده؛ یعنی نیروهای نیابتی‌اش، افراد نیابتی دیگری را استخدام می‌کنند تا ریسک شکست کاهش یابد.

در کنار این فعالیت‌ها، یک منبع در هواپیمایی ماهان گفته سپاه با استفاده از یک فروند بوئینگ ۷۴۷ متعلق به فارس قشم ایر، در حال انتقال سلاح به کشورهای آفریقایی و سپس به یمن است. داده‌های پروازی نشان می‌دهد این هواپیما در سوم مهر و ششم آبان امسال از تهران و بندرعباس به فرودگاه انتبه اوگاندا با محموله سلاح پرواز کرده است.

به دنبال سقوط حکومت بشار اسد و محدودشدن مسیرهای انتقال سلاح، جمهوری اسلامی اکنون از شرق آفریقا به عنوان مسیر جایگزین برای تجهیز نیروهای نیابتی خود، به‌ویژه حوثی‌های یمن استفاده می‌کند. در شرایطی که بسیاری از گروه‌های نیابتی تهران پس از حمله هفتم اکتبر و ضربات اسرائیل تضعیف شده‌اند, حوثی‌ها تنها نیرویی توصیف می‌شوند که همچنان توان عملیاتی خود را حفظ کرده‌اند.

هیثم علی طباطبایی که بود؟

اسرائیل با کشتن هیثم به خامنه‌ای هشدار داد هر زمان اراده کنیم، بر سرتان نازل می‌شویم

علیرضا نوری‌زاده - ایندیپندنت فارسی

در خانه پدری آنقدر صنم طباطبا داریم که یاسمن نیمه‌ایرانی‌ــ‌نیمه‌لبنانی در جمعشان گم است. چنین است که لبنانی‌ها این نام را «طبطبایی» می‌خوانند. در ایران، معمولا ساداتی را که از دو طرف به اهل بیت می‌رسند، طباطبایی می‌خوانند.

اگر کسی نسبش به فرزند حکیم و خردمند علی، امام اول شیعیان، یعنی محمد حنفیه، رهبر فرقه کیسانیه برسد، سید نیست. سید اصیل آن است که از بطن زهرا و پشت علی شکل گرفته باشد. این هیثم هم از این دست سادات بود.

قصه زندگی او شبیه به زندگی فرزندان آن سی‌چهل جوان مذهبی و بعضا چپ دهه ۱۳۴۰ است که برای آموزش نظامی و یادگیری فنون چریکی، نخست به اردن و بعد از ۱۹۷۰ به بیروت رفتند. اغلب این‌ها در بریگاد خارجی جنبش فتح در اردوگاه تل الزعتر آموزش دیدند. بعضی به ایران بازگشتند، شماری هم یا جذب «افواج المقاومه الاسلامیه» (امل بعدی ) شدند یا با شروع جنگ‌های داخلی در لبنان بین مسیحیان و فلسطینی‌ها و چپ‌های لبنان، سلاح را زمین گذاشتند و اغلب با دختری شیعه در جنوب لبنان ازدواج کردند و در مزرعه یا دکان پدر یا برادر همسرشان، مشغول به کار شدند.

پدر هیثم هم یکی از این‌ها بود. به قول دوستم، عماد الامین، هیثم در خانه پدربزرگ لبنانی‌اش به دنیا آمد و در مدرسه نبعه که بچه شیعه‌های طبقه متوسط آنجا درس می‌خواندند، دو سه سالی درس خواند. بعد با خانواده به صور رفت و همانجا بود که در مدرسه خلیل، با واژگانی تازه روبرو شد: شهید، مقاومت، امام موسی صدر، زعیم شیعیان، شیعه محروم از همه‌چیز با وجود داشتن اکثریت و... .

ذهنیت این کودک با این واژگان و سپس مجالس عاشورا به‌خصوص مجلس حسینیه صور با حضور امام صدر، شکل گرفت. در این زمان، همه جا سخن از انقلاب ایران بود، اما با غیب شدن امام موسی صدر در جریان سفر به لیبی، صفت یزید زمانه دربست نصیب سرهنگ معمر القذافی شد. چمران هم از لبنان رفت و حسین الحسینی، محبوب مردم لبنان، جایش را گرفت که با پیروزی انقلاب، سفری به ایران کرد تا ضمن دیدار با «امام تازه»، با چمران هم دیدار کند.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

در اینجا لازم به توضیح است که حسین الحسینی، به هیچ روی زیر بار فشارهای تهران برای نظامی کردن جنوب لبنان و اعزام جوانان شیعه برای آموزش نظامی و عقیدتی نرفت و با تشکیل حزب‌الله مخالفت کرد. بعد از ورود نبیه بری به صحنه سیاست شیعیان و حمایت سوریه از بری، الحسینی از ریاست امل کنار رفت، اما همچنان رئیس پارلمان باقی ماند تا معجزه طائف و پایان جنگ داخلی لبنان را رقم زند. امروز او را در لبنان پدر طائف و استقلال نوین می‌خوانند. او آخرین سیاستمدار بزرگ شیعه لبنان بود که با خمینی بیعت نکرد و به کنار رفتن از پارلمان لبنان تن در داد.

ایندیپندنت فارسی - پژوهشگران دریافته‌اند شکل عضله بزرگ ناحیه باسن می‌تواند بازتابی از تغییرات مرتبط با سالمندی و دیابت باشد.

به‌ گزارش یو‌پی‌آی، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد کوچک شدن یا التهاب عضله گلوتئوس ماکسیموس یا سرینی بزرگ (بزرگ‌ترین عضله باسن) می‌تواند نشانه‌ای از ضعف جسمانی، زمان طولانی نشستن، تجمع چربی و افزایش خطر دیابت باشد و این تغییرات ممکن است در مردان و زنان به‌طور متفاوت رخ دهد.

در این مطالعه، شکل سه‌بعدی عضله باسن با استفاده از بیش از ۶۱ هزار اسکن ام‌آر‌آی موجود در پایگاه داده بیوبانک بریتانیا تحلیل شد. محققان به اطلاعات دقیقی از سایز شرکت‌کنندگان، سوابق پزشکی و سبک زندگی‌ آنان هم دسترسی داشتند. این مجموعه داده‌ها به تیم تحقیق اجازه داد ۸۶ متغیر مختلف را ارزیابی و ارتباط آن‌ها را با تغییرات شکل عضله باسن در طول زمان، بررسی کنند.

نتایج نشان داد در افرادی که اندام متناسب‌تری داشتند (بر اساس شاخص‌هایی مانند ورزش منظم و قدرت دست) عضله گلوتئوس ماکسیموس بزرگ‌تر و برجسته‌تر بود؛ در حالی که افزایش سن با ضعف جسمانی و زمان طولانی نشستن با کوچک شدن این عضله، ارتباط داشت.

از طرفی، ضعف جسمانی در مردان روی شکل عضله باسن اثر مخرب‌تری داشت. این تفاوت در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ به شکلی دیگر وجود داشت. به طوری که در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲، عضله باسن نازک و تحلیل‌رفته شد اما در زنان مبتلا، عضله بزرگ‌تر دیده می‌شد، اما این بزرگی نشانه قدرت نبود و دلیل آن احتمالا نفوذ چربی در بافت عضلانی (Fat infiltration) بود.

این یافته نشان می‌دهد که شکل باسن و نه اندازه آن، با تغییرات متابولیک بدن ارتباط نزدیک‌تری دارد. همچنین اینکه دیابت در مردان عضلات را تحلیل می‌برد ولی در زنان، عضله را چرب و ناکارآمد می‌کند، هم تفاوتی مهم است.

لوئیز توماس، استاد تصویربرداری متابولیک در دانشگاه و نویسنده‌ اصلی این مطالعه، تاکید می‌کند که عضله‌ گلوتئوس ماکسیموس یکی از بزرگ‌ترین عضلات بدن انسان است و همین موضوع می‌تواند نقش حیاتی آن را در سلامت متابولیک توضیح دهد.

با ادامه آلودگی هوا و تعطیلی مدارس، وزارت آموزش‌وپرورش اعلام کرد در صورت تداوم این شرایط، شیوه آموزش مجازی کنار گذاشته شده و «مدرسه تلویزیونی» جایگزین آن خواهد شد.

حسین صادقی، مدیرکل روابط عمومی وزارت آموزش‌وپرورش، گفت تولید محتوای این برنامه از ابتدای سال تحصیلی آغاز شده و از طریق شبکه شاد و تلویزیون پخش خواهد شد.

صادقی در ادامه گفت: «در صورت پایداری آلودگی هوا، مدرسه تلویزیونی را جایگزین آموزش مجازی می‌کنیم تا روند آموزشی دانش‌آموزان دچار مشکل نشود.»

به گفته او، تولید و آماده‌سازی محتوای آموزشی برای این طرح همچنان ادامه دارد.

احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا

علیرضا خامسیان مسئول اطلاع رسانی دفتر محمد رضا عارف معاون اول مسعود پزشکیان گفته است عارف از رئیس جمهوری اسلامی خواسته است در پیروی از شعار «دولت وفاق ملی» خودش زمینه بازگشت نخبگان علمی و هنری، ورزشکاران و کارآفرینان ایرانی خارج کشور را فراهم کند تا به گفته او «ظرفیت های آنها در داخل کشور تجلی پیدا کند».
عارف این گروه از ایرانیان مهاجر و تبعیدی ساکن کشورهای خارجی را «اپوزیسیون خوشخیم جمهوری اسلامی» خوانده که به زعم او در جریان و پس از جنگ دوازده روزه «همگرایی بسیار زیبایی بین آنها با ایرانیان داخل کشور در دفاع از میهن و حول نام ایران شکل گرفته است».

در فرهنگ واژه های پزشکی، خوشخیم در نقطه مقابل بدخیم، به آن دسته از بیماریهایی گفته می شود که به مرگ بیمار منجر نمی شود.

بر همین اساس، «اپوزیسیون»‌ مورد نظر عارف را آن دسته از ایرانیانی تشکیل می دهند که به مرگ رژیم، یا همان براندازی، نه اعتقادی دارند و نه در راه آن گام بر می دارند، سهل است، آنها در صف اول مخالفت و مبارزه با همه کسانی هستند که تنها راه رهایی ملت ایران از یوغ استبداد خانمان برانداز حاکم بر کشور را در واژگونی رژیم ولایت فقیه می بینند.

فصل مشترک همه آنها هم از میان دلبستگان به دین و لنین، دشمنی بیمارگونه با خاندان پهلوی، نیروهای پادشاهی خواه و تلاشهای میهن دوستانه شاهزاده رضا پهلوی در راه همبستگی ملی برای آزادی ایران است.
یافتن چنین «خوشخیمانی» در صحنه جوامع ایرانیان خارج کشور هم چندان مشکل نیست. آنها را خود رژیم معرفی کرده است.

مجله «آگاهی نو» گزارش کرده است مسعود پزشکیان در سفر ماه سپتامبر خود به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل با عبدالکریم سروش، محسن کدیور و تنی چند از سرمایه داران ایرانی دیدار و گفت‌و‌گو کرده است.
به گفته این مجله، دیدار پزشکیان با روشنفکران دینی و برخی کارآفرینان ملی می‌تواند تحولی در مواجهه با ایرانیان خارج از کشور باشد.

پیش از این ضرب المثل با یک تیر دو نشان زدن را شنیده بودیم، حالا رژیم آن را به سه نشان تبدیل کرده. نخست با دیدار با چهره هایی که هیچگاه اپوزیسیون به معنای واقعی کلمه نبوده اند می خواهد برای خود مشروعیت بخرد، پول سرمایه داران ایرانی تبعیدی را به اقتصاد ورشکسته خودش سرازیر کند، و در آخر مخالفان واقعی خود را مخالفان ایران و ایرانی نشان دهد!

سخنرانی تکان دهنده و شنیدنی دختری که در ۱۴ سالگی از کره شمالی گریخت و قطعا شنیدن این افشاگری ها نفس شما را در سینه حبس می کند!

این دختر هم اکنون در آمریکا به سر می برد و با بیان خاطرات فرار خود از کره شمالی و چگونه زندگی کردن در آن کشور، اشک از چشمان تمام آمریکایی های حاضر جاری کرد!

کره شمالی انگار یک سیاره دیگر است، در آنجا عشق فقط یک مفهوم دارد و آن هم دوست داشتن رهبر کیم است! مردم کره شمالی باور دارند که رهبرشان خدای مطلق قادر است که حتی می تواند افکار ملت را بخواند! ما در کره شمالی حتی از فکر کردن هم می ترسیدیم! تا انتها ببینید!

این دختر با احساس حتی به ترامپ بخاطر ملاقات با رئیس جمهور کره شمالی به حق انتقاد کرد و او را مورد سرزنش قرار داد که چرا بدون آنکه بفهمد چه بر سر مردم کره شمالی آمده است، با این دیکتاتور آدم کش دیدار کرده.

حتما ببینید و کسانی که کره شمالی را قبله آمال خود میدانند، بهتر ببینند تا متوجه بشوند که تفاوت یک کشور ازاد مثل کره جنوبی با همسایه شمالی اش که دقیقا از یک نژاد و با تاریخی کاملا مشترک هستند، تا چه اندازه است

تفاوت بین خوشبختی و بدبختی محض

کانال تلگرام گذرگاه تاریخ: http://telegram.me/parsomad

قابلیت جدید توئیتر نشان داد شماری از چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای که سال‌هاست مدافع فیلترینگ هستند، خود از طریق «خط سفید» و اینترنت بدون فیلتر به این بستر متصل می‌شده‌اند. این افشاگری که به لوکیشن_گیت معروف شد، واکنشهای گسترده‌ای در فضای مجازی در پی داشته است.

در پی این اتفاق مشخص شد که بسیاری از چهره های مشهور سیاسی و هنری در ایران از اینترنت بدون فیلتر استفاده می‌کنند. به تازگی تصویری از اکانت توئیتر علیرضا قربانی خواننده ایران منتشر شده که نشان می‌هد خط او نیز سفید است و این موضوع با واکنش کاربران فضای مجازی مواجه شده است.

امیدوارم سیرتم زیبا باشه...

***

با دیدن این تصاویر ممکن است دیگر نان بسته‌بندی نخورید!

***

خبرنامه گویا - در یک تیراندازی هدفمند در واشنگتن دی‌سی، دو عضو گارد ملی آمریکا -- که چند کوچه با کاخ سفید فاصله داشتند -- روز چهارشنبه مورد اصابت گلوله قرار گرفتند. زخمی شدن این دو سرباز باعث شد فضای امنیتی اطراف کاخ سفید به سرعت بسته شود.

مظنون این حمله ۲۹ ساله و یک شهروند افغانستان به نام رحمان‌الله لکنوال است. به گفته مسئولان، وی در سال ۲۰۲۱ و در پی خروج آمریکا از افغانستان وارد این کشور شده بود. ان‌بی‌سی به نقل از دو منبع گزارش داد فرد مظنون در حمله به دو عضو گارد ملی آمریکا، پناهندگی خود را امسال دریافت کرده بود.

پلیس اعلام کرد که مهاجم ناگهان از پشت یک دیوار ظاهر شد، اسلحه خود را بیرون آورد و بدون هشدار به سوی نیروهای گارد ملی آتش گشود. بلافاصله پس از شلیک، نیروهای مستقر در محل او را به سرعت متوقف کرده و بازداشت کردند.

دو سرباز مجروح که از ایالت ویرجینیای غربی بودند، به بیمارستان منتقل شده‌اند و طبق آخرین گزارش‌ها در وضعیت بحرانی به سر می‌برند.

شبکه فاکس‌نیوز به نقل از منابع اطلاعاتی در آمریکا نوشت که رحمان‌الله لکنوال، تبعه ۲۹ ساله افغانستانی که به تیراندازی به دو عضو گارد ملی نزدیک کاخ سفید متهم است، پیش‌تر در افغانستان با چندین نهاد دولتی ایالات متحده، از جمله سازمان سیا، همکاری داشته است. لکنوال در زمان خدمت به‌عنوان عضو یک نیروی همکار آمریکا در قندهار با سیا همکاری می‌کرد و یک ماه پس از خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان در سال ۲۰۲۱، تحت برنامه «خوشامدگویی به متحدان» وارد ایالات متحده شد.

مقام‌های فدرال، از جمله اف بی آی، حادثه را به‌عنوان یک حمله احتمالی تروریستی بررسی می‌کنند، اگرچه انگیزه دقیق فرد ضارب هنوز رسماً اعلام نشده است.

دونالد ترامپ با انتشار پیامی ویدئویی در پی حمله به دو نفر از نیروهای گارد ملی در واشینگتن دی‌سی در آستانه تعطیلات شکرگزاری آمریکا، گفت: «دل تمامی آمریکایی‌ها امشب با آن دو عضو گارد ملی ویرجینیا غربی و خانواده‌هایشان است.» او این حمله را اقدامی «تروریستی» خواند و آن را جنایتی علیه مردم آمریکا توصیف کرد.

***

خاطرتان هست در سریال امام علی، ولید که مست و لایعقل به عنوان پیش نماز نماز می خواند نماز صبح را به جای دو رکعت، چهار رکعت خواند؟ امروز هم که به جای ولید سدعلی خامنه ای امام مسلمین جهان است اسلام در حال مسخره شدن است به اَشکالی دیگر! مثلا اذان را به زبان چینی می خوانند یا دزدان و غارتگران در صف اول نمازگزاران حضور دارند!

در این برنامه نگاهی داریم به موضوع تحقیق در اسلام عزیز و این که مسلمانان بر اساس تحقیق مسلمان می شوند اما چه تحقیقی؟! کیفیت تحقیق در اسلام را در این برنامه به شما نشان خواهیم داد....

با ما همراه باشید....

مصطفی نجفی

‏ورود شب گذشته جنگنده های اسرائیلی به خاک #عراق و پرواز در امتداد مرزهای ایران، برای اولین بار نیست و به نظرم در دو سه هفته اخیر چند بار جنگنده های #اسرائیل دست به چنین اقدامی زده‌اند.

اسرائیل با این پروازها در امتداد مرز کشورمان چند کار را هم‌زمان انجام می‌دهد و همه‌اش را باید در راستای ادامه جنگ ۱۲روزه فهمید.

‏اول، تمرین و شبیه‌سازی عملیات بعدی است؛ یعنی حفظ آسمان عراق به‌عنوان کریدور اصلی حمله، تست مسیر، زمان واکنش رادارها و دفاع هوایی ایران و جمع‌آوری داده برای هرسناریوی احتمالی. این همان فاز «شکل‌دهی میدان» قبل از هر درگیری بزرگ است.

‏دوم، بازدارندگی روانی و فشار سیاسی بر تهران است. پیام تل‌آویو این است که: «دست بالا در آسمان با ماست و فاصله بین گشت‌زنی و حمله واقعی خیلی می‌تواند کوتاه باشد.» یعنی یادآوری می‌کند که جنگ ۱۲روزه تمام نشده، فقط از فاز درگیری مستقیم به فاز تهدید دائمی منتقل شده‌ایم.

‏سوم، هماهنگی میدانی با امریکا برای فشار دیپلماتیک است؛ هم روی پرونده هسته‌ای ایران، هم روی کل معادله ایران-غرب. پیام ضمنی این است: یا در میز مذاکره امتیاز بده، یا ریسک بازگشت حملات را بپذیر! به ویژه اینکه تحرکات جدید دیپلماتیک میان تهران و واشنگتن آغاز شده است.

‏چهارم، این پروازها نمایش قدرت برای افکارعمومی داخلی اسرائیل و برای بازیگران عربی منطقه هم هست؛ تل‌آویو می‌خواهد نشان دهد بعد از جنگ ۱۲روزه هنوز ابتکار عمل را از دست نداده، می‌تواند تا کنار مرز ایران پرواز کند و در معادلات امنیتی منطقه تعیین‌کننده باقی بماند.

‏در کنار همه اینها، یک هدف مهم دیگر هم هست؛ عادی‌سازی تدریجی این حضور برای مقامات نظامی ایران. وقتی این پروازها مدام تکرار شود و به رفتار روتین تبدیل شود، سطح حساسیت و آماده‌باش به‌تدریج پایین می‌آید.

در چنین شرایطی، اسرائیل می‌تواند در یک لحظه‌ی انتخاب‌شده، از دل همین الگوی به ظاهر تکراری، حمله‌ای واقعی انجام دهد و عنصر غافلگیری را حداکثر کند.

‏به طورکلی، هدف، تثبیت برتری هوایی و روانی پس از جنگ ۱۲روزه، تمرین عملی مسیر حمله، آزمون خطوط قرمز، فراهم کردن امکان یک غافلگیری حساب‌شده و افزودن وزن واقعی به تهدیدهای دیپلماتیک علیه ایران است.

وضعیت هوای تهران روز پنجشنبه از نظر آلودگی هوا برای پنجمین روز در وضعیت قرمز قرار گرفت.

وضعیت قرمز به این معنا است که هوای تهران برای همه گروه‌ها ناسالم ارزیابی می‌شود. در این شرایط به سالمندان، کودکان و بیماران قلبی و ریوی توصیه می‌شود که فعالیت طولانی مدت در خارج از خانه نداشته باشند.

به گزارش رسانه‌های ایران وضعیت هوای سه منطقه ۹، ۱۹ و ۲۱ تهران با بالاتر رفتن از شاخص ۲۰۰ وارد محدوده بنفش شده است.

معاون وزیر بهداشت ایران نیز در گفت‌وگوی ویژه خبری درباره آلودگی هوا در کشور گفت که «وضعیت آلودگی هوا به حدی بحرانی است که دیگر کار از مرحله اندازه‌گیری گذشته است».

وی افزود: « باید از ملت ایران عذرخواهی کنیم که با عملکرد خود، این بلا‌.ها را سر آن‌ها می‌آوریم؛ مردم شرمنده هستیم».

خبرنامه گویا - اعتراف امروز عماد باقی درباره برخورداری از «خط سفید»، دسترسی به اینترنت بی‌فیلتر در اوج محدودیت‌های سراسری--نه تنها پرسش‌های جدی درباره شفافیت او برمی‌انگیزد، بلکه تناقضی بنیادین میان ادعای استقلال و عمل او را آشکار می‌کند. باقی که همواره از اخلاق رسانه‌ای، حق مردم برای دانستن و عدالت ارتباطی سخن گفته، مدتی است از افشای این امتیاز ویژه خودداری کرده و اکنون آن را با استدلال‌های امنیتی و «صدای سوم» توجیه می‌کند. پرسش اصلی این است: چگونه می‌توان از حکومت مطالبه شفافیت و پاسخ‌گویی کرد، اما در دریافت یک رانت ارتباطی--آن هم در دوره‌ای که مردم از ابتدایی‌ترین حقوق اینترنتی محروم بودند، سکوت اختیار نمود؟

توضیح عماد باقی درباره خط سفید

خط سفید درخواست ما نبود؛ تدبیر دولت برای ایجاد صدای سوم در میانه جنگ رسانه‌ای بود

تحکیم ملت - عماد باقی در یادداشتی مفصل، ضمن تأیید اصل برخورداری خود از «خط سفید»، توضیح می‌دهد که این دسترسی نه به درخواست او بلکه به ابتکار دولت و برای گروهی از روزنامه‌نگاران و روشنفکران مستقل برقرار شده است. او با اشاره به شرایط جنگی آن دوره و سوءاستفاده نیروهای متجاوز از اینترنت، می‌نویسد دولت برای جلوگیری از تسلط کامل بیگانگان بر عرصه رسانه‌ای ناچار شد محدودیت‌ها را برای برخی چهره‌های مستقل بردارد تا صدای سومی شکل گیرد که نه همسو با حکومت باشد و نه تابع اپوزیسیون سیاسی.

این پژوهشگر و فعال حقوق بشر در بخشی از یادداشت خود توضیح داده: «در آن ایام به دلیل استفاده متجاوزان جنایتکار از خطوط اینترنتی برای اهداف نظامی، ضرورت‌های امنیتی موجب کاهش شدید سرعت اینترنت در ایران شده بود طوری که باز شدن فیلترشکن‌ها هم میسر نبود ودر نتیجه شبکه های اجتماعی را به تسخیر نیروی متجاوز در آورده بود لذا دولت ضمن برداشتن فیلتربرای عده ای از دولتمردان، برای روشنفکران و روزنامه نگاران مستقل در دوره جنگ هم فیلتر را برداشتند(که درمورد برخی مانند من بدون اطلاع خودشان بود).

تصور می کنم آنها با این تدبیر می خواستند فضای رسانه‌ای یکسره به بیگانه واگذار نشود و راهی برای صدای سوم و مستقل از حکومت و اپوزیسیون سیاسی ضدتجاوز و در راستای دفاع از کشور نیز گشوده شود.

اگر کسی با این تدبیردولت مخالف باشد یعنی مدافع چیرگی مهاجمان در جنگ رسانه‌ای است ولی بدیهی است که این کار وقتی کاملا قابل دفاع بود که ضمن رعایت ملاحظات امنیتی در شرایط جنگی، بتواند عمومیت پیدا کند.

هشدار درباره روایت‌سازی و تقابل با زنان

عباس عبدی

🔘اخیراً یک نوار صوتی حدود ۱۱ دقیقه‌ای در فضای مجازی منتشر شده که از وجود یک نامه طبقه‌بندی شده از سوی وزیر اطلاعات خطاب به مقام رهبری سخن می‌گوید که در باره مسایل اجتماعی کشور است و در پایان نیز تحلیل، سپس پیشنهادهای آینده‌نگرانه‌ای را ارایه می‌کند. خبر چنین نامه‌ای شاید مربوط به حدود یک ماه پیش است، ولی به لحاظ دارای طبقه‌بندی بودن، طبعاً افراد مطلع، مفاد آن را در اختیار دیگران نمی‌گذاشتند.

🔘پس اولین تخلف از سوی نیروهایی صورت گرفته که مفاد چنین سندی را آشکار می‌کنند و نه تنها خود را در برابر کسی و دستگاهی و قانون پاسخگو نمی‌دانند بلکه در عمل هم هیچ نهادی متعرض انها نمی‌شود. حال اگر دیگران مرتکب چنین مواردی شوند، به سرعت مورد بازخواست قرار می‌گیرند، و این تبعیض آشکار است.

🔘جالب‌تر اینکه مسئول اطلاع‌رسانی دولت صریحاً گفته است که بجز اصل رویداد، سایر جزییات گفته شده یا غلط است یا ناقص و گزینشی بیان شده که از هر تحریفی بدتر است، حتی برای این تحریف‌ها هم کسی نمی‌تواند آنان را بازخواست کند. این تبعیض‌ها مثل قطرات بارانی است که کم‌کم می‌بارد و به یکدیگر می‌رسند و سیل بزرگی را به راه می‌اندازد. گرچه تا کنون هم چندین بار در معرض این سیل‌ها قرار گرفته‌ایم و خسارات فراوانی به کلیت جامعه ایران و حکومت وارد کرده است.

🔘همچنین ابتدای نوار با انتهای آن تناقض دارد، که نشان‌دهنده وجود طرحی سیاسی پشت این گونه نوارسازی‌ها است. در متن خبری به کلی دروغ وجود دارد که می‌خواهد سه نفر را در برابر رییس جمهور و سایر اعضا کابینه قرار دهد، که همین دم خروس این نوار است. از سوی دیگر طرحی را به عنوان مبارزه علیه دختران و زنان این کشور در دستور کار نیروهایی ناشناخته معرفی می‌کند که نه تنها با مخالفت رییس جمهور مواجه شده، بلکه پرونده آن نیز بسته شده است، مهم‌تر از همه اینکه مطابق شنیده‌ها از مفاد گزارش مزبور، این طرح مغایرت کامل با محتوای نامه دارد.

🔘در همین جا درخواست می‌شود که حداقل متن گزارش منتشر شود تا مورد تحلیل و نقد و ارزیابی قرار گیرد. یا به صورت رسمی در باره صحت و سقم مفاد این نوار ابراز نظر شود. این گونه اطلاع‌رسانی مخدوش و یک سویه به زیان افکار عمومی و‌ حکومت و محتوای نامه و حتی اهداف تهیه کنندگان این گونه نوارها است. زیرا هنگامی که طرح‌های خیالی و ضد ملی آنان اجرا نشد، نوعی یأس و ناامیدی در طرفداران آنان ایجاد می‌شود که به زیان فضای عمومی است.

کیهان لندن - منابع عراقی نزدیک به گروه‌های شبه نظامی از جمله کانال تلگرامی «صابرین نیوز» گزارش داد جنگنده‌هایی که احتمالاً متعلق به اسرائیل بودند سه‌شنبه شب چهارم آذرماه ۱۴۰۴ نزدیک مرز ایران و عراق بر فراز استان میسان عراق پرواز کردند.

یورونیوز - یک رسانه اسرائیلی گزارش داد که جنگنده‌های این کشور سه‌شنبه شب وارد حریم هوایی عراق شدند و تا نزدیکی مرز ایران پیش رفتند. پایگاه خبری «جی فید» در گزارش خود در این باره نوشته است که پرواز جنگنده‌های اسرائیلی در آسمان عراق با انفجارهای صوتی همراه بود. بنا به همین گزارش جنگنده‌های اسرائیلی احتمالا در جریان این عملیات شلیک‌های شبیه‌سازی شده را تمرین کردند. «جی فید» می‌نویسد که این جنگنده‌ها بدون آسیب از این عملیات به اسرائیل بازگشتند اما این عملیات «قماری خطرناک» بود که می‌توانست زمینه‌ساز درگیری دیگری با ایران شود. طبق این گزارش ساکنان محلی در شرق عراق به ویژه در استان میسان و در نزدیکی شهر عماره صدای جنگنده‌ها و انفجارهای صوتی را شنیده‌اند. شبیه‌سازی کردند.

شاهدان عینی ویدیوهایی از صدای مهیب شکستن دیوار صوتی منتشر کردند و داده‌های پروازی نیز نشان می‌دهد هواپیماهای سوخت‌رسان آمریکایی به‌صورت موازی در نزدیکی منطقه پرواز می‌کردند که احتمالاً برای سوخت‌گیری بوده است. برخی این اقدام را به‌عنوان آزمودن سامانه‌های دفاعی جمهوری اسلامی در بحبوحه تنش‌های ایران و اسرائیل توصیف کرده‌اند.

***

- نشریه بریتانیایی فایننشال‌تایمز گزارشی با اشاره به مواضع فرزندان برخی چهره‌های ارشد جمهوری اسلامی، از جمله رهبر سابق حکومت، نوه‌های خمینی و فرزند مقام‌های نظامی، منتشر کرد و با «روشنفکر» خواندن آن‌ها اشاره کرد «نسل‌های انقلاب ایران خواستار بازتنظیم رابطه با جهان شدند.»

- حمزه رحیم صفوی، فرزند مشاور خامنه‌ای، در گفت‌وگو با نجمه بزرگمهر خبرنگار نشریه فایننشال‌تایمز با تاکید بر ضرورت تغییر سیاست حکومت ایران گفت «اگر من تصمیم‌گیر بودم، به طرحی می‌پیوستم که عربستان سعودی تایید کرده؛ طرحی که شناسایی اسرائیل را مشروط به پذیرش راه حل دو کشوری بر اساس مرزهای ۱۹۶۷ می‌کند.» فرزند مشاور علی خامنه‌ای، افزود: «باید تصمیم بگیرد می‌خواهد نیرویی باشد که با امنیت منطقه و نظم جهانی چالش ایجاد می‌کند یا از آن حمایت می‌کند.»

خبرنامه گویا - بیان دیدگاه‌های غیرمرسوم توسط فرزندان شخصیت‌های برجسته نظام، از نوه‌های بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، آیت‌الله خمینی، تا فرزندان روسای جمهور پیشین، امری نادر نیست. با این حال، دیدگاه‌های صفوی که در رسانه‌های ایران بازتاب گسترده‌ای یافته، نشان‌دهنده وجود بحثی عمیق‌تر در سطح سیاسی و رسانه‌ای است، جایی که شمار روزافزون اعضای این گروه خواستار تغییرات بنیادین شده‌اند.

این جریان، پس از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران در ژوئن گذشته، بر ضرورت تعدیل مواضع سخت‌گیرانه جمهوری اسلامی در قبال آمریکا و اسرائیل تأکید دارد تا از بروز بحران‌های مشابه جلوگیری شود. صفوی در گفت‌وگو با فایننشال تایمز گفت ایران باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد عامل چالش باشد یا حمایت‌کننده نظم منطقه‌ای و جهانی. او به چین اشاره کرد که با وجود انتقاد از آمریکا و داشتن دیدگاه‌های بازنگری‌طلبانه، همچنان در چارچوب‌های بین‌المللی عمل می‌کند.

دیدگاه‌هایی مانند صفوی فراتر از مواضع مقامات اصلاح‌طلب ایران است. برای مثال، مسعود پزشکیان از سرگیری مذاکرات هسته‌ای با آمریکا حمایت کرده، اما همچنان اسرائیل را «غاصب» می‌داند.

صفوی تنها فرزند چهره‌های برجسته نظام نیست که خواهان بازنگری در سیاست‌هاست. فائزه هاشمی، نماینده سابق مجلس و دختر رئیس‌جمهور پیشین اکبر هاشمی رفسنجانی، نیز بر لزوم بازگرداندن روابط دیپلماتیک با آمریکا و اصلاحات بنیادی تأکید دارد. او می‌گوید: «ابتدا باید روابط دیپلماتیک را برقرار کنیم، سپس بر سر اختلافات مذاکره و منافع ملی خود را مانند هر کشور دیگری دنبال کنیم.»

یکی از دیدگاه‌های جنجالی صفوی، حمایت از راه‌حل دو دولت برای مناقشه اسرائیل و فلسطین است، که می‌تواند راه را برای به رسمیت شناختن اسرائیل باز کند. او گفت: «اگر من تصمیم‌گیرنده بودم، از طرح عربستان سعودی حمایت می‌کردم که به پذیرش راه‌حل دو دولت بر اساس مرزهای ۱۹۶۷ مشروط است.»

صفوی تأکید می‌کند که دیدگاه‌هایش شخصی است و به معنای به رسمیت شناختن رسمی اسرائیل نیست. او همچنین اشاره کرد که حمایت از نیروهای نیابتی منطقه‌ای مانند حزب‌الله، اگرچه درست است، اما موجب نگرانی کشورهای سنی شده و ایران باید با کشورهای منطقه گفت‌وگو کند تا نشان دهد این نیروها علیه اسرائیل هستند نه علیه منافع مشترک.

آینده واقعی این بحث‌ها پس از پایان رهبری آیت‌الله خامنه‌ای مشخص خواهد شد. صفوی بر ضرورت حکمرانی فراگیر، مقابله با فساد و گسترش آزادی‌ها تأکید دارد، در حالی که بسیاری از ایرانیان نگران‌اند آینده کشور قربانی تقابل ایدئولوژیک با قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی شود و فشار اقتصادی شدیدی را تحمل کنند.

مصیبت آب و آتش؛ حکومت در نقطه بی‌بازگشت

آیا جمهوری اسلامی به «ایستگاه آخر» رسیده است؟ اسناد بودجه و داده‌های میدانی نشان می‌دهد ایران در محاصره مثلث مرگبار «بی‌آبی»، «مازوت‌سوزی» و «آتش‌سوزی جنگل‌ها» قرار گرفته است. حکومتی که حتی بالگرد برای خاموش کردن جنگل‌های هیرکانی ندارد، حالا برای جبران کسری بودجه، چاره‌ای جز کشیدن ماشه «گرانی بنزین» ندارد؛ تصمیمی که می‌تواند «لشکر تشنگان» و «معترضان معیشتی» را در «زمستان سخت» پیش‌رو به هم برساند.

نیما آویدنیا | روزنامه‌نگار مستقل

ویژه خبرنامه گویا

زمستان امسال برای مردم ایران؛ فصل رویارویی با حقیقتی عریان و وحشتناک است «ورشکستگی تمام‌عیار منابع». جمهوری اسلامی که چهار دهه با شعار «مدیریت جهانی»، «اقتصاد مقاومتی» و «عبور از پیچ تاریخی» بر طبل توخالی ایدئولوژی می‌کوبید، اکنون در تله‌ای گرفتار شده که خود معمار آن بوده است.

بررسی داده‌های میدانی، اسناد درز کرده از وزارت نیرو و نفت، تحلیل لایحه بودجه ۱۴۰۴ و رصد رفتار امنیتی حکومت، تصویر واضحی از یک «ناترازی مرکب» را ترسیم می‌کند؛ جایی که بحران آب، کبود گاز، سوختن جنگل‌ها و کسری بودجه، در یک نقطه تلاقی می‌کنند و چاشنی یک انفجار اجتماعی تمام عیار را فعال می‌کنند. ما دیگر با یک «بحران مدیریتی» ساده روبرو نیستیم؛ با سیستمی روبرو هستیم که توانایی تأمین اولیه نیازهای زیستی (آب، هوا، گرما) را از دست داده است.

این گزارش تحلیلی، کالبدشکافی وضعیت حکومتی که منابع ملی را «پیش‌خور» کرده و اکنون برای به تعویق انداختن مرگ خود، چاره‌ای جز غارت تتمه سفره مردم و سرکوب «لشکر گرسنگان» ندارد.

دورنمای بودجه ۱۴۰۵؛ اعتراف‌نامه ورشکستگی و اجبار به «جراحی بنزین»

برای درک اینکه چرا افزایش قیمت بنزین در ماه‌های آینده «قطعی» به نظر می‌رسد، نباید به سخنان متناقض مسئولین گوش داد؛ باید به اعداد و ارقام کسری بودجه جاری و پیش‌بینی‌های لایحه بودجه ۱۴۰۵ نگاه کرد. این لایحه، در واقع «اعتراف‌نامه ورشکستگی» دولت است.

تحلیلگران اقتصادی برآورد می‌کنند که دولت برای سال آینده با کسری تراز عملیاتی وحشتناکی روبروست. فروش نفت با تخفیف‌های نجومی به چین و هزینه‌های سرسام‌آور دستگاه‌های ایدئولوژیک و نظامی، خزانه را خالی کرده است. در این میان، مسئله بنزین از یک چالش اقتصادی به یک «بحران امنیت ملی» تبدیل شده است.

الف) بن‌بست واردات: ایران که زمانی صادرکننده بنزین بود، اکنون در سال ۱۴۰۴ به دلیل فرسودگی پالایشگاه‌ها و عدم سرمایه‌گذاری (ناشی از تحریم و فساد)، به واردکننده قطعی تبدیل شده است. طبق آمارهای غیررسمی و گزارش‌های مرکز پژوهش‌ها، ناترازی روزانه بنزین بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون لیتر نوسان دارد. با احتساب دلار آزاد، جبران این ناترازی یعنی خروج سالانه چند میلیارد دلار ارز؛ ارزی که دولت برای واردات کالای اساسی یا دارو به شدت به آن نیاز دارد و در سال ۱۴۰۵ دیگر توان پرداخت آن را نخواهد داشت.

ب) قاچاق سازمان‌یافته: بخش بزرگی از ناترازی بنزین، نه ناشی از مصرف مردم، بلکه ناشی از قاچاق سازمان‌یافته است. حجم عظیم قاچاق (که میلیون‌ها لیتر در روز برآورد می‌شود) نمی‌تواند صرفاً کار کولبران یا سوخت‌بران خرد باشد. شواهد و گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد که شبکه‌های مافیایی متصل به برخی نهادهای قدرت و اسکله‌های خاص، سوخت یارانه‌ای را در ابعاد صنعتی (لوله کشی و تانکری) به کشورهای همسایه (پاکستان، افغانستان و ترکیه) منتقل می‌کنند. این «درآمد سیاه»، بخشی از کسری بودجه نهادهای خاص را در سایه تحریم‌ها جبران می‌کند.

حکومت اکنون بر سر یک دوراهی مرگبارایستاده است:

سناریوی اول: ادامه روند فعلی، که به معنای خالی شدن کامل ذخایر ارزی و توقف واردات دارو و کالای اساسی است (مدل ونزوئلا).

سناریوی دوم: گران کردن بنزین برای کاهش مصرف و توقف واردات.

انتصابات اخیر امنیتی در استانداری‌ها و تغییر آرایش یگان‌های ویژه، نشان می‌دهد که هسته سخت قدرت، گزینه دوم (گرانی) را انتخاب کرده و خود را برای «جراحی خونین» آماده می‌کند. تفاوت اینجاست که این بار، بنزین تنها جرقه نیست؛ بلکه بر انباری از باروتِ نارضایتی‌های انباشته‌شده (از آب تا مسکن و ابتدایی‌ات معیشتی مردم) فرود می‌آید.

جنایت در شمال؛ خاکستر شدن «هیرکانی» و ردپای مافیای زمین

در کنار بحران‌های زیرساختی، فاجعه‌ای برگشت‌ناپذیر در نوار شمالی ایران در جریان است. آتش‌سوزی‌های مکرر در جنگل‌های چند میلیون ساله هیرکانی (میراث طبیعی جهانی ثبت‌شده در یونسکو)، پرده دیگری از ناکارآمدی لجستیکی و فساد سیستماتیک رژیم را کنار زده است.

بی‌کفایتی یا تعمد؟ گزارش‌های محلی از گیلان، مازندران و گلستان حاکی از آن است که درحالی‌که شعله‌های آتش، ریه‌های تنفسی ایران را می‌بلعند، نهادهای مسئول از اعزام بالگرد و هواپیمای آب‌پاش عاجزند. طنز تلخ و گزنده تاریخ اینجاست: حکومتی که ادعا می‌کند پهپادها و موشک‌هایش توازن جنگ در اوکراین و خاورمیانه را تغییر داده‌اند، از تأمین ساده‌ترین تجهیزات اطفای حریق (آب‌پاش هوایی) برای جنگل‌های خود ناتوان است. اولویت بودجه‌ای حکومت، تسلیم شبه‌نظامیان در هزاران کیلومتر دورتر است، نه حفظ زیست‌بوم ایران.

قسمت آخر

همان گونه که حدس می زدم دشنام ها داده شد با انواع اتهامات که مهم ترین آنها از طرف آقای اسماعیل مرادی نامی بود که در همکاری با هوش مصنوعی نوشته من را آنالیز کردند ونتیجه گرفتندکه نوشته من" بر دو محور اصلی یعنی ضدیت شیطانی با مجاهدین ودعوت به اتحاد زیر پرچم رضا پهلوی استوار بوده است. امری که امروز دستگاه های امنیتی رژیم دنبال می کند."

مقاله ای طولانی که از همه چیز سخن گفته ،اتهام زده وبه قول خود نقد کرده است .اما تنها از یک چیز سخن در میان نیست. تعریف دقیق اپوزیسیون خارج از کشور جمهوری اسلامی.این که امروزاین اپوزیسیون پرمدعا درچه موقعیتی است؟

وظیفه مشخص ومهم آن چیست ؟سوالی که هسته اصلی نوشته من ودرکم از اپوزیسیون امروز ایرانیان در خارج از کشور ونقشی که این نیرو می تواند درمبارزه با جمهوری اسلامی وسازماندهی مبارزات مردم چه در داخل وچه خارج ایفا نماید! بود.

چهل واندی سال است که این اپوزیسیون بعنوان مخالف جدی حکومت اسلامی به اصطلاح مبارزه می کند .اما هرگز از خود نمی پرسد نقش وتاثیر او در جلب اعتماد عمومی،کاربست شیوه های عملی مبارزه که مهم ترین وجه آن تلاش برای ایجادیک تشکل فراگیر،اعتمادبرانگیز ،وحدت بخش وامید آفرین برای مردم در داخل کشور باشد چیست؟

هرگز از خود سوال نمی کند چه عاملی ،چه کسانی باعث این همه پراکندگی وهرز رفتن بسیار نیروهای مستعد درداخل و خارج از کشورگردیده اند؟ نیروها ئی که در صورت شکل گرفتن یک اپوزیسیون وسیع ،کارآ ومتحد با هم در برابر جمهوری اسلامی می توانند جذب این تشکل گردند و به قطب بزرگ مبارزه با این اهریمن مسلط شده بر کشور بدل شوند.

اگراین اپوزیسیون که ادعای غمخواری ملت می کند تنها به اندازه یک صدم از رنجی که امروز مردم ایران می کشند درد می کشید وعمیقا حال پدری که قادر به نهادن حداقل قوت روزانه بر سفره خانواده اش نیست را در بن جانش احساس می کرد.بدور از تعصب فردی وگروهی و خود خواهی نقش خود را بچالش می کشید !از خود می پرسید خدا وکیلی برای تقویت جبهه اپوزیسیون، برای شکل دادن بیک ائتلاف وسیع که غم خوار عملی مردم وحاضر در میدان باشدچه میزان تلاش کرده است؟

یورونیوز - پنی وونگ، وزیر خارجه استرالیا اعلام کرد که این کشور سپاه پاسداران ایران را به عنوان «حامی تروریسم حکومتی» در نظر می‌گیرد.

ویژه خبرنامه گویا

صبح سه شنبه در صفحه اول خبرنامه گویا دو تیتر مصور کنار هم قرار دارد که هیچ ربطی به هم ندارد. یکی «توسل به حضرت ابوالفضل در رختکن تیم ملی»، یکی مربوط به زندانی شدن یک استاد دانشگاه در آمریکا.

تیتر اول ما را به ویدئوئی میرساند که سرپرست تیم ملافه بزرگ سرخرنگی را در میان بازیکنان باز میکنند که رویش نوشته «یا قمر بنی هاشم». جناب سرپرست معرکه میگیرد، از اصالت آن ملافه یا به قول خودش «پرچم» میگوید که از خود حرم آمده. بعد خطاب به آن پارچه، با شخص ابوالفضل حرف میزند و او را به مادرش ام البنین قسم میدهد که بچه ها را شرمنده نکند. میگوید یا ابوالفضل سایه تو از سر ما برندار. دوست دارم در کشور عربستان خودت هوای بازی کنان ما را تک تک داشته باشی!

تیتر دوم یک خبر علمی و دانشی است که یک استاد ایرانی دانشگاه اوکلاهما برای کنفرانسی عازم شهر واشینگتن بوده که پلیس مهاجرت در فرودگاه به او گیر داده و دستگیرش کرده و به زندانش انداخته است.

در پی توئیتی که آقای جاشوا لَندیس، مدیر گروه مطالعات خاورمیانه دانشگاه اوکلاهما، منتشر کرد، خبر در رسانه های آمریکا پیچید..

پروفسور لندیس دستگیری وحید عابدینی را نادرست خواند و گفت ویزای عابدینی، ویزای علمی معتبر است. لندیس در پایان نوشت: «ما دعا می‌کنیم که او هرچه زودتر آزاد شود.» یا دقیقتر: «ما داریم برای آزادی فوری او دعا میکنیم.»
We are praying for his swift release

البته من مطمئن هستم که این دانشمند برجسته آمریکائی، برای اعضای گروه علمی مطالعات خاورمیانه دانشگاه، ملافه باز نمی کند و نوحه خوانی گروهی راه نمی اندازند. اما اعتقاد به دعا حسنش اینست که فرقی نمیکند پروفسور دانشگاه باشی یا کمر بسته قمر بنی هاشم. حسن دست به نقدش هم اینکه آن دو تا تیتر را که گفتم هیچ ربطی به هم ندارد، به همدیگر مربوط میکند! ما برای وصل کردن آمدیم! انا لله و انا الیه راجعون یا اولی الابصار!

ویژه خبرنامه گویا

اظهارات اخیر پزشکیان--از تفسیر «کولر گازی» به عنوان مصرف‌کننده سوخت فسیلی تا خوانش «نسل Z» به عنوان «نسل ضد» و ناتوانی در تلفظ واژه‌ی «مترصد»--را نباید به سطح «گاف‌های رسانه‌ای» تقلیل داد. ما با پدیده‌ی «آفازیای مدیریتی» (Managerial Aphasia) مواجهیم.

«آفازیا» (زبان‌پریشی) به اختلالی گفته می‌شود که در آن، به دلیل آسیب مغزی، ارتباط میان «مرکز تفکر» و «مرکز گفتار» قطع می‌شود؛ بیمار می‌خواهد چیزی بگوید، اما کلمات نامربوط یا صداهای بی‌معنی تولید می‌کند. وضعیت امروز دولت، دقیقاً همین است: قطع ارتباط نورونی میان «اتاق فرمان» و «واقعیت میدان». وقتی عالی‌ترین مقام اجرایی، فاقد «سواد عملکردی» (توانایی به‌کارگیری دانش پایه در موقعیت‌های روزمره) است، این دیگر ضعف فرد نیست؛ اعلام ورشکستگی «نظام تولید نخبگان» در جمهوری اسلامی است.

سندرم «رئالیسم نام‌گرایانه»؛ وقتی اسم، جای واقعیت را می‌گیرد!

اظهارنظر پزشکیان مبنی بر اینکه «کولرهای گازی باید برقی شوند»، یک نمونه‌ از خطای شناختی «رئالیسم نام‌گرایانه» است. این اصطلاحی است که ژان پیاژه (روانشناس رشد) برای توصیف مرحله‌ای از کودکی به کار می‌برد که در آن، کودک تصور می‌کند «نام اشیاء» جزئی از «ماهیت فیزیکی» آن‌هاست (مثلاً فکر می‌کند خورشید به این دلیل داغ است که اسمش خورشید است!).

ذهن پزشکیان در همین سطح ابتدایی و «انضمامی» قفل شده است. تفکر انضمامی، نقطه‌ی مقابل «تفکر انتزاعی» است؛ یعنی فرد توانایی درک مفاهیم غیرملموس را ندارد و فقط به ظاهر کلمات می‌چسبد: چون نام دستگاه «گازی» است، پس لابد «گاز» می‌سوزاند!

این خطا نشان می‌دهد که «دولت موریانه»، کارگزاری را در رأس قوه مجریه قرار داده که فاقد «درک تکنیکال» از جهان است. او امور مملکت را نه بر اساس مکانیسم‌های واقعی، بلکه بر اساس «تداعی‌های زبانی سطحی» اداره می‌کند. خطر راهبردی اینجاست: کسی که فکر می‌کند با تغییر اسم کولر، مصرف گاز کم می‌شود، احتمالاً فکر می‌کند با تغییر اسم «تورم» به «جراحی اقتصادی»، فقر هم درمان می‌شود.

حکومت‌ها در طول تاریخ، برای ایجاد انسجام، مشروعیت‌ بخشی به خود، یا بسیج احساسات عمومی، همواره از عقاید، اسطوره‌ها، نمادهای ملی و فرهنگی بهره برده‌اند. این روند، در جوامعی که هویت تاریخی و غرور ملی نقشی پررنگ دارد، آشکارتر است. حکومت های استبدادی و تمامیت خواه نظیر ایران از این وسیله برای بقا سیاسی خود و یا مقابله با دشمن خارجی به بیشترین وجهی استفاده کرده اند.

جنگ دوازده روزه، مردم‌ و‌ اپوزیسیون را بر سر دو‌راهی سخت و سرنوشت سازی قرار داده بود. گروهی با استناد به اصل پاسداری از هویت تاریخی و جغرافیایی ایران هرگونه حمله به سرزمین ایران را محکوم کرده و معتقد به دفاع مشروع در مقابل این حملات بودند. عده ای دیگر ایران را کشوری در اشغال بیگانگانی به نام جمهوری اسلامی دانسته و در اندیشه استفاده از موقعیت پیش آمده برای رهایی از دست این اشغالگران بودند.

عده کثیری از مردم نیز در سرگردانی میان این دو تفکر، بی طرفی اتخاذ کرده بودند و ضمن خواست درونی برای سرنگونی جمهوری اسلامی از همراهی فعال با حمله کنندگان و سودبری از موقعیت استثنایی پیش آمده برای زدن ضربه نهایی به پیکر تضعیف شده جمهوری اسلامی خودداری نمودند. جمهوری اسلامی به مدد آتش بس غافلگیرانه ترامپ به شکل معجزه آسایی از افتادن به ورطه سناریوهای خطرناکی که برایش متصور بود نجات یافت. حکومت و شخص خامنه ای که بدون شک افکار اپوزیسیون و موضع گیریهای مختلف در زمان جنگ دوازده روزه را رصد کرده بود و بقای خود را از طرفی مدیون همین احساس ملی گرایانه مردم و همچنین تفرقه فکری میان اپوزیسیون می دانست، به تقویت احساس ملی گرایانه مردم روی آورد تا در جنگ های احتمالی پیش رو همچنان سپری باشد در مقابل میل درون و‌ رویکرد مردم برای سرنگونی جمهوری اسلامی.

رهبر پس از ناپدید شدن طولانی در زمان جنگ، برای شرکت در مراسم عزاداری در ملا عام ظاهر شد و به شکرانه زنده ماندن خود و حکومتش، برخلاف تفکر و‌ رویکرد خود و اسلافش و در مجلسی که بطور سنتی باید متوسل به حسین و ائمه شود، دامن ایران را گرفت و از بلبل و‌مداح حکومتی خواست تا "ای ایران" بخواند.

۱-رفته بودم گورستان پرلاشز . رفته بودم ساعدی را ببینم. چشم که گرداندم دیدم صادق خان هم آنجاست ؛ زیر یک تخته سنگ سیاه ؛ تخته سنگ مرمر ؛ اما سیاه .

همسایه شده بودند. همسایه شده بودند صادق خان و غلامحسین خان ؛ این دو بیخواب ابدی .

شعر شاملو را زمزمه میکردم:
«به نو کردن ماه
بر بام شدم
با عقیق و سبزه و آیینه....
داسی سرد بر آسمان گذشت
که پرواز کبوتر ممنوع است ....
صنوبر ها به نجوا چیزی گفتند
وگزمگان به هیاهو
شمشیر در پرندگان نهادند...
ماه
بر نیامد»

چه سرمایی بود ؛ چه سرمایی ؛ میلرزیدم ؛از درون و بیرون ؛ اشکی هم بر چهره ام نشست .
میلرزیدم ؛ همچون بیدی در باد .
به میخانه ای پناه بردم . سرمای درون فرو نشاندنی نبود .
سرمای بیرون را با جامی فرو نشاندم .

نداری فرصتی دیگر فلانی

عمودِ خمیه هایِ جمکرانی

چرا بستی به هر پستی دلت را؟

ندانی فطرتِ دنیایِ فانی؟

اگر پایین کِشی آن پرده از چشم

ببینی کِشته ات از جان ستانی

و گر خارج کنی هر پنبه از گوش

ز هر سو بشنوی زشتِ گرانی

شکستی حرمت پیر خردمند

ربودی از جوان شورِ جوانی

به خلوت رفته ای با قاریِ خویش

که بر شطِ خطا قایق برانی؟

حسابت پر شده از نمرهِ صفر

ندارد حاصلی بلبل زبانی

چو در پابان شنیدی سوت داور

مگو دیگر کلامِ لنترانی

به پایِ اجنبی خود را مکن خوار

که رسوایت کُند ننگِ تبانی

خروشد چون یلی آن دیوِ در بند

آگر بیگانه ای اینجا کشانی

بیا عابد برون از هالهِ وهم

ببند آن بقچه ات گر نکته دانی

چو افتی ناتوان بر سینهِ خاک

ز لنگی بر سرِ آن پُل بمانی

اگر ایران دشمنان را ناامید کند، آن‌ها فردا خواستار دیدار با رییس‌جمهور می‌شوند

ایران اینترنشنال - محسن رضایی، فرمانده پیشین سپاه پاسداران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفت اگر جمهوری اسلامی بتواند دشمنان را برای همیشه ناامید کند، آن‌ها فردا به تهران خواهند آمد و خواستار دیدار با رییس‌جمهور خواهند شد.

فرمانده‌کل سابق سپاه پاسداران با اشاره به جنگ ۱۲ روزه و موضوع گفت‌وگوی تهران با کشورهای غربی گفت: «اگر امید دشمن را برای همیشه مایوس کنیم، خودشان به سمت ما خواهند آمد.»

او افزود: «وضع دنیا از روی ناچاری تغییر می‌کند، همانطور که ۲ استان اکراین را به پوتین پیشنهاد دادند، به تهران هم خواهند آمد.»

رضایی اضافه کرد: «مسأله بمب اتم نیست، نمی‌خواهند بگذارند ایران پیشرفت کند، به همین دلیل هم جنگ اقتصادی راه انداختند و مردم را به تحریم بردند، چراکه می‌خواستند جلوی تمدن سازی را بگیرند.»

روزهای دشوار حزب‌الله لبنان

حزب‌الله در وضعیتی گرفتار شده که هر تصمیمی که اتخاذ کند پرخطر، پرهزینه و بدون راه فرار است

احمد زیدآبادی - هم میهن

ترور هیثم علی طباطبایی، رئیس ستاد نیروهای حزب‌الله لبنان و جمعی از همراهان او در ضاحیه بیروت توسط ارتش اسرائیل، لبنان را بار دیگر دچار التهاب کرده است. یک سال از آتش‌بس بین حزب‌الله و اسرائیل می‌گذرد و در این مدت، اسرائیلی‌ها صدها تن از اعضای حزب‌الله را در داخل خاک لبنان هدف قرار داده‌اند. حزب‌الله این حملات را نقض آشکار توافق آتش‌بس می‌داند و اسرائیل نیز به نوبه خود حزب‌الله را به طفره رفتن از برچیدن پایگاه‌های خود در جنوب رودخانه لیطانی و برنامه‌ریزی برای بازسازی توان نظامی آن متهم می‌کند.

در واقع در تمام یک سال گذشته جنگ به صورتی محدود و یک‌جانبه از طرف اسرائیل علیه اهداف لبنانی ادامه داشته بدون آنکه حزب‌الله پاسخ نظامی به آن داده باشد. اکنون با ترور ارشدترین مقام نظامی حزب‌الله، بحث در مورد چگونگی واکنش این گروه به حمله اسرائیل، بیروت و برخی دیگر از پایتخت‌های عربی را فرا گرفته است.

دولت بنیامین نتانیاهو مدعی است که هیثم علی رهبری جریان حامی بازسازی توان نظامی حزب‌الله را در داخل این سازمان به عهده داشته و به همین دلیل هدف حمله قرار گرفته است. ظاهراً محافل اسرائیلی امیدوارند که با ترور هیثم علی، جریان‌های منعطف‌تر در داخل حزب‌الله تقویت شوند.

تا این لحظه خبرها حکایت از آن دارد که در درون حزب‌الله حامیان واکنش دیپلماتیک به ترور فرمانده ارشد این گروه وزن بیشتری نسبت به طرفداران حمله نظامی متقابل علیه اسرائیل پیدا کرده‌اند و به همین جهت، التهاب ناشی از عملیات اسرائیل در حال فروکش است. با این حال، بدنه اجتماعی حامی حزب‌الله ظاهراً به رهبری آن برای دادن پاسخ نظامی به اسرائیل فشار می‌آورد؛ موضوعی که بر دشواری تصمیم‌گیری توسط حزب‌الله می‌افزاید.

***

تصاویری از صندلی‌های عجیب استادیوم تختی

در روزهای اخیر تصاویری از شکل عجیب تعبیه صندلی‌های هواداران در ورزشگاه شهرداری یاسوج منتشر شده که به شدت مورد توجه هواداران قرار گرفته است.

ماجرا از این قرار بوده که این ورزشگاه تحت اختیار هیات فوتبال شهرستان یاسوج قرار داشته و با توجه به خرید امتیاز تیم، آن‌ها برای تسهیل شرایط ورود تماشاگران به ورزشگاه، تصمیم به نصب صندلی روی سکوها گرفتند. در واقع این ورزشگاه در گذشته صندلی نداشته و هواداران فوتبال در یاسوج به شکل نشسته روی سکوهای بتنی، مسابقات فوتبال را دنبال می‌کردند. به نظر می‌رسد هیات فوتبال یاسوج مکاتبه‌ای با فدراسیون فوتبال در این رابطه داشته و فدراسیون فوتبال ایران هم با موافقت با درخواست هیات فوتبال یاسوج، صندلی‌های لازم برای تعبیه شدن در ورزشگاه تختی یاسوج را در اختیار آن‌ها قرار داده است!

واکنش عادل فردوسی‌پور

عادل فردوسی‌پور شب گذشته و در جریان برنامه لایو خود تصاویری از این اشتباه بزرگ را منتشر کرد و در این رابطه صحبت کرد.

***

کیهان لندن - پیام افسران ریزشی از داخل کشور: کنار ملت و شاهزاده رضا پهلوی ایستاده‌ایم تعدادی از افسران ریزشی نیروی هوایی ارتش از داخل ایران با پوشاندن صورت خود، با آتش‌زدن تصویر علی خامنه‌ای، اعلام کردند که «در کنار ملت و شاهزاده رضا پهلوی ایستاده‌ایم.»

این ویدیو را مصطفی باباییان از خلبانان نیروی هوایی ایران در صفحه اینستاگرام خود به اشتراک گذاشته است.

***

دین و ایمان برای شما نیست

🔻عادل فردوسی‌پور، مجری و گزارشگر فوتبال در لایو فوتبال ۳۶۰ و در پاسخ به حملات وحید شمسایی، سرمربی تیم ملی فوتسال، حسین طاهری، مداح علی خامنه‌ای و مهدی حسن‌آبادی، آخوند حکومتی گفت: «دین و ایمان برای شما نیست.»

🔹فردوسی‌پور هفته گذشته، در انتقاد به رفتار وحید شمسایی در مسابقات همبستگی اسلامی که در عربستان سعودی برگزار شد، گفت: «در مسابقاتی که اسم همبستگی کشورهای اسلامی را یدک می‌کشد، یعنی شیعه و سنی در کنار هم. آن هم در عربستان سعودی حرکت وحید شمسایی و بازیکنان تیم ملی فوتسال که مچ دستشان را گرفتند و به تماشاگران نشان دادند، درست بود؟ در راستای وحدت بود یا تفرقه؟»

🔹در واکنش، وحید شمسایی، سرمربی تیم ملی فوتسال گفت: «فردوسی‌پور حتماً ذهن خودش منحرف است که دنبال تفرقه‌افکنی است. او پشت تریبون خودش نشسته و هر اراجیفی می‌خواهد می‌گوید.»

🔹در حمایت از شمسایی، حسن طاهری، مداح علی خامنه‌ای، در یک مراسم مذهبی به عادل فردوسی‌پور حمله کرد.

🔹پس از آن مهدی حسن‌آبادی، آخوند حکومتی، با ادبیاتی توهین‌آمیز به تهیه‌کننده فوتبال۳۶۰ تاخت.

خبرنامه گویا - به گزارش اینترنشنال پنج ماه پس از پایان جنگ ۱۲ روزه، موسسه علوم و امنیت بین‌المللی در گزارشی تازه اعلام کرده است که جمهوری اسلامی عملیات پاکسازی و تخریب مقر جدید سازمان پژوهش و نوآوری‌های دفاعی وزارت دفاع (سپند) را آغاز کرده؛ نهادی که سال‌ها مسئولیت اصلی فعالیت‌های مرتبط با تسلیحاتی‌سازی برنامه هسته‌ای ایران را بر عهده داشت. تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که این ساختمان در پی حملات هوایی متعدد، به‌ویژه حمله اعلام‌شده ارتش اسرائیل در ۳۰ خرداد، اکنون در حال تخریب طبقات و پاکسازی آوار است.

این موسسه مستقر در واشینگتن یادآور شده که سپند پس از انتقال رسمی در سال ۲۰۱۳، همچنان برخی فعالیت‌های حساس خود را در محوطه لویزان ۲ ادامه می‌داد و مقر جدید آن در خیابان فخری‌زاده تهران، هرگز مورد بازدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار نگرفته بود. این نهاد را محسن فخری‌زاده، چهره کلیدی برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی که در سال ۱۳۹۹ کشته شد، بنیان‌گذاری کرده بود.

در گزارش تازه آمده است که ساختمان سپند در حملات جنگ ۱۲ روزه فرو نریخت، اما به‌طور جدی آسیب دید و عملاً غیرقابل استفاده شد. تصاویر ماهواره‌ای شرکت ونتور نشان می‌دهد که ایران طی ماه‌های اخیر در حال برداشتن سقف، تخلیه طبقات فوقانی و انتقال تجهیزات باقی‌مانده، همچون واحدهای خنک‌کننده، از محل بوده است. با این حال هنوز مشخص نیست کل فرایند تخریب چقدر زمان خواهد برد.

تصویر ماهواره‌ای از ساختمان جدید سپند - عکس از موسسه علوم و امنیت بین‌المللی

***
این گزارش در حالی منتشر می‌شود که موسسه علوم و امنیت بین‌المللی پیش‌تر نیز از پاکسازی آثار فعالیت‌های هسته‌ای در سایت لویزان خبر داده بود. به گفته این موسسه، یکی از پیامدهای بمباران‌ها، نابودی یک نسخه آرشیو هسته‌ای ایران بوده؛ مجموعه‌ای از اسناد مرتبط با پروژه‌های گذشته و احتمالی توسعه سلاح هسته‌ای که اکنون پرسشی مهم را ایجاد کرده: آیا نسخه‌های دیگری از این آرشیو وجود دارد؟

طبق ارزیابی‌های این موسسه، سایت‌های اصلی هسته‌ای ایران در فردو، نطنز و اصفهان در حملات اخیر «تا حد زیادی نابود شده‌اند» و نشانه‌ای از فعالیت قابل توجه پس از جنگ در آنها دیده نمی‌شود. تصاویر ماهواره‌ای نیز حاکی از آن است که ایران در حال حاضر توانایی قابل ملاحظه‌ای برای غنی‌سازی و یا تولید گسترده سانتریفیوژ ندارد، هرچند برخی سایت‌های مرتبط با تسلیحات هسته‌ای نشانه‌هایی از تلاش برای پاکسازی و پنهان‌سازی آثار فعالیت‌ها بروز می‌دهند.

در کنار این، وضعیت ذخایر اورانیوم غنی‌شده ایران، به‌ویژه اورانیوم ۶۰ درصدی، همچنان نامشخص باقی مانده و جمهوری اسلامی اجازه راستی‌آزمایی این ذخایر را به آژانس نداده است. همین موضوع باعث شد شورای حکام آژانس در ۲۹ آبان قطعنامه‌ای تصویب کند که ایران را ملزم به ارائه گزارش فوری درباره این ذخایر و وضعیت سایت‌های آسیب‌دیده می‌کند.

موسسه علوم و امنیت بین‌المللی در جمع‌بندی خود تأکید کرده است که ادعای مقامات جمهوری اسلامی درباره بازسازی برنامه هسته‌ای، با چالش‌های جدی روبه‌رو است. این نهاد می‌گوید ایران برای احیای توانمندی‌های تخریب‌شده به زمان، منابع مالی و حجم زیادی از تجهیزات تحریم‌شده نیاز دارد؛ تجهیزاتی که با بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، واردات آنها دشوارتر شده است. این موسسه نتیجه گرفته که پس از پنج ماه، جمهوری اسلامی پیشرفت اندکی در بازسازی توان تخریب‌شده خود داشته است.

ر. م - کانال ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

جمهوری اسلامی بالاخره دیر یا زود شرایط جدید را می پذیرد و تن به یک عقب نشینی بزرگ می دهد چرا که لجاجت با جامعه جهانی نتیجه ای جز انزوای بیشتر و متعاقبا بازخورد مثبتی ندارد یه زمانی جامعه جهانی در مقابل زیادی خواهی ها سران نظام جمهوری اسلامی کوتاه می آمدند آن هم نه از سر ترس بلکه از روی سیاست چون منافعشان چنین ایجاب می کرد و با عقب نشینی های به اصطلاح سیاسی در مقابل جمهوری اسلامی به این استنباط که جهان از آنها حساب می برد کمک کردند و روی همین اصل با مرور زمان حکام ایران جسور تر شده و به اقدام های انتحاری تر مثل حمله ۷ اکتبر دست زدند و با حمله حماس به اسراییل از همه خطوط قرمز عبور کرده تا جایی که با عکس العمل شدید جامعه جهانی روبرو می شود و بقول معروف بهانه لازم را به اسرائیل برای جنگ تمام عیار با جمهوری اسلامی و نیابتی هایش فراهم کردند و سناریوی تغییر جغرافیای سیاسی خاور میانه توسط اسراییل برای اولین بار مطرح شد.

سناریویی که جمهوری اسلامی در آن وجود عینی ندارد و با هدف تغییرات بزرگ در جغرافیای سیاسی خاور میانه جنگ آغاز می شود و در کمتر از یکسال همه نیابتی ها را یکی پس از دیگری قلع و قمع می کند تا بالاخره به سر مار و جنگ دوازده روزه می رسد و با هدف قرار دادن جمهوری اسلامی و مراکز اتمی اش فصل جدیدی را در منطقه می گشاید و بلافاصله بعد از حمله نظامی اتحادیه اروپا مکانیزم ماشه و تحریم های بین المللی فعال می کند و با فعال شدن مکانیزم ماشه شیرازه اقتصادی کشور در هم می شکند و به نظر می رسد تداوم وضع موجود و شکست های پی در پی در عرصه های جهانی حکومت را در بد مخمصه ای قرار داده و علی الاصول نه راه پس و نه راه پیش برایش باقی مانده و درخواست مذاکره با امریکا هم تا به امروز نتیجه ای نداشته و گزارش ها از شرایط سخت ایالات متحده برای مذاکره با حکومت ایران خبر می دهد که پذیرش آن در حال حاضر برای جمهوری اسلامی به مثابه ترک قدرت و کنار رفتن می ماند و سردمداران را تهدید می کند که چنانچه مسالمت آمیز به این شرایط تن ندهد دیر یا زود اقدام های دیگری در راه است.

حذف جمهوری اسلامی در دستور کار قرار دارد و بخشی از سناریوی خاور میانه جدید است و از آنجایی که دیکتاتور ها بقول هانا آرنت تا ۱۵ دقیقه قبل از سقوط فکر می کنند همه چیز تحت کنترول آنهاست فریب آرامش قبل از طوفان را می خورند در صورتی که جمهوری اسلامی خودش بخوبی می داند که در چه شرایط اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و محیط زیستی و...قرار دارد و کمتر از یک گام بیشتر تا شورش های اجتماعی خیلی گسترده باقی نمانده شورش هایی که با دوره های قبل خیلی متفاوت است و علی القاعده از جنس دیگری خواهد بود و اگر حکومت گوش شنوایی برای شنیدن صدای مردم نداشته باشد و پا پس نکشد قطعا در کشور حمام خون براه می افتد.

پس چه بهتر که خودش کنار برود و مسالمت آمیز بدون جنگ و خون ریزی اجازه دهد قدرت مسالمت امیز به اهلش برسد.

ایران اینترنشنال - در پی راه‌اندازی قابلیت تازه پلتفرم ایکس که نشان می‌دهد کدام کاربران در ایران از اینترنت بدون فیلتر بهره می‌برند، موجی از عذرخواهی در میان کسانی راه افتاده که با وجود پنهان‌کاری، اکنون نزدیکی آنان به حکومت و بهره‌مندی‌شان از رانت‌های حکومتی آشکار شده است.

قابلیت تازه ایکس، نشان داد که روزنامه‌نگاران، فعالان رسانه‌ای و سیاسی و مقام‌های حکومتی، از اصلاح‌طلب و محافظه‌کار، بدون استفاده از وی پی ان و با استفاده از اینترنت بدون فیلتر اختصاص داده شده از سوی حکومت حساب کاربری خود را ایجاد کرده‌اند.

افشای این موضوع انتقاد تند کاربران عادی ایرانی شبکه ایکس را به دنبال داشته که ناچار هستند هر روز برای استفاده از پلتفرم‌های فیلتر شده اینترنتی از وی پی ان استفاده کنند.

به‌دنبال موج اعتراض‌ها، یکی از کاربران فعال شبکه‌های اجتماعی به نام امیر تنها، در پیامی در شبکه ایکس نوشت: «من به شرافتم قسم می‌خورم دیگر بدون فیلتر شکن در هیچ شبکه اجتماعی فعالیت نکنم»

او ضمن عذرخواهی از کسانی که دلخور شده‌اند، اضافه کرد: «از نهاد مربوطه می‌خواهم حتما، قطعا و فورا خط بنده را به حالت قبلی و مانند بقیه مردم ایران تبدیل کند».

بهنام عبداللهی، یک روزنامه نگار اصولگرا هم با انتشار متن مشابهی در شبکه ایکس به خاطر دسترسی به امکان ویژه اینترنت بدون فیلتر عذرخواهی کرد.

او نوشت: «بدون هیچ توضیح اضافه‌ای، از همه هم‌وطنان عزیزم از صمیم قلب عذرخواهی می‌کنم و طلب حلالیت دارم.»

عبداللهی هم درخواست کرد که نهادهای مربوط خط تلفن او را به حالت عادی برگردانند و اضافه کرد که بعد از این در کنار مردم می‌ماند و از هیچ امتیاز ویژه‌ای استفاده نمی‌کند.

یک فعال رسانه‌ای به نام هاتف صالحی که او نیز از اینترنت بدون فیلتر استفاده می‌کند، بدون اشاره به بهره بردن از این امتیاز ، در شبکه ایکس نسبت به موج اعتراض‌ها واکنش نشان داد.
او بدون اشاره به استفاده از اینترنت بدون فیلتر نوشت: «سیم‌کارت سفید مسئله نیست. آنچه منجر به خشمِ عمومی شد، استانداردِ دوگانه جریاناتِ ژست گرفته سمت مردم بود!»

فیاض زاهد، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب که عضو تیم رسانه‌ای دولت مسعود پزشکیان بود و چندی پیش کناره‌گیری کرد، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که مقامات در دوره جنگ ۱۲ روزه سیم کارت او را از عادی به سفید تغییر دادند.

او اضافه کرد: «حال که در توییتر متوجه شدم چقدر این موضوع برای مردم ناراحت کننده است؛ از دوستان خواستم حال که در دولت نیستم، خط مرا عادی نمایند.»

این عضو سابق شورای اطلاع رسانی دولت ابراز امیدواری کرد فیلترینگ رفع شود.

یاشار سلطانی، روزنامه‌نگار، نسبت به اعطای امتیاز استفاده از اینترنت بدون فیلتر به برخی از فعالان، روزنامه‌نگاران و چهره‌های سیاسی، واکنش نشان داد.

او با انتشار پیامی در شبکه ایکس، دارندگان این امتیاز را با شخصیت‌های کتاب «قلعه حیوانات» نوشته جورج اورول مقایسه کرد و نوشت: «اینترنت سفید مقامات و مخصوصاً تندروهای مخالف اینترنت آزاد را که دیدم، یاد خوک‌های قلعه حیوانات افتادم. خودشان از درِ اصلی وارد می‌شوند، مردم باید از دیوار بالا بروند.»

او خواستار اینترنت بدون فیلتر برای همه ایرانیان شد و اضافه کرد: «آزادی وقتی سهمیه‌بندی شود، دیگر آزادی نیست؛ تبعیض ساختاری است».

قابلیت ایجاد شده از سوی پلتفرم ایکس نشان می‌دهد کاربران هنگام ساختن حساب کاربری با چه آی‌پی‌ای این حساب را باز کرده‌اند و اکنون از چه کشوری و از چه طریقی به حساب خود دسترسی دارند.

در ایران دسترسی به شبکه ایکس مسدود شده و کاربران ناچارند برای استفاده از این پلتفرم، از وی پی ان یا اتصال غیرمستقیم استفاده کنند.به همین دلیل در قابلیت جدید ایکس، برای بسیاری از کاربران داخل کشور محل اتصال به حساب کاربری و مکان حساب کاربری ایران نمایش داده نمی‌شود. از این رو اگر محل اتصال کاربری، ایران نوشته شده باشد، مشخص می‌شود که این فرد از اینترنت بدون فیلتر حکومتی استفاده می‌کند.

محمدعلی اخوان، «مدرس حوزه و دانشگاه» روز دوشنبه سوم آذر با انتشار ویدیویی در تلگرام درباره چهره رهبر جمهوری اسلامی، علی خامنه‌ای، در مراسم شب اول فاطمیه گفت: «سرخی چهره و لب‌ها» نشانه حال خوب و سلامت کبد، و «فاصله میان بینی و لب‌ها» نشانه عمر طولانی رهبر جمهوری اسلامی است.

او همچنین «انگشتان بلند» خامنه‌ای را نشانه هنرمندی، «شست بزرگ» او را نشانه «جهانداری» و «نبود خط در کنار لب‌ها» را دلیل بر «کارکرد خوب معده» دانست.

احمد زیدآبادی

امیرحسین ثابتی از اینکه علی انصاری صاحب بانک منحلۀ آینده، هنوز آزاد است و اعدام نشده، اظهار ناراحتی و شکایت کرده است!

من از ریز و درشت فعالیت‌های روی پرده و پشت پردۀ اقتصادی علی انصاری اطلاعی ندارم و نمی‌دانم آنچه در مورد او شایع شده تا چه اندازه درست و دقیق است. بنابراین، اگر واقعاً مرتکب فساد شده است باید در یک دادگاه علنی و صالح و با حق دفاع آزاد محاکمه شود تا مردم با مناسبات واقعی صحنۀ اقتصاد کشور آشنا شوند. در این میان اما از یک چیز کاملاً اطمینان دارم و آن اینکه فردی مثل آقای ثابتی به انگیرۀ فسادستیزی یا دفاع از حقوق مردم و یا عدالت‌جویی وارد این معرکه نشده است!

او و امثال او اگر ذره‌ای دغدغۀ عدالت و دفاع از حق مردم و نگرانی از فساد داشتند، ابتدا نسبت به تضییع حقوق اقتصادی و سیاسی شهروندان بی‌پناه کشور توسط نهادها و بنگاه‌های حاکم کوچکترین اعتراضی می‌کردند!

تحریک مردم گرسنه و به جان آمده بر اثر انواع فشارهای معیشتی علیه یک فرد متمول و متهم به استفاده از رانت‌های برآمده از ساختار موجود، نامش عدالت‌جویی و فسادسیتزی و حق‌خواهی نیست، بلکه یکی از زشت‌ترین شیوه‌های شناخته شدۀ پوپولیستی و تبلیغاتی و آدرس کاملاً غلط دادن به منظور پنهان کردن ظالمانه‌ترین مناسبات سیاسی و اقتصادی پنهان و آشکارِ وضع موجود است!

از این رو، من بسیار علاقمندم که بدانم امیرحسین ثابتی و شرکای او، از اعدام آقای انصاری چه سودِ مشخصی می‌برند؟

سود سیاسی‌اش البته آشکار است! آنها چون نگران پایگاه اجتماعی خود هستند، در صددند با علم کردن پرچم نوعی عدالت‌طلبی جعلی و انحرافی، انحصار کرسی‌های شورای شهر و مجلس را برای خودشان حفظ کنند. در بارۀ سود اقتصادی‌اش اما ابهام دارم. در واقع می‌خواهم بدانم که اگر به فرض علی انصاری زندانی و اعدام شود، دارایی‌ها و اموال هنگفت او قرار است نصیب چه جریان و نهاد و اشخاصی شود؟ راز ماجرا در همین نکته است و انتظار می‌رود افراد مطلع در این باره برای جامعه روشنگری کنند.

ایندیپندنت فارسی - حميد رسایی، نماینده مجلس شورای اسلامی، روز سه‌شنبه چهار آذر در سخنانی مدعی شد که حسن روحانی، رئیس‌جمهوری سابق جمهوری اسلامی، در مرگ فرزندش «مظنون» است. او گفت باوجود «ابهام‌ها و پرسش‌های جدی» درباره این پرونده، صلاحيت روحانی برای مسئوليت‌های دولتی همچنان تايید می‌شود.

رسایی در اين گفتگوی تلويزيونی ادعا کرد که پسر روحانی سال‌ها پيش در خانه‌ای که در یک محوطه تحت حفاظت قرار داشت جان خود را از دست داده و به گفته او «شرایط آن حادثه روشن نیست». او همچنین روحانی را متهم کرد که در کنار اين ماجرا، «سفرهای طولانی‌مدت به انگلستان» و «پرونده علمی بحث‌برانگیز» داشته است.

پرونده مرگ «محمد فريدون»، فرزند حسن روحانی، نخستين‌بار در دهه ۱۳۷۰ مطرح شد و از آن زمان تاکنون روايت‌ها و ادعاهای متناقضی درباره آن از سوی چهره‌های سياسی گوناگون بيان شده است. هیچ مرجع قضايی تاکنون گزارش رسمی و قطعی درباره علت مرگ او منتشر نکرده و موضوع در سطح سیاسی باقی مانده است.

برخی منابع سياسی از جمله حسين موسويان، عضو پيشين تیم مذاکره هسته‌ای، در سال‌های گذشته مرگ فرزند روحانی را «پرونده‌ای مبهم» توصيف کرده بودند، در حالی که چند رسانه اصول‌گرا آن را «حادثه فردی» دانسته‌اند.

خبر تکمیلی:

استاد ایرانی بازداشت شده در آمریکا از آزادی خود خبر داد

ایران وایر - وحید عابدینی، استادیار ایرانی دانشگاه اوکلاهما، روز سه‌شنبه ۴ آذر ۱۴۰۴ و پس از چند روز بازداشت توسط اداره پلیس مهاجرت و گمرک ایالات متحده، آزاد شد.

این پژوهشگر ایرانی خبر آزادی خود را با انتشار پستی در حساب کاربری لینکدین تایید کرد. او ضمن ابراز خرسندی از پایان این دوره بازداشت، از حمایت‌های همکارانش در دانشگاه اوکلاهما و انجمن مطالعات خاورمیانه قدردانی کرد.

عابدینی در پیام خود، تجربه بازداشت را «بسیار ناراحت‌کننده» توصیف کرد. بازداشت این استاد دارای مدرک دکترای علوم سیاسی، در روز شنبه یکم آذر در فرودگاه و زمانی رخ داد که او برای ارایه مقاله در نشست مطالعات خاورمیانه عازم واشنگتن بود. بازداشت موقت عابدینی که او را از حضور در کنفرانس ایران‌شناسی بازداشت، با اعتراض تعدادی از همکارانش روبه‌رو شد؛ آنها ضمن تأکید بر اعتبار ویزای کاری او، این اقدام را غیرقانونی قلمداد کردند.

وحید عابدینی ویزای کاری داشته است؛ ویزایی که مخصوص مشاغل خاص، از جمله استادان دانشگاه، است. بعضی از اطرافیان آقای عابدینی این احتمال را مطرح می‌کنند که عوض کردن نوع ویزای او شاید باعث شده پرونده‌اش با مشکل روبه‌رو شود.

گزارش اولیه:

بامدادنو - وحید عابدینی، فعال سیاسی اصلاحطلب و داماد محسن آرمین از اعضای سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به اتهام «پایان ویزا» در آمریکا بازداشت شد.

به گزارش بامدادنو، نیروی ویژه مرزبانی ایالات متحده، وحید عابدینی، مدرس کالج مطالعات بین‌الملل دانشگاه اوکلاهما را بازداشت کرده است.

عابدینی عضو پیشین انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران و فعال سیاسی اصلاحطلب است و از امضاکنندگان بیانیه موسوم به «راه‌گشایی» در حمایت از مسعود پزشکیان بود. او داماد محسن آرمین ، چهره سیاسی اصلاحطلب و عضو سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی است.

گزارش اولیه:

وحید عابدینی، مرتبط با اصلاح‌طلبان و از حامیان پزشکیان در امریکا دستگیر شد

ایران اینترنشنال - پلیس مهاجرت ایالات متحده، وحید عابدینی، فعال سیاسی نزدیک به جریان اصلاح‌طلب در جمهوری اسلامی و استادیار مطالعات ایران در دانشگاه ایالتی اوکلاهما را بازداشت کرد.

جاشوا لَندیس، مدیر گروه مطالعات خاورمیانه این دانشگاه، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که اداره مهاجرت و گمرک آمریکا موسوم به آیس، ۲۲ نوامبر (یکم آذر) عابدینی را در فرودگاه و هنگام عزیمت به واشینگتن‌ دی‌سی بازداشت کرد.

لندیس دستگیری عابدینی را «نادرست» خواند و نوشت: «او ویزای معتبر اچ‌وان-بی دارد؛ ویزای کار غیرمهاجرتی که به افراد دارای مشاغل تخصصی از جمله اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها اعطا می‌شود. ما دعا می‌کنیم که او هرچه زودتر آزاد شود.»

به گفته لندیس، عابدینی قصد داشت در کنفرانس انجمن مطالعات خاورمیانه که در واشینگتن دی‌سی برگزار می‌شود، شرکت کند. او بلافاصله پس از دستگیری به بازداشتگاه منتقل شده است.

دانشگاه اوکلاهما از اظهار نظر درباره این موضوع خودداری کرد. اداره مهاجرت و گمرک آمریکا نیز به درخواست ایران‌اینترنشنال برای ارائه توضیح در این باره پاسخ نداد.

جست‌وجو در پایگاه داده‌های بازداشت‌شدگان آیس نشان می‌دهد که برای وحید عابدینی یک پرونده ثبت شده است؛ وضعیت او در این پرونده «در بازداشت آیس» درج شده است.

جِیکوب رُزکرَنتس، یکی از نمایندگان مجلس ایالتی اوکلاهما با انتشار تصویری از پست لندیس، در شبکه اجتماعی ایکس دستگیری عابدینی را «ناگوار» خواند و نوشت: «به نظر نمی‌رسد کسی از محل نگهداری دکتر عابدینی مطلع باشد، هرچند او با خانواده‌اش تماس گرفته است.»

به نوشته او تعدادی دیگر از نمایندگان مجلس نمایندگان ایالت و همچنین جیمز پاول لنکفُرد، سناتور اوکلاهما، از این موضوع مطلع شده‌اند.

رزکرنتس در پایان این توییت نوشته است که «هر کمکی از دستم بر بیاید، انجام می‌دهم.»

عابدینی که دهه ۱۳۸۰ عضو فعال انجمن اسلامی دانشگاه تهران بود، در دهه ۱۳۹۰ به آمریکا مهاجرت کرد. با وجود این، او ارتباط خود با بدنه اصلاح‌طلبان در جمهوری اسلامی را حفظ کرد. او در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۲ از حامیان مسعود پزشکیان و از امضاکنندگان بیانیه مشهور به «روزنه‌گشایی» بود.

عابدینی مدرک کارشناسی ارشد و دکترای علوم سیاسی خود را از دانشگاه بین‌المللی فلوریدا دریافت کرد و پیش از پیوستن به دانشگاه اوکلاهما به عنوان استادیار، در دانشگاه فلوریدا هم تدریس می‌کرد.

ولی نصر، پژوهشگر ایرانی و مشاور پیشین وزارت امور خارجه آمریکا، بازداشت عابدینی را «ناعادلانه» توصیف کرد.

ایران اینترنشنال - محمدباقر قالیباف، رییس مجلس در جلسه علنی روز سه‌شنبه گفت: «اسرائیل استراتژی جنایت بدون مرز را در پیش گرفته، این وضعیت قابل تداوم نیست و صبر حد و حدودی دارد.» او افزود: «مقاومت، تدبیر می‌کند، اما شجاع است، محاسبه می‌کند اما اهل عمل است، جنگ‌طلب نیست اما خوب می‌جنگد.»

رییس مجلس ادامه داد: «مردم باید بدانند ما با دشمنی مواجهیم که به هیچ قاعده و توافقی نیز پای بند نیست و قصد تشدید تجاوز علیه کل منطقه را دارد. در اینجا تنها قاعده شجاعت و قدرت است که کارآمد است و باعث بازدارندگی این دشمنان بشریت می‌شود.»

او اضافه کرد: «مقاومت نه فقط در لبنان، بلکه در سراسر منطقه، به‌طور منسجم و هماهنگ، درباره این مسئله‌ی حساس، باتدبیر تصمیم خواهد گرفت و با شجاعت عمل خواهد کرد.»

من هزار بار توبه کرده ام که در تعریف و تایید کسانی که شناخت سیاسی از آن ها ندارم چیز و حتی چیزکی ننویسم ولی باز گهگاه مثل گاگول ها قلم از دست ام در می رود و چیزهایی در باره ی بعضی کسان و آثارشان می نویسم که اگر چه حس خوبی در باره شان ندارم ولی اگر به اندازه ی سر سوزنی کارشان را موثر ببینم، بیان آن سر سوزن را دریغ نمی کنم.

در باره ی فیلم «دانه انجیر معابد» رسول اف هم چنین اتفاقی برای قلم ام افتاد و آن هم راستش را بگویم به خاطر نگاه تایید آمیز یکی از اساتید رسانه و نقد فیلم به این فیلم و فیلمساز بود که خدا را شکر عین واقعیت را در باره آن نوشتم و بیش از حد لازم قلمفرسایی نکردم.

در این مطلب که با عنوان «دانه انجیر معابد، فیلمی انعکاس دهنده کابوس جمهوری نکبت اسلامی» منتشر شد نوشتم که یک سوم اول این فیلم برایم انعکاس دهنده ی کابوس جمهوری نکبت اسلامی بود، و یک سوم آخر مقدار زیادی اش بدون آسیب دیدن فیلم قابل حذف بود.

برای حفظ ادب و این که نگویند تو باعث شدی فیلم اسکار نگیرد (!) این را هم اضافه کردم که در باره ی این فیلم بعد از اسکار بیشتر خواهم نوشت چون این فیلم را اصلا دارای قابلیت دریافت اسکار نمی دیدم.

اما جناب رسول اف، بعد از گذشتن خرش از روی پل جشنواره های بین المللی، دیروز بیان فرموده که «از نمایش فیلم خود در جایی که سیاستمداران آن مردم ایران را با بمب و موشک هدف قرار داده‌اند، عمیقاً خشمگین» هستند....

ایران اینترنشنال - ریول مارک گرشت، مامور پیشین پرونده ایران در سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال گفت در حالی که جمهوری اسلامی در جنگ تضعیف شده و تحریم‌ها آن را فرسوده کرده‌، این حکومت همچنان مصمم است هر حرکت داخلی برای سرنگونی‌اش را به شکلی مرگبار سرکوب کند.

گرشت سال‌ها، نه‌فقط به‌عنوان مامور سیا، بلکه به‌عنوان پژوهشگر تاریخ، جمهوری اسلامی را سال‌ها زیر نظر داشت و زمانی هم کنجکاوی‌اش برای مشاهده مستقیم واقعیت‌های ایران سبب شد مخفیانه به ایران برود.

او به خاطره‌ای از اوایل دهه ۱۹۹۰ اشاره می‌کند؛ زمانی که ایران تازه انقلاب و جنگ را از سر گذرانده بود.

گرشت برای درک دقیق‌تر واقعیت‌های ایران، برخلاف دستور سازمان، از سیا جدا شد و با پنهان‌شدن در محفظه بار یک کامیون از مرز ترکیه وارد ایران شد: «آن‌ها (سیا) اجازه نمی‌دادند به ایران بروم؛ پس خودم دست‌به‌کار شدم.»

او با تکیه بر این تجربه، به این نتیجه رسیده است: «این‌ها [حاکمان ایران] قصد ندارند به پاریس بگریزند. آن‌ها تا آخرین لحظه خواهند جنگید.»

گرشت معتقد است جمهوری اسلامی دچار یک بی‌ثباتی بنیادین است؛ جنگ با آمریکا و اسرائیل در خرداد ماه برایش تکان‌دهنده بوده و اکنون نسبت به نفوذ اطلاعاتی دشمنانش به‌شدت بدگمان است.

او در این گفت‌وگو اضافه کرد که جنگ ۱۲روزه از نظر روانی و شاید از نظر بوروکراتیک «ضربه مرگ‌باری» به رهبر جمهوری اسلامی وارد آورد. طبق پیش‌بینی‌های گرشت، جایگاه رهبر ۸۶ ساله جمهوری اسلامی که از او با عنوان «آخوند کهنه‌کار»‌ یاد می‌کند، رو به افول است.

او گفت: «بسیار تردید دارم که این مرد ۸۶ ساله واقعا خودش حکومت را اداره کند، نسخه‌های تکثیرشده‌اش این کار را می‌کنند. او در تکثیر خودش درون سیستم موفق بوده است.»

به باور گرشت حملات هوایی غافلگیرکننده اسرائیل در این جنگ «ابعاد گسترده‌ای از ناکامی‌های اطلاعاتی» را آشکار کرد و صدها نظامی و غیرنظامی را به کام مرگ برد.

گرشت در سیا مامور هدف‌گذاری ایران بود، یعنی مسئول شناسایی و جذب شهروندان ایرانی برای همکاری اطلاعاتی. او ناکامی اطلاعاتی جمهوری اسلامی در تقابل با اسرائیل را این‌طور تحلیل می‌کند: «برای ترور فرماندهان ارشد ضروری نیست تعداد خیلی زیادی از نیروهای اسرائیلی درگیر باشند.»

مردان جوان و بقای نظام

گرشت گفت با وجود ادعای دونالد ترامپ مبنی بر این‌که حملات آمریکا برنامه هسته‌ای ایران را «نابود کرده است»، بن‌بست هسته‌ای همچنان پابرجاست.

در حالی که تحریم‌های بین‌المللی اقتصاد را فلج کرده، هزینه‌های زندگی را به‌شکلی مهارنشدنی بالا برده و حمایت عمومی را کاهش داده است، خامنه‌ای و دیگر مقامات ارشد جمهوری اسلامی پیش‌شرط‌های آمریکا برای ازسرگیری مذاکرات را رد کرده‌اند.

به گفته گرشت «جمهوری اسلامی می‌داند که بازسازی و ترمیم کامل دیگر ممکن نیست، می‌داند بسیاری از مردم تا چه حد از آنها متنفرند» اما «این حکومت مادامی‌که به گروهی از مردان جوان برای خشونت‌ورزی و سرکوب دسترسی داشته باشد، زنده می‌ماند.»

محمد رسول‌اف، کارگردان ایرانی، با اشاره به اکران فیلم «دانه‌ انجیر معابد» در روزهای آینده در «فستیوال نوروز» در اسرائیل خطاب به دانا سامح، ریاست این فستیوال، گفت: «از نمایش فیلم‌ام در جایی که سیاستمدارانش مردم ایران را با بمب و موشک هدف قرار داده‌اند، عمیقا خشمگینم.»

او در اینستاگرام نوشت: «در فیلمی که ساخته‌ام، تا حد توان کوشیده‌ام نفرت و انزجار خود را از بنیان‌های ستم و ظلم در ایران بیان کنم. امیدوارم شما نیز شجاعت آن را داشته باشید که حاکمان سرزمینی را که در آن زندگی می‌کنید - و دست‌هایشان به خون بسیاری از مردم آلوده است - در جشنواره‌ خود رسوا کنید.»

رسول‌اف همچنین اشاره کرد: «به دلیل واگذاری حقوق نمایش این فیلم در سال‌های گذشته به شرکت‌های پخش بین‌المللی، آگاهی دائم و کنترل مستقیم بر برنامه‌ نمایش آن ندارم.»

تسنیم: حتی رسول‌اف هم اسرائیل را پس زد / خانه سینما هنوز در سکوت!

به گزارش خبرگزاری تسنیم، اسرائیل در تمام سال‌های قبل تلاش مضحکی برای نشان دادن همراهی و دلسوزی خود برای مردم ایران داشته است. کشوری که اردیبهشت ماه امسال رسما به خاک ایران تجاوز کرد و جان صدها کودک، زن و مردم بی‌گناه ایرانی را گرفت.

اما بلاهت این رژیم باعث شده تا هربار به شکلی تلاش کند تا خود را حامی ایران باستان و مردم آن نشان دهد؛ چیزی که این بار در جشنواره‌ای به نام «نوروز»، فیلم‌هایی از ایران را اکران کند تا خود را حامی فرهنگ و هنر ایران نشان دهد.

اما از همه اینها گذشته برخوردی است که محمد رسول‌اف با این جشنواره داشته است. او که یکباره متوجه حضور فیلمش در این جشنواره به خاطر همکاری دفتر پخش خارجی فیلمش با اسرائیل شده است، از حضور فیلم خود در این جشنواره شدیداً‌ ناراحت و عصبانی شده است.

اید خطاب به این زلم‌ زیمبوی مثلاً‌ هنری اسرائیلی گفت، حتی رسول‌اف که کلاً فیلم‌های چندان خوش‌ساخت و حرفه‌ای هم ندارد و بیشتر به خاطر نگاه انتقادی‌اش در جشنواره‌‌های خارجی مورد تمجید قرار گرفته نیز شما را دوست ندارد و حاضر نیست فیلمش در جشنواره شما باشد.

او در جای دیگری از متنش هم نوشته که امیدوارم شجاعت آن را داشته باشید که حاکمان سرزمینی را که در آن زندگی می‌کنید و دست‌شان به خون بسیاری از مردم آلوده است، در جشنواره خود رسوا کنید.

اما در این میان یک سؤال باقی می‌ماند: فیلمسازی که در خارج از کشور فیلم می‌سازد نیز نسبت به این رژیم واکنش پیدا کرد.

اما متأسفانه هنوز با وجود پیگیری‌های متعدد، واکنش و اتفاق جدی از سوی خانه سینما و صنوف سینمایی ما نسبت به این نسل‌کشی رخ نداده است. درابتدا ما با تماس با خانه سینما پرسیدیم که آیا برگزاری رویداد، انتشار بیانیه و یا هرگونه اقدامی از سوی صنوف هنری و سینمایی علیه اسرائیل رخ خواهد داد یا خیر؟‌ پاسخی که در ابتدا شنیدیم آن بود که بزودی اقدامی انجام خواهد شد. اما بعد از گذشته یک ماه و عدم انجام هیچ‌گونه رخداد و اتفاقی در نهایت از مسئولین مرتبط شنیدیم که آنقدر این موضوع ماند که دیگر واکنش داشتن بی‌معنا است خصوصاً آنکه توافق آتش‌بس هم صورت گرفته است! البته ما بعد از نقض آتش‌بس هم واکنش و اتفاق خاصی را مشاهده نکردیم و جالب‌تر آنکه بازهم سینمای جهان بعد از نقض آتش‌بس در حال اعلام انزجار از اسرائیل و حمایت از فلسطین است.

خبرنامه گویا - این نوشتار فریاد نسلی خسته و خشمگین است؛ روایت جوانی که زیر بار سرکوب، فساد، بحران‌های اقتصادی و سیاست‌های مخرب جمهوری اسلامی، از طوفانی سخن می‌گوید که در راه است. متنی که می‌کوشد وضعیت انفجاری جامعه، فروریختن مشروعیت حکومت و شکل‌گیری عصیانی عمیق را ترسیم کند--عصیانی که نویسنده آن را اجتناب‌ناپذیر می‌داند

ابوالفضل محققی

"ما جنگی با اسرائیل نداریم دشمن ما همین حکومت اسلامیست که آتش بر هست ونیست این ملت زده است . خمینی جنگی نه ساله و بی معنی را بر ملت تحمیل کرد و خامنه ای ایران را در گیر جنگی کرد که هیچ پایه واساسی جز تفکر متحجر هلال شیعی که در واقع می خواهد سپر بلا گردن تهدید حکومتش باشد معنای دیگری ندارد." درد دل یک جوان معترض.

عصیان مجدد و گسترده ای دربطن جامعه در حال شکل گیری است.فرو ریختن پشم وپیله حکومت ونظامیان ،ترس وجبونی رهبر، تحریم های گسترده همراه با آشکار شدن هر روزه بی کفایتی حکومتی که حتی از تامین آب شرب مردم نا توان است، از خاموش کردن آتش جنگل ها گرفته تا تامین امنیت جانی مردم وتمامی این ها را با بگیر وببند واعدام هر معترض زیر عنوان همکاری با دشمن درشرایط بحران جواب می دهد .نتیجه نخستش ریزش روزانه اعتماد عمومی و منتج شدن حکومت به مجموعه ای فاقد مشروعیت می گردد.حکومت برای مدتی تلاش خواهد کرد با تکیه بر سرنیزه برتداوم حکومت خود ولو در میان ترس ولرز دائم بیافزاید. اما!

امااین بار معادله از بیخ وبن فرق کرده ! وقتی نود وهشت در صد مردم حکومتی را نمی خواهند معنایش این است که بخش بزرگی که مسلما شامل نظامیان نیز می شود در حال حاضر بی آن که علنا در برابر حکومت قرار گیرند در مجموعه همین نود وهشت در صد ناراضیان از حکومت هستند، دیر یا زود در برابر حکومت خواهند ایستاد.

این شروع ماجرا است که روز به روز به تقابل آشکار خواهد کشید.

چه می توان کرد با دیک خالی که محتویاتش با نظر رهبر بی مسئولیت در برابر سرنوشت یک ملت نصب نیرو های نیابتی می شود. هزینه سلاح برای حوثی ها وحزب الله .کو آن فردی از حکومتیان که در برابر این بیداد بیاستد؟ از این روست که روگردانی مردم از مجموعه نظامیست که چهل سال اندی است چنین بازی تلخ وایران ویران کن را بر کشور تحمیل کرده است. از اصلاح طلب تا اعتدالی ،تا احمدی نژاد همگی در این سیاست وبازی شوم شریک بوده اند. تمام کسانی که مدتی قبل ، قبل از سقوط بشار اسد از این سیاست که مرکز در گیری را نه تهران بل دمشق قرار می داد حمایت می کردند .کم نبودند نیروهائی که این سیاست را در راستای مبارزه با امپریالیسم ارزیابی می کردند وهنوز هم در همان چهار چوب تحت عتوان دفاع از کشور در برابر اسرائیل پشت سر خامنه ای صف می کشند .

اما زمان حمهودی اسلامی رو بپایان است. بزودی این نخواستن لفظی بصورت فریاد خشم آلود در سرتا سر کشور شنیده خواهد شد.

بغض فرو خورده ناشی از فقر ،تحقیر و ذلتی که حکومت جمهوری اسلامی بر مردمان این سرزمین عمدتا جوانان تحمیل کرده است.سر باز خواهد کرد!

عصیانی که این بار خشمناک تر وگسترده تر بر آمد خواهد کرد!توده مردم وسیع تر!پا به میدان خواهند نهاد!

عمیق تر شدن فاصله طبقاتی ،گسترش بی سابقه وشرم آور دزدی وفساد دستگاه حاکمه،خاک پاشاندن آقا زاده های دزد و فاسد در چشم جوانانی که تمام روز از بیکاری وفقر در خود می پیچند کینه بر کینه آنها می افزاید!همراه سقوط ترسناک اقشار وطبقات مختلف اجتماعی به خط زیر فقرکه بر گسترش اعتیاد ،فحشا ،دزدی منجر می گردد دلهره وترس دائم خانواده ها را نسبت به آینده کودکانشان را دامن می زند.

ندیدن حتی کور سوئی نسبت به آینده کشور باعث بالا رفتن پرخاشگری اجتماعی ، بیماری های روحی و تعمیق نیهلیسم وعدم تحرک ونشاط در بین جوانان گردیده است.

این توده عظیم وجوان حلقه زده بر حاشیه اکثریت شهرها که بیکاری ،فقر، نفرت از حکومت وجه مشترک آن هاست هرکدام به تنهائی انبار باروتی هستند که هر آن جرقه ای کوچک منفجرشان می سازد.انباری لبریز از کینه ونفرت وخشم که بر ترس ازتفنگ و گلوله فائق می آید.

لشگری که مجبور است برای حداقل خواسته خود که نان ،کار ، عدالت و آزادی و مخالفت با جنگ طلبی است فریاد بزند. فریادی که در حکومت وحشی و سرکوبگر جمهوری اسلامی جواب آن گلوله شکنجه و زندان است.

کدام حرکت مدنی؟ کدام خواسته ونیاز اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی است که در چهل سال حکومت نکبت بار جمهوری اسلامی حکومت به حداقلی از این خواسته ها تن در داده باشد؟

هیچ نمونه ای ازدر نظر گرفتن خواست واراده مردم در عمل کرد حکومت اسلامی دیده نمی شود.دراین خانه ویران تنها یک مجنون خود شیفته ای حکم می راند که سایه خدا را هم بر بالای سر خود تحمل نمی کند .مردی کینه توز ،مستبد تکیه داده بر سر نیزه نظامیان که هیچ نظری غیر نظر خود را بر نمی تابد و هر معترضی را دشمن می داند.

این مردم جان به لب رسیده چه باید بکنند؟

اکثریت نماینده گان مجلس کاسه لیس بله قربان گو ، دزد وفاسد.رئیس دولت فردی متوهم در ظاهر خاکی ودر باطن وعمل مجیز گوی رهبر.با دولتیان فاسد ،حقه باز که به تاراج مشغولند نظامیانی تابن دندان مسلح برای سرکوب.

دستگاه قضا ابزاری برای قانونیت بخشیدن به شکنجه ،زندان واعدام.

به راستی چه باید کرد؟

نه اختیاری نه اجباری! پس چی؟

احمد زیدآبادی

سید احمد خاتمی: "حجاب اجباری" واژۀ دشمن است!

قبلاً هم که گفته است"حجاب اختیاری" نقشۀ دشمن است!

خب این چه پدیده‌ای است که اگر کسی بگوید "اجباری" است می‌شود "واژۀ دشمن" و اگر بگوید "اختیاری" است می‌شود "نقشۀ دشمن"!

شاید فردی از حامیان وی به کمکش بیاید و بگوید؛ حجاب نه اجباری است نه اختیاری است! قانونی و شرعی است! اما مگر هر چه به فرض قانونی و شرعی بود، از دایرۀ اجبار و اختیار خارج می‌شود؟

هیچ امر انسانی در این جهان خارج از دایرۀ اجبار و اختیار نیست از جمله تمام امور قانونی و شرعی!

قانون و شرعی را که مردم به میل و ارادۀ خود به آن تن دهند، می‌شود اختیاری و قانون و شرعی که به برغم میل و ارادۀ شهروندان به آنان تحمیل شود، می‌شود اجباری! معادلۀ خیلی دشواری است؟

"با وجود تبلیغات چند دهه‌ای تهران درباره دفاع از فلسطین، ایران حتی در مذاکرات آتش‌بس غزه در شرم‌الشیخ حضور نیافت؛ اقدامی که مقام‌های ایرانی آن را نشانه‌ای از «باختن بازی» توصیف کرده‌اند"

خبرنامه گویا - روزنامه تلگراف به‌نقل از مقام‌های ایرانی گزارش داد جمهوری اسلامی کنترل خود بر حوثی‌های یمن را از دست داده و برای حفظ آنچه از «محور مقاومت» در خاورمیانه باقی مانده، با دشواری روبه‌روست.

تهران در حال از دست دادن کنترل خود بر جنبش حوثی‌های یمن است؛ گروهی که حالا بیش از هر زمان دیگر مستقلانه عمل می‌کند و فرمان‌های ایران را نادیده می‌گیرد. به گفتهٔ یک مقام ارشد ایرانی، حوثی‌ها «مدت‌هاست از کنترل خارج شده‌اند» و دیگر مانند گذشته به نظرات تهران گوش نمی‌دهند.

به گزارش تلگراف این جدایی فقط به یمن محدود نیست. برخی گروه‌های شبه‌نظامی در عراق نیز مسیر مستقل‌تری را پیش گرفته‌اند. این وضعیت، به گفتهٔ مقام‌ها، نشان‌دهندهٔ فروپاشی بخش‌هایی از «محور مقاومت» است که ایران طی چهار دهه بر پایهٔ نیروهای نیابتی ساخته بود.

با تضعیف شدید حزب‌الله پس از حملات اسرائیل و قطع ارتباط باقی‌ماندهٔ حماس در غزه، حوثی‌ها آخرین بازوی قدرتمند ایران در منطقه محسوب می‌شوند. به همین دلیل، یک فرمانده ارشد سپاه پاسداران هفته گذشته به صنعا اعزام شد تا تلاش کند این گروه را بار دیگر زیر چتر نفوذ تهران بازگرداند و حمایت‌های متوقف‌شده را از سر گیرد.

پس از جنگ با اسرائیل، مقام‌های ایرانی بیش از هر زمان دیگری به معدود نیروهای باقی‌ماندهٔ خود در منطقه تکیه می‌کنند؛ از جمله گروه‌های مسلح در عراق و حوثی‌های یمن. با وجود تبلیغات چند دهه‌ای تهران درباره دفاع از فلسطین، ایران حتی در مذاکرات آتش‌بس غزه در شرم‌الشیخ حضور نیافت؛ اقدامی که مقام‌های ایرانی آن را نشانه‌ای از «باختن بازی» توصیف کرده‌اند.

در یمن، حوثی‌ها طی سال‌ها جنگ و حملات هوایی، توانسته‌اند ساختارهای نظامی خود را پنهان کنند، خطوط تدارکاتی تازه‌ای ایجاد کنند و تا حدی از اتکای کامل به ایران فاصله بگیرند. به گفتهٔ برخی تحلیلگران یمنی، این گروه با تکیه بر باورهای ایدئولوژیک و شبکه‌های داخلی خود، برای تشدید درگیری نیاز به تشویق ایران ندارد، هرچند هماهنگی و انتقال فناوری همچنان ادامه دارد.

شکاف میان دو طرف از زمانی عمیق‌تر شد که ایران در ماه آوریل، هنگام حملات سنگین آمریکا به یمن، به دلیل نگرانی از رویارویی مستقیم با واشنگتن حمایتی عملی از حوثی‌ها نشان نداد. در همین دوره، حوثی‌ها توانستند تاکتیک‌های نظامی خود را ارتقا دهند، تصویر عمومی قدرت‌مندتری بسازند و بر قلمرو خود در صنعا و دیگر مناطق تسلط بیشتری پیدا کنند.

این گروه اکنون به چاپ پول، اخذ مالیات، سوءاستفاده از کمک‌های بشردوستانه، قاچاق مواد مخدر، فروش سلاح در آفریقا و حمله به مسیرهای حیاتی کشتیرانی در دریای سرخ ادامه می‌دهد. موقعیت جغرافیایی کوهستانی یمن نیز به آن‌ها امکان داده زرادخانه‌های موشکی و پهپادی خود را در پناهگاه‌های طبیعی پنهان کنند.

گزارش‌های رسانه‌های مخالف یمن می‌گویند حوثی‌ها دچار بحران رهبری‌اند و اعزام دوبارهٔ عبدالرضا شهلایی، فرمانده نیروی قدس، تلاشی برای مدیریت همین بحران است. ارزیابی‌های نظامی یمنی نشان می‌دهد که نیروهای اعزامی سپاه نیز نتوانسته‌اند خلأ راهبردی میان تهران و صنعا را پر کنند و خود بازتابی از سردرگمی تهران هستند.

با وجود اختلافات، برخی تحلیلگران معتقدند همکاری دو طرف همچنان منفعت مشترک دارد، هرچند منافع تهران و صنعا در مقاطعی از یکدیگر فاصله می‌گیرد. این رابطه بیش از آنکه شراکتی کاملاً همسو باشد، شبیه یک «فرانچایز سیاسی ـ نظامی» است که هر طرف در زمان لازم مسیر خود را دنبال می‌کند.

ایران اینترنشنال -مرتضی سبطی، بخشدار و معاون پیشین فرمانداری گرگان در دولت خاتمی و فرزند یکی از کشته‌شدگان انقلاب ۵۷، در متنی که در رسانه‌های اجتماعی منتشر کرد، از قصدش برای «خودسوزی اعتراضی» در آستانه سفر پزشکیان به این استان خبر داد.

او نوشت به‌دلیل «۲۰ سال اختلاف با اداره‌کل منابع طبیعی» بر سر زمینی با «سند رسمی بیش از ۵۰ ساله و چند حکم قضایی بدوی و تجدیدنظر»، همچنان با «آزار و اذیت این اداره» علیه خود و خانواده‌اش مواجه است.

او در این نامه نوشته است که در ۵ آذر، سالگرد کشته‌شدن پدرش در جریان انقلاب ۵۷، قصد دارد در مقابل اداره‌کل منابع طبیعی استان خودسوزی کند.

سبطی همچنین از فعالان اصلاطلب استان گلستان است.

«سیمکارت سفید»، این روزها یکی از کلیدواژه های پرتکرار در فضای مجازی است. ماجرا از آنجا شروع شد که شبکه اجتماعی «ایکس» قابلیت جدیدی را در اختبار کاربران قرار داده تا بتوانند محل یا «لوکیشن» صاحب صفحه را از آنجا ببینند؛ و از آنجایی که غالب کاربران در ایران از وی.پی.ان یا فیلترشکن استفاده می کنند، اگر لوکیشن کسی «ایران» باشد، بدان معناست که او از اینترنت بدون فیلتر یا سیمکارت سفید برخوردار است.

در پی این ماجرا صفحات مجازی پر شده از اسکرین شات صفحات فعالان سیاسی و مجازی، خبرنگاران، نمایندگان مجلس و... که نشان می دهد از ایران توئیت می زنند و اعتراضات گوناگونی در این زمینه نسبت به آنها روانه می شود.

در این خصوص با عباس عبدی تحلیلگر سیاسی-اجتماعی گفت و گو کردیم.

این روزها موضوع سیمکارت سفید به طور گسترده ای مطرح شده است. فارغ از میزان دقت قابلیت جدید شبکه ایکس در تشخیص مکان کاربران، به طور کلی و با پذیرش فرضی فیلترینگ چه کسانی باید از سیمکارت سفید که از دوره دولت حسن روحانی شروع شد و به «اینترنت خبرنگاری» مشهور شد، برخوردار باشند؟ آیا دسترسی مقامات و مسئولیت یا شخصیت های سیاسی یا فعالان مشهور فضای اجتماعی مشروعیت اخلاقی و قانونی دارد؟

پاسخ کوتاه این است که همه باید از این محرومیت نجات یابند و استثناء ندارد. ولی در دوره روحانی وزارت ارتباطات و دولت مخالف فیلترینگ بودند؛ لذا هنگامی که فیلترینگ رخ داد کوشیدند که حداقل برخی اقشار از جمله روزنامه‌نگاران را مصون از فیلترینگ کنند. در نهایت و به ویژه پس از ۱۴۰۱ برای روزنامه‌ها چندین سهمیه دادند و حتی اینترنت داخل روزنامه(ADSL) نیز بدون فیلتر است. در واقع این امتیاز به روزنامه‌نگاران نبود، بلکه آنها را معاف از مجازاتی کردند که همه را باید معاف می‌کردند.

ولی نکته مهم این بود که آیا به ازای این معافیت از مجازات تعهدی داده‌ می‌شد؟ اگر بلی باید محکوم کرد و اگر نه باید خوشحال بود که حداقل بخشی از جامعه معاف از این وضع شده‌اند. البته و به نظر من آنان باید در برابر این وضعیت مسئولیت بپذیرند و از معافیت همه مردم دفاع کنند. اگر چنین نکرده‌اند باید پاسخگو باشند. بدا به حال کسانی که این ممنوعیت شامل حال آنان نشده و در عین حال تعهد داده‌اند که چنین ممنوعیتی را توجیه کنند.

من از ابتدا به واسطه حضورم در روزنامه اعتماد شامل این ممنوعیت نشده بودم. البته وظیفه خود هم می‌دانستم که فارغ از این مسأله از آزادی رسانه و رفع فیلترینگ به عنوان یکی از چند محور اصلی نوشته‌هایم دفاع کنم. گمان هم نمی‌کنم کسی به اندازه من در این مورد نوشته باشد. از این که دیگران هم شامل ممنوعیت نشوند، اصلا ناراحت نیستم؛ چون حق آنان است. همچنان که حق دیگرانی که دچار ممنوعیت شده‌اند این است که نباید ممنوع باشند. در هر حال بهتر است افرادی که ممنوع از این حق نشده‌اند با تمام توان از آزادی دسترسی همگان دفاع کنند.

حضور بازیکنان پرسپولیس به همراه همسرانشان در اکران فیلم سینمایی با حضور رضا عطاران و بهرنگ علوی

***

بخش فارسی وزارت خارجه ایالات متحده اعلام کرد که ویژگی تازه‌ای که شبکه اجتماعی X، متعلق به ایلان ماسک، معرفی کرده است، با عنوان «درباره این حساب کاربری»، توانسته کشور یا منطقه استقرار صاحب حساب‌ها را مشخص کرده و نقش مهمی در شناسایی ربات‌ها و شبکه‌های جعلی ایفا کند.

وزارت خارجه آمریکا این افشاگری را «گامی مهم در روشن‌گری» دانسته و تأکید کرده است که ایالات متحده مصمم است واقعیت پشت تلاش‌های ناکام ایران را برملا کند.

در این بیانیه همچنین آمده است: آینده ایران متعلق به مردم آن است. آنان وارثان شایسته فرهنگی غنی و سرزمینی باستانی‌اند و سزاوار کشوری هستند که آرزوهایشان را برآورده کند.»

وزارت امور خارجه ایالات متحده در پایان تأکید کرده است که آمریکا در کنار مردم ایران ایستاده است تا آنان بتوانند «آینده‌ای را که شایسته‌اش هستند» شکل دهند.

ایندیپندنت فارسی - تصاویری از مقایسه تصاویر طبیعت ایران در سال‌های پیش و پس از انقلاب ۵۷ در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است.

حساب کاربری "جایزه ایرانویج" (لینک به منبع) با مقایسه عکس‌های قدیمی و فعلی دریاچه ارومیه، زاینده رود، سد کرج، جنگل‌های هیرکانی، جنگل‌های زاگرس، قنات نبادان ابرکوه یزد، تالاب هورالعظیم، تالاب انزلی و تهران، اوج فاجعه تخریب محیط زیست را به تصویر کشیده و این شعر مشهور فردوسی را نوشته است:

«نمانیم کین بوم ویران کنند

همی غارت از شهر ایران کنند

نخوانند بر ما کسی آفرین

چو ویران بود بوم ایران زمین»

چهره ای سرخی و انگشت شست بزرگی دارند...

***

خبرنامه گویا - یک مرد ۵۶ ساله در ایتالیا، تا سه سال پس از مرگ مادرش، بدون اعلام فوت او، جسد مومیایی‌شده‌اش را در خانه پنهان کرده بود تا بتواند همچنان مستمری بازنشستگی او را دریافت کند. مادر او، گراتزیلا دال‌اوگلیو، در ۸۲ سالگی جان باخته بود، اما پسرش جسد را در یک کیسه خواب گذاشته و در اتاق رختشوی‌خانه مخفی کرده بود. طی این مدت، جسد به‌طور طبیعی مومیایی شده بود.

این مرد برای حفظ پوشش خود، جزئیات ظاهری مادرش را بازسازی کرده و با آرایش کامل، خود را جای او جا می‌زد تا بتواند مستمری او را دریافت کند. او حتی موفق شده بود پس از مرگ مادر، کارت شناسایی او را در اداره‌ای در حومه مانتوا تمدید کند. منابع خبری گزارش دادند که او با این ترفند و همچنین درآمد حاصل از سه ملک خانوادگی، سالانه حدود ۶۱ هزار دلار به جیب می‌زد.

این ماجرا تا زمانی ادامه داشت که یکی از کارمندان دولتی، متوجه نشانه‌های مردانه در ظاهر «زن» شد؛ از جمله صدای بم و گردن پهن. این کارمند موضوع را به مقامات گزارش داد و با بررسی تصاویر مرد و مادرش، مأموران به تقلب طولانی‌مدت او پی بردند. با تفتیش خانه، جسد دال‌اوگلیو کشف شد، اما مقام‌ها اعلام کردند که نشانه‌ای از وقوع جنایت وجود ندارد و احتمالاً او به مرگ طبیعی فوت کرده است.

شهردار بورگو ویرجیلیو این واقعه را هم‌زمان عجیب و عمیقاً غم‌انگیز توصیف کرد. کالبدشکافی رسمی هنوز به پایان نرسیده و پسر خانواده تحت تحقیق به‌دلیل پنهان‌کردن غیرقانونی جسد و کلاهبرداری از مزایا قرار دارد. هنوز مشخص نیست که آیا او بازداشت شده است یا خیر.

فرزانه روستایی

ظاهرا قرار است ما ایرانیان در استرس و نگرانی دائم زیست کنیم و هر چند هفته یک گوشه کشور را آب باد سیل و غارت یا خشکسالی و آتش سوزی با خود ببرد. از شدت مصیبت به فراموشکاری دچار شده ایم . اصلا یادمان رفته که چند صد میلیارد دلار تاسیسات هسته ای و غنی سازی وبال گردنمان شده و عملا نقش درب مسجد کنده شده معطل را برایمان بازی می کند. یادمان رفته که در اسنپ بک و تحریم های فوق العاده بین المللی قرار داریم و اینقدر دردسر داریم که جنگ ۱۲ روزه، انفجار چند هزار تن مواد شیمیایی در بندر رجایی، اعتصاب گسترده رانندگان کامیون، کشته شدن امید سرلک ، و حتی عروسی دختر شمخانی را فراموش کردیم چون جنگل های نازنین شمال با سرعتی حیرت‌آور در حال سوختن هستند. با این حال:

۱- مدیریت مهار آتش سوزی در جنگل های شمال مانند مدیریت همه بحران های دیگر بود. صبر کردند شاید خودش خاموش شود و فقط وقتی که افکار عمومی عصبانی شد و بشدت عکس العمل نشاد داد مسئولان وارد قضیه شدند و گرنه سیاست همانی است که از ابتدا بود: یعنی بی تفاوتی.

۲- اساسا جمهوری اسلامی نمی خواهد شفاف باشد و علنا در باره بحران ها صحبت کنند، زیرا ج ا خودش گادفادر همه بحران هاست. می ترسند آتش سوزی گسترده جنگل های شمال زمینه ساز اعتراض و شورش و یک قیام سراسری شود.
۳ـ بدتر از همه این است که به هنگام بحران هایی مانند آتش سوزی جنگل ها، حتی احساس نگرانی اخلاقی هم نسبت به ایران ندارند، زیرا موضوع ایران در هیچ کجای دغدغه آنها قرار ندارد و بییشتر به معادلات لبنان لعنتی فکر می کنند تا اینکه آینده مردم ایران چه می شود.

۴ـ مسئولان جمهوری اسلامی حل بحران ها را به متخصصان و افراد کاربلد هم نمی سپارند، زیرا گردانندگان جمهوری اسلامی اساسا با کوتوله ها راحت ترند و تحمل افراد متخصص و کاربلد را ندارند، زیرا متخصصان را نمی شود وارد مافیابازی و دغل کاری کرد.

۵ـ گاهی برای حل بحران ها نیاز است تا فضای سیاسی باز شود یا سیستم سیاسی خود را برای تامین منافع عموم ری استارت کند. مانند اسراییل که در هر شرائطی، وقتی به بحران لاینحل دچار می گردد کنست منحل و انتخابات زودهنگام برگزار می شود. برعکس، جمهوری اسلامی وقتی با بحران مواجه می شود سرکوبگر و وحشی تر می شود تا برای خود فضای امن تری فراهم کند.

۶ـ بر اساس تجربه ای که از کارکرد ج ا داریم این سیستم توانایی و اراده و فهم انجام اصلاحات رادیکال برای حل بحران ها را هم ندارد، زیرا هر اصلاح رادیکالی در ایران مستلزم قلع و قمع شبکه مافیایی حاکم است که بر اقتصاد و سرچشمه های پولی و درآمد های بزرگ تسلط دارند.

۷ـ دقیقا به همین دلائل با هرکسی که به مسائل امروز ایران آشناست صحبت می کنید به شما می گویند که کشور به حال خود رها شده است و عملا حاکمیتی بر آن اعمال نمی شود و مردم خودشان دارند خودشان را تامین می کنند. به همین دلیل بسیاری ایران امروز را به ملک سلیمان تشبیه کرده اند که سلیمان آن صد سال پیش مرده است و فقط باید صبر کرد تا موریانه ها گرانیگاه عصای سلیمان را به حد کافی بجوند و بقیه ماجرا موضوع امروز و فرداست نه چیز دیگری.

با این حال، وقتی بحران هایی را که ج ا برای کشور ایجاد و مردم را در آن غرق کرده است مورد ارزیابی قرار می دهیم، هنگامی که بحران هسته ای و غنی سازی و برنامه موشکی نطامی ها را با خشکسالی و آتش سوزی های گسترده مقایسه می کنید احتمالا باید به این نتیجه برسیم که ایران بدون تاسیسات و فعالیت های هسته ای و غنی سازی و برنامه موشکی هم قابل دوام است . اما بدون طرح های بسیار جدی و زیر بنایی فوری و فوتی برای حل بحران بی آبی یا مهار بحران هایی مانند آتش سوزی در جنگل های هیرکانی اصولا چیزی از کشور باقی نمی ماند. به عبارت دیگر ما بدون اتمی و غنی سازی و پروژه موشکی باز هم زنده ایم و هنوز ایرانیم، اما بدون آب و مدیریت منابع آبی و تلاش شبانه روزی برای حل بحران خشکسالی چیزی برای کسی باقی نمی ماند، جز همان تهدید طیفی از آخوندها که می گویند اگر قرار بر این شود که ما نباشیم کس دیگری هم باقی نخواهد ماند

ویژه خبرنامه گویا

آقای تاجزاده در نامه اخیر خود می نویسد: «... از عصر صفویه تاکنون روحانیت شیعه اشتباهی خسارت‌بارتر از پذیرش مسئولیت حکومت مرتکب نشده است. نمی‌فهمم چرا مرجعیت حساب خود را از ملت جدا کرد، قدرت را در دست گرفت و فرمانروایی بر قلوب مردم را از دست وانهاد. وقت آن رسیده که به این بدعت زیانبار از سنت سلف صالح پایان داده شود، ولایت‌فقیه از قانون اساسی حذف گردد تا سیاست‌ورزی دموکراتیک ممکن شود...».

پرسش من از اایشان بسیار ساده است: او چگونه می خواهد ولایت فقیه را از قانون اساسی ج.ا. حذف کند، مگر این امر تنها مربوط به یک یا دو بند است که بتوان آن را حذف کرد؟ ولایت فقیه یک ساختار حکومت است و برای حذف آن باید حکومت دینی را برچید. ساختار حکومت در ج.ا. بر اساس یک نظم اسلامی- شیعه مکتب اصولی ولایت فقیه ای، بنا شده، ادامه حکومت خدا پس از پیامبر و امامان است. در نظم برآمده از اراده مردم، قوای حکومت ناشی از اراده ملت است در حالیکه در ج.ا. قوای حکومت ناشی از "الله" است و مردم عملا هیچ کاره اند. به اصل چهارم نگاه کنید که حق قانونگذاری به خدا و فقها و مجتهدان (جانشینان امام دوازدهم به هنگام غیبت) داده شده است، یا به اصل پنجم نگاه شود که رهبر عملا جانشین امام دوازدهم است.

به سه قوه حکومت در ج. ا. نگاه کنیم:

۱- "... قوای حکومت در ج.ا.ا.عبارتند از: قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضائی که زیر نظر ولایت مطلقه امر و امامت... " (اصل ۵۷) است. یعنی رهبرمذهبی نظام که از سوی شورای خبرگان رهبری (۸۸ مجتهد) منتخب، منتصب یا کشف می شود و برفراز هر سه قوه است و بر آنها "امامت و ولایت" تام دارد. او جانشین امام پنهان (غایب) و نماینده الله بر روی زمین است.

۲- قوه قضائی همیشه و بطور کامل در دست رهبر مذهبی بوده است، و امروز نیز هست: رئیس قوه قضائی یک مجتهد منتصب (مستقیم) رهبر است (اصل ۱۵۷)، رئیس دیوانعالی کشور و دادستان کل، هر دو مجتهد منتصب (غیرمستقیم) مقام رهبری اند (اصل ۱۶۲). و بنابر اصول ۲ ،۴ ،۱۵۸،۱۶۷ ، ۱۶۸ ، ۱۷۲، و همچنین مقدمه قانون اساسی، کلیه قوانین قضائی باید در چهارچوب و براساس احکام و موازین شرع باشند و بر این امر فقهای شورای نگهبان (منتخبان مستقیم وغیرمستقیم رهبر) نظارت خواهند کرد. قوه قضائی در این نظام، نه نهادی مستقل به منظور حل و فصل اختلافات و مشکلات میان شهروندان یا شهروندان با نهادهای حکومت (اجرای عدالت حقوقی)، بل همچون تمام نظامهای تامگرا (توتالیتر)، نهادی برفراز ملت و برای تثبیت موقعیت و مقام و قدرت حکومتگران و نظام و حفظ منافع آنها است.

۳- قوه قانونگذاری: اصل ۹۳ ق.ا. می گوید " مجلس شورای اسلامی بدون وجود شورای نگهبان اعتبار قانونی ندارد...". یعنی نمایندگان منتخب ملت (۲۹۰ تن، با فرض انتخاباتی آزاد، دمکراتیک و سالم)، بدون نمایندگان منتصب مستقیم وغیرمستقیم رهبر (دوازده نفر، شش فقیه یا مجتهد و شش حقوقدان مسلمان) اصولا اعتبار نخواهند داشت. بعلاوه، وظیفه شورای نگهبان "پاسداری از احکام اسلام و قانون اساسی از نظرعدم مغایرت مصوبات مجلس شورای اسلامی با آنها..." است و " کلیه مصوبات مجلس شورای اسلامی باید به شورای نگهبان ارسال شود..." (اصل۹۴)، و شورای نگهبان موظف است مصوبات را از نظر انطباق آنها با موازین اسلام مورد بررسی قراردهد (اصل۹۴). اما، از آنجا که بنابر اصل چهارم "کلیه قوانین و مقررات مدنی، جزائی، مالی، اقتصادی، اداری، فرهنگی، نظامی، سیاسی وغیر اینها باید بر اساس موازین اسلامی باشد..." و این اصل بر همه اصول قانون اساسی و قوانین و مقررات دیگر حاکم است و" تشخیص این امر برعهده فقها شورای نگهبان است"، و فقهای شورای نگهبان همگی منتخبان یا منتصبان مقام رهبری هستند، پس قانونگذاری نه بر اساس اراده و وجدان نمایندگان منتخب ملت و با التزام به مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر، بل بر اساس احکام و موازین شرع و زیر نظارت نمایندگان مستقیم رهبر مذهبی انجام می شود، و " در زمان غیبت حضرت ولی عصر در جمهوری اسلامی ولایت امر و امامت امت برعهده فقیه عادل و..." است (اصل ۵).

ویژه خبرنامه گویا

یک. اصلاح‌خواهان حکومتی دوباره به دست و پا افتاده‌اند. گویا این گروه نه گوش شنوایی دارند ونه چشم بصیرتی برایِ دیدن. مردم سال‌ها است که از هر دو جناح حاکم که شریک همه گرفتاری‌ها و نابسامانی‌های امروز هستند، عبور کرده‌اند. می‌توانند بازهم چند ده تنی گردهم بیایند وبیانیه بدهند، آنچه در وضع فلاکت‌بار مردم اثری ندارد همین بیانیه‌هاست. بیانیه می‌دهید ولی از راه خروج ازاین بن‌بست فلاکت باری که هر روز ایران را بیش‌تر رو به ویرانی می‌برد خبری نیست. می‌خواهید به مردم بازگردید، ولی چگونه؟ خاتمی هشت سال قدرت را دردست داشت ولی شهامت رودررویی با باندهای مافیایی را نداشت وسرانجام با آن‌ها شریک شد ورفت "زیرخیمه ستون انقلاب" همآن‌که سرنخِ همه مافیاها به او بند است. همه این را بیا داریم. او در فاجعه هولناک قتل‌های زنچیره‌ای در آغاز گامِ درستی پیش گذارد ولی در نیمه راه کار را رها کرد. شاید در آینده پشت‌پرده همه ماجراها روشن تر شود. ولی یک حقیقت را نمی‌شود پنهان کرد : چسبیدن به مقام و سود بردن از امتیاز‌هایِ آن ارزش بسیار بیش‌تری داشت تا پایداری در برابر چنایت‌ها وگرنه پس از هشت سال در قدرات نمی‌گفت:"من تنها یک گارگزار بودم." نه مردم فراموش نکرده‌اند.

دو. آقای زیدآبادی اینک کوشش می‌کند که بگوید من جزو اصلاح‌خواهان حکومتی نیستم (نوشته‌های سالیان شما موجود است) و ادعا دارد که خط چهارمی است! اکنون این خط چهارم چیست تنها ایشان ازآن آگاه هست. ولی این زیا د مهم نیست، مهم‌تر سخن او در باره یکی از منفورترین آدم‌ها در حکومت اسلامی است که هر جا پاگذاشت جز نکبت وننگ برایِ ایران و ایرانی ببار نیآورد: محمود احمدی نژاد. جناب زیدآبادی فرموده‌اند هواداران احمدی‌نژاد از آقایِ رضا پهلوی بیش‌ترند. مشکلی نیست اگر ایشان بتوانند ثابت کنند و بگویند که این آمار را ازکجا آورده اند؟ این‌که همیشه چهل ـ پنجاه تن دوروبر این آدم باشند، که وصف‌حال هریک نیز روشن است، سببِ چنین نتیجه‌گیری شده است یا آقای زیدآبادی پنهانی یک مؤسسه سنجش وآمار دارد و کسی ازآن آگاه نیست و یا بهتراز این، ایشان از یک نیروی شگفت، ویژه و مرموز برخوردارند که با یک نگاه می‌تواند حدس بزند چه کسی در جامعه هوادار بیشتری دارد!

سه. راستش این دشمنی با آقای پهلوی درد آقای زیدآبادی وهم‌نفسان او را دوا نمی‌کند. گناه آقای پهلوی نیست که پس از 47 سال حکومت اسلامی ایشان با اقبال در جامعه ایران و در میانِ ایرانیان روبرو شده است.آ قایِ زیدآبادی بهتر است این را توضیح بدهند که چرا امروزآقایِ پهلوی در درون و بیرون از ایران هوادار دارد و شماری چون شما را ترسانده است! نگارنده هیچ آگاهی و آماری نداردکه نشان دهد آقای پهلوی چه میزان در ایران وبیرون از ایران هوادار دارد ولی این را می‌تواند بگوید که از د اده‌ها، پیام‌ها و شعارها در درون ایران و بیرون از ایران چنین بر‌میآید که خوب یا بد ایشان از هر کسِ دیگری بیش‌تر مطرح است و هوادار دارد. این بر آقای پهلوی و نزدیکان اوست که بتوانند به شکلی خوب و اثربخش ازاین هواداری برای دوران گذار و رهایی ایران به‌خوبی سود ببرند ومجال را از دست ندهند.

ویژه خبرنامه گویا

آیا می‌توان خود را لیبرال نامید، اما در همان حال مخالف مذاکره درباره پرونده هسته‌ای ایران با آمریکا بود؟ آیا می‌توان پرچم لیبرالیسم را برافراشت، اما مواضعی تقریباً شبیه به «محور مقاومتی»‌ها در این مورد داشت؟ ظاهراً در صحنه سیاسی ایران چنین تناقضی کاملاً ممکن است؛ البته اگر «لیبرالِ مصدقی» باشید.

گروهی به نام «سازمان ایران لیبرال» که خود را پیرو مصدق و بختیار می‌دانند و ظاهراً دغدغه ایران و رفاه مردم را نیز دارند، به غرب، آمریکا و مسئله مذاکره چنان می‌نگرند که بسیار نزدیک به نگاه تندروهای داخلی یا نیروهای محور مقاومتی است. در برابر آمریکایی که قدرت نظامی‌اش صدها برابر ایران است و قدرت اقتصادی‌اش سال‌هاست اقتصاد کشور را در تحریم و مردم را در مضیقه قرار داده، توصیه به مقاومت و ایستادگی می‌کنند.

اینکه اصولگرایان تندرو، چپ‌های محور مقاومتی و لیبرال‌های مصدقی، همگی در تقبیح سازش و مذاکره و در واداده و تسلیم‌طلب خواندنِ طرفداران گفت‌وگو یک‌صدا عمل می‌کنند و یا در حمله به ظریف و روحانی، و حتی خائن خواندنِ آن‌ها هم‌صدا هستند، پرده از نوعی نگاه به سیاست برمی‌دارد که آن را به «میدان نبرد حق و باطل» و «ایستادگی تا آخرین نفس در برابر زورگویان و بیگانگان» فرو می‌کاهد. نگاهی که حاملانش، چه دیندار و چه سکولار، در نهایت همه راه‌هایشان به کربلا ختم می‌شود و توصیه‌شان به عاشورایی عمل کردن است. لابد خوشحال از اینکه تاریخ، از آن‌ها به‌عنوان «قهرمان مقاومت» و «نه گفتن» یاد می‌کند. یا اینکه «شهید قلبِ تاریخ است».

خبرنامه گویا - در یکی از جنجالی‌ترین رخدادهای سیاسی اخیر در کانبرا، سناتور محافظه‌کار «پائولین هنسون» با پوشیدن برقع وارد صحن سنا شد و موجی از واکنش‌ها را برانگیخت. این اقدام پس از آن صورت گرفت که طرح او برای ممنوعیت استفاده از برقع و دیگر پوشش‌های کاملاً پوشاننده در اماکن عمومی از ورود به مرحلهٔ بحث و بررسی بازماند. هنسون با این اقدام تلاش کرد بار دیگر ضرورت پرداختن به موضوع امنیت عمومی و شفافیت در فضاهای اجتماعی را برجسته کند.

هنسون که از چهره‌های جنجالی و بحث‌برانگیز سیاست استرالیایی به شمار می‌رود، پیش‌تر هم با استفاده از همین روش تلاش کرده بود توجه افکار عمومی و همکاران پارلمانی خود را به دغدغه‌های امنیتی مرتبط با پوشش‌های تمام‌چهره جلب کند. او معتقد است نبود امکان شناسایی فرد در اماکن عمومی می‌تواند مشکلات جدی امنیتی از جمله اختلال در نظارت‌ها و سوءاستفاده‌های احتمالی را به همراه داشته باشد.

ورود هنسون با برقع به صحن سنا با واکنش تند برخی نمایندگان روبه‌رو شد که این اقدام را «تحریک‌آمیز» و «تبعیض‌آمیز» خواندند.

با این حال، گروهی از منتقدان پوشش کامل صورت و برخی ناظران سیاسی معتقدند بحث دربارهٔ محدودیت در این زمینه نباید صرفاً از زاویهٔ مذهبی مطرح شود، بلکه باید به‌عنوان مسئله‌ای مرتبط با همزیستی اجتماعی، شناسایی هویتی و امنیت عمومی بررسی گردد.

سخنان سردار رمضان شریف، سخنگوی سپاه، در ظاهر حمله به رضا پهلوی است، اما در حقیقت اعترافی آشکار به هراسی است که در سراسر دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی رسوخ کرده است. این سخنان نشان می‌دهد که فرماندهان سپاه نه از دیدگاه قدرت، بلکه از موضع ضعف سخن می‌گویند. وقتی یک پاسدار بلندپایه در میانهٔ بحران‌های کشور، به‌جای پاسخ به فروپاشی اقتصادی و نارضایتی فراگیر، ناگهان تمام نیروی خود را صرف حمله به رضا پهلوی می‌کند، معنایش روشن است: آن‌ها از سایهٔ او می‌ترسند. اگر شاهزاده جایگاه واقعی نداشت، سپاه اصلاً او را جدی نمی‌گرفت. همین واکنش‌ها ثابت می‌کند که وزن اجتماعی او به جایی رسیده که دستگاه امنیتی توان نادیده گرفتنش را ندارد.

این ترس، ریشه در یک واقعیت دارد: روایت تاریخی جمهوری اسلامی در حال فروپاشی است. چهل‌وچند سال تبلیغات و تحریف و فریب، نتوانست نسل جوان امروز را قانع کند. جوان امروز نه با کتاب‌های دروغین حکومتی بزرگ شده و نه با فیلم‌های سفارشی سپاه. او ایران پیش از انقلاب را با ایران امروز مقایسه می‌کند و نیازی به سخنرانی‌های حکومتی ندارد تا واقعیت را ببیند. در برابر چشمان نسل جدید، مقایسهٔ دو دوره مانند مقایسهٔ روشنایی و تاریکی است؛ روزی که کشور نظم داشت، امنیت داشت، احترام جهانی داشت، روند پیشرفت داشت، برنامه داشت و آیندهٔ قابل پیش‌بینی داشت، با امروز که ایران در میان آشوب، فساد، عقب‌ماندگی و دشمنی‌های بی‌پایان گرفتار شده است. این مقایسهٔ بی‌رحمانه، بنیان تبلیغات جمهوری اسلامی را از جا کنده است و سپاه به‌خوبی می‌فهمد که هیچ قدرتی توان بستن چشم مردم بر این حقیقت را ندارد.

اما این هراس فقط در تهران نیست. در بیرون از ایران نیز نیروهای پنجاه‌وهفتی، به‌ویژه چپ‌هایی که روزگاری در ویران‌کردن کشور نقش فعالی داشتند، در کنار سپاه ایستاده‌اند و همان سخنانی را تکرار می‌کنند که دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی می‌خواهد. این‌ها که نیم‌قرن تمام هویت سیاسی‌شان را بر نفی پهلوی بنا کرده‌اند، امروز با واقعیتی روبه‌رو شده‌اند که تمام عمر از آن گریخته بودند: محبوبیت روزافزون رضا پهلوی و بازگشت نام پهلوی به عنوان نماد دوران سازندگی و ثبات. برای این گروه، پذیرش این حقیقت یعنی اعتراف به اشتباه تاریخی خودشان؛ اشتباهی که پایه‌های زندگی سیاسی آن‌ها را ویران می‌کند. بنابراین، طبیعی است که با تمام توان به رضا پهلوی بتازند، چون بزرگ شدن او یعنی کوچک شدن آن‌ها، و رشد مشروعیت او یعنی مرگ قطعی روایت پنجاه‌وهفتی‌ها.

سید محمدرضا کردستانی، همان میرزاده عشقی چکامه سرای معروف و محبوب مردمان ایران است. امروز ما در آستانه آذر ماه هستیم و او هم در بیستم آذر 1273 در همدان زاده شد و در دوازده تیر 1303 در تهران به دست نوکران بیگانگان ترور شد. در زمینه ی ادبی سروده های گوناگونی مانند غزل، قصیده، قطعه، رباعی، مثنوی و هزل دارد.

میرزاده عشقی هم شخصیت ادبی و هم سیاسی است. او یک روزنامه‌نگار، شاعر و نمایشنامه‌نویس بود که با انتشار روزنامه "قرن بیستم" مبارزه سیاسی خود را افزایش داد. چکامه های او نیز بیشتر سیاسی-اجتماعی بود. عشقی را می‌توان یکی از پیشگامان نوگرایی در زمینه های سیاست و ادبیات(شعر نو) دانست. سروده هایش آمیزه ای از عشق، مردم دوستی و مبارزه با خودکامگی (دیکتاتوری) بود. او در روزنامه و چکامه های خود به مبارزه ی سیاسی پرداخت و در راه آرمان هایش کشته شد. شعر او درون مایه های مردمی و میهن‌ دوستی داشت و به سرودن اشعار اجتماعی و سیاسی می پرداخت. او نخستین کسی بود که باورهای سیاسی و اجتماعی را با عشق و احساسات رمانتیک در هم آمیخت، به گونه ای که «ایران» را «معشوق» خود می دانست.

او توانست با نوآوری، انگارها و اندیشه های سیاسی-اجتماعی را در نوشتارها و چکامه های خود به کار برد. کارهای او همزمان جلوه های هنری و سره داشت. میرزاده عشقی دست مایه هایی چون «هستی ملی»، «میهن دوستی» و «بیدادستیزی» را وارد شعر کرد. او یکی از پیشگامان سبک‌های رمانتیسم و رئالیسم در ایران به شمار می آید. وی همچنین نخستین اپرا نویس ایرانی است. او با دست مایه های ایران دوستی در راه انگیختن انگیزه و آگاهی در میان مردم بهره می‌برد.

میرزاده عشقی سروده های شوخی آمیزی (طنز) هم دارد که سیاسی است. در چکامه ای که چنین آغاز می شود؛ « بعد از این بر وطن و بوم برش ....» به دیکتاتوری شاه خودکامه می پردازد. آقای محمد قائد نویسنده ی کتاب "عشقی: سیمای نجیب یک آنارشیست"، بر این باور است که این شعر از عشقی نیست. در تارنمای آقای قائد نوشته ای هست زیر نام: « قضیه ""پدر ملت در شعری که عشقی نسرود »، در آنجا می خوانیم:

مقاله اخیر آقای کاظم علمداری در «ایران امروز» که در آن طیفی از نیروهای چپ ضدامپریالیست و«محور مقاومتی‌ها» به‌عنوان «ابزار جمهوری اسلامی» معرفی شده‌اند. این همان روش و رویکردی است که تحلیل سیاسی را قربانی انگیزه‌ خوانی و برچسب‌زنی می‌کند. مشکل اصلی در یادداشت آقای علمداری، نه طرح اختلاف ‌نظر با یک جریان چپ افراطی و سنتی ، بلکه تبدیل اختلاف فکری به نوعی اتهام امنیتی است؛ روشی که نه روشنگر است و نه کارآمد، و در تاریخ سیاسی ایران نیزبارها نتایج زیانباری داشته است.

آقای علمداری در نوشته خود به تجربه تاریخی پیش از انقلاب نیز اشاره می‌کند و می‌گوید که حزب توده با بهره‌گیری از شیوه‌های امنیتی متأثر از شوروی، در برخی سازمان‌های چپ - از جمله سازمان چریک‌های فدایی خلق - نفوذ کرده و زمینه‌ساز جمع‌آوری اطلاعات و ایجاد انشعاب شده است. این روایت تاریخی، هرچند بخش‌هایی از آن می تواند مبتی بر واقعیت باشد، اما این موضوع توصیح دهنده تمام ماجرا نیست . بسیاری از پژوهشگران چپ نیز امروز معتقدند که هرچند حزب توده در دوره‌هایی تلاش کرده در سازمان‌های رقیب نفوذ کند، اما تقلیلِ و نسبت دادن همه اختلافات ایدئولوژیک و سیاسی به «دست‌های پنهان» یا «عملیات امنیتی» نگاه را از فهم دقیق‌تر واقعیت منحرف می‌کند.

در خود سازمان چریک‌های فدایی خلق اختلافات نظری و سیاسی در فردای انقلاب ۵۷ شکل گرفته بود. همین اختلافات پایه‌ای منشأ در پیش گرفتن سیاست تحت عنوان « اتحاد و انتقاد» و یا «پیروی از خط امام در مبارزه ضدامپریالیستی» شده بود. درست است که حزب توده از انشعاب در سازمان چریک‌های فدائی خلق و تولد سازمان فدائیان اکثریت به سود نظرات خود استقبال می‌کرد، اما اگر عامل انشعاب را به نقش و نفوذ حزب توده محدود کنیم، به معنای ندیدن تاثیر بافتار جامعه ایران در دوران پس از انقلاب در این انشعاب یا انشعاب‌ها و بزرگ کردن نقش نفوذی یا توطئه‌گرانه این حزب است. نگاه «توده‌ای» به جهان دو قطبی آن زمان حتی میان چپ‌های مذهبی نیز مرسوم بود.

ایران اینترنشنال - روزنامه فایننشال‌تایمز گزارش داد شرکت «ایمن‌گستر رامن‌کیش»، که تجهیزات ایمنی هسته‌ای و ابزارهای تست تشعشع تولید می‌کند، در برخی ابزارهای خود از قطعات ساخت شرکت بریتانیایی «سنترونیک» در جنوب لندن استفاده کرده است.

به‌گزارش فایننشال‌تایمز، این شرکت مستقر در تهران توسط «سازمان پژوهش و نوآوری دفاعی» (سپند) اداره می‌شود تبلیغ کرده که از لوله‌های تشخیص پرتویی که ساخت سنترونیک است، در تجهیزات عرضه‌شده برای فروش استفاده می‌کند.

شرکت سنترونیک، که تامین‌کننده وزارت دفاع بریتانیا است و فناوری آن بخشی از زیرساخت امنیت ملی این کشور محسوب می‌شود، سال گذشته توسط گروه دفاعی-الکترونیک فرانسوی «اکسوسنس» خریداری شد؛ معامله‌ای که نیازمند تایید دولت بریتانیا بود.

قطعاتی مانند لوله‌های تشخیص پرتو کاربرد نظامی مستقیم ندارند، اما در پژوهش‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که آمریکا و متحدانش می‌گویند با برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی پیوند دارد.

به گزارش فایننشال‌تایمز، مشخص نیست این قطعات چگونه یا در چه زمانی به دست شرکت جمهوری اسلامی رسیده‌اند. شرکت‌های ایرانی پیش‌تر با شرکت‌های واسطه و پوششی موفق به خرید تجهیزات غربی شده‌اند.

خبرنامه گویا - درمندرا، ستاره افسانه‌ای بالیوود و بازیگر محبوب سینمای اکشن و رمانتیک هندوستان، در ۸۹ سالگی درگذشت؛ هنرمندی که در ایران، افغانستان و پاکستان نیز طرفداران بی‌شماری داشت و با نقش «ویرو» در فیلم ماندگار «شعله» به حافظه جمعی این منطقه راه یافت. هرچند او را با لقب «ابرمرد» می‌شناختند، اما درمندرا فراتر از چهره‌ای عضلانی و قهرمان‌گونه بود؛ بازیگری که طیف گسترده‌ای از نقش‌ها را تجربه کرد، از شخصیت‌های حساس و لطیف در فیلم‌هایی چون «انوپما» تا جوانان آرمان‌گرا در «ساتیاکام» و نقش‌های کمیک در «چوپکی چوپکی».

مسیر زندگی او از روستای نسرالی در پنجاب تا استودیوی‌های فیلم‌سازی بمبئی شبیه رؤیاست؛ رؤیایی که با دیدن بازی دیلیپ کومار در کودکی آغاز شد و با انتخاب شدن در رقابت استعدادهای تازه مجله «فیلم‌فِر» در سال ۱۹۵۸ شکل حرفه‌ای به خود گرفت. درمندرا نخستین نقش مهمش را با بیمل روی در «باندینی» تجربه کرد و با فیلم‌هایی چون «پول اور پتر» و سپس موج محبوبیت در دهه ۷۰، جایگاهش را در میان ستارگان تثبیت کرد؛ دورانی که «سیتا اور گیتا»، «چارس» و «شعله» او را به اوج رساند.

شهرت چهره جذاب او با موفقیت سینمایی‌اش همراه بود؛ تا جایی که نامش در فهرست جذاب‌ترین مردان جهان قرار گرفت و حتی دیلیپ کومار با طنزی تحسین‌آمیز گفته بود: «از خدا می‌پرسم چرا مرا به زیبایی درمندرا نیافرید.» اما زندگی شخصی او نیز همواره در کانون توجه بود؛ از رابطه پرحاشیه با هما مالینی که سرانجام در سال ۱۹۸۰ به ازدواج انجامید، تا تلاش برای کنار آمدن با اعتیاد به الکل، چیزی که خودش بعدها به آن اعتراف کرد.

با ورود به دهه ۹۰، سیر حرفه‌ای درمندرا با نقشی متفاوت مواجه شد؛ دوره‌ای که بسیاری از نقش‌هایش در فیلم‌های درجه‌دو رقم خورد و منتقدان آن را دورانِ افولش نامیدند. با این حال، او هرگز سینما را کنار نگذاشت و گهگاه با نقش‌های پرفرق و ظریف در فیلم‌هایی مانند «جانی گدار»، «لایف اِن ا مترو» و حتی اثر تازه «راکی اور رانی» نشان داد که جادوی حضورش هنوز زنده است.

در خارج از سینما نیز دوران کوتاهی وارد سیاست شد؛ تجربه‌ای که سال‌ها بعد آن را «بزرگ‌ترین اشتباه زندگی» نامید. اما وجه شاعرانه شخصیتش، عشقش به زبان اردو و تأکید همیشگی‌اش بر انسانیت، تصویری انسانی و احساسی از او برجای گذاشت. درمندرا بارها گفته بود که «بازیگری معشوقه‌ من است»؛ رابطه‌ای عاشقانه که هرگز از آن جدا نشد، هرچند گاهی از مسیر خود دور می‌افتاد.

میراث او آمیزه‌ای است از جذابیت، قدرت، لطافت، و استمرار؛ هنرمندی که هم در اوج رقابت با ستارگانی چون شامی کاپور، راجش کانا و آمیتاب باچان توانست جایگاه خود را حفظ کند و هم در دل میلیون‌ها نفر، تصویری از «ابرمردی با قلب شاعر» برجای گذاشت. آخرین حضور سینمایی او در فیلم «ایکیس» خواهد بود؛ اثری که قرار است در ماه دسامبر روی پرده برود و یاد او را برای آخرین بار در سینما زنده کند.

۱۲ روز جنگ کافی نبود؟ مشاوران بی سواد خود را کنترل کنید!

ادبیات مشترک آنها با نتانیاهو،۷ اکتبر را به بهانه جنگ بی پایان تبدیل کرده است.۱۲ روز جنگ نابرابر کافی نبود؟ چه دام دیگری برای ملت افکنده اید؟

واکنش مشاور قالیباف به حمله دیروز اسرائیل علیه لبنان: دوباره به فردای ۷ اکتبر بازگشتیم

مهدی محمدی، مشاور رئیس مجلس با بازنشر توئیت چندی پیش خود مبنی بر اینکه گویی دوباره در حال بازگشت به فردای ۷ اکتبر هستیم به حمله دیروز اسرائیل واکنش نشان داد.

دشمن تصمیم به تهاجم دوباره به کل محور گرفته و متقابلا باید تصمیم گرفت چقدر ریسک پذیر و غیرقابل محاسبه خواهیم بود و منازعه را تا چه حد وجودی خواهیم دید. تصمیم های ابتدای راه، انتهای راه را تعیین تکلیف می کند. نوشت: آن لحظه فرا رسیده است.

ایران اینترنشنال - علی لاریجانی، دبیر شورای‌ عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی، در واکنش به کشته شدن هیثم علی طباطبایی و چند عضو دیگر حزب‌الله خواستار رویارویی مستقیم با اسرائیل شد.

او گفت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، «همچنان به ماجراجویی‌هایش ادامه می‌دهد تا جایی که همه به این نتیجه برسند که دیگر هیچ راهی جز رویارویی مستقیم» با اسرائیل وجود ندارد.

لاریجانی در پستی به زبان عربی در رسانه اجتماعی ایکس، کشته شدن رییس ستاد حزب‌الله و چند عضو دیگر حزب‌الله را تسلیت گفت و افزود: «آنها به آرزوی خود رسیدند.»

به گفته حزب‌الله، در حمله یکشنبه اسرائیل، طباطبایی و چهار عضو دیگر این گروه کشته شدند، و ۲۸ عضو دیگر نیز مجروح شدند

منوتو - حزب‌الله لبنان در بیانیه‌های رسمی، اسامی پنج عضو خود را که در حمله هوایی اسرائیل به منطقه ضاحیه جنوبی بیروت کشته شدند، منتشر کرد. این حمله روز یکشنبه رخ داد و منجر به کشته شدن پنج نفر و زخمی شدن حداقل ۲۰ نفر شد.

دیگر کشته شدگان این حمله، قاسم حسین برجاوی (متولد ۱۹۷۹، از روستای الباشوره در بیروت)، مصطفی أسعد برو، رفعت أحمد حسین، و ابراهیم علی حسین بودند.

کامیار بهرنگ، عضو تحریریه ایران‌اینترنشنال: «اسرائیل با هدف قرار دادن این فرمانده حزب‌الله به جمهوری اسلامی این پیام را داده که تمام سرمایه‌گذاری برای بازسازی این گروه را از بین خواهد برد.»

جیسون برودسکی - اسپکتیتور

ایندیپندنت فارسی - در نمایشی بی‌سابقه از قدرت نظامی، ناو هواپیمابر جرالد آر. فورد و سه ناو جنگی دیگر به دریای کارائیب اعزام شده‌اند، و به جمع بیش از ده ناو نیروی دریایی آمریکا مستقر در سواحل ونزوئلا پیوسته‌اند.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، و دولتش دولت نیکولاس مادورو را با ادعای تجارت مواد مخدر، که تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا تلقی می‌شود، هدف قرار داده‌اند. روشن است که اگر آمریکا در بی‌ثبات‌سازی و برکناری رژیم مادورو موفق شود، ضربه‌ای جدی به قاچاقچیان مواد مخدر منطقه وارد خواهد شد. اما آنچه کمتر کسی توجه کرده این است که چنین اقدامی به جمهوری اسلامی ایران نیز آسیب خواهد زد.

ونزوئلا مدت‌ها است که به‌عنوان سکویی برای عملیات‌های جمهوری اسلامی برای ایجاد پایگاهی در آمریکای جنوبی عمل کرده است. سپاه پاسداران، نیروی قدس، و وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی همگی در ونزوئلا حضور داشته‌اند. نیروی قدس از هیئت‌های اقتصادی اعزامی به ونزوئلا و دیگر کشورها به‌عنوان پوششی برای فعالیت‌های تروریستی استفاده کرده است. بنا بر گزارش‌ها، در سپتامبر ۲۰۲۰ هیئتی ایرانی متشکل از تجاری که نقش واسطه نیروی قدس را داشتند، به کاراکاس رفت.

یگان ۸۴۰ نیروی قدس، که مسئول طراحی عملیات‌های تروریستی در خارج است، تاریخچه‌ای طولانی از فعالیت در ونزوئلا دارد. شواهد نشان می‌دهد پسر یکی از مشاوران ارشد اطلاعاتی نزدیک به رهبر جمهوری اسلامی مدتی مسئول عملیات‌های یگان ۸۴۰ در آمریکای لاتین بوده است. او برای تقویت این شبکه‌های غیرقانونی به ونزوئلا سفر کرده است. حضور او نشان می‌دهد کاراکاس تا چه اندازه برای جمهوری اسلامی اهمیت دارد.

رامبد جوان، تهیه‌کننده و مجری پیشین صداوسیمای جمهوری اسلامی، در گفت‌وگو با برنامه اینترنتی اثر پروانه‌ای درباره حذف نام وریا غفوری، کاپیتان وقت و مربی کنونی استقلال، از یکی از برنامه‌های «خندوانه» در تیرماه سال ۱۴۰۱، گفت: «مگر وریا پرچمدار یک مبارزه‌ای است که باید پای آن بایستم؟»

این کارگردان سینما گفت: «ما داشتیم برنامه می‌ساختیم، برنامه ما هم که زنده نیست، قیچی می‌خورد. سانسور وجود دارد. باید آن را درمی‌آوردند. مسابقه فینال هم بود. من دیدم اگر اسم وریا را دربیاورند، «گند زده می‌شود» در مسابقه. چه‌کار کنیم؟ این همه آدم داریم کار می‌کنیم. بعد مگر وریا پرچمدار یک مبارزه‌ای است که باید پای آن بایستم؟ اصلا نمی‌توانیم پای آن بایستیم چون قیچی می‌کنند و درمی‌آید. یک سری چیزها قاطی می‌شود درهم و واقعیت به هم می‌ریزد.»

او گفت: «بعد در مونتاژ نظارت نکردم، در شلوغی رد شده و رفته، گفتند دیدید، خود سانسورچی‌اش اسم را درآورده است.»

در جریان یکی از برنامه‌های خندوانه در تابستان ۱۴۰۱ در شبکه نسیم صدا و سیمای جمهوری اسلامی، پس از نوشته شدن نام وریا توسط کامران تفتی در آیتم «اسم، فامیل» برای حرف «واو»، در برش بعدی برنامه این نام حذف شده و به اسم وحید تغییر پیدا کرده بود.

این رفتار با وریا غفوری پس از حمایت او از اعتراضات مردمی و همچنین انتقاد به وضعیت معیشتی مردم ایران بود. سانسور وریا هنوز هم ادامه دارد.

***

اسرائیل امشب از ترور هیثم علی طباطبایی فرمانده ارشد حزب‌الله و فرد شماره دو آن در ضاحیه بیروت خبر داد و حزب نیز در بیانیه‌ای این خبر را تایید کرد.

اسرائیل در طول نزدیک به یک سال از آتش‌بس با حزب‌الله همواره روزانه دست به ترور و حمله به لبنان زده است اما ترور امروز مهم‌ترین از نوع خود و بیانگر این است که اساسا آتش‌بس یک‌طرفه و عملا به عنوان تعهدی دو طرفه فاقد معناست.

واقعیت این است که اسرائیل با وجود جنگ‌ها و حملات ویرانگر در چند جبهه طی دو‌ سال اخیر اما معتقد است که در هیچ کدام از جبهه‌ها از غزه گرفته تا تهران و حتی سوریه کار تمام نشده است و جنگ را در همه آن‌ها با شدت و ضعف و اشکال مختلف ادامه می‌دهد.
در این راستا هم ذکر این نکته بد نیست که در از سرگیری جنگ با ایران هم مساله زمان مطرح است و احتمالا دیر یا زود این اتفاق بیفتد.

اما در رابطه با تحولات در جبهه شمالی اسرائیل متعاقب حمله امروز در ضاحیه بیروت همه چیز بستگی به واکنش حزب‌الله دارد؛ این که همچنان سیاست یک سال اخیر در بی‌واکنشی را ادامه دهد یا این بار از سر اضطرار و ناچاری تصمیم به پاسخ بگیرد.

احمد زیدآبادی

گویا حزب‌الله لبنان مصمم است سلاح خود را در شمال رودخانۀ لیطانی زمین نگذارد و در عین حال توان خود را بازسازی کند. در مقابل، دولت نتانیاهو نیز مصمم است به هر طریقی از جمله ترور رهبران این گروه، هم مانع بازسازی توان حزب‌الله شود و هم آن را وادار به زمین گذاشتن سلاح خو در سرتاسر خاک لبنان کند.

با این حساب، رویارویی دو طرف ظاهراً وارد مرحلۀ نهایی خود شده است. در این میان موضع دولت لبنان، بسیار مهم است. دولت کنونی لبنان اما به خلاف اسلاف خود مصرانه خواهان خلع سلاح حزب‌الله است گرچه حملات اسرائیل را نیز محکوم می‌کند.

واقعیت این است که حزب‌الله وارد بحرانی‌ترین دورۀ حیات خود شده است. برای نخستین بار محیط منطقه‌‌ای و نظم سیاسی داخلی لبنان علیه سلاح آن صف‌آرایی کرده و این موضوع در میانۀ شدیدترین ضربات اسرائیل، معادلۀ کاملاً تازه‌ای را رقم زده است.

مسئله این است که حزب‌الله برای حفظ سلاح خود در این مقطع، مجبور به رویارویی تمام‌عیار نظامی با اسرائیل است در حالی که هم بسیاری از زبده‌ترین رهبران سیاسی و فرماندهان نظامی خود را از دست داده و هم در دولت لبنان پشتش خالی شده است.

سرشت تراژیک سیاست چهرۀ خود را برای حزب‌الله لبنان به نمایش گذاشته است. آیا حزب‌الله پس از ترور هیثم علی طباطبایی فرماندۀ ارشد خود، با اسرائیل وارد جنگ می‌شود؟ یا به ادامۀ همین جنگ یک‌طرفه و کم‌شدتی که نیروهایش را هدف گرفته است، رضایت می‌دهد؟ یا اینکه توافق آتش‌بس تازه‌ای برای زمین گذاشتن سلاح را می‌پذیرد؟ هر سه انتخاب، برایش بسیار پرهزینه است.

استقبال کم‌سابقۀ دونالد ترامپ از محمد بن‌سلمان در واشنگتن تنها نمایش قدرت نبود؛ این دیدار نماد طرحی بزرگ‌تر است که در آن عربستان و دیگر دولت‌های عرب خلیج فارس می‌کوشند با نزدیک‌کردن خود به آمریکا و بهره‌گیری از ضعف مزمن جمهوری اسلامی، مسیر تحولات سیاسی و دموکراتیک در ایران را مهار کنند. هدف آنان روشن است: جلوگیری از ظهور یک ایران نو و آزاد که بتواند ساختار محافظه‌کار منطقه را به چالش بکشد و جایگاه تازه‌ای در موازنۀ قدرت خاورمیانه پیدا کند

ناصر اعتمادی - رادیو بین المللی فرانسه

کاخ سفیدِ ترامپ و هم‌سویی جدید با عربستان در برابر ایرانِ فرسوده

استقبال کم‌سابقۀ دونالد ترامپ از محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، در واشنگتن بار دیگر نگاه‌ها را متوجه تغییری آرام اما معنادار در سیاست خاورمیانه‌ای ایالات متحد آمریکا کرد : تغییری که به‌گزارش گاردین و جروزالم پست، هم روابط واشنگتن و اسرائیل را تحت‌تأثیر قرار داده و هم وزن عربستان را در معادلات منطقه در برابر ایران بالا برده است.

بر پایۀ گزارش گاردین، مراسمی که کاخ سفید برای حضور بن‌سلمان ترتیب داد از هر نظر فراتر از یک دیدار کاری بود : از رژه نظامی و پرواز جنگنده‌ها بر فراز چمن جنوبی کاخ سفید تا استقبال مستقیم رئیس‌جمهوری از محمد بن سلمان. در داخل اتاق بیضی نیز ترامپ رفتاری آمیخته با گرم‌گرفتن و تحسین داشت و چندبار از «افتخار داشتن دوستی» همانند ولیعهد عربستان سخن گفت. هنگامی که یک خبرنگار موضوع قتل جمال خاشقجی را پیش کشید، رئیس‌جمهوری آمریکا با تندی واکنش نشان داد و گفت ولیعهد از این حادثه «بی‌اطلاع» بوده است. یعنی : موضعی که در تضاد با ارزیابی نهادهای اطلاعاتی آمریکا بود.

به نوشتۀ گاردین، مضمون اصلی این دیدار در جای دیگری نمایان شد : در پرواز جنگنده‌های اف-۳۵ که ترامپ تأیید کرد آماده است آنها را با همان مشخصات جنگنده‌های اف-۳۵ اسرائیلی، بدون شرط‌گذاری سخت‌گیرانه، به عربستان بفروشد. این تصمیم یکی از اصول دیرینۀ روابط آمریکا و اسرائیل--حفظ برتری کیفی نظامی اسرائیل--را با پرسش روبرو می‌کند. گاردین یادآور می‌شود که دولت ترامپ هم‌زمان قصد دارد محدودیت فروش تراشه‌های پیشرفتۀ هوش مصنوعی به عربستان و امارات را نیز بردارد. این اقدام می‌تواند چشم‌انداز اقتصادی و فناورانۀ خلیج فارس را در کنار واشنگتن بازتعریف کند.

با این حال، این چرخش تنها در سطح نظامی یا فناورانه نیست. نشانه‌های دیگری نیز دیده می‌شود: از جمله گنجاندن اشاره‌ای به امکان تشکیل دولت فلسطینی در یک قطعنامه پیشنهادی آمریکا به شورای امنیت، برداشتن بخشی از تحریم‌های سوریه، و دور زدن اسرائیل در سفرهای منطقه‌ای ترامپ. گاردین یادآوری می‌کند که پس از حملات آمریکا و اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران در ژوئن گذشته، تنش‌ها میان واشنگتن و تل‌آویو، به‌ویژه پس از بمباران دوحه توسط اسرائیل، بیشتر شد و حتی به برخوردی آشکار در کاخ سفید انجامید : جایی که ترامپ نخست‌وزیر اسرائیل را واداشت از همتای قطری خود عذرخواهی کند. در جمع‌بندی تحلیل، گاردین توضیح می‌دهد که در کاخ سفیدِ ترامپ، جایی که روابط خارجی بیشتر بر مدار معامله و پول می‌چرخد، اسرائیل از نظر مالی توان رقابت با وعده‌های سرمایه‌گذاری و گسترۀ منابع دولت‌های عرب حاشیه خلیج فارس را ندارد.

در گزارشی جداگانه روزنامۀ جروزالم پست بر ابعاد راهبردی این دیدار تمرکز دارد و آن را تلاشی هدفمند برای شکل‌دهی به طرحی تازه از توازن منطقه‌ای توصیف می‌کند. در این طرح عربستان در مقام «ستون مرکزی» نظم امنیتی جدید قرار می‌گیرد. این گزارش با نقل دیدگاه‌های شماری از تحلیلگران، از جمله هشام الغنّام، توضیح می‌دهد که ورود عربستان به جمع دارندگان اف-۳۵، اگر نهایی شود، تنها یک خرید نظامی نیست، بلکه بخشی از بازآرایی بازدارندگی در منطقه پس از جنگ کوتاه‌مدت ایران و اسرائیل در ژوئن ۲۰۲۵ به شمار می‌آید. به‌گفته او، ریاض نمی‌خواهد در برابر شبکۀ متحدان و نیروهای نیابتی ایران به «حلقۀ آسیب‌پذیر» بدل شود.

👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه

بخش دیگری از تحلیل‌ها به رقابت آمریکا و چین بازمی‌گردد. برخی کارشناسان می‌گویند واشنگتن با استفاده از قراردادهای دفاعی و فناوری در پی آن است که دامنه حضور چین در خلیج فارس را محدود کند و عربستان را در مدار بلندمدت خود نگه دارد. با این حال، جروزالم پست یادآور می‌شود که هرگونه فروش اف-۳۵ یا توافق هسته‌ای برای آمریکا آزمونی سخت از منظر «برتری کیفی اسرائیل» خواهد بود. آنچه مسلم به نظر می‌رسد این است که خاورمیانه به فصل جدیدی قدم گذاشته است : فصلی که در آن عربستان جایگاهی محوری یافته و مسیر آیندۀ موازنه قدرت همچنان در حال شکل‌گیری است.

در ۲۴ ساعت گذشته، افشای محل اتصال کاربران در آپدیت جدید شبکه ایکس، موجی از حملات به برخی چهره‌های سیاسی و رسانه‌ای ایرانی به‌راه انداخته است.

کاربران معترض می‌گویند اگر فردی از فیلترشکن استفاده کند، نباید محل اتصال او «ایران» نمایش داده شود؛ بنابراین کسانی که همچنان «ایران» را در پروفایلشان دارند، از اینترنت یا سیم‌کارت‌های سفید سیم‌کارت‌های بدون فیلتر ویژه مسئولان و افراد خاص بهره می‌برند.

یاشار سلطانی در شبکه اکس نوشت:

‏اینترنت سفید مقامات و مخصوصاً تندروهای مخالف اینترنت آزاد را که دیدم، یاد خوک‌⁩ های قلعه حیوانات⁩ افتادم.

‏خودشان از درِ اصلی وارد می‌شوند، مردم باید از دیوار بالا بروند.

‏آزادی وقتی سهمیه‌بندی شود، دیگر آزادی نیست؛ تبعیض ساختاری است.

اینترنت سفید⁩ برای ۹۰ میلیون ایرانی!

چه کسانی در ایران از اینترنت بدون فیلتر استفاده می‌کنند؟

یورونیوز - بررسی‌های انجام شده توسط یورونیوز نشان می‌دهد در ایران، بسیاری از شخصیت‌هایی که موافق فیلترینگ هستند، خود از اینترنت بدون فیلتر استفاده می‌کنند. البته امکان یافتن و راستی‌آزمایی تمام چهره‌های سیاسی و مقام‌هایی که در ایران از این رانت بهره‌مند هستند، ممکن نیست اما بررسی‌های یورونیوز نشان داده که دست‌کم این افراد از این موقعیت ویژه که عامه مردم از آن برخوردار نیستند، استفاده می‌کنند:

• علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی
• سعید جلیلی، نامزد پیشین انتخابات ریاست جمهوری
• علی نیکزاد، نایب رئيس مجلس شورای اسلامی و وزیر دولت ابراهیم رئيسی
• محمدباقر قالیباف، رئيس مجلس
• حمید رسایی، نماینده تندرو در مجلس
• علی خضریان، نماینده جبهه پایداری در مجلس
• مهرداد بذرپاش، وزیر دولت ابراهیم رئيسی
• امیرحسین ثابتی، مجری پیشین صدا و سیما و نماینده کنونی صدا و سیما
• جلال رشیدی، نماینده مجلس
• یاسر جبرائيلی، از تئوریسین‌های بخش تندرو جریان اصولگرا
• وحید یامین‌پور، مجری پیشین صدا و سیما و از مقام‌های دولت ابراهیم رئيسی
• عبدالله گنجی، مشاور علیرضا زاکانی، شهردار تهران
• المیرا شریفی، مجری صدا و سیما
• علیرضا دبیر، رئيس فدراسیون کشتی
• عباس عراقچی، وزیر امور خارجه
• مرضیه مهاجرانی، سخنگوی دولت
• جواد ظریف، وزیر پیشین امور خارجه
• محمد علی ابطحی، مشاور محمد خاتمی
• عبدالناصر همتی، رقیب ابراهیم رئیسی در انتخابات و وزیر اقتصاد پیشین دولت پزشکیان
• سید عباس صالحی، وزیر ارشاد
• محمدجعفر قائم پناه، سرپرست نهاد ریاست جمهوری
• عباس عبدی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب
• عباس آخوندی، وزیر مسکن در دولت روحانی
• محمدرضا ظفرقندی، وزیر بهداشت
• غلامحسین کرباسچی، شهردار پیشین تهران
• ستار هاشمی، وزیر ارتباطات دولت

همچنین برخی از کاربرانی که با اسامی مستعار در توییتر حضور دارند و از مدافعان سرسخت سیاست‌های داخلی و خارجی جمهوری اسلامی هستند نیز از این اینترنت بدون فیلتر استفاده می‌کنند.

خبرنامه گویا - در روزهای اخیر، نسخه انگلیسی‌زبان و جوان‌پسند «اِ جِی پلاس» وابسته به شبکهٔ الجزیره قطر، محتوایی منتشر کرده که تلاش می‌کند چهره‌ای تعدیل‌شده و «قابل اصلاح» از جمهوری اسلامی نمایش دهد.

«اِ جِی پلاس» در مقدمهٔ ویدئوی تازه‌اش ادعا می‌کند که مردم ایران در ابعادی گسترده در حال عبور از محدودیت‌های اجتماعی جمهوری اسلامی هستند و «از پسِ آن هم برمی‌آیند». این روایت در ظاهر جذاب و امیدوارانه است، اما عمداً چشم بر واقعیت تلخ سرکوب، خشونت حکومتی و هزینه‌های سنگینی می‌بندد که مردم برای همین نافرمانی‌های روزمره پرداخته‌اند.

در ادامهٔ این ویدئو، الجزیره توضیح می‌دهد که چرا جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر شدت اجرای محدودیت‌های قدیمی دربارهٔ پوشش، حجاب، رقص و آواز را کاهش داده است. اما این تحلیل بیشتر از آن‌که به ماهیت ساختار سرکوبگر حکومت بپردازد، تلاش می‌کند این عقب‌نشینی‌های تاکتیکی را به‌عنوان نشانه‌ای از «انعطاف‌پذیری» یا «تحول» جلوه دهد؛ روایتی که با واقعیت میدانی و تجربهٔ شهروندان همخوانی ندارد.

بسیاری از ناظران معتقدند این نوع محتوا به‌جای بازتاب دادن تصویر واقعی جامعهٔ ایران، نوعی تطهیر رسانه‌ای و بازی در زمین جنگ روایتی حکومت است؛ آن‌هم در شرایطی که پس‌لرزه‌های جنبش «زن، زندگی، آزادی» همچنان ادامه دارد و جمهوری اسلامی زیر فشار شدید افکار عمومی و جامعهٔ جهانی است. بنابراین پرسش اصلی نه «چرا مردم دارند نافرمانی می‌کنند»، بلکه «چرا برخی رسانه‌ها واقعیت سرکوب را پنهان می‌کنند» است.

توانا - اضافه شدن قابلیت نمایش «موقعیت جغرافیایی» (Country/Region) در بخش اطلاعات حساب کاربری شبکه اجتماعی ایکس، و استفاده بسیاری از مقامات حکومتی و حتی پرسنل عادی وزارت ارتباطات و نورچشمی‌های حکومتی از اینترنت طبقاتی و بدون فیلتر، بحث‌های داغی را در میان کاربران ایرانی به راه انداخته است.

در این میان، بسیاری از کاربران با لحن طعنه‌آمیز به مخفی شدن علی خامنه‌ای در طول جنگ ۱۲ روزه اشاره کرده‌اند.

از کانال مسیح علی‌نژاد

ویدیو و پیام دریافتی:

سلام مسیح جان

من می خواستم گزارش یک پارک خواری توسط یه آخوند حکومتی به نام کاظم بارانی رو بهت بدم.

این آخوند که اتفاقا خیلی هم چشم چرون هست امام جماعت مسجد فاطمه زهرا شهرک رونیکاپالاس خیابان مژده میدان هروی هست به بهانه توسعه مسجد در حال تصاحب فضای سبز این شهرکه.

علی رغم اینکه این مسجد در فاصله نزدیکی از مسجد آیت الله کنی ساخته شده و خودش فضای زیادی در سه طبقه داره و کفاف اهل مسجد شهرک رو به طور کامل می‌ده.

کاظم بارانی امام جماعت این مسجد از زاکانی شهردار تهران بودجه ۱۳ میلیاردی گرفته و پارک شهرک را برای احداث مسجد جدید فنس کشی کرده.

از این جهت که این فضای سبز کوچک تنها محل بازی اختصاص یافته برای ۱۸۰۰ واحد مسکونی است, این اقدام اعتراض شدید ساکنین شهرک رونیکاپالاس را به دنبال داشته.

جالبه بدونی کاظم بارانی امام جماعت این مسجد پیش از این زمین فوتبال و زمین تنیس این مجموعه را که سازنده حاج رحیم قربانی با کلک و تبلیغات دروغین به عنوان مشاعات شهرک به ساکنین فروخته است را نیز تصاحب کرده است.

:::

***

مهدی رستم‌پور در کانال تلگرام خود نوشت: ۳۰ سال پیش می‌گفتن مایلی‌کهن شب بازی تیم ملی، زیارت عاشورا گذاشته. برای هواداران و رسانه‌ها به قدری عجیب و غلط بود که سال‌ها با کنایه، بهش اشاره می‌شد.

حالا چطور؟ فدراسیون‌ها مثل دربار سلطان حسین‌ صفوی، شدن هیات و حسینه.

شب مسابقه، قبل از بازی و حتی وسط زمین و روی تشک، همش نوحه و روضه و دعا و نماز و مداحی و تسبیح و سجاده. با چاشنی سلام نظامی و مچ دست غدیر خم.

در این بین، همونطور که می‌بینید وحید شمسایی رقابت تنگاتنگی با دبیر داره. کافیه تو اعتراضات بعدی باتوم دستش بگیره تا رتبه اول ورزشکاران چاپلوس حکومتی رو نصیب خودش ‌کنه.

***

عیسی کلانتری، رییس پیشین سازمان حفاظت محیط زیست گفت: «آتش‌سوزی جنگل‌های هیرکانی از دو الی سه هفته پیش آغاز شده و آتش در اصل بخشی از اکولوژی جنگل است، مسئله حادی نیست و نمی‌دانم چرا اینقدر بزرگش می‌کنند.»

او ادامه داد: «سه میلیون و ۱۰۰ هزار هکتار جنگل هیرکانی داشتیم که یک میلیون و ۳۰۰ هزار هکتار آن را آدم‌ها از بین بردند، حالا ۸۰ هکتار آن آتش گرفته و همه به دنبال این هستند که چرا آتش گرفته است.»

او افزود: «محل آتش‌سوزی در شیب ۹۰ درصد است و پیاده نمی‌توان برای اطفای حریق رفت. بالگرد هم که کاری نمی‌تواند بکند، با آن سرعت به کوه برخورد می‌کند. باران که بیاید خودش خاموش می‌شود و آتش‌سوزی کف جنگل است و به درختان هم خیلی آسیب نمی‌رساند.»

کانال رستاخیز

ویدئوی جدید پژاک (حزب حیات آزاد کردستان) تنها نمایش قدرت نیست بلکه نقشه‌ای نیمه‌علنی از تاکتیک‌های آینده این گروه در درگیری با نیروهای ایرانی است. نوع سلاح‌ها، شکل استتار و آرایش نیروها نشان می‌دهد که آنها درحال حرکت به‌سوی نوعی رزم نامتقارن و چریکی دقیق و هدفمند هستند الگویی که سال‌هاست پ ک ک در کوهستان‌های حکاری و شرناق علیه ترکیه اجرا می‌کند.

🔹 تفنگ‌های ضد‌مواد Zagros-B2 و Şervan

این دو سلاح، که نسخه‌های بومی‌شده از مدل‌های تک‌تیراندازی ضدماده، برای
زدن مواضع ثابت، پست‌های دیدبانی مرزی، خودروهای زره‌سبک، و حتی دوربین‌ها و حسگرهای ثابت مورد استفاده قرار می‌گیرند

برد مؤثر این سلاح‌ها در نقاط مرتفع بالای ۱۲۰۰-۱۵۰۰ متر است؛ یعنی دقیقاً جایی که پاسگاه‌های مرزی ایران در معرض تیر مستقیم قرار می‌گیرند.

پژاک به وضوح روی نابودی تجهیزات بیشتر از درگیری مستقیم با نیرو حساب باز کرده است.

🔹 سلاح M16A4 آمریکایی با اپتیک

این سلاح با دقت بالا و ریکویل کم، برای کمین‌های کوتاه‌مدت مناسب است. تاکتیک مشهور پژاک در این‌گونه عملیات‌ها معمولا به این صورت است که همراه با نفوذ چندنفره از مسیرهای صخره‌ای اقدام به شلیک دو یا سه تیر دقیق از فاصله ۴۰۰-۶۰۰ متر و عقب‌نشینی پیش از واکنش و پشتیبانی می کنند.
سلاح M16A4 این الگو را تسهیل می‌کند؛ مخصوصاً وقتی با دوربین‌های تجاری جدید ترکیب شود

🔹 لباس‌های استتار گِیلی (Ghillie Suit):

این لباس‌ها تنها یک تزئین تاکتیکی نیستند بلکه ابزار اصلی برای استقرار طولانی‌مدت تک‌تیراندازها در نقاطی است که تسلط و دید دارند، پژاک سال‌هاست در ارتفاعات زاگرس از این روش بهره می‌گیرد
چند ساعت یا حتی یک شبِ کامل بدون حرکت در یک نقطه
شلیک یک یا دو تیر مؤثر
و عقب‌نشینی در تاریکی.

هم‌میهنان عزیز،

بسیاری از شما می‌دانید که برخی از افراد در اپوزیسیون خارج از کشور، که با جریان پادشاهی‌خواهی دشمنی دارند و از فعالیت‌های من ناخشنودند، با استناد به قانونی در کانادا که ورود مقامات جمهوری اسلامی را ممنوع می‌کند، حضور من در این کشور را با مشکل روبه‌رو کرده‌اند.

من به کانادا آمدم چون به‌خاطر مواضعم، از بازداشت و حتی خطرهای جدی‌تر در صورت حضور در ایران نگران بودم.

اما اکنون، به‌جای آن‌که این قانون متوجه کسانی باشد که همچنان در کنار این نظام ایستاده‌اند، علیه من به کار گرفته شده و تنگناهایی در زندگی شخصی و حقوقی من ایجاد کرده که از جمله لغو ویزای همسرم برای سفر به کانادا و برگرداندن او به ایران از فرودگاه دبی بوده.

نکته تلخ این‌جاست که همین افراد، درباره هیچ مقام یا وابستهٔ دیگر جمهوری اسلامی - حتی آن‌هایی که با پول‌های کلان مردم ایران و با شبکه‌های لابی‌گری قوی به کانادا آمده‌اند - هیچ اقدام جدی‌ای انجام نداده‌اند؛ و تنها کسی را هدف گرفته‌اند که چند سال است از این نظام جدا شده و آشکارا در صف مبارزه با جمهوری اسلامی ایستاده است.

جمعی از ایرانیان مقیم کانادا دادخواستی را خطاب به دولت کانادا تنظیم کرده‌اند و از دولت خواسته‌اند این قانون را در مورد مقاماتی که به صفوف مبارزات مردمی پیوسته‌اند - از جمله اینجانب - مستثنا کند و آن را فقط در مورد کسانی اجرا کند که پیوسته در کنار این نظام ضدحقوق‌بشری بوده‌اند.

از همه ایرانیانی که از تداوم جمهوری اسلامی ناراضی‌اند، صمیمانه تقاضا می‌کنم این دادخواست را امضا کنند و با دیگران به اشتراک بگذارند، تا هم صدای اعتراض به این بی‌عدالتی شنیده شود و هم ماهیت واقعی کسانی که از این قانون برای تسویه‌حساب سیاسی سوءاستفاده می‌کنند، آشکارتر گردد.

لینکی را که باید از طریق آن این دادخواست را امضا کنید در بیو و پیشانی پیج و صفحه من قید شده و نیز در زیر همین ویدئو در کانال یوتیوبم گذاشته شده و همچنین در کانال تلگرامم موجوده.

ضمنا این نکته را هم یادآور شوم که شما می توانید تنها نام کوچک و حرف اول فامیلتان را بگذارید. و دیگر این که به ایمیل شما هیچ کس جز همین سایت برگزار کننده که اعتبار جهانی داره، دسترسی ندارد.

سپاسگزارم.
مهدی نصیری

لینک جهت امضا 👇
https://c.org/9VPgMvd9rq

رسانه‌های اسرائیلی از کشته شدن نفر دوم حزب‌الله در حمله هوایی به بیروت خبر دادند

ایران اینترنشنال - رسانه‌های اسرائیلی به نقل از مقام‌های این کشور گزارش دادند هیثم علی طباطبایی*، رییس ستاد حزب‌الله لبنان و نفر دوم این گروه، در حمله اسرائیل به یکی از محله‌های جنوبی بیروت کشته شده است.

*به گزارش سایت دیدبانعلی طباطبایی از پدری ایرانی و مادری لبنانی بوده است

شبکه خبری الحدث نیز یک‌شنبه دوم آذر به نقل از منابع اسرائیلی گزارش داد این حمله «موفقیت‌آمیز بوده است».

هنوز دولت اسرائیل و حزب‌الله به‌طور رسمی کشته شدن طباطبایی را تایید نکرده‌اند.

دفتر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، ساعاتی پیش در بیانیه‌ای اعلام کرد ارتش این کشور طباطبایی را در حمله‌ای هوایی به بیروت هدف قرار داده است.

در این بیانیه آمده است: «لحظاتی پیش، ارتش اسرائیل در قلب بیروت، رییس ستاد حزب‌الله را که هدایت‌کننده تلاش‌های این سازمان در توسعه و تسلیح نظامی بود، هدف قرار داد.»

بر اساس این بیانیه، نتانیاهو دستور انجام این عملیات را «به توصیه وزیر دفاع و رییس ستاد ارتش اسرائیل» صادر کرد.

دفتر نتانیاهو تاکید کرد اسرائیل «مصمم است در هر زمان و هر مکان که لازم باشد، برای تحقق اهداف خود اقدام کند».

خلاصه مقاله منتشر شده در ایران اینترنشنال

در حالی‌ که ظاهر عادی بازار بزرگ تهران با فروش عرقیات گیاهی و مکمل‌های ارزان حفظ شده، گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد در پس این ظاهر، بازاری رو به رشد از مواد آرام‌بخش سریع‌الاثر و موسوم به «داروهای تجاوز» بدون مانع جدی در حال گسترش است. بررسی‌های ایران اینترنشنال از فروش خیابانی و آنلاین نشان می‌دهد این مواد به شکلی گسترده و آسان در دسترس قرار دارد، بی‌آن‌که واکنش مؤثر یا برنامه آگاهی‌رسانی از سوی حکومت دیده شود.

در خیابان ناصرخسرو، یکی از خریداران ناشناس ایران‌اینترنشنال تنها با پرسیدن «داروی بیهوشی» با واکنش سریع فروشندگان روبه‌رو شد؛ اصطلاحی که در بازار به‌طور کنایه‌آمیز برای همین مواد به کار می‌رود. فروشندگان با صراحت درباره اثر این قرص‌ها و قطره‌ها صحبت می‌کردند، بی‌هیچ تردید یا پنهان‌کاری، گویی مشغول فروش دارویی معمولی هستند. برخی از آن‌ها ادعا می‌کردند این مواد فرد را برای چند ساعت ناتوان از واکنش و بی‌حافظه می‌کند.

یک سم‌شناس که یافته‌ها را بررسی کرده، این مواد را مشابه خانواده شناخته‌شده «داروهای شکارچی» دانست و گفت احتمالاً نسخه‌های تقلبی داروهایی مانند روفینول یا مواد دیگری همچون جی‌اچ‌بی در این بازار حضور دارد. او توضیح داد این مواد مسیرهای عصبی را هدف قرار می‌دهند، واکنش‌ها را سرکوب می‌کنند و موجب اختلال شدید حافظه می‌شوند، به‌گونه‌ای که فرد ممکن است ظاهراً هوشیار باشد اما بعدها هیچ خاطره دقیقی از رویدادها نداشته باشد.

به گفته این کارشناس، خطر زمانی بیشتر می‌شود که این مواد با نوشیدنی‌های مختلف ترکیب شوند، زیرا این ترکیب می‌تواند اثرات آن‌ها را تشدید و حتی مرگبار کند. هم‌زمان، فروش آنلاین این مواد نیز رونق گرفته است؛ تصاویر بسته‌ها در شبکه‌های اجتماعی تبلیغ می‌شود و پرداخت رمزارزی به‌عنوان روش ترجیحی معرفی می‌گردد. قیمت یک شیشه کوچک از این مواد به‌اندازه یک وعده غذای ساده است.

انتشار گزارش‌هایی درباره گسترش این داروها موجی از خشم و نگرانی در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده است. کاربران از تجربه‌های شخصی، ترس دائمی از آلوده‌شدن نوشیدنی و نبود امنیت در فضاهای عمومی نوشته‌اند. برخی هشدار داده‌اند که این مواد شکارچیان را «جسورتر» کرده و امکان سوءاستفاده را حتی در روز روشن فراهم می‌کند. این واکنش‌ها بازتاب احساسی عمومی است که خطر را جدی اما راه‌های مقابله را محدود می‌بیند.

در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی سال‌هاست کارزارهای گسترده آگاهی‌رسانی درباره این مواد اجرا می‌شود و حتی ابزارهایی مانند مچ‌بندهای تغییررنگ‌دهنده برای تشخیص نوشیدنی آلوده در دسترس است. اما در ایران چنین زیرساختی وجود ندارد؛ نه آموزش عمومی، نه ابزار تشخیص و نه جمع‌آوری داده‌های منظم. در نتیجه، تنها سپر محافظ افراد، مراقبت شخصی است.

متخصصان توصیه می‌کنند جوانان، به‌ویژه زنان، نوشیدنی‌های خود را بدون مراقبت رها نکنند، ترجیحاً نوشیدنی پلمب‌شده همراه داشته باشند و در جمع‌هایی حضور پیدا کنند که افراد آن را می‌شناسند. الگوی پیشگیری در غرب تأکید می‌کند که نوشیدنی باید همیشه در نزدیکی فرد باشد و هر نوشیدنی مشکوک بی‌درنگ کنار گذاشته شود؛ توصیه‌هایی که در نبود ساختارهای حمایتی، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

با این حال، در ناصرخسرو تجارت این مواد بدون مزاحمت ادامه دارد؛ قرص‌ها و قطره‌ها میان جمعیت روزانه مانند هر کالای دیگری رد و بدل می‌شوند. آن‌چه امروز بازار «داروهای شکارچی» در ایران را گسترش داده، پنهان‌کاری نیست، بلکه نبود نظارت و مداخله جدی است؛ وضعیتی که بسیاری از شهروندان تهران به شکل مستقیم و غیرمستقیم آن را احساس می‌کنند.

ایران اینترنشنال - مصطفی کواکبیان، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد مسعود پزشکیان با «اجازه» علی خامنه‌ای، از طریق محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی، نامه‌ای را برای دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، ارسال کرده است.

کواکبیان یک‌شنبه دوم آذر در مصاحبه با پایگاه خبری عصر ایران گفت بن سلمان در جریان سفرش به واشینگتن و دیدار با ترامپ، حامل پیام پزشکیان برای رییس‌جمهوری آمریکا بود.

به گفته او، پزشکیان در این پیام آمادگی جمهوری اسلامی را برای مذاکره با ایالات متحده «بدون پیش‌شرط و دیکته مواضع» اعلام کرد.

کواکبیان افزود: «من فکر می‌کنم که ارسال این پیام تاثیر گذاشت و ترامپ هم بلافاصله گفت که ما بالاخره برای مذاکره برنامه‌ریزی می‌کنیم.»

اشاره او به سخنان ۲۷ آبان ترامپ در نشست خبری مشترک با بن سلمان است که گفت جمهوری اسلامی به‌شدت خواهان دستیابی به توافق است و آمریکا «مشغول گفت‌و‌گو با آن‌هاست».

یک روز پیش از سفر بن سلمان به ایالات متحده، نامه‌‌ای از سوی پزشکیان به ریاض ارسال شد. خبرگزاری دولتی عربستان سعودی دریافت نامه را تایید کرد، اما جزییاتی از محتوای آن را ارائه نداد.

کواکبیان در ادامه مصاحبه با عصر ایران گفت قرائن موجود و نامه پزشکیان نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی «به‌دنبال جنگ نمی‌رود».

این در حالی است که رهبر جمهوری اسلامی در سخنرانی‌های خود پس از جنگ ۱۲ روزه، بارها بر ادامه برنامه هسته‌ای حکومت، از جمله غنی‌سازی اورانیوم، تاکید کرده است.

پیش‌تر در ۱۲ آبان، خامنه‌ای گفت آمریکا خواستار «تسلیم» جمهوری اسلامی است و «وقتی بتواند حمله مستقیم به کشور هم می‌کند».

سه سناتور آمریکایی ادعا می‌کنند که روبیو به آنها گفته است که طرح ۲۸ ماده‌ای، پیشنهاد روسیه است نه آمریکا

تام بیتمن، خبرنگار بی‌بی‌سی در امور وزارت خارجه آمریکا

گروهی از سناتورهای آمریکایی می‌گویند که مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، به آنها گفته است که طرح صلح ۲۸ ماده‌ای برای اوکراین، طرح آمریکا نیست بلکه بیانگر مواضع روسیه است و یک نماینده‌ مسکو آن را فاش کرده است.

این سه سناتور می‌گویند که با وزیر خارجه آمریکا در حین سفرش به ژنو تلفنی صحبت کرده‌اند و از او خواسته‌اند که توضیح دهد که این طرح صلح چگونه تدوین شده است.

یکی از این سه نفر، مایک راوندز، سناتور جمهوری‌خواه و عضو کمیته اطلاعات سنا، است. او گفت که آنها نگران هستند که سند درز کرده، حتی از نظر نحوه نگارش، ماهیتی روسی داشته باشد.

سناتورها می‌گویند که آقای روبیو به آنها گفته است که این طرح در واقع پیشنهادی روسی است و نه آمریکایی. آن‌ها از وزیر خارجه آمریکا نقل کردند که طرف روسی این سند را به بیرون درز داده است و اوکراینی‌ها می‌توانند به آن پاسخ دهند و مذاکره کنند.

این گفته با موضع کاخ سفید که این هفته اعلام کرد که این طرح را دولت آمریکا تهیه کرده و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور، آن را تأیید کرده است، تضاد دارد.

این سناتورها همچنین گفتند که مارک روبیو از تهدید ایالات متحده مبنی بر قطع حمایت اطلاعاتی و تسلیحاتی از اوکراین در صورت پاسخ ندادن به این طرح تا مهلت پنجشنبه آینده، اطلاعی نداشته است.

بسیاری، دادن اولتیماتوم به اوکراین برای پذیرش این طرح را به عنوان چرخش شدید دونالد ترامپ به سمت مسکو تعبیر کرده‌اند.

***

مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، روز ۲۲ نوامبر اعلام کرد که طرح ۲۸بندی مطرح‌شده برای پایان جنگ اوکراین، برخلاف برخی ادعاها، «فهرست خواسته‌های روسیه» نیست و «توسط ایالات متحده» تدوین شده است. روبیو در پیامی در شبکه «ایکس» نوشت: «این طرح صلح توسط آمریکا نوشته شده است.» او افزود که این پیشنهاد با دریافت نظرات «هر دو طرف»؛ یعنی روسیه و اوکراین، تهیه شده است.

خلاصه مقاله وبسايت خبری رویداد۲۴

در پی گفت‌وگوی پرسروصدای هانی کرده با مجید واشقانی، بار دیگر مسیر پرتناقض زندگی یکی از مشهورترین چهره‌های پرونده اراذل و اوباش ایران در مرکز توجه قرار گرفت؛ مسیری که از حضور در گردان‌های موسوم به «اراذل سازماندهی‌شده» در سال‌های پس از ۸۸ آغاز شد و امروز به ثبت‌نام دختر او در یکی از ایدئولوژیک‌ترین و بسته‌ترین مدارس وابسته به حلقه‌های سخت نظام رسیده است. محور اصلی پرسش‌ها این بار نه درباره گذشته جنجالی هانی کرده، بلکه درباره نحوه ورود فرزندش به مدرسه‌ای است که معمولاً تنها فرزندان نخبگان سیاسی ـ امنیتی و خانواده‌های تندمذهبی در آن پذیرفته می‌شوند.

هانی کرده در مصاحبه اخیرش ادعا می‌کند دخترش را در «مدرسه دختران حزب‌اللهی‌ها» ثبت‌نام کرده و نام مدرسه، با وجود حذف صدا در برنامه، با تطبیق‌دهی لب‌خوانی و نشانه‌ها به «مؤسسه تزکیه» می‌رسد؛ مدرسه‌ای که به عنوان یکی از شاخص‌ترین پایگاه‌های تربیت نسل ایدئولوژیک و ولایی شناخته می‌شود. این مدرسه با شهریه بسیار بالا، گزینش سختگیرانه مذهبی، و الزام به حجاب چادر برای دانش‌آموز و خانواده، در عمل از دسترس عموم جامعه خارج است و معمولاً فرزندان سرداران سپاه، وزرا، مدیران امنیتی و خانواده‌های نزدیک به رأس هرم قدرت در آن تحصیل می‌کنند.

هم‌زمان، سابقه هانی کرده ـ که نامش نخستین بار در دهه ۸۰ با عنوان «گنده‌لات محله بی‌سیم» در طرح‌های جمع‌آوری اراذل مطرح شد ـ با ادعاهای اخیر او درباره حضورش در سوریه و زخمی شدنش در دفاع از حرم، بار دیگر بحث قدیمی «سازماندهی اراذل» را زنده کرد؛ بحثی که از زمان انتشار گفت‌وگوی جنجالی سردار همدانی در سال ۱۳۹۴ تا امروز بارها محل چالش بوده است. همدانی در آن مصاحبه گفته بود پنج هزار نفر از اراذل را شناسایی و در قالب گردان‌ها سازماندهی کرده‌اند. همین روایت تاریخی باعث شده افکار عمومی اکنون حساس‌تر از همیشه ارتباط میان چنین چهره‌هایی با ساختارهای رسمی را زیر ذره‌بین بگذارد.

افزوده شدن پرونده مدرسه تزکیه به این ماجرا اما جنبه تازه‌ای به موضوع می‌دهد. تزکیه نه فقط یک مدرسه گران‌قیمت، بلکه نهادی ایدئولوژیک با سابقه ۴۵ ساله و پیوندهای عمیق با جریان فرهنگی ـ امنیتی کشور است. بسیاری از مدیران آن در دهه‌های گذشته در سازمان تبلیغات، صداوسیما و نهادهای مذهبی اثرگذار بوده‌اند. برنامه‌های آموزشی آن شامل مراسم مذهبی، روضه‌خوانی، جلسات ایدئولوژیک و تربیتی است و به عنوان مدرسه «سوپرحزب‌اللهی» شناخته می‌شود.

با وجود این سختگیری‌ها، ورود دختر هانی کرده به چنین مدرسه‌ای سؤال‌های جدی ایجاد کرده است. خانواده‌های بسیاری می‌گویند پذیرش در این مدرسه حتی برای مذهبی‌ترین خانواده‌ها نیز دشوار است، چه برسد به فرزند فردی با سابقه متعدد بازداشت، درگیری خیابانی و شهرت به شرارت. این تناقض آن‌قدر برجسته است که اکنون به یکی از محورهای اصلی بحث‌ها در شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده و بسیاری از کاربران آن را نشانه‌ای از رابطه پیچیده میان بخشی از اراذل سازماندهی‌شده و قدرت می‌دانند.

در نهایت، پرونده «از گردان اراذل تا مدرسه سوپرحزب‌اللهی‌ها» بیش از آنکه درباره یک مدرسه یا یک مصاحبه باشد، بازتاب‌دهنده سؤالات عمیق‌تری در جامعه است: معیارهای واقعی پذیرش در چنین نهادهایی چیست؟ چه کسانی و با چه سازوکاری می‌توانند از فیلترهای سخت ایدئولوژیک و امنیتی عبور کنند؟ و آیا همان شبکه‌ای که در دهه‌های گذشته برخی چهره‌های شرور را سازماندهی کرده بود، امروز نیز امکان دسترسی آنان به امتیازاتی بی‌سابقه را فراهم می‌کند؟

توییت ابطحی در سالگرد قتل فروهرها

محمدعلی ابطحی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور در دولت اصلاحات در سالگرد قتل داریوش فروهر و پروانه اسکندری نوشت:

داریوش فروهر و ‎پروانه اسکندری مظلومانه به قتل رسیدند.

از وقتی وزیر اطلاعات به من زنگ زد و خبر کشته شدن آنها را داد و گفت نیروهامان را فرستادیم تا بررسی کنند تا وقتی که به اقای خاتمی رییس جمهور گفتم و گفت این باید کار خودشان باشد و زیر بار روایت رسمی نرفت و کمیته تحقیق تشکیل داد و آخر هم برای اولین بار از طرف دولت اعلام رسمی شد که عوامل وزارت اطلاعات این دو را کشته اند، چه روزهای سخت و تلخ و پرکاری بر خاتمی گذشت.

***

ایران وایر - مراسم بيست و هفتمين سالگرد قتل داريوش فروهر و پروانه اسکندری، دو چهره مخالف حکومت جمهوری اسلامی، با حضور پرستو فروهر، جمعی از فعالان مدنی و دوستداران اين زوج در خانه آنها برگزار شد. بر اساس ويديوهای منتشر شده در شبکه های اجتماعی، حاضران در این مراسم سرود «این ایران» را همخوانی کرده و شعار «زن زندگی آزادی» سر دادند. داریوش فروهر و پروانه اسکندری اول آذر سال ۱۳۷۷ در جریان قتل‌های زنجیره‌ای، به دست عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی کشته شدند.

بی بی سی - حسین رحیمی، رئیس پلیس امنیت اقتصادی، خواستار برخورد دستگاه قضائی با بابک زنجانی شد.
بابک زنجانی حدود ۱۰ روز پیش با انتقاد از عملکرد بانک مرکزی گفته بود که «قیمت دلار در مسیر رسیدن به ۲۰۰ هزار تومان قرار دارد.»

حسین رحیمی در گفتگویی اختصاصی به خبرگزاری ایلنا گفت: «این فرد زیاد حرف می‌زند و اخیرا هم حرف‌هایی درباره بانک مرکزی، بازار ارز و پلیس امنیت اقتصادی زده که دستگاه قضائی باید با آن برخورد کند و این موضوع را مسئولان ذیربط باید بررسی کنند.»

بابک زنجانی، ۱۲ آبان در شبکه ایکس ویدئویی از سخنان علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی را درباره ضرورت «حفظ ارزش پول ملی» منتشر کرد و رسیدن قیمت دلار به ۱۱۰ هزار تومان را نتیجه اشتباهات بانک مرکزی دانست: «در خوش‌بینانه‌ترین برآوردها، با توجه به چاپ بی‌رویه‌ پول، اجرای اشتباه طرح گزیر و خلق نقدینگی کاذب از سوی تراستی‌های بانکی مرتبط و کسری آنها، ارز در مسیر رسیدن به ۲۰۰ هزار تومان قرار دارد.»

او پیشتر گفته بود که «افزایش قیمت دلار در ایران به مکانیزم ماشه و تحریم‌های بیرونی ربطی ندارد و همه‌اش زیرسر بانک مرکزی است.»

همزمان با انتشار اظهارات آقای رحیمی، بابک زنجانی در شبکه ایکس تهدید کرد با کسانی که «۱۳ کیلوگرم شمش طلای وارداتی» او را توقیف کردند، «برخورد قانونی و پیگیری قضائی» خواهد کرد

او در شبکه ایکس نوشت: «با توجه به صدور قرار منع تعقیب در پرونده‌ اتهام قاچاق طلا در فرودگاه و روشن‌شدن ابعاد پرونده‌سازی‌های انجام‌شده، افرادی که در روند ورود طلاهای دات‌وان ایجاد مانع کرده و با اقدامات خود سد راه توسعه اقتصادی کشور و امنیت ملی شده‌اند، قطعاً با برخورد قانونی و پیگیری قضایی مواجه خواهند شد.»

آقای زنجانی پیشتر گفته بود هدفش از واردات شمش‌ طلا «مقابله با حباب ۳۰ درصدی بازار سکه» است.

بابک زنجانی تاجری بود که در مقطعی با دور زدن تحریم‌های آمریکا به فروش نفت کمک می‌‌کرد و از این رو اتحادیه اروپا در سال ۱۳۹۱ و وزارت دارایی آمریکا در سال ۱۳۹۲ او را تحریم کردند.

او که همه کارهای خود را برای خدمت به نظام می‌داند پس از پایان ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، در سال ۱۳۹۲ به فساد کلان اقتصادی متهم و به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او بعدها لغو شد و پس از چند سال زندان و روندی پرکشمکش و گزارش‌ها از «بازپرداخت ۲/۱ میلیارد دلار» از پول نفت، چند ماهی است که آزاد شده و به فعالیت اقتصادی مشغول است.

بی بی سی - آرمین سهرابیان، مدافع تیم استقلال تهران، در پی انتشار ویدیویی از او که ادعا می‌شود در آن لیوان آبجو به دست دارد و مشغول خواندن آواز است، به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال ایران احضار شد.

هیرکانی در آتش، ما در تماشا

بیژن صف سری - ویژه خبرنامه گویا

دلمان مالش می‌رود، نه فقط از حجم آتشی که به جان طبیعت افتاده، که از سرمای هولناکِ بی‌تفاوتی خودمان. ما، مردمی که طی ۴۷ سال حاکمیت گروهی دین‌فروش، ذره‌ذره آب شدنِ هست‌ونیستِ سرزمین ابا و اجدادی‌مان را دیدیم، اما تنها تماشاگر بودیم. در تمام این سال‌ها، جز سکوت در برابر غارتگری‌ها و کشتارهای بی‌حد و مرز دژخیمان مسلط بر آب و خاکمان، همتی نداشتیم. و امروز، پس از سال‌ها سکوت و تماشای ظلم‌های رژیم سفاک جمهوری اسلامی، حالا به تماشای پرده‌ی آخر این تراژدی نشسته‌ایم: سوختنِ زنده‌زنده‌ی «هیرکانی»؛ این موزه‌ی طبیعی چهل میلیون ساله که نه تنها میراث ایران، که ریه‌های جهان است.

چطور می‌توان این حجم از تناقض را دید و دم برنیاورد؟ حکومتی که برای دخالت در جنگ‌های منطقه و تجهیز گروه‌های نیابتی هزاران کیلومتر آن‌سوتر، میلیاردها دلار هزینه می‌کند و پهپادهایش آسمان‌ کشورهای دیگر را تیره می‌کنند، در برابر خاموش کردن آتش در قلبِ خاک خود عاجز است. آن‌ها بالگرد دارند، اما برای سرکوب مردم، نه برای نجات جنگل. آن‌ها بودجه دارند، اما برای پروپاگاندا، نه برای محیط‌زیست. هیرکانی نمی‌سوزد چون هوا گرم است؛ هیرکانی می‌سوزد چون برای این رژیم، «ایران» تنها یک غنیمت جنگی است، نه یک میهن. سرزمینی که حاکمانش به آن تعلق خاطر ندارند، محکوم به خاکستر شدن است.

اما درد بزرگ‌تر در سمتِ ماست؛ در سمتِ مردمی که در لاکِ تماشاگری فرو رفته‌اند. چرا دیگر هیچ فاجعه‌ای ما را تکان نمی‌دهد؟ پاسخ در همان ۴۷ سال دروغ و فریبی است که روح جامعه را جویده است. وقتی حاکمان، کلمات را از معنا تهی می‌کنند و وعده‌ها پوشالی از آب درمی‌آیند، جامعه به مرحله‌ی خطرناکی می‌رسد: «ناباوری مطلق». ما در تمام این سال‌ها از پیِ وعده‌های بی‌اساس، به ناباوری رسیده‌ایم اماغافل از اینکه: «مردمی که دیگر نتوانند چیزی را باور کنند، نه تنها از توانایی اقدام به کاری محروم‌اند، بلکه مسخ‌شدگانی همی شوند که به ظلم عادت کرده‌اند.»

آتش‌سوزی جنگل‌های هیرکانی، تنها سوختن درختان بلوط و راش نیست؛ این تصویرِ نمادینِ سوختنِ ماست. این دودِ سیاه که از شمال ایران برمی‌خیزد، دودمانِ ملتی است که میانِ «بی‌کفایتی حاکمان» و «بی‌تفاوتی خود» گیر افتاده است. تا زمانی که این مسخ‌شدگی را نشکنیم و باور نکنیم که این خاکِ سوخته، آخرین پناهگاه ماست، هیچ بارانی این آتش را خاموش نخواهد کرد. هیرکانی ایستاده می‌میرد، تا شاید مرگش، تلنگری باشد بر خوابِ سنگینِ ما.

بیژن صف سری

در تواریخ آورده‌اند که هر حکومتی را فجر و شفقی است؛ برمی‌آید چون خورشید پرهیبت و فرو می‌نشیند چون سایه‌ای که از نفس روزگار شرمنده گردد. و چنین بود حال امپراتوری عمامه‌دار؛ دولتی که نیم‌قرن بر ملک و جان مردم چیره شد و خود را ستون آسمان پنداشت، اما چون زمانه دگرگون شد، دریافت که آن ستون بر ماسه‌های سیاست بنا شده بود، نه بر صخره حرمت و معنا.

روزگاری که گذشت، عمامه ابزار اقتدار بود و ردای روحانیان زرهی که آنان را از پرسش خلق در امان می‌داشت. مردم، خواه از بیم و خواه از امید، گوش جان به صدایی می‌سپردند که از منبر برمی‌خاست و تقدیر را به نام دین امضا می‌کرد. اما تقدیر، خود حاکمی است که فرمانش را در دفتر هیچ زمینی نمی‌نویسد.

چون باد حوادث جان گرفت و روز فرجام در رسید، آن شجره تناور قدرت، که سایه‌اش یکسر بر سر وطن سنگینی می‌کرد، گرفتار تیزی زمانه شد. و هر شاخه‌ای که از اندازه بگذرد، خزانش زودتر از موعد فرا می‌رسد. چنین شد که عمامه‌داران، به‌محض فروریختن تکیه‌گاه سیاسی خویش، خود را در برابر قضاوتی یافتند که پنجاه سال از آن گریزان بودند.

در همان روزها، مردمان ـ از هر دیاری، از هر طبقه‌ای، از هر زخمی ـ به میدان آمدند؛

آوارگانی که در غربت پیر شده بودند؛

مادرانی که قاب عکس فرزندانشان را چون آینه‌ای مقدس بر طاقچه نگه داشته بودند؛

پدرانی که موهایشان میان راهروهای بی‌دادگاه‌ها سپید گشته بود؛

خواهران و برادرانی که پنجاه سال، هر شب را در انتظار یک «خبر» صبح کرده بودند؛

و آنان که چشمانشان از امید عدالت روشن بود، ولی عمرشان به رسیدن آن روز کفاف نداد.

هرکس حکایت خود را چون برگ دفتر قدیم فروگشود.

زنی می‌گفت: «در داغ جوانم سوختم و هرگز دلی که این رنج را آورد، بر محکمه‌ای ننشست.»

مردی حکایت کرد: «برادرم را بردند و هیچ‌گاه نامش را بر زبان نیاوردند؛ امروز آمده‌ام تا حتی برای نامش حقی بجویم.»

جوانی که در کودکی از وطن گریخته بود، می‌گفت: «خاک مادرم را در خواب دیده‌ام، ریشه‌هایم در سرزمینی است که حقیقت را از لابه‌لای فریادهای خاموش یافته‌ام.»

چون این سیل روایت‌ها از هر سو روان شد، روحانیت در برابر آینه‌ای ایستاد که سال‌ها از آن روی برمی‌تافت. آینه‌ای که نه تصویر آسمان، بلکه چهره بی‌نقاب انسان را نشان می‌داد.

آن روز، عدالت نه به شمشیر، که به یادآوری زخم‌ها احضار شد.

مردم نه در پی انتقام، بلکه در پی حسابِ حقیقت بودند؛

حقیقتی که نیم‌قرن دفن شده بود و اکنون، همچون آفتابی در گورستان تاریخ، سر برآورده بود.

قضاوت مردم چون کوهی بود که از آه‌های انباشته ساخته شده باشد.

آهی که هر مادر کشیده،

هر تبعیدی فروخورده،

هر زندانی در سکوت گفته،

و هر داغ‌دیده در تاریکی زمزمه کرده بود.

این نوشته پاسخی است به نقدی که آقای اروند امیر خسروی به‌عنوان کامنت زیر مقاله‌ی «از بحران زیست‌معیشتی تا مطالبه‌ی دموکراسی؛ نقش روشنفکران ارگانیک در سازمان‌دهی اجتماعی ایران» در گویانیوز منتشر کرده‌اند. برای مشاهده‌ی متن کامل نقد ایشان، مخاطبان می‌توانند به بخش نظرات همان مقاله مراجعه کنند. در اینجا تلاش می‌کنم نکات مطرح‌شده را بررسی کرده و نشان دهم چرا بسیاری از ایرادها وارد نیست.

اقتصاد و سیاست؛ جدایی‌ناپذیر و درهم‌تنیده

خسروی بحران ایران را صرفاً سیاسی می‌بیند و مقاله را متهم می‌کند به اقتصادمحوری. اما در واقعیت ایران، اقتصاد و سیاست درهم‌تنیده‌اند:

- بحران‌های زیست‌معیشتی (آب، برق، تورم) بدون ساختار سیاسی بسته قابل توضیح نیستند.

- همین بحران‌های اقتصادی موتور فشار اجتماعی‌اند که سیاست را به واکنش وادار می‌کنند.

تأکید مقاله بر محرومیت اقتصادی به معنای نادیده گرفتن سیاست نیست، بلکه نشان دادن نقطه‌ی تماس اقتصاد و سیاست است. نقد خسروی با جدا کردن این دو، به همان مغلطه‌ی مرغ و تخم‌مرغ گرفتار می‌شود.


روشنفکر ارگانیک؛ برخاسته از دل میدان

خسروی می‌گوید مقاله هر فعال صنفی را روشنفکر ارگانیک معرفی کرده است. اما در اندیشه‌ی گرامشی، روشنفکر ارگانیک دقیقاً کسی است که از دل طبقه‌ی اجتماعی برمی‌خیزد و زبان آن طبقه را به گفتمان سیاسی ترجمه می‌کند.

- معلمی که در اعتراض صنفی سخنرانی می‌کند،
- کارگری که بیانیه می‌نویسد،
- یا زنی که در تجمع خیابانی شعار می‌دهد،

همگی روشنفکران ارگانیک‌اند، چون از میدان واقعی مبارزه برخاسته‌اند. محدود کردن روشنفکر ارگانیک به دانشگاه یا تولید صرفِ هژمونی فرهنگی، نادیده گرفتن جوهره‌ی تعریف گرامشی است.

ائتلاف اجتماعی؛ امکان نه ساده‌سازی

نقد خسروی می‌گوید جامعه‌ی ایران شکاف‌دار است و مطالبات گروه‌ها متناقض‌اند. درست است، اما مقاله هم نگفته این ائتلاف «به‌راحتی» شکل می‌گیرد؛ بلکه آن را به‌عنوان ظرفیت و امکان مطرح کرده است. تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهند که محرومیت مشترک می‌تواند زمینه‌ی اتحاد فراهم کند، حتی در جوامع متکثر.

قیاس‌های تاریخی؛ الهام نه کپی

خسروی مثال‌های لهستان، تونس و آفریقای جنوبی را نامرتبط می‌داند. اما هدف مقاله قیاس مکانیکی نبوده، بلکه نشان دادن الگوهای الهام‌بخش است. هیچ‌کس نمی‌گوید ایران همان لهستان است؛ بلکه گفته می‌شود تجربه‌ی همبستگی نشان می‌دهد چگونه روشنفکران ارگانیک توانستند محرومیت کارگران را به مطالبه‌ی سیاسی بدل کنند. این قیاس‌ها برای الهام‌اند، نه نسخه‌برداری.

تمام دستآورده های مدرن فرهنگی - سیاسی امرور در غرب: دموکراسی، آزادی مذهب، فلسفه، نسبی گرایی، همجنسگرایی، فمینیسم، تک همسری، تراژدی، پیکر تراشی و .... ریشه های یونانی دارند و حتا مسیحیت هم نتوانست از فرهنک کفار یونانی چشم پوشی کند. به عقیده نویسنده یکی از مهم ترین دلیل های عقب ماندن جهان اسلام از غرب به کنار گذاشتن فرهنگ یونان باستان بود. برعکس گروه معتزله که در نظر داشت فلسفه یونان را با الهیات اسلام هماهنگ کنند با امام غزالی یونان ستیزی مسلمانان آغاز گردید. اما نخست دستآوردهای یونانیان:

1 - دموکراسی:

"اسم قانون اساسی که ما داریم دموکراتی است، چرا که دولت ما را اکثريت انتخاب می کند و نه اقليت " (پریکلس )

پریکلس يکی از برجسته ترين شخصيت های تاريخی دوران باستان در آتن و پايه گذار اولين سيستم دموکراسی در تاريخ است. پریکلس فرمانده آتنی ها در جنگ علیه اشپارتا ( Sparta ) بود. اشپارتا قصد ازبین بردن دموکراسی در آتن را داشت. در سال 431 قبل از ميلاد پریکلس بر مزار سربازان آتنی که برای دفاع از دموکراسی آتنی در این جنگ کشته شده بودند گفتاری معروف در باره آزادی ايراد کرد که به " گفتار بر مزار " در تاريخ ثبت شده است:

" مبداء قانون اساسی که ما داريم قوانين بيگانه نيستند و بيشتر ما برای ديگران نمونه هستيم تا ديگران برای ما. قانون اساسی ما نشان دهنده خواسته اکثريت است و به همين علت نيز اين قانون قدرت اکثريت را نمايان می کند. حق تمام شهروندان در مقابل قانون يکسان است و مقام های بلند پايه در اين دولت به يک گروه خاص تعلق ندارند بلکه در اختیار افرادی است که استعداد و نبوغ خود را ثابت کرده باشند. ....."

به عقیده برخی از تاریخ نویسان معاصر دموکراسی مستقیم آتنی (دموکراسی بدون واسطه نمایندگان) قرن 5 میلادی برتری دارد بر دموکراسی پارلمانتاریسم در کشور های غربی.

2 - آزادی مذهب:

آزادی مذهب ها که ما امرروز در اروپا شاهد آن هستیم نیز یک میراث یونانی است: پولس رسول Paulus ) ) توانست آزادانه در یونان (2000 سال پیش ) برای مسیحیت تبلیغ کند و در صورتیکه یک یونانی در اروشلیم نمی توانست نظر شهروندان را به خدایان یونان جلب کند.

3 - همجنسگرایی:

شاید قضاتی که قانون آزاد بودن همجنسگرایی را در قرن گذشته در اروپا تصویب کردند از گفتمان در سیمپوزیوم (symposium) پلاتون اطلاع داشتند. این گفتمان به عشق (اروس) و روابط همجنس گرایانه می پردازذ.

4 - تک همسری

تک همسری نیر یک رسم یونانی است که از زمان هومر ( Homer -قرن ۸ قبل از میلاد ) این نوع ازدواج در یونان مرسوم بود. هومر در منظومه ادیسه از چگونی زندگی لائرتز ( پدر اودیسئوس) خبر می‌دهد. به نقل از این منظومه سرای یونانی، پدر اودیسئوس برای کمک به کار خانه همسرش یک خدمتکار جوان ( زن ) استخدام کرده بود. احترام لائرتز به خدمتکار همانند احترام او به همسرش بود. اما هیچوقت لائرتز سعی نکرد یک رابطه نزدیک با خدمتکار خانواده برقرار کند. در صورتیکه تورات در بخش اول (سفر پیدایش) از چند همسری یعقوب، پیغمبر یهودیان، خبر می‌دهد. یعقوب، برحلاف پدر اودیسئوس، با دو زن ازدواج کرده بود ( خواهران راحیل و لبه ). یعقوب نه فقط از دو همسرش فرزند داشت، بلکه دو خدمتکار خانواده نیز از یعقوب صاحب فرزند شدند. این دو کتاب، منظومه ادیسه هومر و تورات، همزمان ( قرن ۸ فبل از میلاد ) نوشته و یا بیان شده‌اند. شاید مسلمانان چند همسری را از یهودیان به ارث بردند.

یک واقعیت تلخ اما مهم در سیاست منطقه‌ای شکل گرفته است؛ واقعیتی که کمتر آشکار گفته می‌شود اما تصمیم‌سازان منطقه به‌خوبی آن را می‌دانند: کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس دیگر خواهان فروپاشی رژیم ولایی نیستند بلکه بقای حقیرانه آنرا با اشتیاق البته به زیان قدرت گرفتن ایران به مثابه یک کشور و یک ملت دنبال می کنند. راز لابی گسترده این کشورها در نزد قدرتهای بزرگ برای آنچه «ثبات منطقه» و «صلح طلبی» و در نتیجه بقای رژیم ولایی نیز همین است.

بنابراین آن‌ها با تکیه بر یک رویکرد بلند مدت در پی اهداف دیگری هستند که عبارتند از:

ایرانی ضعیف، فرسوده، گرفتار بحران، با رژیمی ولایی و قشری حقیر که همچنان اهرمهای سرکوب نرم و سخت را در اختیار داشته باشد و از تنش های داخلی و بین المللی رنج ببرد.

این ترجیح نه با شعارهای کشورهای منطقه در دهه‌های گذشته توضیح داده می‌شود، نه با رقابت‌های نظامی سنتی متعارف جهانی.

در پس این سیاست، یک راهبرد بلندمدت سیاسی و اقتصادی نهفته است:

پول، انرژی، بنادر، زنجیره تأمین جهانی.

و در این معادله، رژیم ولایی تنها در صورتی «مفید» است که حقیر و ضعیف باشد، اما سقوط نکند.

۱) چرا کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس با فروپاشی رژیم ولایی مخالف‌اند؟

امنیت تنگه هرمز؛ شریان حیاتی اقتصاد آنان

تنگه هرمز برای این کشورها، همان نقشی را دارد که قلب برای بدن:

روزانه ۲۰ تا ۲۱ میلیون بشکه نفت از آن عبور می‌کند،

حدود ۲۰ درصد انرژی مایع جهان از همین مسیر تأمین می‌شود،

صادرات پادشاهی سعنودی، کویت و قطر بدون آن متوقف می‌شود.

فروپاشی رژیم ولایی--با ساختار قومی و امنیتی شکننده ایران--به‌معنای آشوب در تنگه، انفجار هزینه بیمه دریایی و توقف صادرات انرژی است.

پس از منظر راهبردی آن‌ها:

در سال ۵۷
سیلی به هستی‌ ایران پیچید
سیلی کز آب‌های سیاهِ باورهای ما پدید آمده بود
سیلی از لجنِ مقدس
سیلی از کورترین ایمان‌ها
سیلی از سنگ و آهن تیز الهی
سیلی از دیو و راهزنِ دینی
*
در سال ۵۷
سیلی به هستی ایران پیچید
سیلی که از هراس و سکوت نیاکان ما پدید امده بود
سیلی که پاکی را برد
سیلی که پهنه‌های راستی و دُرستی را
از گنداب دروغ بیاکند
*
در سال ۵۷
سیلی به هستی ایران پیچید
سیلی که از باران‌های آرمانی و سمّی رفقا
و از سرسام‌های ضد سرمایه‌داری و ضد اسرائیلی به وجود آمده بود
سیلی که افسران پاکدل ایران را بُرد
سیلی که نام بلند و فرهمند ایران را آلود
سیلی که سرمایه‌های هوش و دانش ایرانی را تار و مار کرد
*
در سال ۵۷
سیلی به هستی ایران پیچید
سیلی که بنیاد زندگی را کَند
سیلی که بنیاد آزادگی را کَند
سیلی که معنای زن را بُرد
سیلی که معنای انسان را بُرد
سیلی که ماه ترین دختران ایران
در سخت‌ترین گرسنگی‌ها چرخاند
به دَرَاندشتِ بی‌پناهی‌ بُرد
و در بارگاهِ هوس‌ها پَرپَر کرد
*
رضا فرمند
*

خبرنامه گویا - جمهوری اسلامی سال‌هاست با ونزوئلا همکاری نظامی دارد. نتیجه این همکاری، انتقال فناوری پهپادی ایران به ونزوئلا و ایجاد یک خط تولید پهپاد در این کشور بوده است. به‌تازگی گزارش‌هایی منتشر شده که ونزوئلا از ایران تجهیزات نظامی بیشتری، از موشک‌های برد بلند، درخواست کرده است. با این حال هنوز مشخص نیست ایران این درخواست‌های جدید را تأیید یا اجرا کرده باشد. این همکاری نظامی در چارچوب یک اتحاد راهبردی گسترده‌تر میان دو کشور قرار می‌گیرد؛ اتحادی که بیشتر بر پایه مخالفت مشترک با سیاست‌های آمریکا و تلاش برای دور زدن تحریم‌های واشنگتن شکل گرفته است. برخی تحلیلگران می‌گویند مطرح شدن مواضع تهاجمی دولت آمریکا شاید بی‌ارتباط با گسترش همکاری‌های نظامی اخیر جمهوری اسلامی و ونزوئلا نباشد.

:::

ایران اینترنشنال - چهار مقام آمریکایی به خبرگزاری رویترز گفتند ایالات متحده در روزهای آینده آماده آغاز مرحله جدیدی از عملیات در ونزوئلا است. دو مقام دیگر نیز تاکید کردند گزینه‌های در دست بررسی شامل تلاش برای سرنگونی نیکولاس مادورو است.

رویترز گزارش داد زمان دقیق یا دامنه عملیات هنوز مشخص نیست و روشن نیست که آیا ترامپ برای اجرای آن تصمیم نهایی را گرفته است.

در هفته‌های اخیر و هم‌زمان با استقرار نیروهای آمریکایی در منطقه کارائیب و وخامت روابط واشینگتن و کاراکاس، گزارش‌های متعددی درباره احتمال اقدام نظامی یا امنیتی جدید منتشر شده است. دو مقام آمریکایی گفتند عملیات پنهانی احتمالا نخستین گام در این روند خواهد بود.

در همین حال، رویترز گزارش می‌دهد که تجمیع نیروهای نظامی آمریکا در کارائیب ماه‌هاست ادامه دارد و ترامپ پیش‌تر مجوز اجرای عملیات مخفی توسط سازمان سیا در ونزوئلا را صادر کرده است.

اداره هوانوردی فدرال آمریکا نیز جمعه ۳۰ آبان به خطوط هوایی درباره «وضعیت بالقوه خطرناک» در مسیرهای عبوری از آسمان ونزوئلا هشدار داد؛ هشدارى که به لغو چند پرواز بین‌المللی در روز شنبه منجر شد.

مقام‌های دولت ترامپ در حال بررسی طرحی برای پخش اعلامیه‌های کاغذی بر فراز کاراکاس به‌عنوان بخشی از «جنگ روانی» علیه نیکلاس مادورو هستند. این اقدام می‌تواند تازه‌ترین مرحله در افزایش فشارهای آمریکا بر دولت ونزوئلا باشد.

پیشنهاد عملیات روانی علیه مادورو
چند مقام آمریکایی به شبکه سی‌بی‌اس نیوز گفته‌اند که دولت ترامپ شنبه درباره گزینه‌های عملیاتی جدید در قبال ونزوئلا گفت‌وگو کرده و یکی از این گزینه‌ها، پخش اعلامیه‌های آمریکا بر فراز پایتخت ونزوئلا است.

به گفته منابع، این اقدام نوعی «جنگ روانی» برای تضعیف جایگاه مادورو محسوب می‌شود.

عملیات هنوز تایید نشده، اما احتمال دارد روز یکشنبه ــ هم‌زمان با ۶۳سالگی مادورو ــ انجام شود. واشینگتن‌پست نخستین رسانه‌ای بود که وجود این طرح را افشا کرد.

کیهان لندن - سفر محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، به ایالات متحده دارای پیامدهای مهم منطقه‌ای بود. عربستان اکنون به رکن اصلی حل بحران‌های منطقه بدل شده و واشنگتن این کشور را نه‌ تنها یک قدرت مؤثر در خاورمیانه، بلکه آن را کشوری می‌بیند که می‌تواند به‌واسطه توان اقتصادی و دیپلماتیک خود در پیشبرد ابتکارهای بین‌المللی نقش‌آفرینی کند؛ از جمله در پرونده هسته‌ای جمهوری اسلامی!

نتایج سفر که طی آن رئیس‌ جمهور آمریکا و ولیعهد عربستان «توافق شراکت دفاعی استراتژیک آمریکا-عربستان» را امضا کردند، این امر را آشکار کرد. این توافق تاریخی، شراکت دفاعی و توان بازدارندگی در خاورمیانه را تقویت می‌کند. همچنین عربستان بسته دفاعی بزرگی که شامل تحویل جنگنده‌های «اف-۳۵» را در آینده؛ دریافت می‌کند. بخشی دیگر از توافق خرید حدود ۳۰۰ تانک آمریکایی توسط ریاض که این تحول گامی در جهت تغییر موازنه قدرت‌های منطقه‌ای خواهد بود.

دریافت جنگنده‌های «اف-۳۵» توسط عربستان، برتری کیفی هوایی اسرائیل را که تاکنون تنها دارنده این هواپیما در منطقه بود، تضعیف می‌کند. این مسئله در چارچوب پیوند برنامه تحول اقتصادی عربستان با تعمیق روابط تجاری با آمریکا، توسعه انرژی هسته‌ای در عربستان، و نیز همکاری گسترده در حوزه هوش مصنوعی، نیمه‌رساناها و مواد معدنی حیاتی اهمیت دارد؛ حوزه‌هایی که در رقابت راهبردی آمریکا با چین نقشی حیاتی دارند.

با وجود این، جمهوری اسلامی کوشیده است از روابط ممتاز واشنگتن و ریاض از یک‌سو، و بهبود روابط تهران ـ ریاض از سوی دیگر، بهره‌برداری کند. در شرایط تنش‌های فزاینده منطقه، اهمیت توافق سعودی-ایرانی آشکار شد؛ توافقی که امنیت خلیج فارس را علیرغم پیامدهای جنگ اسرائیل در غزه، تا حدودی تقویت کرد. از این رو جمهوری اسلامی تلاش کرده حمایت عربستان را جلب کند، به‌ویژه در سایه تداوم تنش ایران و آمریکا.

👈مطالب بیشتر در کیهان لندن

رئیس‌ دولت جمهوری اسلامی پیش از سفر ولیعهد به واشنگتن، پیامی برای عربستان فرستاد. برخی این پیام را مرتبط با نقش میانجی‌گرانه عربستان میان واشنگتن و تهران در مسیر احیای دیپلماسی و حل بحران هسته‌ای دانستند. اما برخی در داخل ایران این برداشت را رد کردند و سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی گفت هدف پیام، روابط دوجانبه و بررسی همکاری‌ها در موسم حج بوده است.

روشن است که جمهوری اسلامی، با وجود تلاش برای بهره‌گیری از نزدیکی با کشورهای عربی خلیج فارس در برابر اسرائیل و آمریکا، نمی‌خواهد نقش سیاسی عربستان را در هرگونه مذاکرات آینده درباره توافق هسته‌ای تقویت کند. ولیعهد سعودی در دیدار با دونالد ترامپ، ولیعهد گفت: «ما متحدان نزدیک هستیم و برای این موضوع به‌طور نزدیک همکاری می‌کنیم. تمام تلاشمان را برای رسیدن به توافق میان آمریکا و ایران انجام خواهیم داد.»

او افزود: «اعتقاد داریم برای آینده ایران خوب است که توافقی خوب داشته باشد که منطقه، جهان و آمریکا را راضی کند. بنابراین برای تحقق این هدف تلاش خواهیم کرد.»

در حالیکه ترامپ از وجود تماس با جمهوری اسلامی سخن گفت، اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی، آن را تکذیب کرد و اظهارات رئیس‌ جمهور آمریکا را «یاوه‌گویی تکراری» دانست و گفت هیچ روند مذاکره‌ای میان تهران و واشنگتن در جریان نیست.

همان زمان نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آغاز شد؛ بدون آنکه پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع شود. متن پیش‌نویس قطعنامه‌ای ارائه شد که مقامات جمهوری اسلامی آن را «سیاسی» توصیف کردند، زیرا از ایران خواسته بود همه فعالیت‌های غنی‌سازی و بازفرآوری، از جمله پژوهش و توسعه و پروژه‌های مرتبط با آب سنگین را متوقف کند؛ این درخواست بر اساس تصمیمات بین‌المللی که از سپتامبر گذشته با فعال‌شدن «مکانیزم ماشه» اجرایی شده است، مطرح می‌شود.

رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، گفت بازرسان آژانس به ایران بازگشته و بازرسی‌های لازم را انجام داده‌اند و اطلاعات طراحی بسیاری از تأسیسات که در حملات ژوئن آسیب ندیده بودند، بررسی شده است.

خبرنامه گویا - در روزهای اخیر، تغییرات تازه‌ای در پلتفرم «ایکس» بحث‌های گسترده‌ای میان کاربران برانگیخته است. این پلتفرم اکنون مکان تقریبی کاربران را بر اساس آی‌پی نمایش می‌دهد؛ قابلیتی که با هدف شفافیت بیشتر معرفی شده است.

کاربری در شبکه اکس نوشت:

این موضوع برای کاربران ایرانی حساسیت بیشتری ایجاد کرده است. با وجود فیلتر بودن «ایکس» در ایران و لزوم استفاده از ابزارهای دور زدن فیلترینگ، برای برخی از چهره‌های شناخته‌شده ایرانی، آی‌پی با موقعیت «ایران» نمایش داده شده است. این مسئله موجی از پرسش‌ها و گمانه‌زنی‌ها را در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشته؛ از جمله این که چرا برخی کاربران بدون تغییر موقعیت آی‌پی قادر به فعالیت در این پلتفرم هستند و آیا این موضوع نشان‌دهنده دسترسی آنان به اینترنت بدون محدودیت است؟

کارشناسان هشدار می‌دهند که نمایش موقعیت آی‌پی، اگر بدون شفافیت کامل و توجه به شرایط ویژه برخی کشورها اجرا شود، می‌تواند پیامدهای خطرناکی برای کاربران داشته باشد. اکنون بسیاری منتظر واکنش رسمی «ایکس» و توضیحاتی درباره نحوه تشخیص و نمایش موقعیت آی‌پی‌ها هستند.

ویدیویی از کنسرت فرهاد مدیری (فرواگ) در تورنتو کانادا

***

‏ساکنان نیویورک هفته گذشته با اعلامیه‌ای در سطح شهر مواجه شدند که روی آن نوشته شده بود: «با من یک سیگار بکش.»

در این اعلامیه، زمان و مکانی برای انجام این کار تعیین شده بود و تصویر مردی روی آن بود که احتمالا هیچ‌کس او را نمی‌شناخت!

با این حال، کنجکاوی مردم کار خودش را کرددر روز موعود، همین جمعه‌ای که گذشت، صدها نفر راهی مکانی شدند که مرد سالخورده، به اسم «باب» تعیین کرده بود.

او فقط می‌خواست از تنهایی بیرون بیاید، سیگاری روشن کند و با چند نفر حرف بزند!اما اتفاقی که رخ داد فراتر از انتظارش بود:

چیزی حدود دو هزار نفر آمدند، با او سیگار کشیدند، عکس گرفتند و به قول کاربران این «مهربان‌ترین رویداد ممکن» بود.

تیم فوتبال «ملوان» بندرانزلی روز شنبه ۱آذر۱۴۰۴ موفق شد با ضربات پنالتی‌، تیم «آلومینیوم» اراک را شکست داده و به مرحله یک هشتم نهایی جام حذفی صعود کند. اعضای تیم ملوان پس از این پیروزی در رختکن به رقص و پایکوبی پرداختند.

۹۰ دقیقه بازی ملوان و آلومینیوم که در ورزشگاه خمینی اراک برگزار شد با تساوی به پایان رسید و تیم ملوان موفق شد در ضربه‌های پنالتی با نتیجه ۴ بر ۲ میزبان خود را شکست دهد.

***

***

ویدیوی منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد پرتقال‌ها پس از شست‌وشو، در دمای حدود ۴۸ درجه سانتی‌گراد از حوضچه‌ای حاوی رنگ صنعتی عبور داده و عملاً رنگ‌آمیزی می‌شوند.

پیش‌تر اکبر یاوری، رئیس اتحادیه بارفروشان، هشدار داده بود که برخی کشاورزان برای رنگین‌تر کردن مرکبات از رنگ صنعتی استفاده می‌کنند؛ مرکباتی که به‌گفته او مصرفشان برای مردم «مثل سم» است.

یاوری همچنین از نبود نظارت وزارت جهاد کشاورزی و اداره بهداشت انتقاد کرده و گفته بود که به‌دلیل همین تخلفات، کشورهایی مانند روسیه، آذربایجان و ازبکستان، به‌جای خرید مرکبات ایران، محصولات مصر را ترجیح می‌دهند.

***

جایگزین جدید در زبان فارسی!

واژه‌های «توپک» به‌جای «اسکوپ» و «توپک‌زن» به جای «قاشق اسکوپ بستنی» مصوب شده‌اند.

***

غلامعلی حداد عادل، رییس فرهنگستان زبان فارسی، دوشنبه سوم آذر گفت: «نظام برای حفط خودش نیاز به قدرت دفاعی دارد. دوگانه موشک و مردم یک مغالطه است، موشک نباشد، مردم فدا می‌شوند.»

جعفر بخشی بی نیاز - نویسنده و روزنامه نگار

🌐 جهان را اقتصاد اداره نمی کند.‌ حتی پول هم اداره نمی کند. جهان را تفکر و اندیشه و معرفت اداره می کند. انسان مدیریت می کند نه حیوان. انسانی که بلد است بین روشنی و تاریکی و زشتی و زیبایی مرز قائل شود و بفهمد و بداند خوب کدام است و بد کدام. بیشتر کشورها به جز تک و توک از کشورهایی مثل ایران که به راستی و واقعی روی قله اند و آن بالا را با افتخار فتح کرده اند نه با ادعا ؛ شایستگی آن را دارند که روز به روز هوای آسمانِ شهرشان را تمیزتر کنند و زمینی پاک و ضمیری سالم را به مردم هدیه دهند. مدیرانی که در دیار فرنگ هوای مغزها را دارند و به نخبگانشان بیشتر از پخمگان اهمیت میدهند. دانشمندان شان را روی سر می نشانند و عیار آن ها را به خوبی درک می کنند. بی جهت و با توصیه و رانت مشاغل حساس را به گیج ها و خنگ ها و بی سوادها نمی دهند و راننده ی نیسان را پشت فرمان هواپیما نمی نشانند. آنها بلدند طلا را کجا بگذارند و مفرق را کجا !

🌐 او مریم میرزا خانی نیست. بیشتر از او نباشد البته کمتر از مریم نیست. لیلایی که اهل شیراز است و از هر انگشتش هنر که نه معجزه می بارد. لیلا کشاورزی یک روز با مادرش راهی اداره ای می شود که مسئولش قرار بوده این نخبه ی ایرانی را کشف کند و راهی بیابد تا آوازه ی لیلا در تمام جهان بپیچد. راننده ی همان نیسانِ داغان که حالا با همان رانت و توصیه و پدر سوخته بازی پشت میز نشسته بی خجالت و بی حیا و بی شرم جایی که مادر و دختر روبرویشان روی صندلی با ادب و تواضع نشسته اند و شرح موضوع می کنند تا توانمندی و داشته های استثنایی لیلا را به گوشِ بسته ی مدیر برسانند ؛ او بساط ناهارش را روی میز پهن کرده و با گستاخی و بی ادبی تمام همانند گاوانِ طویله شروع به نشخوار می کند‌‌. لیلا و مادرش خجالت می کشند. اما زبان به کام می گیرند و صبوری می کنند. دست آخر که معرفی لیلا و توانایی هایش تمام می شود مسئول مربوطه یک اسکناس ده هزار تومانی از جیبش بیرون می آورد دور سرش می چرخاند و چون صدقه ای در صندوق صدقات یا اهدایی به گداییِ بی نوا در سر چهار راه مقابل مادر و دختر می اندازد.

🌐 حالا ببینیم لیلا کیست. مخترع و پژوهشگری که چندین اختراع ثبت‌ شده ی جهانی دارد. یکی از برجسته‌ ترین دستاوردهای لیلا کسب مدال طلا و نقره در مسابقات جهانی اختراعات چین به دلیل ارائه یک دستگاه پزشکی نوین است که بر پایه هوش مصنوعی و یاد گیری ماشین عمل می‌کند. این اختراع منحصر به فرد قادر به تشخیص سریع ناهنجاری‌ های اسکلتی و استخوانی ست و به طور چشمگیری فرآیند تشخیص و درمان را تسهیل می‌کند. لیلا دارای مدال‌های دیگری از جمله مدال نقره مسابقات جهانی اختراعات کانادا و مدال‌های طلا ؛ نقره و برنز المپیاد دانشجویان جهان در بخش‌ های پزشکی ؛ شیمی و هوا فضاست. او در کنار فعالیت‌های علمی یک ورزشکار حرفه‌ای در رشته تکواندو نیز هست. عضو تیم ملی تکواندو ایران است و در مسابقات جهانی هانمادانگ تکواندو موفق به کسب مدال‌های طلا نقره و برنز شده. یکی از افتخارات او کسب مدال طلا در مسابقات جهانی با وجود پای شکسته بوده که به دلیل همین مبارزه لقب بال پرنده را از سوی فدراسیون جهانی تکواندو دریافت کرده. او همچنین نویسنده و محقق کتاب چگونگی مهار سرطان در دانشگاه هاروارد آمریکاست و به عضویت سازمان جهانی یونسکو نیز درآمده. دختری روستایی از روستاهای شیراز که با اراده ی بالا و همتی تحسین برانگیز تا هاروارد آمریکا رفت. یکی بپرسد چرا ما در این مملکت درجا می زنیم و هر روزمان بدتر از دیروز است.

***

طرح صلح ترامپ؛ پایان یک جنگ اوکراین، آغاز فصل تنهایی و شروع یک بحران تازه برای جمهوری اسلامی

حمید آصفی

✍️ طرح صلح پیشنهادی دونالد ترامپ برای پایان‌دادن به جنگ اوکراین، اگر چه هنوز در واشنگتن و مسکو به‌طور

رسمی باز نشده، اما به‌اندازه‌ی کافی نشانه‌گذاری شده تا بتوان فهمید: آمریکا در حال جابه‌جایی اولویت‌های ژئوپلیتیکی خود است؛ و هر جابه‌جایی اولویت در واشنگتن یعنی لرزش در تهران.

✍️ ایده روشن است: پایان‌دادن به جنگی که آمریکا حاضر نیست یک روز دیگر برایش هزینه بدهد. تهدید صریح کاخ سفید به اوکراین مبنی بر قطع کمک‌ها ظرف چند روز آینده، عملاً حکم ابلاغی بود که زلنسکی مجبور است آن را بخواند حتی اگر امضا نکند. پیام آمریکا بی‌پرده است: جنگ باید تمام شود؛ حتی اگر پایانش شبیه یک معامله‌ی سرد باشد.

✍️ در قلب این بسته صلح، یک جمله کلیدی وجود دارد: به رسمیت شناختن کنترل روسیه بر حداقل دو استان اشغالی. این همان خط قرمزی است که اروپا سه سال برایش هزینه داد، اما واشنگتن امروز با بی‌اعتنایی از رویش رد می‌شود. کریمه که از ابتدا موضوع بحث نبود؛ اما دو استان شرقی، یعنی همان مناطقی که هنوز هم صدای انفجار در آن‌ها شنیده می‌شود، قرار است برای همیشه از نقشه‌ی رؤیایی «اوکراین واحد» حذف شوند.

✍️ در کنار این، فریز سیاسی وضعیت چند منطقه دیگر، عدم عضویت اوکراین در ناتو، آزادسازی مرحله‌ای تحریم‌های روسیه، و استفاده از حدود صد میلیارد دلار اموال بلوکه‌شده روسیه برای بازسازی اوکراین قرار دارد. این طرح نه طرح صلح، بلکه طرح بازتنظیم نظم قدرت است؛ بازتنظیمی که یک پیام مستقیم به تهران دارد: روسیه معامله می‌کند، حتی اگر شما را زیر میز جا بگذارد.

✍️ روسیه اگر به این توافق تن دهد، یعنی پذیرفته با آمریکا به یک «توافق مادر» وارد شود؛ توافقی که ارزش ژئوپلیتیکی‌اش بسیار بزرگ‌تر از جنگ اوکراین است. چنین معامله‌ای یک الزام بدیهی دارد: روسیه دیگر نمی‌تواند در هیچ درگیری احتمالی ایران-اسرائیل در کنار تهران بایستد. نه از نظر سیاسی، نه از نظر نظامی، و نه از نظر مقیاس منافع. مسکو اگر امتیاز ارضی بگیرد و تحریم‌هایش باز شود، ایران را رها می‌کند بدون حتی یک لحظه تردید.

✍️ کرملین در چنین لحظه‌ای نه شریک است، نه متحد، نه حتی حامی موقت. روسیه بعد از توافق، یک کشور نرمال‌سازی‌شده خواهد بود و تهران یک کشور گرفتار. ایران در تمام سال‌های گذشته روی «روسیه تحریم‌شده» حساب باز کرد؛ اما طرح ترامپ در حال خلق «روسیه دوباره متصل‌شده» است. این یعنی معادله‌ی تهران از کف می‌رود.

✍️ اگر توافق عملی شود، دومینو ادامه خواهد داشت: بازگشت کامل نفت روسیه به بازار جهانی؛ باز شدن مسیر ونزوئلا برای فروش تمام‌عیار نفت به آمریکا و اروپا؛ و رقابت سنگین تولیدکنندگان برای کاهش قیمت. ایران اولین قربانی این معادله خواهد بود. وقتی نفت ۱۲۰ دلاری سقوط کند و به بازه‌ی کم‌سود برسد، دیگر هیچ تخفیفی برای چین جذاب نیست. چینی‌ها می‌توانند با یک «بازی تعرفه‌ای» خرید نفت ایران را کاهش بدهند و تهران هیچ ابزاری برای جلوگیری از آن نخواهد داشت.

✍️ فساد داخلی نیست که نفت ایران را زمین می‌زند. قراردادهای پنهانی هم نیست. بازگشت روسیه و ونزوئلا به بازار جهانی است که خون اقتصاد ایران را می‌مکد.

✍️ طرح صلح ترامپ برای اوکراین، برخلاف ظاهر ساده‌اش، در حال تنظیم مجدد کل نقشه قدرت اوراسیاست: آمریکا از اروپا فاصله می‌گیرد، روسیه از ایران فاصله می‌گیرد، چین زیر فشار تعرفه‌ای آمریکا قرار می‌گیرد، و ایران می‌ماند با انزوایی که خودش ساخته، اما این بار بدون روسیه. جمهوری اسلامی تا امروز تصور می‌کرد که «ائتلاف شرق» یک ستون مطمئن است. اما این طرح نشان می‌دهد که شرق نیز معامله می‌کند، امتیاز می‌دهد، و متحدان را خرج بقای خود می‌کند.

✍️ تهران اگر این پیام را نگیرد، اتفاقی خواهد افتاد که همیشه از آن می‌ترسید: تنهایی ژئوپلیتیکی در لحظه‌ای که بیشترین تهدیدها از اسرائیل، آمریکا و بازار جهانی انرژی هم‌زمان فعال می‌شوند.

✍️ طرح صلح ترامپ فقط پایان یک جنگ نیست؛ آغاز یک عصر جدید است: عصر بازگشت روسیه، بازسازی اروپا، و تنها ماندن ایران. جمهوری اسلامی اگر فکر می‌کند روسیه برایش هزینه خواهد داد، باید این حقیقت را بپذیرد: کشوری که برای گرفتن دو استان حاضر است میز اروپا را بشکند، هرگز برای حفظ رابطه با ایران حتی یک لیوان آب هم زمین نمی‌گذارد. طرح صلح ترامپ یک پیام دارد: بازی بزرگ در حال تغییر است؛ و تهران در این بازی نه مهره است، نه شریک، صرفاً یک هزینه اضافی است که هیچ قدرتی حاضر نیست آن را بپردازد.

مهدی تدینی

امروز دیگه بر همه عیان شده که برای داشتن رفاه و ثروت ملی نشستن روی گنج کافی نیست. چه گنجی بالاتر از نفت و گازی که زیر پای ما ذخیره شده؟

شما بالاترین ذخایر را داشته باشید، باز برای ثروتمند بودن و ثروتمند شدن به چیزهای دیگه‌ای نیاز دارید. درآمد سرانۀ ایرانی‌ها چند دلار شده؟ هر ایرانی ماهانه میانگین چند دلار درآمد دارد؟ صد دلار؟ دویست؟ سیصد؟ چهارصد؟ ... هزار دلار؟ چند درصد بالای هزار دلار (بالای صدوده میلیون تومن) در ماه درآمد دارند؟

البته در این جور مواقع کسانی سریع می‌پرند وسط حرف و می‌گن «نه! باید ببینی با صد لار در یک کشور چقدر می‌تونی خرید کنی!» فعلاً که قیمت عمدۀ مواد غذایی پایه در ایران یا از آمریکا گران‌تر یا هم‌قیمت یا صرفاً قدری ارزان‌تره. حالا شما لفاظی کنید!

بگذارید در اینجا مثالی رو بزنم که میزس می‌‌زد: اگر به منابع طبیعی نگاه کنیم، روسیه هیچ چیز از آمریکا کم نداشت. پهناورتر از آمریکا و سرشارتر به لحاظ انواع منابع طبیعی. از جهت پیشینۀ تاریخی هم وقتی امپراتوری روسیه در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم نفس اروپا، عثمانی و ایران رو گرفته بود، آمریکایی‌ها سیزده مهاجرنشین محقر بودند و تازه از بریتانیا کسب استقلال کرده بودند. البته اگر بر مادرِ انگلیسی‌شون پیروز شدند، به لطف آتلانتیک بود؛ یک اقیانوس اونها رو از بریتانیا جدا کرده بود.

وقتی روسیه هیولایی جهانخوار بود، آمریکا طفلی نوپا و شکننده بود. به لحاظ منابع هم که سرشارتر از آمریکا بود. اما چرا در آغاز قرن بیستم آمریکا به قدرت اول صنعتی جهان بدل شد و روسیۀ دهقانی غرق در فقر و عقب‌ماندگی بود و مبدأ انقلاب کمونیستی شد؟ آمریکا چه ثروتی داشت که روسیه نداشت. روسیه کمونیستی شد، به مدد خشونت عریان و هیولاییِ استالینیسم هر کشور و قلمرویی اطرافش بود بلعید، نیم قرن خون ملت‌ها رو در شیشه کرد و آخر از هم فروپاشید. سرانجام روسیه‌ای موند که پس از 35 سال که از فروپاشی شوروی می‌گذره، اقتصادی به اندازۀ ایالت تگزاس داره.

اما سرمایۀ اصلی آمریکا نه منابع طبیعی و نه منابع انسانی بود، بلکه «کاپیتالیسم» بود؛ همان چیزی که دست‌کم روسیه هفت دهه بیهوده و ابلهانه با آن جنگید ــ حتی فرمانده جهانیِ مبارزه علیه کاپیتالیسم شد ــ اما فقط وقت و منابع جهان و خودش رو تلف کرد.

برگردیم به ایران. در زمانی که ما باید با ورود به تجارت جهانی و بازار آزاد و گستراندن اقتصاد کاپیتالیستی به ملتی ثروتمند بدل می‌شدیم و می‌تونیستیم از اون گنجی که زیر پامون بود نهایت استفاده رو کنیم و هزار برابر اون حتی خلق ثروت کنیم، ایدئولوژی‌های مارکسیستی و ملی‌گرایی انزواطلب مصدقی در ایران ظهور کرد. از این دو ایدئولوژی یکی آرمان سوسیالیستی محض داشت (یعنی کمونیستی‌سازی ایران)، و دومی هم تعریفی رمانتیک و پیشامدرن از استقلال ملی تعریف می‌کرد. فوبیای استعمار ــ استعماری که اصلاً عصرش گذشته بود ــ روی دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی خیمه زد و نوعی ملی‌گرایی سلبی رو به منزلۀ ایرانیتِ ناب جا انداخت. هر کسانی، چه ایرانی و چه خارجی، کوشیدند به سردرمداران این نهضت سلبی بفهمونند که تجارت جهانی اصولی داره، این ملی‌گرایان به جای توجه به عصر تجارت، با ادبیات عصر استعمار، شعار می‌دادند.

این دو جریان چپ و مصدقی در سیاست داخلی شکست خوردند، اما این شکست رو دستمایۀ مظلوم‌نمایی و قهرمان‌سازی برای جریان خود قرار دادند. به این شکل یک مزیت اخلاقی بزرگ به دست آوردند. حالا هم می‌تونستند کنار گود بنشینند و از همه چیز ایراد بگیرند و همۀ مشکلات رو به این نسبت بدن که نتونستند ایده‌هاشون رو تحقق ببخشند و حکومت فعلی (شاه) وابسته‌ست. چپ از یوتوپیاهای خودش برای جوانان قصه می‌گفت و ملی‌گرای مصدقی همۀ معضلات رو به وابستگی و عدم استقلال و دیکتاتوری نسبت می‌داد (البته حساب این رو هم نمی‌کرد که در یک حالت دموکراتیک‌تر شانسش از این هم کمتر می‌شد و به سادگی به رفقای چپ و اسلامی‌شون می‌باختند).

به این ترتیب، این دو جریان گرچه در ظاهر پیروز نشدند، اما به لحاظ ایدئولوژیک پس از سه دهه ذهن و زبان جامعه رو تصرف کردند. صفر تا صد سیاست شاه رو زیر سوال بردند و آمدند تا چرخ رو از اول اختراع کنند ــ انواع ایدئولوژی‌هایی که اولویت رو به سیاست می‌داد، و نه تجارت و اقتصاد، لایه به لایه بر همه چیز خیمه زد. از اون پس دیگه همیشه اقتصاد قربانی سیاست شد.

امروز برامون روشن شده نشستن روی گنج کافی نیست. سیاست باید پادوی اقتصاد باشه ــ نه اینکه اقتصاد رو مثل مادیونی فرتوت به گاری خودش ببنده و تن نحیفش رو به تازیانه ببنده تا در هر گل و لجنی حرکت کنه. حالا این مادیون و گاری گیر کرده و توان بهره‌برداری از منابع رو هم نداریم... با کوهی از مشکلات و ناترازی طرفیم، تورمی لاینجل و گره‌های کور روی هم...

بله، نشستن روی گنج کافی نیست.

ایران وایر - ضعیف، پرحاشیه با حالتی گنگ و خواب‌زدگی مدام که به آن نمایی بلاتکلیف داده است. نمایش مدام خویش به‌عنوان بنده ولایت و مجری اوامر بیت رهبر. بی‌ابتکار و کم‌عمل. شصت و هفتمین وزیر خارجه تاریخ ایران و یازدهمین وزیر امور خارجی جمهوری اسلامی رکوردهای منفی وزرای قبلی را چنان شکسته که دیگر «منوچهر متکی» وزیر عزل‌شده در سفر خارجی و «حسین امیرعبداللهیان» ضعیف‌ترین‌های تاریخ حکومت فعلی ایران نیستند.

عباس عراقچی که شروع کارش به‌عنوان وزیر، با سقوط و بروز بی‌ثباتی در کشورهایی همراه بود که به آنجا سفر می‌کرد مثل سقوط «بشار اسد» در سوریه، درحالی‌که او چند شب قبل از آن دمشق را با ثبات و آرام توصیف کرده بود، اینک در دولتی که خود وزیر آن است، به مقامی کم‌وبیش تشریفاتی بدل شده است.

بخش گسترده‌ای از امور مربوط به او را «علی لاریجانی» دبیر شورای عالی امنیت ملی انجام می‌دهد که پس از نزدیک به دو دهه بعد از جنگ دوازده‌روزه با اسرائیل، دوباره به همین سمت بازگشته است. مابقی وظایف ذاتی وزارت خارجه هم به دلیل انزوای بی‌سابقه جمهوری اسلامی، تعطیل است. به همین دلیل وزیر فرصت فراوان برای مصاحبه‌های متعدد و بازدیدهای استانی که برای یک وزیر خارجه بی‌سابقه و احتمالا بی‌فایده است دارد.

به‌تازگی گفته، فصلی به کتاب پیشین خود «قدرت مذاکره» اضافه کرده که درباره جنگ دوازده‌روزه است. او در روزهای پیش و پس از جنگ در سفرهای خارجی وقتی را هم به رونمایی کتابش در کشور میزبان اختصاص می‌داد و همسرش را هم با خود به این مراسم می‌برد. موضوعی که پس از مشخص شدن جدایی‌اش از «بهاره عبداللهیان» همسر اولش که دختر یکی از اعضای موتلفه اسلامی و از اهالی بازار و اتاق بازرگانی بود، بسیار جنجالی شد.

درحالی‌که ده سال پیش در جریان مذاکرات اتمی با قدرت‌های جهانی عراقچی نوه‌دار شده بود و عکس آن را با «وندی شرمن» معاون وزیر خارجه مبادله کرده بود که او هم در زمان مذاکرات مادربزرگ شده بود، در سال وزارت، در روزهای جنگ با اسرائیل، صاحب فرزند شد. شهروندان ایرانی می‌گفتند وزیر خارجه جزو معدود ایرانیانی است که در این شرایط بحرانی و بی آینده ایران آمادگی بچه‌دار شدن دارد.

سال‌هاست می‌بینم هرگاه کشور در بحران فرو می‌رود، از جنگ و کرونا تا ناترازی انرژی و کم‌آبی امروز--به‌جای تدبیر، به دعا و توجیه پناه می‌بریم و صدای کارشناسان را خاموش می‌کنیم. حالا که بحران آب بی‌سابقه شده، باز صدا و سیما دعای باران پخش می‌کند. دعا خوب است، اما برای نزول عقل و آینده‌نگری چه دعایی مانده؟

مجتبی لطفی

سال ۶۱ عراقی‌ها با فتح خرمشهر شکست سختی خوردند. ایران به ماندن به لب مرز اکتفا نکرد و علی‌رغم برخی مخالفت‌ها، رهبر اول انقلاب هم، راضی شد که وارد خاک عراق شویم و این یعنی شکست پشت شکست! و هیچ دستآوردی نداشت. هدف‌گذاری هم مبهم بود: از آزادی کربلا و رفتن به قدس! و بعدا رفع فتنه از عالم با همین جنگ و قس علی هذا!
در برابر ضعف روزافزون و نابودی سرمایه‌ها و به جای تدبیر، دعا و نذر و نیاز و استغاثه و سینه زنی آهنگران و... . بعد کار به جایی رسید که آیت‌الله خمینی گفت: از هرچه گفتم گذشتم! اما کی؟ چه سالی؟ در چه وضعیتی با چه مختصاتی؟!
ورق می زنیم ...

کرونا و کوید۱۹ بی‌دادش همه دنیا را گرفته بود. می‌بلعید و می‌رفت به جلو. حالا ما که دچار بی‌تدبیری در سیاست شدیم و با تحریم، دست و پنجه نرم می‌کردیم، ممنوعیت ورود واکسن آمریکایی و انگلیسی هم روی آن! بعد گفتند دعایی هست از امام سجاد(ع)برای رفع شدائد و مشکلات آن‌را بخوانید وقوطی صدا و سیما هم دایم پخش می‌کرد. به شربت امام کاظم(ع) و بعد نمود سیاست بومی‌سازی در داروهای سنتی اضافه کنید. کوید۱۹ می‌بلعید!... یادم رفت! دود کردن انبر نساری هم بود و سیگار با پشکل الاغ!

پس از ۷ اکتبر و ورود ناشیانه حزب‌الله به این دامِ خواسته یا ناخواسته بی بی، و حملات مرگبار اسرائیل، همان راه و همان راه! در مساجد و تکایا و صدا و سیما، دعا برای مجاهدان و مرز‌داران از امام سجاد(ع)! و سپس دود شدن تمام زحمات و سرمایه‌های بیش از ۵۰ دهه از امام صدر گرفته تا چمران و ... و تا مردم زحمت‌کش محله ما که متولیان مسجد ۵۰۰ میلیون تومان پول و طلا برای مقاومت جمع کردند و همه رفت در سوریه، ماند، گرفتند، کجاست نمی‌دانم!

رسیدیم به ناترازی در گاز! گفتند زیاد مصرف می‌کنید. بعد به ناترازی در برق! گفتند امت اسراف‌کاری هستید. کار به جایی رسیدکه صدا و سیما، همان قوطی توجیه‌گر منویات، تصویری ماهواره‌ای نشان داد که بین فلان کشور تا فلان کشور تاریکی محض است! خرمان حساب کردند! این وسط که ظلمات بود، دریا بود و آب!

ایران اینترنشنال - اسماعیل خطیب، وزیر اطلاعات، اعلام کرد «دشمن» در پی هدف قرار دادن علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، است. او همچنین نسبت به فراهم شدن «زمینه برای نارضایتی» عمومی در ایران هشدار داد.

خطیب شنبه اول آذر در جلسه شورای تامین کهگیلویه و بویراحمد، خامنه‌ای را «عمود و محور» جمهوری اسلامی دانست و گفت: «بنابراین دشمن تلاش می‌کند که رهبری را هدف قرار دهد... گاهی با ترور و گاهی با هجمه‌های خصمانه‌ای که امروز احیانا در درون کشور هم به آن می‌پردازند.»

او توضیح بیشتری درباره تلاش‌ها برای هدف قرار دادن خامنه‌ای ارائه نکرد، اما پیش‌تر دیگر مقامات ارشد حکومت نیز از نگرانی‌های خود در این خصوص سخن گفته بودند.

۲۰ آبان مسعود پزشکیان، رییس دولت جمهوری اسلامی، در سخنانی در صحن علنی مجلس اذعان کرد در جریان جنگ ۱۲ روزه، او نگران آسیب‌ دیدن خامنه‌ای بود.

او افزود در صورت کشته شدن خامنه‌ای، «ما با همدیگر دعوا می‌کنیم و اصلا لازم نیست اسرائیل بیاید».

ششم تیر، دونالد ترامپ، رییس‌جمهوری آمریکا، در واکنش به سخنان رهبر جمهوری اسلامی درباره پیروزی در جنگ ۱۲ روزه اعلام کرد از محل اختفای خامنه‌ای اطلاع داشته، اما جلوی کشتن او در جریان جنگ را گرفته است.

۱۵ آبان، روزنامه اسرائیل‌ هیوم در تحلیلی درباره ادامه تهدیدات حکومت ایران علیه اسرائیل نوشت گزینه کشتن خامنه‌ای در نبرد اخیر انجام نشد، اما همچنان ممکن است.

نگرانی خطیب از احتمال آغاز مجدد اعتراضات سراسری

وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی در بخش دیگری از اظهاراتش، نسبت به احتمال آغاز موج جدید اعتراضات سراسری در ایران هشدار داد و گفت: «اقدام دیگری که دشمن در این‌ خصوص طراحی و برنامه‌ریزی کرده، دامن‌ زدن به ناامیدی و نارضایتی‌ها است.»

خطیب افزود: «طبیعتا این فشارها، تحریم‌ها و شرایط اقتصادی مختلف، زمینه را برای نارضایتی ایجاد می‌کند و دامن‌ زدن به این نارضایتی‌ها و ناامیدی‌ها می‌تواند در جهت اهداف دشمن به کار گرفته شود.»

جمهوری اسلامی در دهه‌های گذشته هرگونه اعتراضات مردمی را به «دشمن» نسبت داده و آن‍ها را سرکوب کرده است.

احمد زیدآبادی

حدود دو-سه سال قبل، در ییلاقات تالش شباهنگام شعلۀ مهیب آتشی در جنگلِ کوهستان روبرومان به آسمان بلند شد. وحشت کردیم و با جنگلبانی تماس گرفتیم. هر کدام به جای دیگری از جمله جنگلبانی رشت حواله‌مان دادند.

شبِ جمعه بود و از اینکه در هنگام استراحت "مزاحم‌شان" شده‌ بودیم، آشکارا اظهار دلخوری می‌کردند. سعی داشتند موضوع را کم‌اهمیت جلوه دهند و حرف نهایی‌شان این بود که نگران نباشید، خودش خاموش می‌شود! خوشبختانه بارانی بارید و آتش پس از چند ساعت خاموش شد!

این ماجرا به من نشان داد که با این سطح از دلسوزی و مدیریت، همینکه هنوز در کشور جنگلی باقی مانده است به قول خواهرم "نظرِ ابوالفضل" است که آن هم دیگر با این اوضاع نظرش برگشته است!

آتش در جنگل‌های باستانی و صدایی که به جایی نمی‌رسد!

آتش سوزی جنگل‌ها آن هم در اواخر پاییز فقط درخت‌های کهن سال عهد باستان را نمی‌سوزاند، دل هر ایرانی را هم کباب می‌کند.

در همه چیز از امر توسعۀ متوازن و پایدار به سختی عقب افتاده‌ایم از جمله در فراهم کردن تجهیزات و آمادگی‌های لازم فنی و تکنولوژیک و انسانی برای اطفاء حریق در جنگل‌ها و مراتع کشور! این عقب‌افتادگی در صورت تداوم هیچ چیز از این کشور باقی نخواهد گذاشت!

بی‌فرهنگی و یا به عبارتی عقب‌ماندگی فرهنگی بخشی از مردم را هم باید به این مصیبت اضافه کرد. گرچه بسیاری بروز این بی‌فرهنگی را هم به نوع حکمرانی نسبت می‌دهند، اما نادیده گرفتن "مسئولیت فردی" شهروندان برای احترام به طبیعت و حفظ میراث آن، چشم بستن بر واقعیت است.

چپاول و بی‌مبالاتی افرادی از جامعه نسبت به میراث‌های طبیعی از ورود بی‌رویه به اعماق جنگل‌ها و مراتع بکر گرفته تا برافروختن آتش و رها کردن انواع زباله‌های آلوده‌کننده در قلب طبیعت، گویی امری عادی شده است. اگر شهروندی به آنان معترض شود، با عصبانیت واکنش نشان می‌دهند و می‌گویند؛ زورت به من می‌رسد؟

اگر راست می‌گویی برو جلو بخور بخور حکومتی‌ها را بگیر! اگر پاسخ دهی که بخور بخور حکومتی‌ها مجوزی برای برافروختن آتش در جنگل و بریدن درختان و رها کردن زباله‌های پلاستیکی در کنار رودخانه‌ها و دلِ صحراها و کوه‌ها و جنگل‌ها به دست نمی‌دهد، فوراً انگ طرفداری از حکومت را به طرف می‌چسبانند و با ایجاد غوغا نظر برخی عابران را به سمت خود جلب می‌کنند و مطمئن هستند که اگر از این بگو مگوها فیلمی بگیرند و برای شبکۀ ایران‌اینترنشنال بفرستند، آن را به عنوان "مبارزه با جمهوری اسلامی" با آب و تاب پخش می‌کند!

بدبختی این کشور که یکی دو تا نیست! بخشی از حکومت و تعدادی از مردم و برخی مدعیانِ اپوزیسیون گویی در پیمانی نانوشته دست به دست هم داده‌اند تا از این کشور جز زمین سوخته‌ای به جا نماند!

دوباره جنگ می‌شود؟

کانال رستاخیز

🔹 پس از برخورد دوازده‌روزه، اکثر تحلیلگران انتظار داشتند خیلی زود دوباره درگیری ثانویه شکل بگیرد و هنوز هم بر این باور هستند.

اما چرا جنگی دوباره؟

🔹 هر دو طرف پس از پایان جنگ ۱۲ روزه ادعای پیروزی کرده‌اند، اما با وجود اینکه اسرائیل عملاً پیروز جنگ در میدان بوده، نتوانسته تأثیر لازم را بر محیط شناختی تصمیم‌گیران ایرانی بگذارد و آنها را ناچار به تغییر در مسیر تصمیمات استراتژیک کند.

پس از جنگ، طرف ایرانی همچنان مسیر قبلی خود را در توسعه تأسیسات غنی‌سازی، برنامه موشکی و بازسازی نفوذ منطقه‌ای ادامه می‌دهد؛ یعنی همان سه مولفه اصلی و تنش‌زا و حتی ابایی از بیان این مسائل توسط مقامات ارشد در پیشگاه ملت ندارد.

با این اوصاف، از دید اسرائیل و آمریکا، رها کردن این دشمن زخمی به حال خود اصلاً عاقلانه نیست؛ به‌ویژه از سوی اسرائیلی که تجربه جنگ یوم‌کیپور را در حافظه دارد و نمی‌خواهد بار دیگر به دشمنانش اجازه بازسازی و انتقام احتمالی را بدهد.

بازه زمانی جنگ

بازه احتمالی برای شروع مجدد درگیری را می‌توان از زمان اجماع‌سازی و آغاز قطعنامه شورای حکام تا قبل از شروع رقابت‌های انتخاباتی آمریکا و اسرائیل دانست. همچنین، تلاش طرف مقابل بر این خواهد بود که پیش از تحویل داده‌ شدن تسلیحات کارآمد به طرف ایرانی و بازسازی توان نظامی این کشور چنین عملیاتی را اجرا کند. پس از این بازه، پنجره عملیاتی بسته یا محدود خواهد شد.

طبیعی است که حرکت جدی ایران به سمت ساخت سلاح اتمی نیز یک متغیر مهم است؛ هم در بازدارندگی و هم در تحریک طرف مقابل به ضربات سنگین‌تر

🔹 با توجه به نابودی شبکه پدافندی کشور در جنگ ۱۲ روزه و فتح آسمان ایران توسط اسرائیل، به نظر نمی‌رسد در این بازه زمانی محدود، شبکه پدافندی ایران بازسازی شده یا تجهیزات کارآمد و پرتعداد تحویل گرفته باشد.

هرچند که با گذشت فاصله زمانی از درگیری ۱۲ روزه، طرف‌های داخلی اعتمادبه‌نفس خود را بازیافته و اقدام به روایت‌سازی و حماسه‌پردازی از این شکست کرده‌اند.

به نحوی که اخیراً بدون خنده از توانمندی‌ها و رشادت‌های موزه‌ی نیروی هوایی جمهوری اسلامی در جریان جنگ ۱۲ روزه می‌گویند؛ از هدف قرار دادن اف۱۵ اسرائیلی با توپ جنگنده گرفته تا رهگیری دسته جنگنده های مهاجم با اف۵ و نابودی پهپادهای مختلف و درگیری‌های هوایی چهار ساعته...

🔹 همین رویکرد در مورد نیروی پدافندی نیز که با وجود سرمایه‌گذاری سنگین، بدترین عملکرد ممکن را ارائه داد، دنبال شده است. در حال حاضر چند پیروزی کم‌اهمیت در هدف قرار دادن پهپادهای متخاصم، به لطف سامانه چینی FB-10 که در ایران با نام مجید عرضه می‌شود، دستاوردهایی خارق‌العاده جلوه داده می‌شود.

🔹به هر حال، روز حساب نزدیک است و نتایج دور جدید جنگ به شکلی نخواهد بود که بتوان بر آن ماله کشید و آثارش را مخفی کرد.

در همین چارچوب، حملات ممتد اسرائیل به حزب‌الله، فشار آمریکا بر ونزوئلا، پیمان‌های دفاعی کشورهای عربی با پاکستان، و حتی درخواست مذاکره از ترامپ توسط پزشکیان، همگی به نوعی پیش‌زمینه واقعه‌ای بزرگ‌تر تعبیر می‌شوند که از نظر زمانی در حال نزدیک شدن است.

تحلیلی جامع بر وضعیت بایگانی موسیقی پیش از انقلاب و حذف سیستماتیک صدای زنان

محمود علم - ویژه خبرنامه گویا

مقدمه

تناقض میراث ملی در حبس نهادی رسمی

آرشیو عظیم موسیقی رادیو و تلویزیون ملی ایران پیش از انقلاب ۱۳۵۷، گنجینه‌ای بی‌بدیل از حافظه شنیداری یک ملت است که امروزه در وضعیتی عمیقاً متناقض و پیچیده گرفتار آمده است. این میراث که دربرگیرنده طیف وسیعی از آثار موسیقی با صدای خوانندگان زن و مرد است، از یک ‌سو در تصرف انحصاری "سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی" قرار دارد و از سوی دیگر، به دلیل موانع سرسخت ایدئولوژیک و فقدان اراده برای ساماندهی حقوقی، از هرگونه چرخه رسمی بهره ‌برداری و بازنشر داخلی محروم مانده است.

اگرچه محدودیت‌ها برای آثار حاوی صدای زنان به‌ مراتب مطلق ‌تر و ایدئولوژیک ‌تر است، اما تمامیت این گنجینه فارغ از جنسیت هنرمندان، در نوعی "بلاتکلیفی حقوقی" و "انجماد فرهنگی" به سر می‌برد. نتیجه این وضعیت، حبس بخش مهمی از هویت فرهنگی ایران در پشت درهای بسته است؛ آن‌هم در شرایطی که همین آثار در پلتفرم‌های بین‌المللی و شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان با کیفیتی ممتاز در دسترس‌اند. این تضاد آشکار، پرسش‌هایی بنیادین را درباره عدالت فرهنگی، مدیریت میراث ملی و شکاف عمیق میان سیاست‌های رسمی و واقعیت‌های اجتماعی طرح می‌کند که نیازمند واکاوی دقیق حقوقی و سیاسی است.

۱. بنیان‌های حقوقی، مالکیت شفاف، سرنوشت مبهم

وضعیت حقوقی آثار تولیدی رادیو و تلویزیون ملی ایران بر دو رکن قانونی استوار است: "قانون حمایت حقوق مؤلفان، مصنفان و هنرمندان (۱۳۴۸)" و "قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی (۱۳۵۲)". مطابق این قوانین، حقوق مادی آثار تولیدشده توسط سازمان (به‌عنوان شخص حقوقی) تا ۳۰ سال پس از انتشار متعلق به آن نهاد بوده، بر اساس این دو قانون، سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران به‌عنوان "شخص حقوقی"، مالک حقوق مادی آثار تولید شده خود بود؛ حقوقی که صرفاً ۳۰ سال پس از نخستین انتشار اعتبار داشت. در کنار حقوق مادی، قانون ۱۳۴۸ "حقوق معنوی" اثر را نیز شناسایی می‌کند؛ حقوقی شامل: لزوم ذکر نام پدیدآورنده، حق انتساب اثر، حفاظت از تمامیت و حرمت اثر

این حقوق دائمی، غیرقابل انتقال و غیرقابل اسقاط هستند. بنابراین حتی اگر مالک اثر یا وارثان تغییر کنند، حقوق معنوی همچنان پابرجاست.

پس از انقلاب ۱۳۵۷، صدا و سیمای جمهوری اسلامی بدون تشریفات قانونی روشن، خود را "قائم ‌مقام" سازمان قبلی اعلام کرد و آرشیو را در اختیار گرفت. این تصرف از نظر حقوق عمومی قابل بحث است، اما در عمل سبب شد که صداوسیما صرفاً ارث ‌برِ حقوق مادی موقت شود؛ حقوقی که دهه‌هاست منقضی شده‌اند.

اما حقوق معنوی، مطابق قانون، همچنان متعلق به پدیدآورندگان و وارث آنان باقی مانده و صداوسیما در آن سهم مستقیمی ندارد. در حالی که "حقوق معنوی" (شامل نام پدیدآورنده و حرمت اثر) دائمی و غیرقابل ‌اسقاط است.

۲. چالش انقضای حقوق مادی و فقدان "مالکیت عمومی"

در ایران به دلیل نبود سازوکار رسمی برای اعلان ورود آثار به مالکیت عمومی و همچنین تفسیر نادرست از بقای حقوق معنوی، این آثار در یک "برزخ حقوقی" رها شده‌اند؛ نه آنچنان خصوصی‌اند که قانوناً در انحصار سازمان بمانند، و نه رسماً عمومی اعلام می‌شوند تا جامعه بتواند از میراث خود بهره‌برداری کند.

مدت ۳۰ سالهٔ حمایت از حقوق مادی تقریباً تمام آثار رادیویی و تلویزیونی پیش از انقلاب را شامل می‌شد. این مدت در دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ به پایان رسیده است. طبق اصول حقوقی، این آثار اکنون باید وارد "مالکیت عمومی" (Public Domain) شده باشند؛ یعنی به عبارت دیگر:

هشتاد سال از برگزاری دادگاه نورنبرگ برای محاکمه جنایتکاران نازی میگذرد.

دادگاه نورنبرگ نخستین محاکمه های بین‌المللی برای رسیدگی به جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت بود که در آن رهبران بلند پایه رژیم نازی محاکمه شدند

این دادگاه نقطه عطف مهمی در تاریخ حقوق بین الملل است زیرا پایه های حقوق بین المللی کیفری و مفاهیم مربوط به جنایت علیه بشریت در آن شکل گرفت و به تشکیل نهادهایی همچون دیوان کیفری بین المللی کمک کرد و نشان داد که هیچیک از رهبران سیاسی جهان از پاسخگویی نسبت به عملکرد خود معاف نیستند .

برگزار کنندگان این دادگاه امریکا ؛ شوروی ؛ فرانسه و بریتانیا بودند که طی آن ۲۴ تن از بلند پایه ترین مقامات نازی از جمله هرمان گورینگ محاکمه شدند

در این محاکمه دوازده تن به اعدام و تعدادی نیز به زندان های دراز مدت محکوم شدند

از جمله محکوم شدگان به اعدام هرمان گورینگ دومین مقام ارشد رایش سوم بود که پیش از اجرای حکم با سیانور خودکشی کرد

ریبن تروپ وزیر خارجه و ویلهلم کایتل رییس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح و نیز آلفرد روزنبرگ ایدئولوک اصلی نازی ها در زمره اعدام شدگان بودند .

آدلف آیشمن از مهم ترین چهره های اس اس و مسئول اردوگاه مرگ نازی ها که پس از جنگ با نام جعلی ریکاردو کلیمنت به آرژانتین گریخته بود پس از پانزده سال سرانجام بسال ۱۹۶۰ توسط ماموران موساد شناسایی و‌دستگیر شد و به اسراییل انتقال یافت

او بسال ۱۹۶۱ در اورشلیم محاکمه و به مرگ با طناب دار محکوم شد .

اهمیت حقوقی دادگاه نورنبرگ این است که بسیاری از اصول حقوق بین‌المللی را که امروز در دادگاههای جهانی به آنها استناد میشود بنیان نهاد و برای نخستین بار در تاریخ بشری سه جرم را بعنوان جرم بین‌المللی قابل مجازات دانست. این سه جرم عبارتند از:

۱-جنایت علیه صلح( یعنی برنامه ریزی و آغاز یک جنگ تجاوزکارانه )

۲-جنایت جنگی( مشتمل بر نقض قوانین جنگ ؛ قتل اسیران جنگی ؛ تخریب بی دلیل شهر ها ؛ و رفتار غیر انسانی با شهروندان)

۳-جنایت علیه بشریت ( مشتمل بر قتل عام ؛ بردگی ؛ تبعید؛ شکنجه ؛ ‌و رفتارهای ضد بشری علیه غیر نظامیان حتی در زمان صلح )

آیشمن و بسیاری از ژنرال های نازی بهنگام محاکمه همواره بر بک اصل‌پافشاری میکردند و مدعی بودند آنها فقط دستورات مافوق خود را اجرا میکرده اند

این مقاله به بررسی بحران‌های چندلایه اقتصادی و اجتماعی در ایران و ظرفیت‌های سازمان‌دهی ناشی از آن می‌پردازد. با بهره‌گیری از اندیشه‌ی آنتونیو گرامشی درباره‌ی «روشنفکر ارگانیک»، نشان داده می‌شود که نیروهایی چون تشکیلات معلمان، بازنشستگان، فعالان حقوق زنان و تشکل‌های کارگری می‌توانند نقش حلقه‌ی مفقوده را ایفا کنند؛ یعنی ترجمان محرومیت روزمره به زبان سیاسی و نهادی. مقاله با مرور نمونه‌های تاریخی از اروپا، آفریقای جنوبی، تونس و لهستان و ارائه‌ی یک مدل مرحله‌ای، بر این نکته تأکید دارد که اتحاد این نیروها ظرفیت ایجاد یک ائتلاف اجتماعی گسترده را دارد؛ ائتلافی که می‌تواند محرومیت عمومی را به مطالبه‌ی نهادی و نهایتاً به تغییر سیاسی مؤثر بدل کند.


قطع آب و برق، تورم افسارگسیخته و سقوط قدرت خرید، تنها بخشی از تجربه‌ی روزمره‌ی شهروندان ایرانی است. این بحران‌ها دیگر مرز طبقاتی نمی‌شناسند و همه‌ی اقشار جامعه را درگیر کرده‌اند. پرسش اصلی اینجاست: آیا می‌توان از دل این محرومیت عمومی، راهی برای سازمان‌دهی اجتماعی و مطالبه‌ی سیاسی گشود؟


نمونه‌های تاریخی از سازمان‌دهی محرومیت عمومی

نظریه‌ی «محرومیت نسبی» در علوم اجتماعی نشان می‌دهد که بحران‌ها زمانی به کنش سیاسی منجر می‌شوند که شکاف میان انتظارات و واقعیت زندگی روزمره به نقطه‌ی انفجار برسد. تجربه‌ی تاریخی نیز این نکته را تأیید می‌کند:

- در انقلاب‌های ۱۸۴۸ اروپا، بحران‌های اقتصادی و ناکارآمدی حکومت به شکل‌گیری انجمن‌های محلی و مطبوعات انتقادی انجامید.

- در آفریقای جنوبی، محرومیت عمومی ناشی از آپارتاید با سازمان‌دهی روشنفکران ارگانیک در محلات و کلیساها به جنبش ضد آپارتاید تبدیل شد.

- در تونس، محرومیت اقتصادی و فساد گسترده با خودسوزی محمد بوعزیزی به نماد مشترک بدل شد و جنبشی را رقم زد که به سقوط رژیم بن‌علی انجامید.

دکتر حاتم قادری می‌گوید: «ایران امروز کشوری بی‌آرمان و در مرز پوچی مطلق است» و برای این ادعا سه نشانه می‌آورد: احساس شکست، ناامیدی و باری‌به‌هرجهت‌بودن مردم.
ولی چنین تشخیصی، حتی با اذعان به بحران‌های واقعی، از چند جهت دچار لغزش مفهومی و روش‌شناختی است.

نخست آن‌که قادری از رفتارهای روزمره مردم--تلاش برای معاش، فردگرایی محافظه‌کارانه و الویت‌های زیستی--نتیجه‌ای کلان درباره «نیهیلیسم اجتماعی» می‌گیرد. این تعمیم در علوم اجتماعی معتبر نیست و نمونه‌ای از تقلیل‌گرایی است.

دوم آن‌که گذار از «زندگی برای آرمان‌های بزرگ» به «زندگی برای بقا، کرامت و پیشرفت فردی» نشانه پوچی نیست؛ واکنش طبیعی جامعه‌ای است که اعتمادش به نهادهای رسمی فرسوده شده، ولی معنا و اخلاق فردی را همچنان حفظ کرده است. مردم، با وجود ناخشنودی از ساختارهای تحمیلی، نمی‌توانند و نمی‌خواهند زندگی را تعطیل کنند.

سوم آن‌که شاخص‌هایی که قادری برمی‌شمارد، شاخص نیهیلیسم نیستند؛ بلکه نشانه یک «جامعه خسته و فرسوده»‌اند--و این تفاوتی تئوریک و مهم است.

چهارم آن‌که جامعه ایران، در ظاهر افسرده، اما در پنهان و آشکار سخت مترصد فرصت تغییر است؛ فرصت‌طلبی تاریخی، بخشی از سازوکار بقای ایرانیان بوده است.

واقعیت این است: جامعه ایران بی‌آرمان نشده؛ آرمان‌های کلان تحمیلی را کنار گذاشته و به‌سوی آرمان‌های خرد، فردی و واقع‌بینانه رفته است. چنین جامعه‌ای در مرز پوچی نیست؛ در مرز بازتعریف خود است.

دویچه وله - انجمن مطالعات ایرانی در نامه به علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی و مسعود پزشکیان به "تداوم نقض آزادی علمی در ایران" اعتراض کرده است. در این نامه به بازداشت و احضار پژوهشگران، دانشگاهیان و محققان مستقل نیز اشاره شده است.

کمیتهٔ آزادی علمیِ انجمن مطالعات ایرانی (AIS-CAF) روز جمعه ۳۰ آبان (۲۱ نوامبر) در نامه‌ای به علی‌خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، مسعود پزشکیان، رئیس جمهور و سایر مقامات حکومت هشدار داده است که برخوردهای اخیر با پژوهشگران و محققان "آشکارا با انگیزه‌های سیاسی" انجام شده و "امنیت پژوهش و آزادی اندیشه را به‌شدت تهدید می‌کند".

در این نامه گفته شده است نیروهای امنیتی پرویز صداقت (پژوهشگر اقتصادی)، مهسا اسدالله‌نژاد (جامعه‌شناس) و شیرین کریمی (نویسنده و مترجم) را در خانه‌هایشان بازداشت و به زندان منتقل کرده‌اند.

محمد مالجو، اقتصاددان و هیمن رحیمی، پژوهشگر اقتصاد سیاسی نیز به‌طور مداوم برای بازجویی احضار شده‌اند. هر پنج نفر بر اساس فعالیت‌های علمی و انتقادی خود با اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" روبه‌رو شده‌اند.

در بخشی از این نامه آمده است که با وجود آزادی صداقت، اسدالله‌نژاد و کریمی با قرار وثیقه در ۱۲ نوامبر، اتهامات طرح شده همچنان علیه آنان برقرار است.

کمیتهٔ آزادی علمی انجمن ایران پژوهی تاکید می‌کند که هدف قرار دادن پژوهشگران مستقل خارج از ساختار رسمی دانشگاه‌ها نشان‌دهنده "رویکرد محدودکننده و نگران‌کننده" دولت ایران نسبت به آزادی علمی است.

انجمن مطالعات ایرانی، که نهادی بین‌المللی و علمی است و از سال ۱۹۶۷ در حوزهٔ مطالعات مرتبط با ایران فعالیت می‌کند، اعلام کرده است: «این اقدامات نقض آشکار حقوق اولیه شهروندی و استقلال علمی است و آزادی علمی را به‌عنوان یک حق بنیادین تهدید می‌کند.»

👈مطالب بیشتر در سایت دویچه وله

این نهاد از مقامات جمهوری اسلامی خواسته است به تعهدات حقوقی ایران پایبند باشند؛ از جمله ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر که بر حق دسترسی آزاد به آموزش و پژوهش تاکید دارد.

برخی تحلیل‌گران و ناظران سیاسی معتقدند که افزایش بازداشت پژوهشگران و فعالان مدنی در هفته‌های اخیر، صرفا اقدامی پراکنده یا امنیتی نیست، بلکه نشانه‌ای از رویکردی گسترده‌تر برای کنترل فضاهای فکری و جلوگیری از شکل‌گیری گفتمان‌های انتقادی در جامعه است.

ایران اینترنشنال - دیدار دونالد ترامپ و زهران ممدانی در کاخ سفید، برخلاف پیش‌بینی‌ها، در فضایی آرام و صمیمی برگزار شد. طبق روایت خبرگزاری رویترز این گفت‌وگوی مورد توجه، با وجود اختلافات جدی دو طرف، بر مسائل معیشتی و هزینه‌های زندگی متمرکز بود.

ترامپ لحن خود را تغییر داد

ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، بعدازظهر جمعه میزبان ممدانی، شهردار منتخب نیویورک، در کاخ سفید بود؛ دیداری که بدون تنش آشکار برگزار شد و با تغییر قابل‌توجه لحن ترامپ نسبت به ممدانی همراه بود. ترامپ که پیش‌تر او را «کمونیست دیوانه صددرصدی» خطاب کرده بود، این‌بار با لبخند گفت: «ما بیش از آن‌چه تصور می‌کردم، نقاط مشترک داریم.» او ممدانی را «آقای شهردار» نامید و پیش‌بینی کرد که دوره مدیریتش در نیویورک موفق خواهد بود.

ترامپ پس از این دیدار گفت که به ممدانی برای پیروزی در انتخابات شهرداری نیویورک تبریک گفته است. او افزود: «یک جلسه عالی داشتیم. ما عاشق شهرمان هستیم.»

در جریان دیدار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، با زهران ممدانی، شهردار نیویورک، یکی از خبرنگاران در اتاق بیضی از ممدانی درباره اظهارنظرهایی پرسید که در کارزارهای انتخاباتی، ترامپ را «فاشیست» توصیف کرده‌ بود. هنگامی که ممدانی می خواست توصیح دهد، ترامپ رو به او کرد و با لحن همیشگی خود گفت می‌تواند «بگوید بله این ساده‌تر است»:

رییس‌جمهوری آمریکا گفت که اطمینان بسیاری دارد که ممدانی می تواند کار خود را به خوبی انجام دهد.

ترامپ همچنین گفت که ممدانی «شهردار بزرگی» برای شهر نیویورک خواهد بود.

او اضافه کرد که آنها درباره طرح‌های مربوط به مسکن، غذا و طیف وسیعی از موضوعات دیگر صحبت کردند.

ترامپ گفت: «هر کاری که انجام دهم، برای نیویورک خوب خواهد بود.»

***

۲۰ نوامبر در حالی «دادگاه نورنبرگ» ۸۰ ساله شد که می توان گفت، آغازی بود بر محاکمه و پاسخگو کردن جنایتکاران. نورنبرگ سه خانواده بزرگ جرم را تعریف کرد: ۱- «جنایت علیه صلح»؛ ۲- «جنایت جنگی»؛ ۳- «جنایت علیه بشریت». این دادگاه هر کدام از این جنایات را با جزئیات تعریف کرد. به عنوان نمونه، یکی از موارد جنایت علیه صلح که کاملاً نوآورانه بود، اشغال و الحاق سرزمین‌ها با زور یا در مورد جنایت جنگی، اعدام بدون محاکمه، تعریف شد؛ اما مهم‌ترین نوآوری حقوقی دادگاه نورنبرگ، تعریف یک دسته جدید از جنایات بود که شامل رفتارهای حتی خارج از وضعیت جنگ می‌شود و آن جنایت علیه بشریت است.

⬅️ جنایت علیه بشریت شامل شکنجه و زندانی کردن بدون محاکمه، تجاوز و خشونت جنسی، قتل جمعی، نابودی سازمان یافته یا ریشه کنی یک گروه، ناپدیدسازی اجباری، بردگی سازمان یافته، تبعیض نژادی، آزار سیستماتیک، تبعید و کوچ اجباری و سایر اعمال غیر انسانی علیه هر جمعیت غیرنظامی است که می توان این اعمال را در سرکوب‌های سیستماتیک جمعیت‌های معترض و ناآرامی‌های شهری تشخیص داد. به طور کلی می‌توان گفت نورنبرگ تقریباً همه جنایات مرتبط با جنگ و حکومت‌های توتالیتر را پوشش داد.

⬅️ نورنبرگ برای اولین بار، رهبران یک دولت را به خاطر ارتکاب جنایت علیه بشریت؛ حتی در مورد مردمان خود مجرم شناخت و برای آن، مسئولیت کیفری فردی مقرر کرد. این جرم حتی شامل محروم سازی گروه‌های زندانی از حقوق انسانی نیز می‌شود، رفتار سیستماتیک یک حکومت علیه مخالفان. از آن زمان حکومت‌ها به طور مداوم رصد می‌شوند و حتی نمی‌توانند پنهان از چشم ناظران با سیاست‌های خود در داخل مرزهای خود، نسل کشی تدریجی راه بیندازند و این جنایت به بیرون مخابره نشود و مورد قضاوت قرار نگیرد.

⬅️ این قانون به لحاظ جامعه شناسی سیاسی اهمیت زیادی یافت؛ چرا که کنش های حکومت در قبال جامعه را مسئولانه کرد و تحت نظارت بین‌المللی قرارداد؛ «حتی اگر یک دولت خودش قوانین ظالمانه وضع کند، افراد مسئول نمی‌توانند پشت دولت پنهان شوند»؛ بدین معنا که دولت‌ها نمی‌توانند علیه مردمان خودشان جنایت کنند، تنها به این دلیل که صاحب زور و قدرت هستند.

⬅️ نورنبرگ نشان داد صاحبان قدرت نمی‌توانند از مسئولیت کنش‌های جنایتکارانه فرار کنند یا «اطاعت از دستور» مافوق برای مسئولان رده پایین‌تر یا مجریان فرامین، دفاع محسوب نمی‌شود. این رکن مهم نورنبرگ بود. نمی‌توان گفت «دیگر مسئولیت از من سلب شد» یا «حجت بر من تمام شد». نورنبرگ همه شریکان جرم را جنایتکار شناخت. به طور مثال «آدولف آیشمن» که نمونه کلاسیک اطاعت کورکورانه از اقتدار است در دفاع از خود در دادگاه نورنبرگ گفت: «من فقط اجرا کننده دستور بودم».

⬅️ «ویلهم کایتل» رئیس ستاد فرماندهی ارتش که نقش امضای دستورهای اعدام‌ها و جنایت‌ها را داشت، در دفاع از خود تاکید کرد: «من مجبور بودم دستورات هیتلر را اجرا کنم؛ نه می‌توانستم مخالفت کنم و نه می‌توانستم جلوگیری کنم»، «نقش من صرفاً فنی بود». «یوآخیم ریبنتروپ» وزیر امور خارجه که نقش امضای پیمان‌های تجاوزکارانه و نقش سیاسی تسهیلگر جنایت‌ها را داشت گفت: «من فقط یک پیام رسان بودم»، «من بی‌خبر بودم». دادگاه اثبات کرد، وزیر امور خارجه از همه جنایات داخلی و خارجی خبر داشت، دیپلماتی از نظامی‌ها ویرانگرتر.

نوشتۀ قلم کاوه

بار دیگر اصلاح‌طلبان با شعار «بازسازی اصلاح‌طلبی» وارد میدان شده‌اند؛ اما جامعهٔ ایران بیش از هر زمان دیگری از اصلاح طلبی عبور کرده: جریانی که هرگاه جمهوری اسلامی در آستانۀ سقوط قرار می‌گیرد، با چهرۀ تازه وارد می‌شود تا به عمر آن بیفزاید. مردم دیگر بازی «اصلاح در چارچوب نظام» را نمی‌پذیرند؛ زیرا در این چهار دهه ثابت شده اصلاح‌طلبی جز محافظت از ساختار قدرت، کارکردی نداشته است.

اگر اصلاح‌طلبان فکر می‌کنند می‌توانند ادعا کنند «در کنار مردم می‌ایستیم»، باید بدون هیچ ابهامی به مجموعه‌ای از واقعیت‌های قطعی اعتراف کنند. مردم ایران اعلام کرده‌اند چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند.

۱. اذعان صریح به عبور کامل مردم از جمهوری اسلامی

ملت از نظام گذشته؛ انتخاباتی در این ساختار پذیرفته نیست و هیچ راه اصلاحی وجود ندارد. اگر کسی هنوز از «صندوق رأی در جمهوری اسلامی» حرف می‌زند، عملاً سخنگوی نظام است نه مردم.

۲. پذیرش واقعیت تاریخی: مردم حکومت دینی نمی‌خواهند

هیچ نوعی از «اسلام سیاسی» ـ با هر صفتی ـ قابل‌قبول نیست. ملت پایان حکومت ایدئولوژیک را خواستار است، نه تعدیل آن را.

۳. اعتراف به اشتباه فاجعه‌بار انقلاب ۵۷ و عذرخواهی از نسل‌ها

تمام چهره‌هایی که انقلاب ۵۷ را ساختند یا از آن حمایت کردند، باید به‌صراحت اعلام کنند که خطا کردند. این خواست مردم یک مطالبهٔ اخلاقی و ملی است، نه انتقام‌جویی.

۴. پذیرش سکولاریسم کامل

جامعه میان «جمهوری اسلامیِ ملایم‌تر» و «سکولاریسم» یکی را انتخاب کرده و انتخابش صریح است: دولت عرفی، قانون عرفی و کاملًا جدا از دین.

۵. روابط خارجی بر اساس منافع ملی، نه ایدئولوژی؛ حتی دربارۀ اسرائیل

ایران باید با تمام جهان ـ از جمله اسرائیل ـ بر مبنای منافع ملی رفتار کند. دشمنی ابدی یک بیماری ایدئولوژیک است، نه سیاست.

۶. احترام به هویت تاریخی ایران؛ از جمله پرچم شیر و خورشید

ملت ایران خواستار بازگشت به خود است: به نمادها، مفاخر و حافظهٔ ملی. هر جریان سیاسی که هنوز از هویت ایرانی می‌ترسد، همچنان در منطق جمهوری اسلامی می‌اندیشد.

۷. آزادی کامل پوشش

نه مرحله‌ای، نه مشروط، نه با «نظارت اجتماعی». مردم حق تعیین پوشش را بازپس گرفته‌اند و این حق برگشت‌ناپذیر است.

۸. محکومیت شفاف تمام جنایات جمهوری اسلامی

قتل‌عام‌های اول انقلاب، اعدام ۶۷، کوی دانشگاه، قتل‌های زنجیره‌ای، آبان ۹۸، زن ـ زندگی ـ آزادی و تمام کودک‌کشی‌های حاکمیت باید بدون اما و اگر محکوم شود. سکوت در برابر جنایت، شریک جرم بودن است.

۹. اعتراف به نقش در بزک‌کردن چهرهٔ نظام در جهان

سال‌ها اصلاح‌طلبان در رسانه‌ها و دانشگاه‌های غربی چهره‌ای انسانی از جمهوری اسلامی ساختند و مانع فشار بین‌المللی شدند. این رفتار باید نقد و ترک شود.

۱۰. شفاف‌سازی از دارایی‌ها، رانت‌ها و شبکه‌های اقتصادی اصلاح‌طلبان

از شهرداری‌ها تا رسانه‌ها، بخش بزرگی از فساد ساختاری زیر مدیریت تکنوکرات‌های اصلاح‌طلب رخ داد. اگر صداقت دارند، اموال و قراردادها را علنی کنند.

۱۱. پایان‌دادن به ایدئولوژی «حفظ نظام اوجب واجبات است»

اصلاح‌طلبان باید اعلام کنند: حفظ ایران مهم است، نه حفظ جمهوری اسلامی. این خط قرمز مردم است.

۱۲. احترام به حق ملت برای انتخاب آزاد مدل حکومت، ازجمله پادشاهی مشروطه

دموکراسی یعنی پذیرفتن هر نتیجهٔ رأی مردم. هرکس از پیش «جمهوری» را تحمیل می‌کند، نه دموکرات است و نه همراه مردم.

۱۳. پذیرش واقعیت پهلوی‌دوستی گسترده مردم و گرایش عمومی به پادشاهی مشروطه

جامعهٔ ایران آشکارا نشان داده است که به سامانۀ پادشاهی مشروطه به‌عنوان مدل سیاسی باثبات، سکولار و ملی می‌نگرد. شاهزاده رضا پهلوی تنها فردی است که توانسته اعتماد سراسری کسب کند و نوید همبستگی ملی بدهد. هر جریان سیاسی که واقعاً مدعی «ایستادن کنار ملت» است، باید به این واقعیت احترام بگذارد.

۱۴. پذیرش مسئولیت در تخریب ساختار اقتصادی کشور

خصوصی‌سازی‌های رانتی، نابودی صنایع، و اقتصاد سیاسی فاسد دوران اصلاحات باید پذیرفته و برای جبران آن برنامه اعلام شود.

۱۵. پذیرش عدالت انتقالی، محاکمهٔ عاملان جنایت و حق مردم برای حقیقت

جامعه خواستار محاکمات عادلانه و مستند است؛ نه «آشتی ملی» از بالا و نه سرپوش‌گذاری برای حفظ بازماندگان قدرت.

جمع‌بندی

اصلاح‌طلبان اگر واقعاً می‌خواهند کنار مردم بایستند، باید این خواسته‌ها را بپذیرند. وگرنه پروژهٔ تازهٔ آنان، جز حرکت دیگری برای نجات جمهوری اسلامی نیست.

جامعهٔ ایران دیگر به «بازسازی اصلاح‌طلبی» نیازی ندارد؛ بلکه به بازسازی ایران نیاز دارد.

ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

در ماه‌های اخیر، فضای سیاسی کشور زیر سایه استعفاها، استیضاح‌ها و حاشیه‌سازی‌های مجلس قرار گرفته؛ مسائلی که به‌گفته غلامحسین کرباسچی بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد و تنها دولت چهاردهم را از اجرای برنامه‌هایش باز می‌دارد

خبرنامه گویا - دبیرکل پیشین کارگزاران سازندگی در ادامه، به قانون مربوط به دوتابعیتی‌ها پرداخت و آن را قانونی سیاسی و بی‌تأثیر در اداره کشور دانست. او معتقد است اگر فردی توانمند و مفید برای کشور باشد، محل تولد یا اقامت فرزندانش نباید معیار سنجش صلاحیت او باشد و تمرکز بر این مسائل بیشتر بهانه‌ای برای رقابت‌های سیاسی است تا دغدغه واقعی منافع ملی.

کرباسچی تأکید کرد کسانی که در طول انقلاب دست به خرابکاری، نفوذ یا اقدامات جاسوسی زدند، غالباً افرادی با ظاهری کاملاً مکتبی و حزب‌اللهی بوده‌اند؛ نه کسانی که سابقه خانوادگی خارج از کشور داشته‌اند. او گفت اگر جایی نگرانی امنیتی وجود داشته باشد، باید به همین افراد با ظاهر ایدئولوژیک مشکوک توجه شود، نه شخصیت‌های شناخته‌شده‌ای مانند عارف یا ظریف.

کرباسچی افزود بسیاری از چهره‌هایی که امروز این مسائل را مطرح می‌کنند خودشان یا نزدیکانشان سابقه زندگی یا اقامت در خارج داشته‌اند، و دامن زدن به این موضوعات تنها نوعی آدرس غلط دادن است. او هشدار داد که این رویکردها به جای شفافیت، باعث انحراف افکار عمومی از مشکلات اصلی کشور می‌شود.

او در پایان تأکید کرد که بحران‌های اقتصادی و فشارهای خارجی مهم‌ترین چالش‌های امروز ایران هستند، نه زندگی فرزندان مسئولان در خارج. به باور او، آسیب واقعی از سوی کسانی می‌رسد که پشت نقاب ظاهری «کاملاً مکتبی» پنهان می‌شوند و از نظارت‌ها دور می‌مانند، در حالی که جنجال‌های اخیر هیچ ربطی به واقعیت‌های امنیتی و سیاسی کشور ندارد.

یک هفته هم دوام نمی آورد

یدالله کریمی پور

ایشان استاد جغرافیای سیاسی و مدرس ژئواستراتژی هستند؛چند پرسش بنیادین :

۱. فرض نبرد بدون آمریکا از اساس غیرواقعی است. می‌گو‌یند: «اسرائیل بدون کمک آمریکا یک روز هم مقابل عملیات آفندی ایران دوام نمی‌آورد.» مگر قرار است چنین جنگی بدون حضور آمریکا رخ دهد؟

تحلیل استراتژیک باید بر سناریوهای محتمل استوار باشد، نه سناریوهای محال.

۲-ذخایر هسته‌ای اسرائیل فقط «نمایشی» نیست؛ ستون اصلی دکترین امنیت ملی تل‌آویو است.

اگر این ظرفیت در مدل تحلیلی لحاظ نشود، نتیجه‌گیری درباره توان آفندی ایران از ابتدا ناقص است.

۳. آفند تاکتیکی با آفند استراتژیک یکسان نیست.

ایران ممکن است در سطح تاکتیکی حملاتی محدود انجام دهد، ولی قرار گرفتن در «موقعیت آفندی استراتژیک» مستلزم توان هوایی، فرماندهی و لجستیکی است.

۴. ایران اساساً در چهار دهه اخیر در موضع پدافندی-بازدارنده بوده است.

پس پرسش اصلی این است:

آیا جمهوری اسلامی اصولاً توان قرار گرفتن در موضع پدافندی پایدار را دارد، چه رسد به آفند استراتژیک گسترده؟

خبرنامه گویا - ویدیو زیر جوانی به نام «فرزان» را نشان می‌دهد که امکانات تجملاتی خانه خانوادگی خود، از جمله کنترل‌های لمسی، جکوزی، حلقه بسکتبال کنار استخر و سقف ستاره‌ای را به نمایش می‌گذارد.

این ویدئو که "فرزان جان" را در حال تفریح و وقت‌گذرانی در این فضای مجلل نشان می‌دهد، موجی از انتقادهای گسترده در فضای مجازی نسبت به تجمل‌گرایی طبقه مرفه برانگیخته است.

برخی کانال ها در شبکه های اجتماعی ادعا کرده‌اند که این استخر هوشمند ۱۰۰ هزار دلاری فرزان شمخانی (نوه شمخانی) در لواسان است که برای اوقات فراغتش ساخته اند!

***

ویدیوهای رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهند گروهی از جوانان در خیابان‌های تهران به اجرای موسیقی راک پرداخته‌اند و اجرای آنها با استقبال مردم مواجه شده است.